Category: Ασύμμετρη Απειλή

Categories
Paul Lafargue Ασύμμετρη Απειλή

AΠ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΣΠΑΝΗΣ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ :

Κουμμουνισμός της Σπάνης και κομμουνισμός του Πλούτου

«Εντούτοις οι ινδιάνοι δεν είχαν ακόμα υποψιαστεί, πριν τον ερχομό των λευκών, ότι η γη θα μπορούσε να ανήκει σε κάποιον ξεχωριστά και να μην αποτελεί το κοινό αγαθό όλων εκείνων που ζουν στην επιφάνεια της […]. Η ινδιάνικη φυλή κατοικούσε σε μια εδαφική επικράτεια που εναρμονιζόταν με τις ανάγκες και τον αριθμό του πληθυσμού της, χωρίς να γεννάται γι΄ αυτήν ζήτημα συνόρων ή περιφράξεων»

R. Roger(από την “πολιτική ιστορία του συρματοπλέγματος” του Ολ. Ραζάκ, εκδ. Βάνιας)

Η κάθε εξουσία εμφανίζει τον εαυτό της και την τάξη πραγμάτων που δημιουργεί σαν αιώνια δοσμένη, φυσικά νομιμοποιημένη και αμετάβλητη. Έτσι και ο καπιταλισμός εμφανίζει την ατομική ιδιοκτησία σαν αιώνια και φυσική, σαν ένα χαρακτηριστικό ενσωματωμένο στην ανθρώπινη φύση: Τόσο θερμός ήταν ο ζήλος των οικονομολόγων για την ανακάλυψη κεφαλαϊικής ιδιοκτησίας κατά τους προϊστορικούς χρόνους, ώστε κατέληξαν με τις έρευνες τους να ανακαλύψουν και ιδιοκτησία κι εκτός του ανθρώπινου γένους – μεταξύ των ζώων. Είπαν, για παράδειγμα, ότι το μυρμήγκι στην πρόνοια του να αποταμιεύσει τροφές είναι «κεφαλαιούχος»! Κρίμα που δεν προχώρησαν ακόμα ένα βήμα και να μας βεβαιώσουν ότι το μυρμήγκι αποταμιεύοντας τροφές σκοπεύει στην πώληση τους και την πραγματοποίηση του κέρδους δια της κυκλοφορίας του κεφαλαίου του»(Πωλ Λαφάρκ )

Φυσικά, η ανεπεξέργαστη και απλοϊκή παραπομπή στη φύση μπορεί να ανακαλύψει τα πάντα στο ζωικό βασίλειο: καπιταλισμό, φασισμό, κομμουνισμό, αναρχία κ.τ.λ. Αλλά η ανθρώπινη κοινωνία βασίζεται πάνω στη συνειδητή(να υπογραμμιστεί) ζωική λειτουργία, πράγμα που καθιστά κάθε σύγκριση του ζωικού βασιλείου με την ανθρώπινη κοινωνία σαθρό ιδεολόγημα.

Η ατομική ιδιοκτησία λοιπόν, όπως και το κράτος και η εξουσιαστική/ ιεραρχική και ταξική δόμηση της κοινωνίας, δεν είναι ούτε αυτοφυή κι αιώνια φαινόμενα, όπως πιστεύουν οι καπιταλιστές, ούτε εξωκοινωνικά /εξωκοσμικά φαινόμενα, όπως πιστεύει ένας αφελής και ιδεαλιστικός αναρχισμός. Τα κατασκευάσματα αυτά είναι καθαρά κοινωνικά γεννήματα και εμφανίστηκαν σαν αποτέλεσμα μιας διαρκούς συνεξελικτικής διαδικασίας πολλών παραγόντων (κοινωνικών, οικονομικών, φυσικών, ψυχολογικών, “θρησκευτικών” κ.λ.π.). Δεν είναι ούτε αιώνια και αμετάβλητα, αλλά ούτε και προϊόντα μιας σκοτεινής και εξουσιαστικής συνωμοσίας

Η μετάβαση από τον πρωτόγονο κομμουνισμό στην ατομική ιδιοκτησία και τον σύγχρονο καπιταλισμό, όπως και η μετάβαση από την Μητριαρχία στην Πατριαρχία, δεν έγινε από την μία μέρα στην άλλη, αλλά αργά και σταδιακά. Ο Λαφάργκ διακρίνει τέσσερα βασικά στάδια σε αυτήν την πορεία: τον αρχέγονο κομμουνισμό την κοινή αιματοσυγγενική ιδιοκτησία (αιματοσυγγενικός κολλεκτιβισμός ), την φεουδαλική ιδιοκτησία και τη σύγχρονη αστική ιδιοκτησία. Κάθε στάδιο δεν έχει απόλυτα σύνορα, αλλά κάθε νέα κατάσταση εμπεριέχει, στοιχεία της παλαιότερης κατάστασης , ενώ κάθε παλιά κατάσταση εμπεριέχει σε σπερματική μορφή την καινοτομία που θα την ανατρέψει.

Η ύπαρξη λοιπόν μιας μακρόχρονης κομμουνιστικής κατάστασης στην ανθρωπότητα, καταρρίπτει το φιλελεύθερο ιδεολόγημα. Από την άλλη ο πρωτόγονος κομμουνισμός δεν ήταν ένας επίγειος παράδεισος όπως πιστεύουν τόσο οι διάφορες θρησκείες που μιλούν για την Πτώση του ανθρώπου, όσο και ο αφελής αναρχοπρωτογονισμός : «Στην αρχέγονη εποχή η ιδιοκτησία ήταν κοινή μόνο μεταξύ των μελών της ίδιας φυλής, που συνδεόταν με δεσμούς αίματος. Κάθε ανθρώπινο πλάσμα που δεν ανήκε στο στενό αυτό κύκλο θεωρούταν ξένος και εχθρός» (Πωλ Λαφάργκ).

Μια ματιά στα χαρακτηριστικά του πρωτόγονου κομμουνισμού αρκεί για να καταρρεύσει ο μύθος περί “ευγενών αγρίων” του Διαφωτισμού, που πέρασε στις μέρες μας με το ιδεολογικό κατασκεύασμα της “Αγριότητας” του αναρχοπρωτογονισμού. Ο αναρχοπρωτογονισμός εκφράζει με αναρχικό ένδυμα ένα κράμα ρομαντισμού και θρησκευτικού τύπου νοσταλγία για το “χαμένο παράδεισο” (την προ-πτωχική και προ-πολιτιστική κοινωνία), με την διαφορά ότι ταυτίζει την Πτώση όχι στην Αμαρτία ή την Γνώση του Καλού και του Κακού, όπως κάνει ο χριστιανισμός, αλλά στην εμφάνιση του πολιτισμού.

Εδώ τίθεται το ερώτημα: ο Πολιτισμός είναι ευλογία ή κατάρα για την Ανθρωπότητα; Μέσα στην ιδεολογία της “καθαρής ελευθερίας”, ο Πολιτισμός είναι ο νεκροθάφτης των ανθρώπινων ενστίκτων. Μήπως όμως ο Πολιτισμός εμφανίστηκε ακριβώς επειδή η “καθαρή ελευθερία” δεν μπορούσε δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τις ανθρώπινες ανάγκες; Σύμφωνα με τον Φρόιντ η “η αρχή της ηδονής”: «έρχεται σε σύγκρουση με το φυσικό και το ανθρώπινο περιβάλλον. Το άτομο συνειδητοποιεί τραυματικά ότι η ακέραια και η άπονη ικανοποίηση των αναγκών είναι αδύνατη». Κι έτσι η “καθαρή ελευθερία” της άμεσης ικανοποίησης, της ηδονής και των ενστίκτων αντικαθίσταται με τον Πολιτισμό της απώθησης και της καθυπόταξης των ενστίκτων (την “αρχή της πραγματικότητας “). O κομμουνισμός της Σπάνης καταστρέφεται από τον Πολιτισμό, ο οποίος πολλαπλασιάζει τον κοινωνικό πλούτο και την ασφάλεια, μέσα από την επεξεργασία της φύσης, την ανάπτυξη της γεωργίας και την παραγωγικότητα. Αρχικά λοιπόν, ο Πολιτισμός εμφανίζεται σαν “αναγκαίο κακό”, μια ιστορική αναγκαιότητα που έδρασε προοδευτικά.

Ταυτόχρονα όμως αποσυνθέτει την αρχική κοινωνική ενότητα, που εξασφαλίστηκε μέσα από την ισότητα του αρχέγονου κομμουνισμού, κατακερματίζει την κοινωνία δημιουργεί ιεραρχικές δομές και στην κίνηση του φτάνει στο σημείο να αντικαταστήσει την επεξεργασία της φύσης με την (κερδώα για κάποιους) καταστροφής της.

«Η εντεινόμενη πρόοδος φαίνεται να είναι δεμένη με την εντεινόμενη ανελευθερία. Σε όλο τον κόσμο του βιομηχανικού πολιτισμού η κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στον άνθρωπο αυξάνεται σε έκταση και οργάνωση. Κι αυτή η τάση δεν εμφανίζεται σα μια πάρεργη, μεταβατική αναδρομή κατά την πορεία προς την πρόοδο… Και η πιο αποτελεσματική καθυπόταξη και καταστροφή του ανθρώπου από άνθρωπο συμβαίνει στο υψηλότερο σημείο του πολιτισμού, όταν οι υλικές και διανοητικές επιτεύξεις της ανθρωπότητας φαίνονται να επιτρέπουν τη δημιουργία ενός αληθινά ελευθέρου κόσμου».(Μαρκούζε)

Ακόμα και η πολλά υποσχόμενη Επιστήμη, που τόσες ελπίδες γέννησε στο αναρχικό και σοσιαλιστικό κίνημα του 19ου αιώνα, άλλα και στο ρωσικό μηδενισμό και το γαλλικό αναρχοατομικισμό, κάτω από το σφικτό εναγκαλισμό της με την Εξουσία, μετατράπηκε σε δημιουργό της κοινωνίας του Έλεγχου, της μηχανοποίησης, της τυποποίησης, της αλλοτρίωσης και της καταστροφής του φυσικού πλούτου.

Αλλά, ο ίδιος ο Πολιτισμός μας δίνει το σχοινί για να τον κρεμάσουμε. Ο κοινωνικός πλούτος σήμερα είναι τόσο μεγάλος ώστε υπάρχει η δυνατότητα για να δημιουργηθεί ένας σύγχρονος κομμουνισμός πλούτου: «Αφού ο Πολιτισμός κατέστρεψε τον ακατέργαστο και απλό κομμουνισμό των πρώτων βημάτων της ανθρωπότητας, απεργάζεται τώρα το υλικό ενός πολυσύνθετου και επιστημονικού κομμουνισμού»(στη φράση αυτή του Λαφάρκ είναι εμφανής ο επιστημονισμός που χαρακτηρίζει το επαναστατικό κίνημα του 19ου αιώνα).

Αυτός ο κομμουνισμός όμως υπάρχει σε λανθάνουσα μορφή μέσα στην υπάρχουσα κοινωνία, είναι μια δυνατότητα, μια πιθανότητα και όχι μια βεβαιότητα. Ο Μπακούνιν στο “θεός και κράτος”, με περίσσια σιγουριά τοποθετούσε την “ανθρώπινη ευτυχία” στο “Τέλος της Ιστορίας”(πολύ πριν τον Φουκουγιάμα…)ενώ για τους μαρξιστές τα υποκείμενα είναι τυφλά ενεργούμενα των “αντικειμενικών συνθηκών” οι οποίες αρκούνε για να μας πάνε καβάλα στον κομμουνιστικό παράδεισο. Αντίθετα ο Μάρξ στην “Γερμανική Ιδεολογία’’ έλεγε ότι η ιστορία δεν έχει τους ειδικούς σκοπούς, τη δική της αυτοσυνείδηση (το ότι οι μαρξιστές αγνοούν τη διαλεκτική σχέση των υποκειμένων με τις αντικειμενικές συνθήκες, είναι ένα από τα πολλά γεγονότα που δικαιώνουν την φράση του Μάρξ : ‘’ Έσπειρα δράκους και θέρισα ψείρες’’).

Η ιστορία λοιπόν δεν έχει προορισμό, δεν είναι ούτε ατμομηχανή με τελικό προορισμό τον κομμουνισμό ή την ανθρώπινη ευτυχία(μαρξιστικός και αναρχικός ντερτενισμός),ούτε βίντεο να πατήσουμε το Rewind και να βρεθούμε στον παράδεισο του πρωτόγονου κομμουνισμού (αναρχοπρωτογονιστική, θρησκευτικού τύπου, νοσταλγία του’’ χαμένου παραδείσου’’).Τον δρόμο τον φτιάχνουμε περπατώντας.

Κι ο γεροτυφλοπόντικας ακόμα σκάβει…

ΠΩΛ ΛΑΦΑΡΚ : « ΑΡΧΕΓΟΝΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ»

1

Αν οι οικονομολόγοι θεωρούν την ύπαρξη του Κεφαλαίου σύγχρονη με την παιδική ηλικία της Ανθρωπότητας , αυτό συμβαίνει διότι αρέσκονται στο να αγνοούν τις συνήθειες των αρχέγονων λαών.

Υπάρχουν και σήμερα άγριοι που δεν έχουν ιδέα για την έγγειο ιδιοκτησία ,ατομική ή κοινή(collective) και μόλις έχουν σχηματίσει την έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας, πάνω στα αντικείμενα που χρησιμοποιούν. Μερικοί κάτοικοι της Αυστραλίας κατέχουν ως ολόκληρη ιδιοκτησία μόνο τα αντικείμενα που είναι αναπόσπαστα από το πρόσωπο τους ,δηλαδή: όπλα, κοσμήματα που φέρουν στα αυτιά τους, τα χείλη τους ή τις μύτες τους , δέρματα άγριων θηρίων που χρησιμοποιούν ως ενδύματα, λίπος για ιαματική χρήση κ.λ.π.

Τα αντικείμενα αυτά, των οποίων κάνουν αποκλειστικά προσωπική χρήση, θεωρούνται αναπόσπαστο μέρος του ατόμου τους και δεν τα αποχωρίζονται ούτε μετά τον θάνατο, αλλά καίγονται και θάβονται μαζί τους. Το Όνομα είναι η πρώτη ιδιοκτησία που συναντάμε. Ο άγριος ουδέποτε αποκαλύπτει το όνομα του στον ξένο. Το θεωρεί κάτι πολύτιμο, που μόνο σε φίλο μπορεί να δωρίσει. Τόσο είναι ταυτισμένο το όνομα με το πρόσωπο του, ώστε η φυλή του παύει να το προφέρει μετά τον θάνατο του. Για να γίνει ένα αντικείμενο ατομική ιδιοκτησία, πρέπει να είναι πραγματικά ή φαινομενικά συσσωματωμένο με το πρόσωπο του κατόχου του. Όταν ο άγριος θέλει να δείξει ότι ένα αντικείμενο του ανήκει , δηλώνει ότι τι χρησιμοποιεί γλύφοντας το με την γλώσσα του. Οι Εσκιμώοι μόλις αγοράσουν κάτι το φέρουν-εκτός κι αν είναι βελόνι- στο στόμα τους ή θα επισημοποιήσουν την αγορά με μια συμβολική πράξη, που σημαίνει την επιθυμία να το κρατήσουν για ατομική χρήση. Επίσης αντικείμενα χειροτεχνίας είναι ιδιοκτησία μόνο αν έχουν αποκτηθεί με τον πιο πάνω τρόπο. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο ο Εσκιμώος δεν μπορεί να κατέχει περισσότερα από δύο μονόξυλα. Το τρίτο είναι στη διάθεση της φυλής και θεωρείται απρόσωπη ιδιοκτησία. Ο άγριος ποτέ δε θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για την απώλεια πράγματος που ανήκει στη φυλή του, ούτε σκέφτεται να το αντικαταστήσει. Αυτό είναι έργο της φυλής.

