μια πρώτη εντύπωση απ’ την ανοιχτή συνέλευση στο Σύνταγμα – anonymous

…Ήταν μια γιορτή χωρίς αρχή και τέλος. Έβλεπα όλον τον κόσμο και δεν έβλεπα κανέναν, γιατί κάθε άτομο χανόταν μέσα σ αυτό το αναρίθμητο και αεικίνητο πλήθος. Μιλούσα σ όλους χωρίς να θυμάμαι ούτε τα λόγια μου ούτε τα λόγια των άλλων, γιατί η προσοχή στρεφόταν κάθε στιγμή σε νέα γεγονότα, απρόσμενα συμβάντα. – Μπακούνιν, «Εξομολόγηση»

μια πρώτη εντύπωση απ’ την ανοιχτή συνέλευση στο Σύνταγμα

Κατέβηκα πρώτη φορά την Παρασκευή 27/5 καθαρά από περιέργεια αν και χωρίς μεγάλες προσδοκίες. Η πρώτη εικόνα στην πάνω πλευρά του Συντάγματος ήταν ενός πλήθους πρωτόγνωρου, που δεν παρέπεμπε στο συνήθη κόσμο των διαδηλώσεων. Τα σπάνια συνθήματα μάλλον αμήχανα, περιορίζονταν στο “κλέφτες κλέφτες” και στο “ουυυ”. Υπήρχαν άνθρωποι κάθε ηλικίας, από ρακένδυτοι μέχρι κουστουμαρισμένοι, κάποια χτυπούσαν ταμπούρλα, άλλοι βάραγαν κατσαρόλες, ενώ στο βάθος διακρίνονταν και Ελληνικές σημαίες. Πλέον η “εθνοσωτήρια” τάση έχει περιοριστεί στο πάνω μέρος της πλατείας δίπλα στα ΜΑΤ.

Σε διπλανό πηγαδάκι αναφέρθηκε πως στην πλατεία γίνονταν συνέλευση και πήγα ν’ ακούσω. Για αρκετές ώρες δε μπορούσα ν’ ακούσω μιας και ήταν πάνω από 1000 άτομα που σπρώχνονταν ν ακούσουν, από γιαγιάδες και παππούδες μέχρι μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενους, άνεργους, μετανάστες, μαμάδες με το μωρό στο καροτσάκι… Όταν αραίωσε λίγο ο κόσμος και βρήκα μια θέση κοντά στο ηχείο συνειδητοποίησα ότι πίσω απ’ την κατηγορία απολιτίκ που αποδίδονταν στον κόσμο του Συντάγματος κρύβονταν μια πληθώρα ετερόκλητων αλλά εντελώς πολιτικών χαρακτηριστικών.

Ξαναβρέθηκα στο Σύνταγμα εχθές (28/5) με ανυπομονησία από νωρίς για να πιάσω θέση στη συνέλευση. Πάνω από 3000 άτομα φαίνονταν να είχαν κάνει το ίδιο. Το πλήθος πολυποίκιλο. Ακόμα και μερικοί αναρχικοί -που άφησαν την κανονικότητα των φεστιβάλ και του χώρου- και χειροκροτούσαν τώρα παθιασμένα την ηλικιωμένη που χε πάρει το λόγο, βρίζοντας τους φασίστες και προτείνοντας εξορμήσεις σε γειτονιές όπως ο άγιος παντελεήμονας.

Γενικά, οι περισσότεροι ομιλητές φρόντιζαν να ξεκαθαρίσουν ότι δεν είμαστε εκεί για το μνημόνιο καθώς κι ότι πρέπει να βρούμε ένα νέο πολιτικό σύστημα χωρίς αφεντικά και δούλους.Πάνω στο ποιοι είμαστε, εμείς τα μέλη της συνέλευσης της πλατείας Συντάγματος, αυτό που έγινε πιο θερμά δεκτό ήταν το ότι είμαστε εργάτες, άνεργοι, φοιτητές, μαθητές, μετανάστες, όλοι εκμεταλλευόμενοι, όλοι με τον ίδιο εχθρό. Όσον αφορά το τί θέλουμε: Θέλουμε τα πάντα, θέλουμε όλα αυτά που μας ανήκουν. Θέλουμε ο εργάτης να παίρνει τις αποφάσεις για το εργοστάσιό του, ο φοιτητής για τη σχολή του, οι κάτοικοι κάθε γειτονιάς για τις γειτονιές τους. Να μην επιτρέψουμε από δω και πέρα να παίρνει αποφάσεις κάποιος άλλος για μας, χωρίς εμάς. Δε ζητάμε εκλογές, δε θέλουμε υπουργεία, τράπεζες, φυλακές, Θεό, δε θέλουμε λεφτά.

