Σκόρπια αποφθέγματα του Louis Scutenaire
Γράφω για τους ίδιους λόγους που άλλοι άνθρωποι βανδαλίζουν γραμματοκιβώτια, πυροβολούν μπάτσους, σκοτώνουν τα αφεντικά τους, καταστρέφουν την κοινωνική τάξη. Γιατί κάτι με ενοχλεί: μια αηδία, μια επιθυμία.
Η πλήρης κατανόηση της μαλακίας που έχουν οι ειλικρινείς άνθρωποι είναι εκπληκτική.
Θέλω να κάνω όσο το δυνατόν λιγότερες από τις βρωμοδουλειές μου ανθρώπινα.
Το μέλλον υπάρχει μόνο στο παρόν.
Υπάρχουν άνθρωποι τους οποίους εκτιμώ τόσο λίγο, που θα ήταν άχρηστο να πώ κάτι γι αυτούς, μιας και δε θα μπορούσε να γίνει χειρότερο.
Οι άνθρωποι έχουν επινοήσει εκατομμύρια θεών, για να κρύψουν την ίδια τη δύναμή τους, την οποία φοβούνται, από τους εαυτούς τους.
’λλος ένας λόγος που οι άνθρωποι επινόησαν τους θεούς είναι για να παρηγορηθούν πως η μιζέρια τους είναι σταλμένη από κάποια ανώτερη δύναμη.
Κάθε φορά που πεθαίνει κάποιος, είναι διαφορετικά.
Ας μη ξεχνάμε ότι οι αφέντες μας έχουν τις ψυχές δούλων.
Τα δημόσια πρόσωπα είναι αυτοί που βγήκαν απ’ τη σκιά για να βουτήξουν στα σκατά.
Δεν έχω άλλο στόχο από την απόλυτη απελευθέρωση κάθε τί ζωντανού. Τίποτα δεν είναι ζωντανό.
Η ζωή θα είναι ωραία όταν η δουλειά γίνει μια απόλαυση που θα μπορεί να δοκιμάσει ο καθένας.
Κοιμάσαι για τα αφεντικά.
Να φωνάζεις “Ζήτω η ζωή”, ενώ είσαι αλυσσοδεμένος σε ένα φλεγόμενο σπίτι, είναι σαν να φωνάζεις “Ζήτω το παγωτό”. Μπορείς πάντως να φωνάξεις ούτως ή άλλως. Ποιός ξέρει τι μπορεί να συμβεί;
Δεν είναι φρόνιμο να μένεις πιστός σε φίλους που δεν είναι πιστοί στον εαυτό τους.
Η δικαιοσύνη περιλαμβάνει επίσης την καταδίκη του δικαστή.
Όταν ήμουν νέος, τα εργατικά ατυχήματα ήταν τόσο συχνά στη χώρα μου που όταν περνούσε μια νεκροφόρα ακολοθούμενη από κηδεία, κανείς δε ρώταγε “Ποιός πέθανε;” αλλά μάλλον, με ένα είδος μαύρου χιούμορ: “Από που τον βγάλανε;”, εννοώντας “τί δουλειά έκανε όταν σκοτώθηκε;”. Και, λες κι αυτοί οι θάνατοι δεν ήταν ήδη αρκετοί, στις απεργίες ερχόταν ολόκληρος ο στρατός για να πυροβολήσει τους εργάτες. Θυμάμαι μια διαδήλωση που πήγαινα, καθισμένος στους ώμους του Meme Diablot. Οι στρατιώτες άρχισαν να πυροβολούν, κι εμείς πέσαμε στο έδαφος και συρθήκαμε τριακόσια μέτρα με τις κοιλιές μας. Ακριβώς δίπλα μου ήταν ένας μεγάλος άνδρας με βελούδινο σακάκι, ο Victor Pintat, που ούρλιαζε με έναν εξεγερτικό ενθουσιασμό και χόρευε καθώς σερνόταν.
Δέχομαι τα πάντα εκτός από αυτά που με κρατούν σε μια κατάσταση εξυπηρέτησής μου.
Αυτό που εξοργίζει τους γείτονες, κινεί την περιέργια των παιδιών τους.
Το δυστυχές, για την εκπαίδευση των παιδιών, είναι ότι οι αναμνήσεις των πολέμων γράφονται από αυτούς που δε σκοτώθηκαν στον πόλεμο.
Τα αφεντικά είναι σκατά που έχουν εξουσία, οι υπήκοοι τα κάνουν σκατά όταν έχουν εξουσία.