Η ανικανότητα του αγρίου να συλλάβει την ιδέα της ιδιοκτησίας επί των αντικειμένων τα οποία δεν είναι ταυτισμένα με το πρόσωπο του, προέρχεται από το γεγονός ότι δεν έχει συνείδηση της ατομικότητας του ως ξεχωριστής. Τη θεωρεί σαν ένα μόριο του αιματοσυγγενικού ομίλου ή της φυλής μέσα στην οποία ζει.

Ο άγριος βρίσκεται στη μέση τόσων κινδύνων, το πνεύμα του εξάπτεται από τόσους φανταστικούς φόβους, ώστε δεν μπορεί να ζήσει απομονωμένος, ούτε καν να συλλάβει τη δυνατότητα αυτής της περίπτωσης. Η εξορία ενός αγρίου από τη φυλή ή την ορδή του, ισοδυναμεί με θανατική καταδίκη. Τόσο μεταξύ των προϊστορικών ελλήνων, όσο και μεταξύ των βαρβάρων, ακόμα και ο εξ αμελείας φόνος ενός μέλους τιμωρούταν με εξορία. Ο Ορέστης μετά την δολοφονία της μητέρας του υποχρεώθηκε να εκπατριστεί για να καθησυχαστεί η κοινή οργή. Και σε μεταγενέστερους πολιτισμούς, όπως της αρχαίας Ελλάδας και Ρώμης, η εξορία θεωρούταν σαν η σκληρότερη ποινή. Όπως λέει ο ποιητής Θέογνις, ο εξόριστος ‘’ δεν έχει ούτε φίλους, ούτε πιστούς συντρόφους και αυτό είναι το πλέον πένθιμο στην εξορία’’. Το να ζει κανείς απομονωμένος, μακριά από τους συντρόφους του, θεωρούταν το φοβερότερο δυστύχημα στον αρχέγονο άνθρωπο, ο οποίος ήταν συνηθισμένος στην κοινοβιακή ζωή.
Ο άγριος είναι το τελειότερο ον(από την άποψη της αυτάρκειας) σε σχέση με τον πολιτισμένο, είναι τόσο ενσωματωμένος με την ορδή ή τη φυλή του, ώστε δεν αισθάνεται τον εαυτό του ως ξεχωριστή προσωπικότητα, ούτε στην ιδιοκτησία, ούτε στην οικογένεια.*1

Το γεγονός ήταν το παν. Αυτό ήταν η οικογένεια αυτό νυμφευόταν αυτό ήταν ο κάτοχος της ιδιοκτησίας. Στο γένος τα πάντα είναι κοινά. Ο δασόβιος της Αφρικής όταν λαμβάνει κάτι ως δώρο το διαμοιράζει στα άλλα μέλη του γένους του. Ομοίως όταν πιάνει ένα ζώο ή όταν βρίσκει ένα αντικείμενο. Σε καιρό λιμού οι νεαροί Φονεγιάνοι ερευνούν τις ακτές κι αν τύχει να βρουν κάποιο θήραμα ή ψάρι τρέχουν να ειδοποιήσουν τους συντρόφους τους. Τρέχουν τότε όλοι σ΄ εκείνο το μέρος και με την ευθηνή του γηραιότερου το διανέμουν σε ίσες μερίδες.
Κυνήγι και ψάρεμα , αυτοί οι δύο πρωτόγονοι τρόποι παραγωγής, γίνονται από κοινούκαι το προϊόν τους διανέμεται από κοινού. Ο Μάρτιους αναφέρει ότι οι Μποτοκούντος, αυτές οι ατρόμητες φυλές της Βραζιλίας, οργανώνουν κοινά κυνήγια και ποτέ δεν εγκαταλείπουν το μέρος που φόνευσαν το ζώο αν πρώτα δεν το διαμοιράσουν. Το ίδιο αναφέρει και για τους Ντακότας αλλά και για τους Αυστραλούς ιθαγενείς. Μεταξύ ακόμα και των φυλών στις οποίες το κυνήγι γίνεται ελεύθερα και ατομικά, ισχύει ο αρχέγονος τρόπος διανομής της λείας. Ο τυχερός κυνηγός προσκαλεί σε συμπόσιο όλα τα μέλη του γένους του, του χωριού ή ολόκληρης της φυλής. Οι περιστάσεις αυτές είναι, μπορούμε να πούμε ένα είδος ‘’εθνικού συμποσίου’’. Σε κάποιες χώρες του Καυκάσου ο φόνος μιας αγελάδας ή βοδιού ή αιγόπροβάτου από μια οικογένεια είναι πάντα μια αφορμή για να συντρώγει ολόκληρο το χωριό. Έτσι οι χωρικοί τρώνε από κοινού και πίνουν σε ανάμνηση συνηθειών που εξέπνευσαν με το πέρασμα του χρόνου. Τα νεκρικά συμπόσια δεν είναι παρά ανάμνηση αυτών των κοινών εορτών.
Ο Μόργκαν που τόσο επιμελώς σπούδασε τα αρχέγονα κομμουνιστικά έθιμα, στο τελευταίο του σπουδαίο βιβλίο περιγράφει τις μεθόδους του κυνηγιού και της αλιείας που χρησιμοποιούν οι ερυθρόδερμοι της Β. Αμερικής : ‘’οι πεδινές φυλές ζούνε σχεδόν αποκλειστικά με ζωικές τροφές και δείχνουν σ’ αυτές τις κυνηγητικές συνήθειες τους την τάση προς τον κομμουνισμό. Οι Blackfeet κατά το κυνήγι βουβαλιών καταδιώκουν την αγέλη έφιπποι σε πολυάριθμες ομάδες , άνδρες, γυναίκες και παιδιά μαζί. Όταν αρχίζει το κυνήγι το πρώτο σκοτωμένο ζώο διανέμεται απ’ αυτούς που καταφθάνουν, όπως και το δεύτερο, το τρίτο κ. ο .κ. , μέχρις ότου όλοι να προμηθευθούν. Κατόπιν το κόβουν σε τεμάχια και το ξηραίνουν στον αέρα ή το καπνίζουν στην φωτιά. Άλλοι μετατρέπουν μέρος της λείας τους στο Pemmican, που είναι ξηρό και κονιοποιημένο κρέας αναμεμιγμένο με διαλυμένο λίπος βουβάλου, το οποίο βράζεται εντός του δέρματος του ζώου. Κατά την εποχή της αλιείας στο ποταμό Κολούμπια, όπου τα ψάρια βρίσκονται σε μεγαλύτερη αφθονία από κάθε άλλο ποτάμι της γης, όλα τα μέλη κάθε φυλής κατασκηνώνουν και ψαρεύουν από κοινού και κάθε βράδυ μοιράζουν την λεία, σε μερίδια ανάλογα με τον αριθμό τους. Τα ψάρια σχίζονται και χαράζονται, ξηραίνονται σε ξύλινα παραπήγματα και μεταφέρονται σε καλάθια στο χωριό τους .’’

Όταν παύει η νομαδική ζωή των αγρίων και εγκατασταίνονται σε μόνιμο μέρος, η κατοικία τους δεν είναι ατομική αλλά κοινή ιδιοκτησία. Αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει και κάτω απ’ τον μητριαρχικό τύπο της οικογένειας. Οι κοινές κατοικίες αυτές μοιάζουν με τις κατοικίες που ανακάλυψε ο Perouse στην Πολυνησία. Έχουν ύψος 10 πόδια, μήκος 110 και πλάτος 10, σε σχήμα αντεστραμμένου μονόξυλου, με δύο εισόδους στα άκρα και παρέχουν χώρο για στέγαση 100 περίπου ατόμων. Τα μακρόσπιτα των Ιοροκέζων, τα οποία σύμφωνα με τον Μόργκαν εξαφανίστηκαν πριν τις αρχές του εικοστού αιώνα, είχαν 100 πόδια μήκος, 30 πλάτος και 20 ύψος. Διασχίζονταν κατά μήκος από διάδρομο που κατέληγε και στα δύο άκρα του στις πόρτες. Στο διάδρομο άνοιγαν σα σε κυψέλη σειρά μικρών διαμερισμάτων για τις παντρεμένες γυναίκες του γένους. Σε κάθε κατοικία υπήρχε το Τοτέμ του γένους, δηλαδή το ζώο απ’ το οποίο υποτίθεται ότι καταγόταν το γένος. Παρόμοιες είναι οι κατοικίες των Dyac στο Βόρνεο, με την διαφορά ότι εκεί κατασκευάζονταν με βάση ύψους 15-20 ποδιών, αποτελούμενες από σκληρές ξύλινες δοκούς. Αυτός ο τρόπος οικοδόμησης μας θυμίζει τα λιμνόσπιτα που ανακαλύφθηκαν στις Ελβετικές λίμνες, τα οποία στηρίζονταν σε ξύλινους στύλους. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι οι Παίονες κατοικούν μέσα στη λίμνη της Πρασιάς, σε σπίτια στηριζόμενα σε πασσάλους. Τα casas grandes των ερυθρόδερμων στο Μεξικό, φαίνονταν σαν τεράστιες κλίμακες, με υπερκείμενα μεταξύ τους πατώματα, υποδιαιρούμενα σε δωμάτια για τα συζυγικά ζεύγη. Δεν είναι απίθανο και οι προϊστορικοί έλληνες να ζούσαν σε παρόμοιες κοινοβιακές κατοικίες, όπως συμπεραίνουμε απ’ το ανάκτορο της Αργολίδας, που έφεραν στο φώς οι ανασκαφές του δρ. Σλήμαν. Σ’ αυτές τις κοινοβιακές κατοικίες τα τρόφιμα και τα δείπνα είναι κοινά. Πρέπει να καταφύγουμε στον Μόργκαν για την περιγραφή της ζωής των ενοίκων των κοινοβίων. Είναι αλήθεια πως οι έρευνες περιορίστηκαν μόνο μεταξύ των ερυθρόδερμων της Αμερικής και κυρίως των Ιροκέζων, μαζί με τους οποίους έζησε για μεγάλο διάστημα. Αλλά όπως λέει και ο ίδιος, όταν μια συνήθεια βρίσκεται υπό καθορισμένο και αποκρυσταλλωμένο τύπο μεταξύ των Ιροκέζων, είναι πιθανή η ύπαρξή της και σε άλλες φυλές, που διαβιούν κάτω απ’ τις ίδιες συνθήκες, γιατί και αυτές οι φυλές έχουν τις ίδιες ανάγκες. « Οι Ιροκέζοι που ζουν σε μόνιμες κατοικίες, καλλιεργούν τη γη και τη συλλεγόμενη σοδειά την αποθηκεύουν ως κοινή ιδιοκτησία, στην οποία έχουν μερίδιο όλες οι οικογένειες, ανάλογα με τον αριθμό των μελών τους. Έτσι, ο αραβόσιτος π.χ. κρεμόταν με ανεστραμμένο το φλοιό σε δέσμες πλεκόμενες από τον ίδιο φλοιό στα οικογενειακά διαμερίσματα της κοινοβιακής κατοικίας. Αλλά όταν μία οικογένεια ξόδευε ολόκληρη προμήθεια, λάμβανε ελεύθερα από άλλη οικογένεια κι αυτό γινόταν μέχρις ότου εξαντλούταν οι προμήθειες όλων των οικογενειών. Κάθε κυνηγετική ή αλιευτική συντροφιά αποθήκευε από κοινού τη λεία, της οποίας το πλεόνασμα μοιραζόταν μεταξύ των άλλων οικογενειών ». Στα ινδιάνικα αυτά χωριά παρατηρούμε το περίεργο φαινόμενο της συνύπαρξης του δικαιώματος της ατομικής κατοχής συνδυασμένου με το δικαίωμα της κοινής χρήσης. « Τίποτα δεν υπάρχει στην ινδιάνικη οικογένεια »παρατηρεί ο Heckewelder, πραγματευόμενος περί Δελαβάρων και Μουνσών, «που να μην έχει τον ιδιοκτήτη του. Ο καθένας γνωρίζει τι κατέχει από το άλογο ή την αγελάδα του μέχρι τον σκύλο ή την γάτα με τα μικρά της ή τις κότες του. Συνήθως, μια γενιά μικρών ορνίθων ή γατιών έχει τόσους κατόχους όσος είναι ο αριθμός των ορνίθων ή των γατιών. Και συχνά για να αγοράσει κανείς μια κότα με τους νεοσσούς της πρέπει να διαπραγματευτεί συγχρόνως με πολλούς κατόχους. Έτσι ενώ στην Πολιτεία επικρατεί η αρχή της κοινοκτημοσύνης, εν τούτοις αναγνωρίζεται το δικαίωμα της ιδιοκτησίας στα μέλη των οικογενειών».*2 « οι Ινδιάνοι της Λαγκούνα του Νέου Μεξικό είχαν κοινές αποθήκες, τον έλεγχο της σιταποθήκης έχουν συνήθως οι γυναίκες », έγραφε ο Sam Corman κατά το έτος 1869 προς τον Μόργκαν « και είναι περισσότερο προνοητικοί από τους Ισπανούς γείτονες τους, φροντίζοντας να έχουν πάντα προμήθειές ενός έτους. Μόνο αν τύχει σιτοδεία επί δύο συνεχή έτη, υποφέρουν από πείνα αυτές οι κοινότητες ».

Μεταξύ των Μάγια η τροφή παρασκευάζεται σε κοινό μαγειρείο από το οποίο έκαστη οικογένεια λαμβάνει τη μερίδα της, καθώς παρατήρησε ο Στέφεν κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού που επιχείρησε στη Γιουκατάν. Μεταξύ όμως των Ιροκέζων κάθε οικογένεια παρασκευάζει η ίδια τη τροφή των μελών της. Η γυναίκα αρχηγός της οικογένειας έκανε την διανομή των μερίδων ανάλογα με την ανάγκη κάθε μέλους, σερβίριζε την τροφή ζεστή σε πήλινες ή ξύλινες χύτρες. Τραπέζια και καθίσματα δε χρησιμοποιούταν, αλλά ο καθένας έτρωγε καθισμένος όπου ήταν βολικότερα, πρώτα οι άνδρες και κατόπιν οι γυναίκες και τα παιδιά. Ότι απέμενε φυλασσόταν για να χρησιμοποιηθεί από όποιον πεινούσε πριν την παρασκευή του επόμενου γεύματος. Το απόγευμα κατασκεύαζαν ένα είδος τροφής από κοπανιστό καλαμπόκι. Αυτό το φαγητό προοριζόταν να χρησιμοποιηθεί ως πρόγευμα ή για τους επισκέπτες. Δεν είχαν, όπως εμείς, γεύμα και δείπνο, αλλά καθένας έτρωγε όταν πεινούσε οτιδήποτε βρισκόταν σπίτι. Αυτή ήταν, προσθέτει ο Μόργκαν, η εικόνα της ζωής των ινδιάνικων φυλών της Αμερικής κατά την ανακάλυψη της.