Για το ζήτημα της βίας: Υπήρξαν τοποθετήσεις για την ανάγκη της μη-βίας ώστε να μη διαλυθούμε εύκολα προς το παρόν. Κάποιοι υποστήριζαν ως αρχή μια ειρηνική στάση απέναντι στην αστυνομία, που δεν είναι “ο εχθρός” και είναι αδιέξοδη, πολλοί άλλοι δέχθηκαν ότι η βία θα είναι αναπόφευκτη όταν θα προσπαθήσουν να μας διαλύσουν, καθώς αυτό που θέλουμε είναι τα πάντα, και δε θα μας τα χαρίσουν. Ένα γενικά αποδεκτό συμπέρασμα ήταν πως καλό θα ήταν να διατηρηθεί όσο γίνεται περισσότερο αυτός ο χαρακτήρας που ευνοεί τη ζύμωση και την οργάνωσή μας. Φτιάχτηκε πάντως πρόχειρα μέχρι και μια ομάδα περιφρούρησης, ώστε να είμαστε έτοιμοι σε περίπτωση που θα μας την πέσουν, όπως κάνανε άλλωστε στη Βαρκελώνη, και συζητήθηκε έντονα το αν θα πρέπει να μαστε περισσότερο αμυντικοί ή επιθετικοί, συμφωνήσαμε ότι το θέμα πρέπει να τεθεί προς συζήτηση πιο αναλυτικά και να χαραχτεί μια στρατηγική το συντομότερο. Μια γυναίκα εξέφρασε τη λύπη της που δεν κατέβηκε στους δρόμους τον Δεκέμβρη του 2008, κι ότι τώρα πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να συνεχιστεί αυτό που ξεκίνησε τότε.

Για τα ΜΜΕ: Συμφώνησαν όλοι ότι τα καθεστωτικά μέσα διαστρεβλώνουν την αλήθεια και ακολουθούν τις εντολές αυτών που μισούμε. Ακούστηκε μια άποψη ότι υπάρχουν καλοί και κακοί δημοσιογράφοι, όπως καλοί και κακοί μπάτσοι που γιουχαρίστηκε και απαξιώθηκε από το πλήθος. Αποφασίστηκε να υπάρχει live streaming από την αυριανή (29/5) πανευρωπαική συγκέντρωση από την ομάδα multimedia της συνέλευσης. Όσο για το λάιβ από τη συνέλευση οι περισσότεροι συμφώνησαν να υπάρχει μετάδοση μόνο φωνής, και όχι εικόνας κυρίως για τους μετανάστες χωρίς χαρτιά που θα ήθελαν να βρίσκονται εκεί και φοβούνται να δείξουν το πρόσωπό τους. Τέθηκε το ζήτημα ότι πολύς κόσμος παρακολουθεί τα καθεστωτικά, ειδικά μεγάλης ηλικίας και πολλοί πρότειναν κατάληψη στα ΜΜΕ. Ένας ομιλητής είπε ότι αυτό είναι ουτοπία και δεν έχουμε τη δύναμη για να δεχθεί την απαξίωση του κόσμου και να απομακρυνθεί.

Χειροκροτήματα δέχθηκε ένας μετανάστης που μίλησε και είπε ότι πρέπει να αποκεντρωθούμε. Να γίνεται 6-9μμ συνέλευση σε κάθε γειτονιά και στις 9 να ξεκινά η κεντρική στο σύνταγμα. Ότι πρέπει να οργανωθούν συνελεύσεις φοιτητών, μαθητών, εργαζομένων, ανέργων, μεταναστών σε κάθε χώρο, κι όλες αυτές να συντονίζονται έτσι ώστε να συμμετέχουν περισσότερα άτομα. Ότι πρέπει ο καθένας στο χώρο του να προπαγανδίσει τη δημιουργία συνελεύσεων όσο πιο πολύ μπορεί.