Προλετάριοι όλων των χωρών, δεν έχω καμία συμβουλή για σας.
Ένας τσατισμένος μπάτσος μυρίζει, ακόμα χειρότερα από έναν κανονικό.
Δώσε την υπεραξία σου στους φτωχούς, ώστε να τα πάρουν από αυτούς οι πλούσιοι, και γιάτρεψε τους λεπρούς, ώστε να μπορέσουν να επιστρέψουν στο εργοστάσιο.
Louis : 9 στις 10 φορές έχω δίκιο.
Lorraine: Τί κρίμα που συνήθως υπάρχουν 10 φορές.
Ο αδερφός μου είπε μια μέρα σε δυο παντρεμένους καθολικούς νέους που γνώριζε: “Ώ, εσείς, που σήμερα κολυμπάτε στην ευλογία του θεού και των ανθρώπων! Τι κρίμα! η θρησκεία και οι νόμοι δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να κρύβουν την ανηθικότητα και το έγκλημα!”
Το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου είναι δυστυχώς αυτό του ιεροκύρηκα.
Δεν πρέπει να θέλουμε να πάρουμε τα αγαθά που έχουν οι πλούσιοι, αλλά να τα κάνουμε να αηδιάζουν και τους ίδιους ακόμα.
Παραείμαι φιλόδοξος για να έχω μια φιλοδοξία.
Να μεγαλώνεις και να χαλαρώνεις τα δεσμά σου, είναι το αντίθετο από το να τα σπάς.
Να αυτοκτονήσεις; Μα, αυτό δεν κάνεις μια ζωή;
Καλός εργάτης σημαίνει ένα φτωχό και βαρετό κορόιδο.
Είναι προτιμότερο να ρίξεις μια μπουνιά στο πρόσωπο ενός πλούσιου παρά να του ρίξεις μια μούτζα.
Η ύπαρξη των χριστιανών αποδεικνύει την ανυπαρξία του θεού.
Το ότι κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν δουλειά είναι δυσάρεστο μόνο και μόνο επειδή οι υπόλοιποι έχουν.
Αφού ολοκλήρωσα τα αριστουργήματά μου, προσηλυτίστηκα στην τεμπελιά.
Οι δούλοι συνήθιζαν να κλαίν πάνω απ’ τα πτώματα των αφεντών τους μόνο όταν φοβούνταν για τους νέους αφέντες.
Το μόνο έπος που με συγκινεί είναι αυτό της συμμορίας Μπονό.
Μισώ τη δουλειά τόσο πολύ, που δεν μπορώ καν να ζητήσω από άλλους να την κάνουν.
Ας κάνουμε μια εκδρομή να εξερευνήσουμε τις κοινοτυπίες.
Μη ξεχάσεις να μου διαβάσεις την στήλη των κηδειών. Πάντα με ευχαριστούσαν οι ειδήσεις.
Καταλήγω να βαριέμαι μαζί σου μόνο και μόνο για να ξεγελάσω τη δική μου βαρεμάρα.
Τα πάντα είναι υποθετικά. Ακόμη κι αυτό.
Η κλοπή και η κληρονομιά, αυτές είναι οι δυο πηγές του πλούτου.
[Μετάφραση στα αγγλικα έγινε από τον αμερικανό σύντροφο Jordan Levinson την πρωτοχρονιά του 2005 για το σάιτ Live Free Or Buy Trying! ]
Ο Louis Scutenaire (1905-1987) ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση ποιητή. Μετά από σπουδές εγκληματολογίας, εργάστηκε για λίγα χρόνια ως δικηγόρος πριν τα παρατήσει για μια κατώτατη θέση κρατικού λειτουργού. Υπήρξε κεντρική φιγούρα του βελγικού σουρρεαλισμού -συνεισέφερε στη “Σουρρεαλιστική Επιθεώρηση”, ενώ δημοσίευε και δικά του ποιήματα, κυρίως αφορισμούς και μαύρο χιούμορ. Γρήγορα θα αντιταχθεί στην βαθμιαία εμπορευματοποίηση του σουρρεαλισμού, αλλά και στη χαζοχαρούμενη συμπάθεια των δυτικών διαννοουμένων για τη σταλινική Σοβιετική Ένωση, προσχωρώντας στον αναρχικό χώρο, και διατηρώντας μέχρι τέλους την σαρκαστική καχυποψία του απέναντι σε κάθε εξουσία και αυθεντία.