Παρόμοια ήθη επικρατούσαν μεταξύ των προϊστορικών ελλήνων και τα ‘’συσσίτια’’ τους κατά τους ιστορικούς χρόνους ήταν η ανάμνηση των αρχέγονων κοινών συμποσίων.
Ο εκ του Πόντου Ηρακλείδης, μαθητής του Πλάτωνα, μας άφησε μια περιγραφή των κοινών συμποσίων της Κρήτης, όπου τα αρχέγονα ήθη διατηρήθηκαν για μεγάλο διάστημα. Στα ‘’ανδρεία’’ (γεύματα ανδρών) κάθε έφηβος λάμβανε ίση μερίδα, εκτός του ‘’άρχοντα’’, μέλος του συμβουλίου των γερόντων(Γερουσίας),ο οποίος λάμβανε τετραπλή μερίδα : μια ως “πολίτης”, μια ως πρόεδρος του συμποσίου και δυο ως επιμελητής οικογένειας.
Όλα τα τραπέζια των συμποσιαζόμενων ήταν υπό την επίβλεψη μιας Μητρίαρχου, η οποία καλύτερη μερίδα πάντα την πρόσφερε στον διακριθέντα κατά τα συμβούλια ή στο πεδίο της μάχης. Οι ξένοι σερβίρονται πρώτοι, ακόμα και πριν τον Άρχοντα. Δοχείο οίνου ή νερού δίδονταν από χέρι σε χέρι προς χρήση των συμποσιαζόμενων, το οποίο γεμιζόταν εκ νέου στο τέλος του γεύματος. Ο Ηρακλείδης μνημονεύει μόνο τα συμπόσια ανδρών, αλλά ο Hoek παραδέχεται ότι στις Δωρικές πόλεις και φυλές γινόταν κοινά συμπόσια γυναικών και παιδιών. Οι γνώσεις που έχουμε για το χωρισμό των φυλών μεταξύ των αγρίων και των βαρβάρων καθιστά την εκδοχή αυτού του σοφού ερευνητή της κρητικής Ιστορίας.
Κατά τον Αριστοτέλη, τις προμήθειες για τα συμπόσια αυτά παρείχε η γεωργία, τα ποίμνια των προβάτων κι άλλων ζώων, καθώς και ο φόρος σε είδος από τους ανήκοντες στην κοινότητα δούλους. Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι άνδρες, γυναίκες και παιδιά τρεφόταν στην Κρήτη με δαπάνες της Πολιτείας. Ο ίδιος ο Αριστοτέλης βεβαιώνει ότι η αρχή των συμποσίων αυτών ανάγεται σε πολύ απομακρυσμένο παρελθόν και ότι το πρώτο ίδρυσαν ο Μίνωας στην Κρήτη κι ο Ιταλός στην Οινότρια, τους κατοίκους της οποίας ο Ιταλός δίδαξε την γεωργία. Επειδή ο Αριστοτέλης έβλεπε να επικρατεί το έθιμο αυτό των κοινών συμποσίων στην Ιταλία, συμπέρανε ότι από εκεί διαδόθηκε στην Κρήτη, αγνοώντας ότι αυτό συμβαίνει σε όλους τους αρχέγονους λαούς.

Ο Πλούταρχος μας πληροφορεί ότι κατά τα συμπόσια αυτά όλοι θεωρούνταν ίσοι, γι΄ αυτό τα ονομάζει “αριστοκρατικά συνέδρια”. Τα πρόσωπα που συνέτρωγαν ήταν πιθανώς μέλη της ίδιας οικογένειας. Στη Σπάρτη τα μέλη του “συσσιτίου” αποτελούν μία στρατιωτική μονάδα και πολεμούν μαζί. Οι άγριοι και οι βάρβαροι, συνηθισμένοι να ενεργούν από κοινού σε κάθε περίπτωση, τασσόταν και στη μάχη κατά οικογένειες γένη και φυλές.

Τόσο αναγκαίο θεωρούνταν να λάβει το κάθε μέλος του γένους τη μερίδα της τροφής του, ώστε στην ελληνική γλώσσα η λέξη “μοίρα”, η οποία αρχικώς σήμαινε μερίδα τροφής, προσέλαβε αργότερα την σημασία του ” πεπρωμένου – μοίρας” , της υπέρτατης θεότητας, στην οποία υποτάσσονταν θεοί και άνθρωποι και μοιράζει στον καθένα το χρόνο της ζωής του, όπως ακριβώς η Μητριάρχης των κρητικών “συσσιτίων” μοιράζει τη μερίδα της τροφής. Ας παρατηρήσουμε ότι στην ελληνική μυθολογία το “πεπρωμένο” προσωποποιείτε σε γυναίκες-θεές (Μοίρα, Κήρες κ.τ.λ.) κι ότι αρχικά αυτά τα ονόματα σημαίνουν τη μερίδα τροφής ή λαφύρων.

Όταν η κοινή κατοικία, η οποία στέγαζε ολόκληρο γένος, εξαφανίστηκε υποδιαιρούμενη σε μονοοικογενιακές κατοικίες, τα συμπόσια έπαψαν να είναι κοινά.

Μόνο κατά τις θρησκευτικές ή εθνικές γιορτές συνέρχονταν σε κοινά συμπόσια, όπως τα ελληνικά “συσσίτια” στα οποία συναθροίζονταν σε ανάμνηση του παρελθόντος. Οι διάφορες προμήθειες αν και βρίσκονται στην κατοχή ιδιωτικών οικογενειών εξακολουθούν στην πραγματικότητα να είναι στη διάθεση κάθε μέλους της φυλής. Ο Catlin αναφέρει ότι “στις ινδιάνικες κοινότητες, κάθε άτομο ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας έχει το δικαίωμα αν εισέρχεται σε οποιοδήποτε κατάλυμα, ακόμα και στου φύλαρχου, και να τρώει όταν πεινά. Αυτού του δικαιώματος δε στερείτε ούτε ο αναξιότερος τεμπέλης, ο οποίος δεν κοπιάζει να προμηθεύει μόνος του την τροφή μέσω του κυνηγιού, αλλά μπορεί να τη λάβει εισερχόμενος σε οποιαδήποτε κατοικία. Αλλά όσοι ζούσαν μ΄ αυτόν τον τρόπο στιγματίζονταν ως άνανδροι και επαίτες”.

Στους νήσους Καρολίνες αυτός που ταξιδεύει δε φέρει ποτέ μαζί του τροφή. Αλλά οποτεδήποτε πεινάσει εισέρχεται χωρίς διατυπώσεις στην πρώτη κατοικία που θα βρει μπροστά του και βουτάει στον κάδο που βρίσκεται το “ποπόι” (ψωμί από καρπούς αρτόδενδρου), χωρίς να λάβει τον κόπο ούτε καν να ευχαριστήσει τους ενοίκους. Σε τέτοιο βαθμό αυτό θεωρείτε δικαίωμα του.

Οι κουμμουνιστικές αυτές συνήθειες επικρατούσαν κάποτε γενικά, διατηρήθηκαν επί μακρόν και στη Σπάρτη και μετά την έξοδο των σπαρτιατών από την περίοδο της βαρβαρότητας. Η ατομική ιδιοκτησία επί των αντικειμένων προσωπικής χρήσης ήταν κατ’ εξοχή αόριστη και προσωρινή. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ο Λυκούργος, ο μυθολογικός νομοθέτης της Σπάρτης, απαγόρευε το κλείσιμο των θυρών των σπιτιών, ώστε να μπορεί ο οποιοσδήποτε να προμηθεύεται τροφή και εργαλεία, ακόμα κι όταν ο ιδιοκτήτης απουσίαζε. Ο σπαρτιάτης πολίτης είχε το δικαίωμα να ιππεύει ελεύθερα οποιοδήποτε άλογο, να χρησιμοποιεί τα κυνηγητικά σκυλιά οποιουδήποτε, ακόμα και να χρησιμοποιήσει για εργασία τον ξένο δούλο, χωρίς άδεια.

Η ιδέα της ατομικής ιδιοκτησίας, η οποία είναι τόσο εμβολιασμένη ώστε να φαίνεται φυσική στο σημερινό αστό, γεννήθηκε πολύ αργά στο ανθρώπινο πνεύμα κι αφού προηγουμένως πέρασε από διάφορες φάσεις. Αντίθετα η πρώτη σκέψη του ανθρώπου ήταν να θεωρεί ότι πάντα στη γη είναι κοινό κτήμα. Ο Ηeckewelder γράφει : “οι Ινδιάνοι πιστεύουν ότι το Μέγα Πνεύμα έκανε τη γη κι ότι αυτή περιέχει για το κοινό καλό όλης της ανθρωπότητας. Όταν έδινε στη γη το άφθονο κυνήγι δεν το έκανε για την ευτυχία λίγων μόνο ανθρώπων. Κάθε τι δόθηκε για κοινή χρήση των παιδιών των ανθρώπων. Ότι έζησε πάνω στη γη ή αναπτύχθηκε μέσα της ή βρίσκεται στις θάλασσες και τα ποτάμια είναι δώρο του Μεγάλου Πνεύματος σε όλους τους ανθρώπους και ο καθένας δικαιούται τη μερίδα του. Η φιλοξενία γι’ αυτούς δεν είναι αρετή, αλλά αυστηρότατο καθήκον… Θα προτιμούσαν να μείνουν νηστικοί παρά να παραλείψουν την εκτέλεση του καθήκοντος της φιλοξενίας απέναντι ενός ξένου ή ασθενή φτωχού. Όλοι αυτοί θεωρούνταν ως έχοντες ίσο δικαίωμα στην απόλαυση των αγαθών της Κοινής Περιουσίας. Διότι εάν το κρέας που δίδεται προέρχεται απ΄ το δάσος , ήταν εκεί κοινό πριν το λάβει ο κυνηγός. Επίσης ο αραβόσιτος και τα λαχανικά αναπτύχθηκαν σε κοινό έδαφος και μέσω της δύναμης του Μεγάλου Πνεύματος και όχι της ανθρώπινης”.

Ο Καίσαρας παρατηρώντας ανάλογο κομμουνισμό στους Γερμανούς που επέδρασαν εναντίον του Βελγίου και της Γαλατίας, γράφει ότι ο κυριότερος σκοπός αυτών των εθίμων ήταν “να υποδαυλίζουν το αίσθημα της ισότητας, εφόσον ο καθένας έβλεπε τις απολαύσεις ίσες με τις απολαύσεις του ισχυρότερου”. Όντως τέτοιος κομμουνισμός παραγωγής και κατανάλωσης προϋποθέτει τέλεια ισότητα μεταξύ όλων των ατόμων του γένους ή της φυλής, που θεωρούνταν ότι προέρχονταν από κοινό πρόγονο. Ο στοιχειώδης αυτός κομμουνισμός δε συγκράτησε μόνο την ισότητα αλλά ανέπτυξε και αισθήματα ελευθερίας, αδελφότητας και κοινωνικής αλληλεγγύης, μπροστά στα οποία θα πρέπει να ντρέπεται η πολυύμνητη φιλαδελφία και φιλανθρωπία του χριστιανού. Απέσπασε δε το θαυμασμό όλων των μελετητών των εθίμων των αγρίων φυλών πριν αυτές εκφυλιστούν από την Βίβλο, το αλκοόλ τον ασυνείδητο εμπορισμό και τις μεταδοτικές ασθένειες του πολιτισμού! Σε καμία από τις μεταγενέστερες περιόδους της ανθρώπινης εξέλιξης δεν ασκήθηκε η φιλοξενία με τόσο απλό και αφελή αδελφικό τρόπο. Ο Μόργκαν γράφει: “εάν έμπαινε κάποιος σε κατοικία Ιροκέζου, συγχωριανός, της ίδιας φυλής ή ξένος και σε οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, καθήκον των γυναικών ήταν να του προσφέρει τροφή. Παράβλεψη αυτού θεωρούταν έλλειψη αβρότητας, σχεδόν προσβολή. Αν ο ξένος πεινούσε, έτρωγε. Αν δεν πεινούσε, οι καλοί του τρόποι του επέβαλλαν να ευχαριστήσει δοκιμάζοντας την μόνο τροφή”.

“ Εγκληματίας θεωρείται αυτός που μένει ασυγκίνητος στην ανάγκη μέλους της οικογένειας ή ξένου και το έγκλημά του αντανακλά σε όλη την φυλή”, γράφει άλλος ερευνητής των Ινδιάνων Αμερικάνων, ο James Adair.Ο ξένος κι αν ακόμα ήταν εχθρός, εθεωρείτο ιερό πρόσωπο. Ο Τάκιτος αναφέρει ότι παρόμοιες συνήθειες επικρατούσαν μεταξύ των βαρβάρων γερμανικών φυλών που επέδραμαν κατά τις Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. “Κανένας λαός” γράφει “δεν είναι ευκολότερος σε αγαθοεργίες, ή ελευθεριότερος σε παροχή φιλοξενίας. Το να αρνηθεί κανείς την φιλοξενία στη στέγη του, οποιουδήποτε ατόμου, εθεωρείτο σιχαμερό. Ο καθένας προσπαθεί να ευχαριστήσει τον ξένο, ανάλογα με τις δυνάμεις του. Όταν εξαντλούνται οι προμήθειες του, οδηγεί τον ξένο σε άλλη οικογένεια, όπου αμφότεροι γίνονται δεκτοί με θερμή εγκαρδιότητα. Κανένας δεν κάνει διάκριση, όσον αφορά το δικαίωμα της φιλοξενίας μεταξύ ξένου και γνώριμου”.

Ο Τάκιτος υποδείκνυε τους γερμανούς ως παράδειγμα στους πολιτισμένους συμπατριώτες του. Ο Catlin που έζησε μαζί με τις αγριότερες ινδιάνικες φυλές της Β. Αμερικής από το 1832 ως το 1839 γράφει : “Οι ινδιάνοι δεν έχουν ανάγκη από τους πολιτισμένους να διδαχθούν Ηθική και Αρετή”.

Περιηγητές- και όχι αγροίκοι και άρπαγες, εμπορικοί ταξιδιώτες όπως ο κύριος Στάλεϊ – δε δίστασαν , συμφωνώντας με τον Καίσαρα, να ομολογήσουν τις αρετές των αγρίων και να τις αποδώσουν στον κομμουνισμό με τον οποίο ζούσαν. “Τα φιλάδελφα αισθήματα ερυθροδέρμων” γράφει ο ιησουίτης μοναχός Charleroix, “πρέπει να αποδοθούν αναμφίβολα στο γεγονός ότι οι λέξεις δικό μου και δικό σου, οι ψυχρές αυτές λέξεις, όπως τις αποκαλεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος , είναι ακόμα άγνωστες μεταξύ των Αγρίων. Η προστασία των ορφανών, των χηρών και των ανίκανων να εργαστούν, η τόσο λαμπρά εξασκούμενη φιλοξενία δεν είναι παρά το αποτέλεσμα της βαθύτατης πεποίθησης τους ότι τα αγαθά πρέπει να είναι κοινά σε όλους. Μόνο μεταξύ των εκχριστιανισμένων αγρίων, που ζούνε στα πρόθυρα των πόλεων μας, είναι εν χρήσει το χρήμα. Οι άλλοι δεν εννοούν να το θίξουν, ούτε καν να το αντικρίσουν και το ονομάζουν “φίδι των λευκών”. Θεωρούν παράδοξο ότι ένας μπορεί να κατέχει περισσότερα από κάποιον άλλον και ότι ο κατέχων τα περισσότερα απολαμβάνει μεγαλύτερης εκτίμησης. Ούτε μάχονται ούτε φιλονικούν μεταξύ τους. Αλλά ούτε κλέβονται ούτε κακολογούνται μεταξύ τους

2

Εφ’ όσων οι άγριες ορδές αποτελούνται από 30 ή 40 μέλη, είναι νομάδες. Περιπλανώνται στην επιφάνεια της γης και κατασκηνώνουν όπου βρουν αρκετή τροφή. Είναι πιθανό να κατοικούσαν οι άγριοι στις ηπείρους, διατρέχοντας τις ακτές και ακολουθώντας το ρουν των ποταμών, από τους οποίους προμηθεύονταν την τροφή τους. Αυτή είναι η γνώμη του Μόργκαν. Οι Μπόσσοι και οι Βεδάχοι της Κεϋλάνης, ζώντες ακόμα σε κατάσταση αγριότητας, δεν διανοούνται να διεκδικήσουν καν το δικαίωμα της ιδιοκτησίας και επί αυτών των κυνηγετικών περιοχών( της πρώτης αυτής μορφής εγγείου ιδιοκτησίας).