Εκατοντάδες άτομα είχαν πάρει σειρά και περίμεναν να μιλήσουν. Καθώς το ζήτημα του χρόνου δεν έχει βρει κάποια ρύθμιση που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες, ο ενθουσιασμός του κόσμου να τοποθετηθεί είχε και μερικές μικροεντάσεις καθώς όλο και περισσότεροι ήθελαν να προλάβουν να μιλήσουν. Έφτασε 4 το πρωί και ακόμα στριμοχνώμασταν για να ακούσουμε τις τοποθετήσεις. Κάποιος πρότεινε να το λήξουμε για να ξεκουραστεί ο κόσμος και τον γιουχάρανε. Παρενέβη ένας κωφάλαλος που τα είχε γράψει σε χαρτί και του τα διάβασαν. Έγραψε, ότι βρήκε πλέον τη φωνή του μέσα από μας. Άλλος πήρε το μικρόφωνο και είπε ότι είμαστε όλοι Έλληνες και η λύση είναι η εθνική ενότητα για να απομακρυνθεί γρήγορα από το πλήθος πριν προλάβει να συνεχίσει. Φωνάχτηκε το σύνθημα “η εθνική ενότητα είναι μια παγίδα, οι προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα”. Ένας μαθητής μίλησε για κατάληψη των εργοστασίων από τους εργάτες. Κάποιος πρότεινε να καλέσουμε σε γενική απεργία διαρκείας, ενθουσιάζοντας τον κόσμο. Ειπώθηκε να μην έχουμε καμία σημαία εθνική καθώς δε μας ενώνει κάποιο έθνος αλλά η τάξη μας, η κατάσταση που μοιραζόμαστε. Όταν άλλοι έθεσαν το ζήτημα ότι πρέπει να χουμε ένα σύμβολο, προτάθηκε από έναν ηλικιωμένο η μαύρη σημαία, που είναι η σημαία των απεργών, η σημαία της άρνησης.

Κάποιος περνούσε και φόραγε μπέρτα την ελληνική σημαία. Ένας μεσήλικας τον ρώτησε αν είναι εκεί επειδή είναι Έλληνας κι όταν είπε ναι τον ρώτησε γιατί δεν είναι και ο Νιάρχος μαζί του ως Έλληνας. Συμφώνησαν ότι είναι τελικά εκεί επειδή είναι φτωχός. Ο ένας αποκαλούσε τον άλλο σύντροφο ή φίλο. Παντού ακούγονταν η λέξη κατάληψη. Κατάληψη στους χώρους δουλειάς, κατάληψη στις σχολές, κατάληψη στα κανάλια, κατάληψη στα μεγάλα ξενοδοχεία γύρω απ’ την πλατεία για να μένει ο κόσμος. Ακούστηκε ακόμα ότι η αδικία έχει ονόματα και διευθύνσεις και πρέπει να πάμε εκεί. Ένας ηλικιωμένος είπε ότι χρωστάει δάνειο γιατί αγόρασε τα ένσημα για τη σύνταξή του και είπε ότι δεν μένει παρά να κάψουμε τις τράπεζες. Είπε ότι το εννοεί και ζήτησε να γραφεί στα πρακτικά με τις προτάσεις. Η ώρα κόντευε 5 και ο κόσμος αρνούνταν πεισματικά να σπάσει.Μια γυναίκα πρότεινε να φτιαχτεί ένα μανιφέστο με βασικές αρχές που να μιλά για την αμεσοδημοκρατία και για ένα άλλο πολιτικό σύστημα, ενώ αποφασίστηκε από Δευτέρα να ξεκινήσουν θεωρητικές συζητήσεις για το πώς θα μπορούσε να είναι αυτό. Άλλος πήρε το μικρόφωνο και μίλησε για τη σημασία της χορτοφαγίας. Δεκάδες θέματα ρίχνονταν στη κουβέντα. Ακόμα κι όταν κάποιος πρότεινε να σταματήσει η συνέλευση ώστε να συνεχιστεί την επόμενη μέρα που θα ήμασταν και πάλι χιλιάδες, ο κόσμος που παρέμενε -από εναλλακτικούς με χύμα ρούχα, μέχρι κουστουμάτους που κάθονταν στο πάτωμα ακούγοντας με προσοχή- σηκώθηκε με δισταγμό, μόνο και μόνο για να στήσει πηγαδάκια λίγα μέτρα πιο κάτω συνεχίζοντας.