Ο πρωτογενής άνθρωπος, που δεν καλλιεργεί την γη, αλλά ζει από το κυνήγι, την αλιεία, τους άγριους καρπούς και το γάλα, πρέπει να έχει στην διάθεση του, απέραντες εκτάσεις γης, για την συντήρηση του ίδιου και των ποιμνίων του. Υπολογίστηκε- αγνοώ κατά πόσο ακριβώς- ότι κάθε άγριος χρειάζεται για την συντήρηση του τέσσερα τετραγωνικά μίλια γης. Συνεπώς, όπου ο πληθυσμός αυξανόταν πολύ, γεννιόταν η ανάγκη να διανεμηθεί η γη μεταξύ των διάφορων φυλών.

Η πρώτη διανομή γης έγινε σε βοσκήσιμες γαίες και κυνηγητικές περιοχές κοινές για ολόκληρη την φυλή, καθώς η ιδέα της ατομικής κατοχής γεννήθηκε πολύ αργότερα. ‘’Η γη όπως η φωτιά και το νερό δεν μπορούν να πωληθούν’’, λένε οι Ομάχοι. Επίσης οι Μάοροι τόσο απέχουν από το να συλλάβουν την ιδέα της πώλησης της γης από ένα άτομο, ώστε και σε περίπτωση και που ολόκληρη η φυλή αποφάσιζε την ολοκληρωτική πώληση, αυτοί ζητούσαν πρόσθετο τίμημα για κάθε νεογέννητο, επειδή διά της πωλήσεως ξεχώριζαν τα δικά τους μόνο δικαιώματα και όχι των νεογέννητων. Η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας βρέθηκε στην ανάγκη να αντιμετωπίσει παρόμοια δυσχέρεια, αγοράζοντας γη στην οποία λάμβανε κλήρο κάθε βρέφος. Μεταξύ των Ιουδαίων και των Σημιτικών φυλών δεν υπήρχε ατομική ιδιοκτησία στις γαίες. “Μην πωλήσετε την γη, διότι είναι δική μου, εσείς δεν είστε ξένοι προς αυτήν και διαβάτες”, λέει η Βίβλος. Οι χριστιανοί περιφρόνησαν την εντολή του Θεού τους. Όση ευλάβεια κι αν τρέφουν προς τον Ιεχωβά και στους νόμους του, λατρεύουν περισσότερο το παντοδύναμο κεφάλαιο!

Μακριά και επίμονη σταδιοδρομία διήλθε η ανθρωπότητα πριν φτάσει στην ατομική ιδιοκτησία της γης.

Οι Φουεγιανοί χωρίζουν τις κυνηγετικές περιοχές των διαφόρων φυλών μ΄ ένα αχρησιμοποίητο τμήμα γης. Ο Καίσαρας διηγείται ότι οι Σουάβοι και οι Γερμανοί θεωρούσαν τιμητικό να έχουν ακατοίκητες εκτάσεις στα σύνορα τους( De bello Gallico IV). Οι άγριοι και οι βάρβαροι περιορίζουν τις γαίες τους μέσα σε ουδέτερη ζώνη κι αν βρισκόταν κάποιος ξένος στη γη τους τον μεταχειρίζονταν σαν άγριο θηρίο, ακρωτηριάζοντας τον ή θανατώνοντας τον. Ο Heckewelder αναφέρει ότι οι ερυθρόδερμοι κόβουν την μύτη και τα αυτιά εκείνων που συλλαμβάνονται στις γαίες τους και τον στέλνουν στον Αρχηγό για να τον πληροφορήσουν ότι αν επαναλάβει την επιδρομή θα τον ‘’γδάρουν”. Κατά την πρωτογενή αυτήν εποχή, επικρατεί το φεουδαρχικό ρητό “όποιος έχει χωράφι έχει πόλεμο”. Η παράβαση των γαιών κυνηγετικής ιδιοκτησίας είναι μία από τις κυριότερες αφορμές των πολέμων μεταξύ γειτονικών φυλών. Η συνήθεια του χωρισμού σε διάφορες φυλές που κατείχαν εδάφη με αχρησιμοποίητες εκτάσεις, αναπτύχθηκε πολύ αργότερα. Αυτές οι ουδέτερες εκτάσεις χρησίμευαν ως αγορά για ανταλλαγή διαφόρων ειδών. Ο Harold αφού νίκησε το 1063 τους Καμπρίους, εισβάλοντας συχνά σε εδάφη των Σαξόνων, συμφώνησε με αυτούς ότι κάθε ομοεθνής τους που βρισκόταν ένοπλος ανατολικά της οχυρωμένης θέσης Offa, θα έχανε δια αποκοπής το δεξί του χέρι. Αφ΄ ετέρου οι Σάξονες έσκαψαν παράλληλα οχυρώματα και ο μεταξύ αυτών χώρος κηρύχθηκε ‘’ουδέτερο έδαφος”, προορισμένο για τους εμπόρους των δύο εθνών.

Πολλοί ανθρωπολόγοι παρατήρησαν έκπληκτοι ότι τα δύο φύλα ζούσαν χωριστά μεταξύ των αγρίων. Έχουμε πολλούς λόγους να πιστεύουμε ότι αυτός ο χωρισμός εισήχθη με σκοπό να εξαλειφτεί η αιμομιξία και οι μεταξύ αδερφών σεξουαλικές σχέσεις, οι οποίες είχαν γίνει γενικός κανόνας. Ο χωρισμός αυτός, γινόμενος εντός των ορίων της φυλής, αναγκαίος για το συμφέρον της ηθικής, συγκρατήθηκε με διάφορες μεθόδους, ως και της ιδιοκτησίας. Οι άνδρες αναλάμβαναν την άμυνα της χώρας και την προμήθεια της τροφής, ενώ οι γυναίκες επιδίδονταν στην οικιακή παρασκευή του φαγητού, την κατασκευή ενδυμάτων και οικιακών συσκευών και γενικά τη διεύθυνση του νοικοκυριού *3. Όπως παρατηρεί ο Μάρξ αυτή είναι η αρχή του ‘’καταμερισμού της εργασίας”, η οποία στηρίζεται σον διαχωρισμό των δύο φύλων. Η ιδιοκτησία στην αρχή της εμφάνισης ήταν δικαίωμα μόνο ενός φύλου.

Ο άντρας είναι κυνηγός και πολεμιστής, κατέχει τα άλογα και τα όπλα. Στη γυναίκα ανήκουν τα οικογενειακά σκεύη και τα άλλα αντικείμενα που χρησιμοποιεί, τα οποία είναι υποχρεωμένοι να μεταφέρει στα νώτα της, καθώς και το παιδί, το οποίο της ανήκει αποκλειστικά, αφού κατά κανόνα είναι άγνωστου πατρός.

Η εισαγωγή της γεωργίας ενέτεινε το διαχωρισμό των δύο φυλών. Αυτός ο χωρισμός υπήρξε η κυριότερη αιτία της διανομής των γαιών, που μέχρι τότε ήταν κοινή ιδιοκτησία της φυλής. Ο άνδρας εξακολουθεί και κατά την περίοδο αυτή να είναι κυνηγός και πολεμιστής, αφήνοντας την γυναίκα να ασχοληθεί με την καλλιέργεια των αγρών, βοηθώντας την κατά τον θερισμό. Μεταξύ τον ασχολουμένων με την κτηνοτροφία λαών, τη φροντίδα της επιτήρησης των ποιμνίων την έχει ο άνδρας. Αυτή θεωρείτε σαν ευγενέστερη ενασχόληση σε σχέση με την γεωργία, αφού ούτως ή άλλως είναι και λιγότερο επίπονη. Οι Κάφροι θεωρούν την περιποίηση των ποιμνίων και των αγελών ως αριστοκρατική και ονομάζουν την αγελάδα “μαύρο διαμάντι”. Οι πρώτοι νόμοι των Αρίων φυλών, απαγόρευαν την γεωργία, θεωρώντας την εξευτελιστική, στις δύο ανώτερες τάξεις, τους Βραχμάνους και τους Ζατρίας ή πολεμιστές. “Οι ενάρετοι θα κατηγορήσουν τον Βραχμάνα, ο οποίος θα ασχοληθεί με την γεωργία, διότι το γόητρο του πέφτει και βλάπτεται, όπως βλάπτεται και παραμορφώνεται η γη από τη σιδερένια αιχμή του αρότρου” ( Νόμοι του Μανού).

Εφ όσων ο μοναδικός όρος της αναγνώρισης του δικαιώματος της ιδιοκτησίας επί ενός αντικειμένου ήταν η χρήση του αντικειμένου, ομοίως το δικαίωμα της εγγειού ιδιοκτησίας, στην αρχή της εμφάνισης του, αναγνωρίστηκε στην γυναίκα η οποία καλλιεργούσε την γη. Αυτό παρατηρήθηκε σε όλες τις κοινωνίες που ζούσαν με μητριαρχική μορφή της οικογενείας, ως τους Αιγύπτιους, Ναϊρες, Τουαρέγκους της αφρικανικής ερήμου και τους Βάσκους των Πυρρηναίων. Στα χρόνια του Αριστοτέλη, τα 2/3 των γαίων της Σπάρτης άνηκαν στις γυναίκες.

Η έγγειος ιδιοκτησία, η οποία αργότερα έγινε μέσο χειραφέτησης και κοινωνικής υπεροχής, αρχικά ήταν αιτία υποδούλωσης. Οι γυναίκες καταδικάστηκαν στα τραχιά έργα των αγρών και απαλλάχτηκαν μόνο μετά την εισαγωγή της δουλείας.

Η γεωργία, αφού οδήγησε στην ατομική ιδιοκτησία, εισήγαγε την εργασία των δούλων, η οποία μέσα στους αιώνες έλαβε διαφορετικές μορφές και ονόματα, δουλεία, δουλοπαροικία, μισθωτή εργασία.

3

Εφόσον διαρκεί ο πρωτόγονος κομμουνισμός , οι γαίες ολόκληρης της φυλής καλλιεργούνταν από κοινού. Ο Νέαρχος στρατηγός του Μ. Αλεξάνδρου και αυτόπτης μάρτυρας συμβάντων του 4ου αιώνα π.Χ. λέει: “Σε πολλά μέρη των Ινδιών οι γαίες καλλιεργούνται από κοινού από τα μέλη της φυλής ή τους συγγενικούς ομίλους, οι οποίοι κατά την συγκομιδή, μοίραζαν τους καρπούς και τα σιτηρά”.

Ο Στέφεν αναφέρει εγκατάσταση ομίλου των Μάγια αποτελούμενου από 100 καλλιεργητές “στην οποία οι γαίες κατέχονται και καλλιεργούνται από κοινού και τα προϊόντα μοιράζονται μεταξύ όλων των μελών” (“Επεισόδια ενός ταξιδιού στην Γιουκατάν”).

Από το ινδιάνικο χωριό του Τάο του Ν. Μέξικο, ο Μίλερ έγραφε το Δεκέμβριο του 1877 προς τον Μόργκαν : “Σε κάθε συνοικισμό υπάρχει χωριστή έκταση που καλλιεργείτε από κοινού. Όταν τα σιτηρά σπανίζουν, δύναται ο κάθε φτωχός να λαμβάνει από τα προϊόντα της κοινής αυτής καλλιέργειας. Τη φύλαξη και διανομή αυτών των προϊόντων έχει ο Casique (αρχηγός)”.
Στο Περού πριν την Ισπανική κατάκτηση, η αγροτική καλλιέργεια λάμβανε την μορφή γιορτής. Κατά την χαραυγή, από εξέχουσα θέση ή πύργο, καλούνταν ολόκληρος ο πληθυσμός, άντρες, γυναίκες , παιδία. Συναθροιζόταν εκεί με τα γιορτινά τους ρούχα και τα πολυτιμότερα κοσμήματα τους και άρχιζαν όλοι μαζί την εργασία, τραγουδώντας για την γενναιότητα των Ίνκας, μέσα σε κλίμα γενικής ευθυμίας και ενθουσιασμού. Ο Καίσαρας διηγείται ότι οι Σουέβοι, οι πολεμοχαρέστεροι των γερμανικών φυλών, έστελναν κάθε χρόνο στην μάχη 100 άνδρες από 100 διαφορετικές περιφέρειες. Οι εναπομείναντες ήταν υποχρεωμένοι να διαθρέψουν τους μαχόμενους άνδρες, οι οποίοι το επόμενο έτος επέστρεφαν, εναλλασσόμενοι με άλλους μη πολεμήσαντες κατά το προηγούμενο έτος. Τοιουτοτρόπως και οι αγροί δεν έμεναν ακαλλιέργητοι και όλοι οι άνδρες εξασκούταν στον πόλεμο.

Οι επιδραμόντες στην Ευρώπη Σκανδιναβοί, είχαν όμοιες κομμουνιστικές συνήθειες, συνδυασμένες με στρατιωτικές αποστολές στις οποίες οι πολεμιστές αντικαθιστούνταν, για να επιστρέψουν και να βοηθήσουν τις γυναίκες στο θερισμό των αγρών.

Η μορφή αυτή της κοινής καλλιέργειας διατηρήθηκε για αρκετό καιρό και μετά την αποσύνθεση του πρωτογενούς κομμουνισμού.

Στα χωριά της (τσάρικης) Ρωσίας όπου υπάρχει το σύστημα της αιματοσυγγενικής ιδιοκτησίας, συχνά ένα μέρος των αγρών (Μir-skia-zapaschky). Kαλλιεργείται από κοινού με την κοινότητα (Μir). Σε άλλα μέρη μόνο το όργωμα γίνεται από κοινού και οι γαίες διανέμονται ακριβώς μετά.

Σε μερικές κοινότητες του Ντον της Ρωσίας, τα λιβάδια ακόμα κι αν βρίσκονται σε διαφορετικές περιοχές δε διανέμονται, αλλά αφού γίνει η κοπή του χόρτου διανέμεται στο κατόπι το σανό. Ομοίως από κοινού γίνεται η εκχέρσωση των δασών. Πρέπει να υποθέσουμε ότι το συνεργατικό όργωμα δεν είναι παρά λείψανο της εποχής της κομμουνιστικής καλλιέργειας. Στα νησιά Φίτζι η καλλιέργεια είναι κοινή, εκτελούμενοι από άνδρες διαιρεμένους σε ομίλους τριών ή τεσσάρων ατόμων. Αυτοί εφοδιασμένοι με φτυάρια σχηματίζουν κύκλο δύο περίπου ποδιών. Αφού με επανειλημμένα χτυπήματα μπήξουν τα φτυάρια σε βάθος 18 δαχτύλων, τα χρησιμοποιούν κατόπι σα μοχλούς σκάβοντας το έδαφος μ΄ αυτόν τον τρόπο. Ο Gomme λέει ότι το ίδιο κάνουν και οι ορεινοί Σκωτσέζοι.

Ο Καίσαρας γράφει ότι οι Γερμανοί διοργανώνουν ετήσιες ληστρικές επιδρομές. Η λεία πιθανώς διανέμεται μεταξύ όλων των πολεμιστών, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που έμειναν πίσω για να καλλιεργήσουν τους αγρούς της κοινότητας. Επίσης οι έλληνες των προϊστορικών χρόνων, οι οποίοι ήταν τρομεροί πειρατές, γύριζαν τη μεσόγειο και επέστρεφαν με την λεία στις ακροπόλεις που βρισκόταν στις κορυφές των ακρωτηρίων (δυσπρόσιτων όπως και οι εν μέσω των υδάτων σκανδιναβικοί πύργοι). Ένα πολύτιμο κομμάτι ελληνικού άσματος μας δίνει την εικόνα της ιστορικής ζωής των προϊστορικών ελλήνων : “έχω σαν πλούτο μου το μεγάλο δόρυ, το ξίφος και την ασπίδα μου ως προστάτες. Με αυτά καλλιεργώ, θερίζω και τρυγώ το γλυκό χυμό του σταφυλιού. Χάρη σ’ αυτά είμαι ο κύριος της Μνοίας (σ.σ. των δούλων). Όσοι τολμούν να φέρουν δόρυ και ασπίδα ας γονυπετήσουν ενώπιον μου και ας με αναγνωρίσουν σαν Άρχοντα τους”. Η πειρατεία είναι η προσφιλέστερη ενασχόληση στους προϊστορικούς χρόνους. Ο Νέστωρ στην Οδύσσεια ρωτάει τον Τηλέμαχο, που τον φιλοξενεί, αν είναι πειρατής. Ο Σόλων διατηρούσε στην Αθήνα ναυτική σχολή κι ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι κατά τους αρχαίους χρόνους η πειρατεία θεωρούταν σαν τιμητική ενασχόληση. Όπου επέδραμαν οι ήρωες συλλάμβαναν άνδρες και γυναίκες και λεηλατούσαν τα σιτηρά και κινητά οικιακά αντικείμενα. Τους άνδρες τους μετέβαλλαν σε δούλους που, σαν κοινή ιδιοκτησία, καλλιεργούσαν τους αγρούς του γένους, υπό την επίβλεψη των γυναικών των ηρώων. Όλες οι πόλεις της Κρήτης, του πρώτου νησιού που υπήρξε αποικία των τολμηρών αυτών πειρατών, κατείχαν ακόμα και μέχρι την εποχή του Αριστοτέλη στρατιές ολόκληρες δούλων (Μνώται), οι οποίοι καλλιεργούσαν τους κοινούς αγρούς. Επίσης οι ελληνικές πόλεις κατείχαν εκτός από κοινές γαίες και κοινούς δούλους και συνερχόταν σε κοινά συμπόσια παρόμοια μ’ αυτά που περιέγραφε ο Ηρακλειδής.

Ο Hodgson περιέγραψε το 1330 χωριό 330 χλμ βορειοδυτικά του Madras, στο οποίο οι κάτοικοι καλλιεργούσαν τη γη βοηθούμενοι από δούλους. Κι εκεί οι δούλοι ήταν κοινή ιδιοκτησία όλων, μεταβιβαζόμενοι μαζί με τα άλλα δικαιώματα των ιδιοκτητών του χωριού σε περίπτωση πώλησης ή υποθήκευσης. Οι πόλεις και τα χωριά της μεσαιωνικής εποχής είχαν ομοίως τους κοινούς δούλους τους.

Βλέπουμε λοιπόν ότι παντού η ιδιοκτησία της γης και των προϊόντων της, των κατοικίδιων ζώων, των δούλων και των δουλοπάροικων, ήταν αρχικά κοινή ιδιοκτησία του γένους. Ο κομμουνισμός υπήρξε το λίκνο της ανθρωπότητας. Η καταστροφή του πρωτογενούς αυτού κομμουνισμού είναι έργο του πολιτισμού. Σώζονται ίχνη αυτού του κομμουνισμού παρ’ όλη την αρπαγή των ευγενών και των αστών. Τα ίχνη αυτά διαφαίνονται καθαρά στις κοινοτικές γαίες και λιβάδια. Αλλά το έργο του πολιτισμού είναι διπλό. Αφ’ ενός διαλυτικό, αφ’ ετέρου δημιουργικό. Ενώ αποσυνθέτει την αρχέγονη ζύμη του κομμουνισμού της πρωτόγονης ανθρωπότητας, δημιουργεί εκ νέου στοιχεία για έναν ανώτερο και πολυσύνθετο κομμουνισμό.

Σημειώσεις:

1. Μεταξύ των αγρίων δεν υφίσταται οικογένεια με την σημερινή μορφή της λέξης, ούτε με την μητριαρχική της μορφή. Τα παιδιά ανήκουν σε ολόκληρο το γένος και ονομάζουν μητέρα, την μητέρα τους και τις αδερφές της, όπως επίσης και όλες τις γυναίκες που έχουν την ίδια ηλικία με την μητέρα τους. Όταν με την πάροδο του χρόνου οι καταρχάς αιμομικτικές σχέσεις άρχισαν να περιορίζονται και πριν την εμφάνιση της ζευγαρωτής οικογένειας, υπήρχε ο ελεύθερος γάμος. Όλες οι γυναίκες ενός γένους ήταν σύζυγοι των ανδρών ενός γένους και τανάπαλιν. Ο περίεργος αυτός τύπος γάμου παρατηρήθηκε από τους Fizon και Koweit στην Αυστραλία, ενώ ίχνη του βρίσκονται και στην αρχαιοελληνική μυθολογία.

2. Heckewelder : “ Ιστορία των ηθών και εθίμων των ινδιάνικων εθνών των κατοικησάντων την Πενσυλβανία και τις γειτονικές χώρες”. Ο Heckewelder έζησε ως ιεραπόστολος μεταξύ των ινδιάνικων φυλών επί 15 έτη( 1771-1886), μαθαίνοντας και την γλώσσα τους.

3. Ο “άντρας” έλεγε ένα μέλος της φυλής Kurnai στον Fison, “κυνηγά, ψαρεύει πολεμά και αναπαύεται”, εννοώντας πως κάθε άλλη ασχολία πέρα τούτων είναι γυναικεία υπόθεση.

4. Στις ελληνικές πόλεις οι δούλοι διαιρούταν σε δύο τάξεις : Του δημόσιους(κοινούς δούλους) που άνηκαν στην Πολιτεία και τους ιδιωτικούς, ονομαζόμενους και κληρωτούς, επειδή η διανομή τους γινόταν με κλήρο. Η Αθήνα είχε και μη καλλιεργητές δούλους, οι οποίοι δούλευαν σε κατώτερα δημόσια έργα (δήμιοι αστυνομικοί κλπ).

(Από το βιβλίο του Πωλ Λαφάρκ “η εξέλιξις της ιδιοκτησίας”, εκδοτικός οίκος Βασιλείου, έκδοση 1923, μτφ Ν. Δροσόπουλος,  μεταφορά στη δημοτική: Π.Γεωργιάδης)

Categories
Ασύμμετρη Απειλή

Η ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΟΛΗ)

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1975-2008


( Ο κατάλογος εμπλουτίστηκε με νέα στοιχεία, αλλά συνεχίζει να είναι ελλιπής. Γι αυτό και ζητάμε τη βοήθειά σας για να συμπληρώσουμε τον κατάλογο και να διορθώσουμε ορισμένα λάθη και παραλήψεις)

1975
22-05-1975
Συμπλοκές διαδηλωτών με μπάτσους, στο χώρο που δολοφονήθηκε ο Γρ. Λαμπράκης. Άγριος ξυλοδαρμός χωροφύλακα που τραβούσε φωτογραφίες.

1976
– εμπρησμός αυτοκινήτων αμερικάνικων υπηρεσιών
– καταστροφή λεωφορείων του ΟΑΣΘ, την περίοδο αύξησης των εισιτηρίων

1977
21-04-1977
Εμπρησμός 4 αμερικάνικων οχημάτων από τον Λαϊκό Αγώνα (επέτειος του πραξικοπήματος του 1967)

-05-1977
Εμπρησμός 4 αμερικάνικων αυτοκινήτων

31-05-1977
Εμπρησμός σε κινηματογράφο που πρόβαλε τη φιλοσιωνιστική ταινία «Στη φωλιά του λύκου»

18-09-1977
Εκρηξη βόμβας στα γραφεία του οργανισμού ύδρευσης (ΟΥΘ) από τον Λαϊκό Αγώνας σαν έμπρακτη διαμαρτυρία για την παροχή μεγάλων ποσοτήτων νερού, την ώρα που στις φτωχογειτονιές υπήρχε σοβαρή έλλειψη.

15-11-1977
Εμπρησμός των γραφείων της ακροδεξιάς ΕΝΕΠ στη Χαριλάου, από τον Λαϊκό Αγώνα

1978

18-01-1978
Διπλή βομβιστική επίθεση από τον Επαναστατικό Λαϊκό Αγώνα (ΕΛΑ) στα γραφεία της Αμερικάνικης Υπηρεσίας Πληροφοριών και σε υποκατάστημα της American Express. Η ενέργεια έγινε ως «υποδοχή» του υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ Βανς.

-05-1978
Εμπρησμός στα γραφεία της Φοιτητικής Εστίας

20-05-1978
Καταστροφή οχήματος της αμερικάνικης υπηρεσίας από τον Λαϊκό Επαναστατικό Αγώνα (ΛΕΑ)

24-10-1978
Τοποθέτηση βόμβας σε έκθεση της AEG

24-10-1978
Τοποθέτηση βόμβας στο Μηχανοκίνητο Τμήμα της Χωροφυλακής στο Ντεπώ, από τον ΛΕΑ

17-11-1978
Έκρηξη βόμβας στις εγκαταστάσεις της coca cola και εμπρησμός ενός αυτοκινήτου της εταιρείας. Την ευθύνη ανέλαβε ο ΛΕΑ

-11-1978
Εμπρησμός ΙΧ εργολάβου οικοδομών

1979

24-07-1979
Τοποθέτηση εμπρηστικού μηχανισμού σε σκαλωσιά νεοαναγειρόμενης οικοδομής στην οδό Δελφών, σε ένδειξη διαμαρτυρίας γιατί το οικόπεδο άνηκε σε δημοτικό σχολείο και καταπατήθηκε. Την ευθύνη ανέλαβε ο ΛΕΑ

16-10-1979
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε όχημα της AEG από την «κόκκινη πρωτοβουλία» του ΛΕΑ

17-11-1979
Τοποθέτηση τριών εκρηκτικών μηχανισμών στον κιν/φο Ηλύσια (στον οποίο είχε προγραμματιστεί φασιστική συγκέντρωση), στο γραφείο του ακροδεξιού δικηγόρου Διαλυνά και στα γραφεία της Ελληνικής Αμνηστίας, από τον ΛΕΑ

1980
30-01-1980
Έκρηξη βόμβας στο νέο δικαστικό μέγαρο, από τον ΛΕΑ

15-02-1980
Καταστροφή των απουσιολογίων στο λύκειο Χαριλάου

15-02-1980
Απόπειρα εμπρησμού κτιρίου της χωροφυλακής. Συλλαμβάνονται οι δράστες

03-03-1980
Τοποθέτηση βόμβας στο γραφείο του καθηγητή του ΑΠΘ Λ. Χουσιάδα από τον ΛΕΑ. Ο Χουσιάδας είχε αναλάβει την οργάνωση συνεδρίου του ΝΑΤΟ για την ψυχιατρική.

05-03-1980
Κάτοικοι της Νέας Βρασιάς κατέστρεψαν ένα περιπολικό

05-05-1980
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε κτίριο που συστεγαζόταν τρία δημοτικά σχολεία στην οδό Μπότσαρη.
22-08-1980
Καταστροφή των γραφείων της BP και της SHELL από τον ΛΕΑ

1981
11-02-1981
Έκρηξη βόμβας στο ΙΧ του προσωπάρχη του εργοστασίου της Βάλκαν- Εξπόρτ, που παλιότερα είχε χρηματίσει αξιωματικός στη χωροφυλακή. Την ευθύνη ανέλαβε ο ΛΕΑ

18-04-1981
Τοποθέτηση εμπρηστικού μηχανισμού στην είσοδο της Φυσικομαθηματικής Σχολής στο ΑΠΘ

05-05-1981
Τοποθέτηση βόμβας στη σιδηροδρομική γραμμή που χρησιμοποιούσαν οι πολυεθνικές ΕΘΥΛ και ΕΣΣΟ ΠΑΠΑΣ. Τοποθέτηση βόμβας στο ΙΧ του υπεύθυνου δημοσίων σχέσεων της ΕΘΥΛ. Την ευθύνη ανέλαβε ο ΛΕΑ

27-05-1981
Έκρηξη βόμβας στο Βρετανικό Συμβούλιο, ως ένδειξη συμπαράστασης στους αγωνιστές του IRA. Την ευθύνη ανέλαβε ο ΛΕΑ

1982

29-04-1982
Έκρηξη βόμβας σε υποκατάστημα της American Express από τον ΛΕΑ

1983

20-03-1983
Πυρπολήθηκαν με δύο εμπρηστικές βόμβες δυο αυτοκίνητα πού άνήκαν στήν αμερικάνικη βάση του Χορτιάτη. Η ενέργεια έγινε στην οδό Βασιλίσσης Ολγας στη Θεσσαλονίκη, από τον Λαϊκό Επαναστατικό Αγώνα .

1985

02-05-1985
Επίθεση με μολότοφ σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στην οδό Εγνατία, από την Αναρχική Ομάδα Κοινωνική Επανάσταση

10-05-1985
Κατάληψη της Θεολογικής Σχολής και συγκρούσεις με τα ΜΑΤ (7 μπάτσοι τραυματίζονται)

28-05-1985
Επίθεση με πέτρες και μολότοφ εναντίον της Εθνικής Τράπεζας στην πλατεία Συντριβανίου κι ενός οχήματος της τράπεζας. Επίθεση και σε μπάτσους στον Λευκό Πύργο.

18-06-1985
Συγκρούσεις με μπάτσους στο Ντορέ. Τραυματισμός 8 μπάτσων. Σύλληψη 11 αναρχικών και προφυλάκιση των δύο: του Ν. Στεφανίδη και του Η. Μπουτσιαβάρα. Κατηγορούντε για επίθεση με μολότοφ σε περιπολικά

18-11-1985
Στη διάρκεια πορείας διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του 15χρονου Μ. Καλτεζά από μπάτσο, έγιναν επιθέσεις με μολότοφ σε 6 τράπεζες στην Εγνατία , την Ερμού και την Αγ. Σοφίας, στα γραφεία της ΕΠΕΝ και στον ΟΥΘ. Συγκρούσεις έγιναν και το βράδυ, γύρω από τη Θεολογική Σχολή.

1986

08-03-1986
Την ευθύνη για τρεις βομβιστικές επιθέσεις, σε δυο υποκαταστήματα τραπεζών και στο πολυκατάστημα Κλαουδάτος, αναλαμβάνει η ομάδα Ελευθερία

14-05-1986
Στη διάρκεια πορείας διαμαρτυρίας για το Τσέρνομπιλ, σπάζεται το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στην πλατεία Συντριβανίου και πυρπολείται με μολότοφ το φιλοσοβιετικό βιβλιοπωλείο «Κουλτούρα»

22-05-1986
Συγκρούσεις με τα ΜΑΤ στην πλατεία Αριστοτέλους και γύρω από τη Θεολογική Σχολή

25-05-1986
Με αφορμή τη συγκέντρωση φασιστών για την αποφυλάκιση των πραξικοπηματιών της 21ης Απρίλη, γίνονται συγκρούσεις με μολότοφ γύρω από τη Θεολογική

04-06-1986
Επίθεση με μολότοφ σε γραφεία του ΠΑΣΟΚ, στη ΔΕΘ και σε μπάτσους στην περιοχή Συντριβανίου και στη Θεολογική Σχολή

05-06-1986
Συγκρούσεις με τα ΜΑΤ ξεκινούν από την πλατεία Χημείου και διευρύνονται σε όλο το ΑΠΘ. Πυρπολείται με μολότοφ κλούβα των ΜΑΤ. Κατάληψη στη ΦΜΣ

08-06-1986
Πυρπολείται με μολότοφ ασφαλίτικο που ήταν σταθμευμένο έξω από το ΑΠΘ και τραυματίζονται σοβαρά οι δύο μπάτσοι. Οι μπάτσοι εισβάλουν στην κατάληψη της ΦΜΣ και συλλαμβάνονται και προφυλακίζονται οι αναρχικοί Κ. Πέτρου, Χ. Κυριακού, Π. Λιάλιαρης, Μ. Τάχος, Μ. Στεφανίδης, Ι. Σιμιτζής, Α. Μουρατίδης, Α. Βαϊνδιρλής, Α. Τσαμπάζη και Α. Σφέτκος.