Παραδίπλα έχει δημιουργηθεί ένας  χώρος που βρίσκονται οι σκηνές και οι ομάδες εργασίας. Γιατροί, νομική βοήθεια,
καθαριότητα, σίτιση, καλλιτεχνική, μεταφραστική, τεχνική ομάδα, περιφρούρηση, μοίρασμα υλικού, οργανώνεται κάθε είδους ομάδα όπου ο ένας ανταλλάσσει τις γνώσεις του με τον άλλο. Για παράδειγμα, κάποιος δίδασκε κιθάρα σε κάποιον που είναι οδοντίατρος και θα του φτιάξει τα δόντια. Υπήρχε ένας χάρτης με το χώρο κάθε ομάδας. Υπήρχε ένα πανό “χωρίς εμάς δεν υπάρχει τίποτα”, “θέλουμε τα πάντα και τα θέλουμε τώρα”, πανό στα ισπανικά, πανό του Δεν πληρώνω. Στη συνέλευση τέθηκε το ζήτημα ότι πρέπει να φτιάξουμε πανό και να γεμίσει όλη η πλατεία και να φωνάζονται συνθήματα πολιτικά ώστε να σταματήσει το “κλέφτες”, αν και εχθές φώναζαν και “αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι”, “μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι” κλπ. Όταν πήγαμε να φύγουμε τα πηγαδάκια ενωθήκανε ξανά ξεκινώντας νέα συνέλευση 7 η ώρα το πρωί!  Κάποιος πρότεινε να γίνεται διαρκής συνέλευση αφού ο κόσμος ήθελε τόσο πολύ να συζητήσει και κάποιοι δε νύσταζαν, αλλά παρενέβη άλλος λέγοντάς του ότι υπάρχει κίνδυνος να λάβουμε κάποια απόφαση λίγοι σε βάρος των πολλών.

Ένας μεσήλικας πήρε το μικρόφωνο και είπε πόσο ενθουσιασμένος ήταν και πόσο συγκινημένος που είναι εκεί. Κάποιος τον αποθάρρυνε λέγοντάς του επιτακτικά να μπει στο θέμα. Αυτός προσβλήθηκε και σταμάτησε. Μετά από λίγο αγκαλιάζονταν και συζήταγαν μεταξύ τους για να λυθεί η παρεξήγηση. Κάποια στιγμή πήγα να κάτσω σ’ ένα παγκάκι. Δίπλα μου ένας παππούς με ρώτησε τι ώρα έχουν πορεία οι χρυσαυγίτες αύριο στη Μητροπόλεως. Δεν το ξέραμε καν. Πρόσθεσε ότι αν έρθουν προς Σύνταγμα αναγκαστικά θα’ μαστε βίαιοι.

Η σημερινή μέρα (29/5) αναμένεται να έχει μεγάλο ενδιαφέρον . Οι συγκεντρώσεις στις πλατείες είναι πανευρωπαικές και η συνέλευση αναμένεται να έχει πολλές χιλιάδες κόσμου και ενδιαφέρουσα θεματολογία. Μένει να δούμε αν οι συνελεύσεις θα ξεπεράσουν τον κίνδυνο εξάντλησης τους (σε group therapy όπως πικρόχολα σχολιάζεται) και αναπτυχθούν σε κίνημα. Ήδη το πρώτο βήμα έχει γίνει, ο κόσμος βρίσκεται και συζητά, κι αυτό κάνει όλα τα θεμέλια αυτού του συστήματος να τρέμουν.

anonymous

(από e-mail)

Übersetzung deutsch