1987

24-05-1987
Εμπρησμός σε γραφεία «ρατσιστικού προπαγανδιστικού κέντρου», στην οδό Φιλικής Εταιρείας, από τους «Αντικρατιστές Θεσσαλονίκης για την κοινωνική επανάσταση».
2 -06- 1987
Εμπρησμός με υλικές ζημιές κτιρίου του ΥΠΕΧΩΔΕ (πολεοδομία), στην οδό Μανουσογιαννάκη και Εθνικής Αμυνας από τους «Αντικρατιστές Θεσσαλονίκης».

1988

27-04-1988
Έκρηξη βόμβας στη Ζ και Η οικονομική εφορεία από τον ΕΛΑ

1989

21-05-1989
έκρηξη βόμβας προκαλεί υλικές ζημιές στο κεντρικό κτίριο του ΙΚΑ στην οδό Αριστοτέλους. Ο ΕΛΑ αναλαμβάνει την ευθύνη με προκήρυξη που τοποθέτησε σε παρεκκλήσιο επι της οδού Ικτίνου, στη διασταύρωση με τη Μακένζυ Κίνγκ.

1991

11-01-1991
Συγκρούσεις με τα ΜΑΤ γύρω από τη θεολογική, την περίοδο των μαθητικών καταλήψεων

1993

23-11-1993
Πυρπολείται το αυτοκίνητο του πρύτανη του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης. Την ευθύνη αναλαμβάνει η ομάδα «Επαναστατική Δράση».

1994

21-2-1994
Επίθεση με βόμβες μολότοφ πραγματοποιείται έξω από την αίθουσα τελετών στα πανεπιστήμια στην Θεσσαλονίκη την ώρα που ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Ράλλης αναγορεύεται επίτιμος διδάκτορας της Νομικής του Α.Π.Θ. παρουσία πολιτικών και εκπροσώπων εκκλησιαστικών και στρατιωτικών αρχών. Από την επίθεση τραυματίζεται στο πόδι ο οδηγός του υπουργού Μακεδονίας-Θράκης.

10-10-1994
Πυρπολείται σχολικό λεωφορείο των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων «Παλλάδιον» στην περιοχή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου στη Θεσ/νίκη.

– επίθεση σε υποκατάστημα της Εμπορικής Τράπεζας στην Τριανδρία
– επίθεση με δυναμίτες σε πυλώνες της ΔΕΗ
– τρεις εμπρηστικές επιθέσεις από την Επαναστατική Δράση: σε τουριστικό πούλμαν, σε φορτηγό της Μπάγιερν και σε ΙΧ γιατρού (επειδή έπαιρνε φακελάκια)
– επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε γραφεία του ΠΑΣΟΚ και σε ΙΧ πρασινοφρουρού
– επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε πρατήριο προσκόπων

1995

14-11-1995
συγκέντρωση αναρχικών χτυπιέται από τους μπάτσους, όταν επιχειρεί να κατεβεί στο δρόμο. Συλλαμβάνονται 4 άτομα ( Σοφός, Χατζηιωαννίδης, Αναγνώστου και Κυρίτση. Το βράδυ καταλαμβάνεται η θεολογική και ξεσπούν συγκρούσεις με τα ΜΑΤ.

1996

07-03-1996
Ξυλοδαρμός από 20 κουκουλοφόρους του βουλευτή της ΝΔ, Πάνου Καμμένου και του αστυνομικού φρουρού, στο ΑΠΘ, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης της ακροδεξιάς κυπριακής οργάνωσης ΠΕΟΦ

1997

17-11-1997
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στο δημαρχείο της Νεάπολης

30-11-1997
Πυρπολείται σχολικό αυτοκίνητο στις Συκιές από τον Αντικρατικό Αγώνα:«με την τωρινή επίθεση, θέλουμε να φύγουν οι μπάτσοι και οι ρουφιάνοι από τα σχολεία»

1998

21-01-1998Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε ΕΛΤΑ στη Σταυρούπολη

25-01-1998
Επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς στα γραφεία της πολυεθνικής Hewlett-Packard και της Interamerican από την ομάδα Κομάντο Unabomber της Επαναστατικής Φράξιας για την Ανατροπή: «θα γίνουμε όλοι Unabombers. Burns go home. Η κρατική τρομοκρατία δε θα περάσει»

30-01-1998
Επίθεση σε σχολικό όχημα στις 40 εκκλησιές

01-02-1998
Πυρπολείται βαν στις Συκιές από τους Ακτιβιστές Συνείδησης

07-02-1998
Πυρπολείται σχολικό όχημα στις 40 εκκλησιές

16-02-1998
Πυρπολείται πολυτελές ΙΧ στην Καλαμαριά

13-03-1998
Εξουδετερώνεται αυτοσχέδιος μηχανισμός έξω από υποκατάστημα της Αγροτικής Τράπεζας στην Πολίχνη. Την ευθύνη ανέλαβαν οι Μαχητές του Πνεύματος του Κιλελέρ

22-04-1998
Πυρπολούνται δύο αυτοκίνητα του Εθνικού Θεάτρου

14-05-1998
Έκρηξη αυτοσχέδιου μηχανισμού σε υποκατάστημα της Γενικής Τράπεζας και στην είσοδο του Στρατοδικείου

30-05-1998
Συλλαμβάνεται ο Δ. Κόκας, ο οποίος κατηγορείται για 5 επιθέσεις σε τράπεζες και σχολικά οχήματα.

14-06-1998
Επίθεση με μολότοφ σε γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Μενεμένη, από την Οργάνωση για τη Μαζική Αντίσταση: « για τον αγώνα των αδιόριστων εκπαιδευτικών και για την απελευθέρωση των συναδέλφων τους»

19-06-1998
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στα γραφεία του Στόχου, από την Αντιφασιστική Δράση, ως αντίποινα για την φασιστική επίθεση στο άγαλμα του Γρ. Λαμπράκη, αλλά και του ξυλοδαρμού του αριστερού φοιτητή Κουσουρή, από χρυσαυγίτες.

19-06-1998
Πυρπολούνται τα γραφεία της δευτροβάθμιας εκπαίδευσης, από τους Επαναστατικούς Πυρήνες: « για τον αδίστακτο εμπαιγμό που γίνεται στους αδιόριστους καθηγητές. Ήρθε η ώρα να αντιληφθεί η κυβέρνηση ότι η υπομονή του λαού έχει όρια. Το επόμενο χτύπημα θα δώσει τη λύση δυναμικότερα και αποτελεσματικότερα. Ο λαός συμπαραστέκεται στους αδιόριστους καθηγητές και επιθυμεί μαζικότερες αντιδράσεις για ισοκοινωνία και ισοπολιτεία»

15-08-1998
Επίθεση με μολότοφ στο κέντρο ιστορίας του δήμου Θεσσαλονίκης

18-09-1998
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στο δημαρχείο Ευόσμου, από την Επαναστατική Φράξια για την Ανατροπή: « εκεί που θέλουν να πάνε τους τσιγγάνους του Ευόσμου, να πάνε οι υποψήφιοι δήμαρχοι, νομάρχες και οι παρατρεχάμενοί τους»

11-12-1998
Πυρπολείται φορτηγό ιδιωτικής εταιρίας

1999

08-01-1999
Πυρπολείται το αυτοκίνητο του διοικητή του ΙΚΑ Κατερίνης, στη Θεσσαλονίκη

15-01-1999
Επίθεση με μολότοφ στο Δικαστικό Μέγαρο, κατά τη διάρκεια μαθητικής πορείας. Ταυτόχρονα σπάζονται τράπεζες, ένα αστυνομικό τζιπ και πολιτικά γραφεία. Ένας 40χρονος συλλαμβάνεται για απόπειρα εμπρησμού με γκαζάκια σε κρατικό όχημα

04-02-1999
Πυρπολείται πολυτελές ΙΧ

02-04-1999
Συλλαμβάνεται φοιτήτρια, όταν τοποθετεί γκαζάκια στην είσοδο του Αμερικάνικου Προξενείου, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Σερβία

04-04-1999
Χούλιγκανς πυρπολούν περιπολικό της ΕΛΑΣ

26-04-1999
Εξουδετερώνεται εκρηκτικός μηχανισμός έξω από το αμερικάνικο ίδρυμα Φουλμπράιτ. Την ευθύνη ανέλαβε η οργάνωση Ρήγας Φεραιός

02-05-1999
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε υποκατάστημα της europbank, στο κέντρο

05-05-1999
Επίθεση με πέτρες σε οχήματα του ΝΑΤΟ στο λιμάνι

15-09-1999
Εμπρησμός τεσσάρων διπλωματικών οχημάτων της Ρωσίας, και της Αλβανίας, από το Λαϊκό Επαναστατικό Μέτωπο

25-10-1999
Πυρπολούνται τα γραφεία της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Θες/νίκης. Στην είσοδο γράφεται: «23-10-98. Για τον Μπουλάντοβιτς» και υπογραφή ΛΕΜ (ΛΑΪΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ). (Ο Μπουλάντοβιτς, ήταν σέρβος μαθητής που δολοφονήθηκε από μπάτσο)

08-12-1999
Επιθέσεις στη διάρκεια μαθητικής πορείας, σε τράπεζες και στο Δικαστικό Μέγαρο

2000

04-02-2000
Πυρπολούνται δύο αυτοκίνητα στο ΑΠΘ

07-02-2000
Επίθεση σε γραφεία του ΠΑΣΟΚ

14-02-2000
Πυρπολούνται τα γραφεία φαρμακευτικής εταιρίας από τα Αντιεξουσιαστικά Ερωτικά Κύτταρα

18-02-2000
επίθεση σε γραφεία του ΠΑΣΟΚ, στη Σταυρούπολη και τους Αμπελόκηπους, από την Επαναστατική Πάλη

26-02-2000
Πυρπολείται ΑΤΜ της Εμπορικής

28-02-2000
Επίθεση σε υποκατάστημα του ΟΤΕ από τη Φράξια Γενικευμένης Αυτοδιάθεσης

05-03-2000
Πυρπολείται υποκατάστημα της Εμπορικής Τράπεζας

13-03-2000
Απόπειρα εμπρησμού κέντρου απεξάρτησης

26-03-2000
Επίθεση από 100 αναρχικούς με πέτρες και ξύλα στο αστυνομικό τμήμα Άνω Πόλης, μετά τη δολοφονία του 18χρονου Ν. Λεωνίδη από μπάτσο

26-03-2000
Πυρπολείται ελληνική σημαία, έξω από τράπεζα στο κέντρο.26-03-2000Επίθεση στα γραφεία της δημοτικής αστυνομίας στην Πολίχνη

05-04-2000
Οι Αντιπολεμικοί Πυρήνες Δράσης Ενάντια στον Πόλεμο στα Βαλκάνια, πυρπολούν κατάστημα της miele

08-05-2000
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων «υπέρ της Διεθνούς Αμνηστίας και του προλεταριάτου των Κορεατών»

09-05-2000
Εξουδετερώνεται εμπρηστικός μηχανισμός σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων
12-05-2000Εμπρησμός σε φασιστικό βιβλιοπωλείο, το οποίο έχει σχέσεις με τον νυν βουλευτή του ΛΑΟΣ Κ. Βελοπούλo

19-05-2000
Επίθεση στα γραφεία του ΚΚΕ στην Τριανδρία

27-05-2000
Πυρπολείται ελληνική σημαία έξω από εκκλησία

16-06-2000
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε υποσταθμό της ΔΕΗ στο Κορδελιό

04-10-2000
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στα γραφεία της Ένωσης Πλοιοκτητών Β.Ελλάδος, ως εκδίκηση για το ναυάγιο του Δαμινά

08-10-2000
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στα γραφεία της Μίνοαν

23-10-2000
έκρηξη αυτοσχέδιου μηχανισμού στο περίπτερο της ΕΛΑΣ στη ΔΕΘ, από το Λαϊκό Επαναστατικό Μέτωπο

28-10-2000
Συλλαμβάνεται ο 20χρονος Χρήστος Παππάς για εμπρησμό σημαίας σε καφενείο

10-12-2000
Πυρπολείται αυτοκίνητο ιδιωτικής εταιρίας στην Καλαμαριά

21-12-2000
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στα γραφεία της TVX GOLD

28-12-2000
Πυρπολείται υποκατάστημα της Τράπεζας Εργασίας στη Σταυρούπολη

31-12-2000
Πυρπολούνται υποκαταστήματα της Εθνικής και της eurobank

2001

12-01-2001
Πυρπολείται αυτοκίνητο της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας στην Τούμπα

14-01-2001
Επίθεση με γκαζάκια στα γραφεία του Συλλόγου Δικαστικών Επιμελητών Εφετείου Θεσσαλονίκης. Από την έκρηξη καταστράφηκε η πρόσοψη των γραφείων

15-01-2001
Επίθεση με γκαζάκια στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στην Άνω Πόλη και σε άλλα τρία αυτοκίνητα του περιφεριακού υπηρεσιακού συμβουλίου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην οδό Στρωμνίτσης και στην οδό Τζαβέλα.

07-02-2001
Γκαζάκια στον σύνδεσμο «μακεδόνες» του ΠΑΟΚ και στα γραφεία της ΠΑΕ ΑΡΗΣ στο γήπεδο Χαριλάου

09-02-2001
Εμπρησμός του αυτοκινήτου του προέδρου του «Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης», Νίκου Γιαννόπουλου.Επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε λεωφορείο της Ιντερσαλόνικα ΑΕ και στην είσοδο εγκαταστάσεων της Εξπρές Σέρβις

28-02-2001
Επίθεση με μολότοφ στο αστυνομικό τμήμα Λαγκαδά

09-03-2001
Επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς στα γραφεία της Επιθεώρησης Υγείας-Πρόνοιας Μακεδονίας-Θράκης, στην οδό Αγίας Σοφίας 46, στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας, στην οδό Αλεξάνδρου Παπαναστασίου 122 και στα γραφεία του τηλεοπτικού σταθμού STAR CHANNEL στην οδό Μητροπόλεως 110. Στο χώρο των επιθέσεων, οι αστυνομικοί βρήκαν μικρά χαρτάκια 4 επί 8 εκατοστών, στα οποία αναφερόταν ότι οι επιθέσεις γίνονται σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το θάνατο του μικρού Παναγιώτη Βασιλέλλη. Στην Επιθεώρηση Υγείας κυριαρχούσε το σύνθημα «Δολοφόνοι» και στην Τράπεζα «Θησαυρίστε». την ευθύνη ανέλαβε η «Κίνηση ενάντια στις κρατικές αυθαιρεσίες»: «από αφορμή το θάνατο του μικρού Παναγιώτη». Με προκήρυξη, που άφησε μέσα σε σφραγισμένο φάκελο στο γραμματοκιβώτιο των Γραφείων της «Ε» στη Θεσσαλονίκη, η «Κίνηση» χαρακτηρίζει «εμπρησμούς» ό,τι η αστυνομία είχε περιγράψει ως «εκρήξεις που προκλήθηκαν με γκαζάκια». Οι ενέργειες έγιναν τη νύχτα της 8ης Μαρτίου, η προκήρυξη φέρει ημερομηνία «8/3/01» και για την υπόθεση συνελήφθησαν και έχουν ήδη προφυλακιστεί οι Θωμάς Φουρλής και Θόδωρος Γκινάλας, 27 και 21 χρόνων, αντίστοιχα.

11-03-2001
Καταστροφές και βανδαλισμοί σε αίθουσες της ΦΜΣ και του Βιολογικού, μετά από πανκ συναυλία

16-04-2001
Επίθεση με μολότοφ σε παράρτημα του ΑΠΘ στη Σταυρούπολη

01-05-2001
Συγκρούσεις με τα ΜΑΤ σε πάρτι δρόμου στη Ναυαρίνου. Γίνονται επιθέσεις με πέτρες και μολότοφ

17-11-2001Επίθεση με πέτρες σε τράπεζες, εκκλησιαστικά βιβλιοπωλεία και άλλα κτήρια, στη διάρκεια της πορείας για το πολυτεχνείο

2002

– επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε ταχυδρομικό ταμιευτήριο και σε κομμωτήριο, ιδιοκτησίας της γυναίκας του μπάτσου που δολοφόνησε το 2001 ληστή, όταν αποπειράθηκε να απαλλοτριώσει το παραπάνω ταμιευτήριο.
17-01-2002
επίθεση με μολοτοφ στην Ελληνική Τράπεζα, ιδιοκτησίας της κυπριακής εκκλησίας.

15-03-2002
επίθεση με μολότοφ στο αστυνομικό τμήμα στην Άνω Πόλη

06-04-2002
επίθεση με μολότοφ εναντίον οχήματος του υπουργείου πολιτισμού στην Τριανδρία

20-04-2002
επίθεση 100 περίπου αναρχικών, αντιεξουσιαστών και αυτόνομων σε συγκέντρωση χρυσαυγιτών στην πλατεία Αριστοτέλους. Μάχες σώμα με σώμα και 20 περίπου τραυματισμοί κι από τις δυο πλευρές

16-05-2002
επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε ΑΤΜ της Τράπεζας Κύπρου στην οδό Β. Όλγας

22-05-2002
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στην περιοχή Παπάφη: «Για το χτύπημα στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στην Κορυτσάς στέλνουμε τις χειρότερες ευχές μας στον Κώστα Σημίτη και στον Κώστα Λαλιώτη για τη γιορτή τους. Την ευθύνη αναλαμβάνουν τα κομάντο ΒΙΑ και ΧΑΟΣ».

12-07-2002
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στην τράπεζα Πειραιώς στην οδό Παπαναστασίου 117. η ενέργεια ήταν «μια έμπρακτη διαμαρτυρία απέναντι στην τηλετρομοκρατία και τα κοράκια της» (ομάδα “φτου ξελευτερία”)

15-07-2002
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στην είσοδο του διαρκούς Στρατοδικείου – Ναυτοδικείου – Αεροδικείου Θεσσαλονίκης

17-07-2002
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στην Τ.Ο της Νέας Δημοκρατίας Αγίας Τριάδας, στην Οδό Σπάρτης. την ευθύνη αναλαμβάνει η οργάνωση «Λυσσασμένα αδέρφια του Τζουλιάνι» και υποσχέθηκε «ένα θερμό καλοκαίρι και ακόμα θερμότερο χειμώνα».

-08-2002
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στην Τ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στα Κυβέλεια, από την ομάδα «Ως Εδώ»

-08-2002
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε αυτοκίνητο του δήμου Τριανδράς

05-12-2002
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στα γραφεία της ΝΔ στην Καλαμαριά, στην οδό Κωφίδου, από τους «πυρήνες επαναστατικής κρούσης»

08-12-2002
Δύο επιθέσεις με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε κρατικό αυτοκίνητο και στα γραφεία του κυπριακού κόμματος Δημοκρατικός Συναγερμός, από την ομάδα «Καυτός Χειμώνας», ως ένδειξη αλληλεγγύης στον αναρχικό Γιώργο Καρακασιάν ( φυλακισμένο στην Κύπρο) και τους αμετανόητους της 17Ν

15-12-2002
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στα γραφεία του ΚΚΕ στην Τριανδρία, από την Πρωτοβουλία για τη δημιουργία ενός νέου εμφυλίου πολέμου.

– (την ίδια χρονιά έγινε και εισβολή αναρχικών στα γραφεία του ΛΑΟΣ, τα οποία “ανακαινίστηκαν”)

2003

20-01-2003
Επίθεση με 11 εμπρηστικούς μηχανισμούς κάτω από οχήματα και μηχανήματα της εταιρείας «Προοδευτική ΑΤΕ» των αδελφών Κούτλα, που έχει αναλάβει τη διάνοιξη και την κατασκευή του κόμβου της περιφερειακής οδού με την οδό Κατσιμίδη. Την κατασκευή του έργου ανέλαβε η εταιρεία «Προοδευτική ΑΤΕ» ύστερα από δημοπράτηση που έκανε η «Εγνατία Οδός Α.Ε.», που είναι και ο φορέας που ανέλαβε την κατασκευή του έργου. Την ευθύνη αναλαμβάνει ο «Μαχόμενος Οικολογικός Ακτιβισμός» : «Αυτοί που έκαψαν το δάσος πριν από μερικά χρόνια σήμερα συνεχίζουν το έργο τους, κάνοντάς το οικόπεδα και δρόμους για τις ανάγκες της οικονομίας και του εμπορίου τους. Το ρεφορμιστικό οικολογικό κίνημα δεν μπορεί να τους σταματήσει».

26-01-2003
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στο «κέντρο συνεχιζόμενης επαγγελματικής κατάρτισης». Την ευθύνη ανέλαβε η οργάνωση «Καυτός Χειμώνας», «αποχαιρετώντας έτσι το ευρωπαϊκό συνέδριο για την ανεργία στο Ναύπλιο». «Εκφράζουμε την αληλλεγγύη μας σε όλους τους ομήρους του κράτους. Όσο θα απειλείτε με συλλήψεις εμείς θα απειλούμε με εκρήξεις και όχι μόνο».

05-02-2003
εμπρησμός οχήματος του ΑΠΘ στην Τούμπα

14-04-2003
Εμπρησμός δύο ΙΧ κι ενός αυτοκινήτου της Νομαρχίας από τον «Καυτό Χειμώνα»

17-04-2003
εμπρησμός αυτοκινήτου της βουλγαρικής πρεσβείας

-06-2003
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε ΑΤΜ στην οδό Ι. Δραγούμη

-06-2003
επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε ΑΤΜ στην Καλαμαριά

21-06-2003
κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων ενάντια στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, σημειώθηκαν συμπλοκές με τα ΜΑΤ και εμπρησμοί σε τράπεζες, καταστήματα, σουπερμάρκετ και σε ένα εθνικιστικό βιβλιοπωλείο. Έγιναν 7 συλλήψεις διαδηλωτών

Ο3-07-2003
εμπρησμός σε ένδειξη συμπαράστασης στους επτά προφυλακισμένους για τα επεισόδια της αντισυνόδου πυροδότησαν άγνωστοι κάτω από υπηρεσιακό αυτοκίνητο του ΙΚΑ, στη Θεσσαλονίκη. Η εμπρηστική επίθεση έγινε τις πρώτες πρωινές ώρες στην οδό Χαλκιδικής 51 και τη φωτιά έσβησε η Πυροσβεστική Υπηρεσία. Το όχημα υπέστη υλικές ζημιές. «Εγινε ένας εμπρησμός χθες στη Θεσσαλονίκη στην οδό Χαλκιδικής, σε κρατικό αυτοκίνητο. Οι φυλακές απανθρακώνουν σώματα και ψυχές, αλλά οι λυσσασμένες καρδιές μας θα μείνουν ζωντανές. Λευτεριά στους επτά φυλακισμένους της 21ης Ιούνη στη Θεσσαλονίκη. Εις το επανιδείν

05-07-2003
Η «Αναρχική Ομάδα Κομάντο» ανέλαβε την ευθύνη για το «χτύπημα» με βόμβα μολότοφ σε μηχάνημα αυτόματης ανάληψης τράπεζας, στο ισόγειο του δημαρχείου Αγίου Παύλου Θεσσαλονίκης που είχε αποτέλεσμα να προκληθούν σοβαρές ζημιές. «Ο αγώνας για τους επτά συλληφθέντες συνεχίζεται»

31-07-2003
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε οχήματα της Ασπίς Σεκιούριτι: «Η επίθεση στην Τριανδρία ενάντια σε οχήματα της “Aspis Secutity” έγινε ως ένδειξη αλληλεγγύης στους 7 φυλακισμένους της Θεσσαλονίκης και στους επαναστάτες της “17 Νοέμβρη” και του ΕΛΑ. Την ευθύνη αναλαμβάνουν οι Ανεξέλεγκτοι Πυρομανείς».

01-08-2003
Διερχόμενος πολίτης εξουδετέρωσε εμπρηστικό μηχανισμό, που τοποθέτησε η «αντίστροφη Μέτρηση» σε υποκατάστημα της Eurobank στην Καλαμαριά: «Στη σάπια κοινωνία αναλαμβάνουμε την ευθύνη να καταστρέψουμε ό,τι μας καταστρέφει».

05-09-2003
Επίθεση με βόμβες μολότοφ σε υποκατάστημα της EUROBANK στις Συκιές, για την απελευθέρωση των 7 της 21ης Ιούνη. Οι ζημιές ξεπέρασαν τις 50.000 ευρώ

14-09-2003
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στα γραφεία της ασφαλιστικής εταιρίας Φοίνιξ από τους «Ανεξέλεγκτους Πυρήνες», για τους 7 συλληφθέντες της 21ης Ιούνη

08-10-2003
εμπρηστική επίθεση με γκαζάκια σε υποκατάστημα των ΕΛ.ΤΑ. στην κάτω Τούμπα Θεσσαλονίκης. «Χτυπήσαμε χθες τα ΕΛ.ΤΑ. στην Τούμπα σε ένδειξη αλληλεγγύης στους 7 συλληφθέντες από τους οποίους οι τέσσερις κάνουν απεργία πείνας, και στους επαναστάτες της 17Ν. Χτύπησε ο “Επαναστατικός Εθελοντισμός” που βάζει ένα λιθαράκι με το δικό του τρόπο ως εθελοντής στην ολυμπιακή ονείρωξη των κρατιστών. Λευτεριά σε όσους είναι στα κελιά».

14-10-2003
Μηχάνημα ανάληψης χρημάτων της Αγροτικής Τράπεζας καταστράφηκε ολοσχερώς από έκρηξη αυτοσχέδιας εμπρηστικής κατασκευής τα ξημερώματα στη Θεσσαλονίκη. Οι άγνωστοι δράστες πυροδότησαν τα γκαζάκια με το εύφλεκτο υλικό σε ιδιαίτερο χώρο της τράπεζας, στην οδό Μανουσογιαννάκη 6, όπου βρίσκεται και η είσοδος της Διεύθυνσης Πολεοδομίας Θεσσαλονίκης. Το ωστικό κύμα έσπασε και ορισμένα τζάμια της εισόδου, ενώ την πυρκαγιά έσβησε η Πυροσβεστική Υπηρεσία. «την ευθύνη για την έκρηξη αναλαμβάνει η οργάνωση “Νυχτερινοί Επισκέπτες” σαν ένδειξη αλληλεγγύης σε όλους τους ομήρους του κράτους».

21-10-2003
Εμπρησμός 10 αυτοκινήτων σε αντιπροσωπεία της Νισσάν Κεχαγιάς στην Τούμπα, από τους «λυσσασμένους καμικάζι», για τους 7.

22-10-2003
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στα γραφεία της Τ.Ο. Αγ. Φανουρίου της ΝΔ, στην Κάτω Τούμπα

28-10-2003
Επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς κατά τουριστικού λεωφορείου στο Αλεξάνδρειο και υποκαταστήματος του ΟΤΕ στην Καλαμαριά, από την “Η Επιτροπή για την προώθηση της αδιαλλαξίας”: « ως ελάχιστη απάντηση στο κύμα καταστολής σε Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία. Λευτεριά στους “7”»

29-10-2003
Επίθεση με δυο εμπρηστικούς μηχανισμούς, απ’ τους οποίους εξερράγη ο ένας, στο ΚΕΠ Τριανδρίας. Την ευθύνη ανέλαβε η «επιτροπή για την προώθηση της αδιαλλαξίας»: «Λευτεριά στους 7 και στους επαναστάτες της 17 Νοέμβρη και του ΕΛΑ».

07-11-2003
Επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε αυτοκίνητο του ΥΠΕΧΩΔΕ στην οδό Ψελλού και σε Εμπορική Τράπεζα στη Σταυρούπολη

17-11-2003
Συμπλοκές αναρχικών με τα ΜΑΤ στη Φιλοσοφική.

29-11-2003
Επίθεση με βόμβες μολότοφ εναντίον δύο τραπεζών (εμπορικής και ασπίς) στην Καλαμαριά, την ημέρα της απελευθέρωσης των 7. Από την επίθεση καταστράφηκε ολοσχερώς το τμήμα δανείων της Εμπορικής. Οι ζημιές ξεπέρασαν τις 40.000 ευρώ

-12-2003
επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς εναντίον τζιπ κατασκευαστικής εταιρίας και υποκαταστήματος της ΔΕΗ στην Καλαμαριά

09-12-2003
Τετραπλή επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε δυο τοπικές του ΠΑΣΟΚ, σε κτήριο του ΟΤΕ και σε υποκατάστημα του Μασούτη, την ημέρα της απόφασης της δίκης της 17Ν. Οι «Πυρήνες Επαναστατικής Βίας» ανέλαβαν την ευθύνη: « ότι και να αποφασίσουν τα έκτακτα στρατοδικεία του κράτους και της δημοκρατίας, δεν θα σταματήσουν το διαρκή κοινωνικό πόλεμο. Αλληλεγγύη στους φυλακισμένους για την υπόθεση 17Ν και ΕΛΑ. Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες του Ηρακλείου, με αφορμή την επίθεση στην Ασφάλεια. Οι κρατικές δολοφονίες δεν θα μείνουν αναπάντητες. Ηρθε η ώρα να γευτούν το μίσος των κολασμένων. Λευτεριά σε όσους είναι στα κελιά».

19-12-2003
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στα γραφεία της ΝΔ στην οδό Σπάρτης.

-12-2003
επίθεση με γκαζάκια στο ΑΤΜ της Γενικής Τράπεζας στη Στρατολογία

-εμπρησμός στα γραφεία της κυπριακής εθνικιστικής οργάνωσης ΠΕΟΦ

2004

01-01-2004
Επίθεση στη διεύθυνση πολεοδομίας στην οδό Εθνικής Αμύνης. Οι δράστες τοποθέτησαν από έναν εμπρηστικό μηχανισμό σε κάθε όροφο. Οι ζημιές ξεπέρασαν τις 30.000 ευρώ.Λίγες μέρες αργότερα έγινε επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε όχημα της Ερμής Σεκιούριτι στην Τριανδρία. Και για τις δύο επιθέσεις, την ευθύνη ανέλαβε η «διμοιρία Νετσάγιεφ».

08-01-2004
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε όχημα της εταιρίας σεκιούριτι Μακεδονική Σάρισα, στην Ολυμπιάδος. Την ευθύνη της επίθεσης στο αυτοκίνητο ανέλαβε η «Επιτροπή για την προώθηση της αδιαλλαξίας»: «τόσο η απόπειρα κατά της ζωής του Νίκου Μαζιώτη όσο και τα υπερεθνικά όργανα δίωξης επαναστατών που δημιουργούνται δεν πρόκειται ούτε να μας φοβίσουν ούτε να ανακόψουν στο ελάχιστο την επαναστατική δράση. Λευτεριά σε όσους είναι στα κελιά».

21-01-2004
Επθέσεις με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε τέσσερις εκκλησίες: Στον Ι. Ν. Αγίου Παντελεήμονος, στη διασταύρωση των οδών Βενιζέλου και Αγ. Παντελεήμονος στην Καλαμαριά, στον Ι. Ν. Προφήτη Ηλία, που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Προφήτη Ηλία και Ολυμπιάδος, στον Ι. Ν. Μεταμορφώσεως-Γεννήσεως Σωτήρος, στη διασταύρωση των οδών Δελφών και Μιαούλη. Ο τέταρτος μηχανισμός βρέθηκε άθικτος έξω από τον Ι. Ν. Παναγούδας, στην οδό Εγνατία 132, στο κέντρο της πόλης.«Την ευθύνη για την επίθεση στις εκκλησίες στη Θεσσαλονίκη αναλαμβάνει η ομάδα “Οι Απόστολοι της επανάστασης”. Χτυπήσαμε τα υποκαταστήματα της επιχείρησης που ονομάζεται εκκλησία όπως θα χτυπούσαμε κάθε καπιταλιστική επιχείρηση, και κάθε ολοκληρωτική εξουσία».

29-01-2004
Επίθση με μολότοφ σε τράπεζα στην οδό Αρτάκης στην Τούμπα: : «Η επίθεση στην “Alphabank” στην Κάτω Τούμπα Θεσσαλονίκης έγινε ως ένδειξη της θερμής μας υποδοχής στον Γιωργάκη Παπανδρέου. Πέρα όμως από το προεκλογικό καρναβάλι, η εντεινόμενη κρατική καταστολή συνεχίζεται με διώξεις αγωνιστών. Η απάντησή μας στις νέες δίκες θα δοθεί στο δρόμο. Αλληλεγγύη σ’ όλους τους διωκόμενους»

-01-2004
απόπειρα εμπρησμού σε γραφεία του ΠΑΣΟΚ

-01-2004
εμπρησμός οχήματος των ΕΛΤΑ

-01-2004
επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε υποκατάστημα του ΟΤΕ

01-02-2004
Επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς στην αντιπροσωπεία αυτοκινήτων «Νισσάν Κεχαγιάς» στην οδό Λαμπράκη και σε γραφεία του ΠΑΣΟΚ στην οδό Σερρών.

09-02-2004
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στην Βας. Όλγας: «Η επίθεση στην Εθνική Τράπεζα στη Θεσσαλονίκη έγινε τόσο ως ένδειξη τιμής στη μνήμη του Χάρη Τεμπερεκίδη που δολοφονήθηκε πριν πέντε χρόνια από τα ένστολα γουρούνια όσο και ως ένδειξη αλληλεγγύης στους κατηγορουμένους για την υπόθεση του ΕΛΑ. Την ευθύνη αναλαμβάνει η “Φράξια Μητροπολιτικού Αντάρτικου”.

12-02-2004
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε φορτηγό χρηματαποστολής της GROUP 4: «Οι σαμποτέρ του μεσονυχτίου προτιμούμε τα βανάκια της χρηματαποστολής Group 4 να πέφτουν πρώτα στα χέρια των ληστών και μετά των εμπρηστών. Με το μίσος σας να μας τρέφει και με την οργή να μας δυναμώνει προτείνουμε τους όρους της καταστροφής και της απαλλοτρίωσης ως βίωμα για την άμεση απελευθέρωση της καθημερινής μιζέριας και ρουτίνας. Εμείς οι φτωχοί, με τα πλούσια όνειρα γεμάτα φωτιά, θα τιμούμε για πάντα το λήσταρχο Χάρη Τεμπερεκίδη. Λευτεριά στον Κώστα Πάσσαρη. Λευτεριά σε όλους».

13-02-2004
Απόπειρα εμπρησμού με εμπρηστικούς μηχανισμούς στα γραφεία των βουλευτών της ΝΔ Σάββα Τσιτουρίδη και Ερωτόκριτου Θεοτοκάτου, στην οδό Τσιμισκή.Εμπρησμός στα γραφεία της Ευαγγελικής Εκκλησίας στην οδό Ιουστινιανού 11

20-02-2004
Με τρία γκαζάκια χτυπήθηκε υπηρεσιακό αυτοκίνητο, που χρησιμοποιούσε ανώτερος υπάλληλος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ανάπτυξης και Επαγγελματικής Κατάρτισης (CEDEFOP). Την ευθύνη ανέλαβε η ομάδα Αδάμαστοι Μαρξιστές: «την ίδια ώρα που γνήσιοι λαϊκοί αγωνιστές σαν τον Χρήστο Τσιγαρίδα δικάζονται και καταδικάζονται, οι πραγματικοί δολοφόνοι του κράτους και του κεφαλαίου συνεχίζουν να δολοφονούν δεκάδες εργάτες στη μεγαλύτερη τρομοκρατική επιχείρηση που έχει στηθεί στην Ελλάδα, τους Ολυμπιακούς Αγώνες». Λόγω της έκρηξης, το όχημα που έφερε διπλωματικές πινακίδες κυκλοφορίας και ήταν σταθμευμένο στη λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου, έξω από το ξενοδοχείο «Μακεδονία Παλάς», πήρε φωτιά και καταστράφηκε, ενώ προκλήθηκαν ζημιές και σε παρακείμενο αυτοκίνητο.

04-03-2004
Διπλό χτύπημα με γκαζάκια εναντίον δύο εκλογικών κέντρων της ΝΔ, στο Ντεπώ και την Α.Πόλη

05-03-2004
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε ΑΤΜ της Eurobank στην Καλαμαριά

09-03-2004
Επίθεση με μολότοφ σε κατάστημα του Μασούτη στην Τριανδρία: «Την ευθύνη για την επίθεση στο “Μασούτη” στη Θεσσαλονίκη αναλαμβάνει η “Επαναστατική Λαμπαδηδρομία”. Σε αυτή την κοινωνία του θριάμβου του χρήματος και του εμπορεύματος που οι πάντες εκπορνεύσουνε και εκπορνεύονται με σκυμμένο το κεφάλι συνεχίζουμε να καταθέτουμε την ψήφο της επαναστατικής φωτιάς και της αέναης λύσσας. Αντίσταση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Λευτεριά στους κατηγορούμενους για την υπόθεση 17 Νοέμβρη και ΕΛΑ».

17-03-2004
Επίθεση με τρείς εμπρηστικούς μηχανισμούς σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων της «Μερσέντες Ιωαννίδης», στην οδό Βας. Όλγας: «Απόψε τα ξημερώματα χτυπήσαμε ένα από τα σύμβολα της θεαματικής μιζέριας και της καταναλωτικής μαστούρας, την αντιπροσωπεία της Μερσεντές. Την ευθύνη γι’ αυτό το χτύπημα όσο και για το ΑΤΜ της Eurobank Καλαμαριάς στις 5 Μαρτίου αναλαμβάνει η “Επιτροπή για την προώθηση της αδιαλλαξίας”. Η καταστολή με πρόσχημα την αιματοβαμμένη Ολυμπιάδα δεν πρόκειται να ανακόψει την επαναστατική δράση. Αντίσταση».

26-03-2004
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε αυτοκίνητο της «Ζεύς Σεκιούριτι» στο προαύλιο του ιερού ναού Αγίας Τριάδας: «Την ευθύνη για τον εμπρησμό αυτοκινήτου της “Ζευς Σεκιούριτι”, στη Θεσσαλονίκη, αναλαμβάνει η “αντιολυμπιακή φλόγα”. Καλούμε όλη τη νεολαία να υποδεχτεί την τρομοκρατία των Ολυμπιακών Αγώνων με σκυταλοδρομία καταστροφών και εμπρησμών σε σύμβολα του κράτους, της εμπορευματικής κοινωνίας και κάθε εξουσίας. Λευτεριά στους φυλακισμένους για υποθέσεις της 17 Νοέμβρη και του ΕΛΑ».

29-03-2004
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό κατά λογιστικών και δικηγορικών γραφείων, στην οδό Λ. Σοφού.

31-03-2004
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό εναντίον οχήματος της EUROSECURITY στην Ανάληψη :
“άγνωστος με δύο τηλεφωνήματα στην «Ε» ανέλαβε την ευθύνη του εμπρηστικού χτυπήματος για λογαριασμό των «Σαμποτέρ του Μεσονυχτίου», επειδή η εν λόγω εταιρεία «παρείχε φύλαξη σε μετρό-ηλεκτρικό, και για διάφορα άλλα έργα των Ολυμπιακών Αγώνων». «Στην Ολυμπιάδα της καταστολής -ανέφερε- ανάβουμε τη φλόγα της καταστροφής. Ο λόγος και η πράξη είναι από τους “Σαμποτέρ του Μεσονυχτίου”, μέγας χορηγός για την αποτυχία της Ολυμπιάδας». Με τηλεφωνικό υστερόγραφο ανέφερε: «Αποδεχόμαστε το κάλεσμα της αντιολυμπιακής φλόγας ως νεολαίοι για την υποδοχή της ολυμπιακής τρομοκρατίας με σκυταλοδρομία εμπρησμών και καταστροφών στα σύμβολα του κράτους και κάθε μορφής εξουσίας. Εις το επανιδείν».

13-04-2004
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε διπλωματικό αυτοκινητο του κυπριακού προξενείου, στην οδό Α. Μιχαηλίδη, από την «Αντι-ολυμπιακή φλόγα»: «Σε Ελλάδα, Κύπρο και Τουρκία οι εχθροί εντοπίζονται στις τράπεζες και στα υπουργεία. Να συντρίψουμε τα πατριωτικά σκουπίδια και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου». Το αυτοκίνητο υπέστη ζημιές αξίας 12.000 ευρώ.

16-04-2004
Απόπειρα εμπρησμού σε όχημα της εταιρίας σεκιούριτι GROUP 4. Σύλληψη του Πολύκαρπου Γεωργιάδη.

28-05-2004
Εμπρηστικός μηχανισμός σε αυτοκίνητο της τουρκικής παρευξείνιας τράπεζας στην Καλαμαριά, το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς.

15-06-2004
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε εκκλησία στην Πυλαία:«Οι φωτιές της κολάσεως αναλαμβάνουν την ευθύνη για τον εμπρησμό στον Προφήτη Ηλία, στην Πυλαία Θεσσαλονίκης. Τα πλούτη τους είναι το αίμα μας και προσευχές στο σκοτάδι για εμάς. Λευτεριά στις πύλες της κολάσεως και στον Πολύκαρπο Γεωργιάδη».

04-10-2004
Δύο αυτοκίνητα του Δήμου Πολίχνης υπέστησαν υλικές ζημιές από εκρήξεις αυτοσχέδιων εμπρηστικών κατασκευών.Την ευθύνη για τους εμπρησμούς ανέλαβε η «Επιτροπή για την προώθηση της αδιαλλαξίας»:«ενάντια στους παράγοντες που στηρίζουν την εξουσία, ας καταστρέψουμε ό,τι συμβάλλει στη στέρηση της ελευθερίας. Οι μικρές τοπικές διοικητικές οργανώσεις αποτελούν ένα μέρος του κρατικού μηχανισμού. Ας ξεκινήσει από μικρές ομάδες αντίστασης η γενικευμένη φλόγα της εξέγερσης. Χαιρόμαστε που συμβάλλουμε στην αρχή ενός χαρούμενου χειμώνα. Ζητάμε πάνω απ’ όλα την ελευθερία των ζωών μας. Λευτεριά στον Πολύκαρπο Γεωργιάδη, αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας της επαναστατικής οργάνωσης 17Ν. Λευτεριά σε όλους».

01-11-2004
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στην αντιπροσωπεία «Μερσέντες Ιωαννίδης», στη Β.Όλγας: «Τα ξημερώματα της Κυριακής επιτεθήκαμε σε αντιπροσωπία της Μερσεντές σε ένδειξη αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους απεργούς όλως των φυλακών. Αμεση απελευθέρωση στον αναρχικό Πόλυ Γεωργιάδη. Κάθε μας κίνηση, ένα βήμα για την καταστροφή του πολιτισμού σας. Την ευθύνη αναλαμβάνουν οι Εμπρηστές Κοινωνικής Ειρήνης».

-εμπρησμός κρατικού οχήματος στην Καλαμαριά

2005

22-01-2005
επίθεση από 100 αναρχικούς στα γραφεία της Χρυσής Αυγής
28-03-2005
Επιθεση με μολότοφ κατά 2 ΑΤΜ, ενός καφάο κάμερας και μιας Μερσέντες, μετά από πανκ συναυλία στο ΑΠΘ. Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων με τα ΜΑΤ συνελλήφθη ένας 21χρονος φοιτητής.

12-06-2005
Επίθεση με βόμβες μολότοφ κατά του κτηρίου της ΕΤ3 στην Εγνατία. Από την επίθεση κάηκε τεχνικός εξοπλισμός, καθώς κι ένα στούντιο. Λίγο μετά, οι ίδιοι δράστες, επιτέθηκαν στο φυλάκιο της πρυτανείας του ΑΠΘ και σε ΑΤΜ της Πειραιώς, της Αγροτικής και της Εθνικής.

28-06-2005
επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό από την ταξιαρχία Σάκκο-Βαντσέτι:
“αναλαμβανουμε την ευθυνη για το συμβολικο χτυπημα την τριτη 4 το πρωι στο τελλογλειο ιδρυμα στη θεσσαλονικη. το κρατος και ο βουλγαρακης μεθοδευουν την φυσικη εξοντωση του συντροφου zulkuf murat bora στερωντας του το πολιτικο του ασυλο ακομα και μετα απο 43 ημερες απεργιας πεινας. ας εχουν υποψη τους οτι στον αγωνα του, δεν ειναι μονος. αλληλεγγυη στον προσφυγα αγωνιστη bahoz. να δοθει το πολιτικο ασυλο αμεσα. οσο εντεινεται η κρατικη κτηνωδια ο αγωνας συνεχιζεται”

22-06-2005
επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε όχημα του δήμου αγίου παύλου

23-06-2005
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στο δημαρχείο Συκεών.

13-07-2005
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στο γραφείο του δικηγόρου και πρώην αξιωματικού της αστυνομίας Α. Κοσμίδη, στην οδό Β. Ουγκώ.

-09-2005
Συγκρούσεις με τα ΜΑΤ μπροστά στην πύλη εμπορίου της ΔΕΘ. Εμπρησμός αστυνομικής μοτοσυκλέτας και 2 εταιρικών ΙΧ

10-10-2005
Με γκαζάκια έστειλε μήνυμα κατά των μεταλλαγμένων προϊόντων η οργάνωση «Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης», που «χτύπησε» φορτηγό της εταιρείας «Pioneer Hi-Bred Hellas Α.Ε.», την οποία κατηγορεί ότι ασχολείται με πειράματα γύρω από γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, την παραγωγή και διάθεση μεταλλαγμένων φυτών.Στις 3.15 τα ξημερώματα της Κυριακής εκδηλώθηκε εμπρηστική επίθεση με γκαζάκια σε φορτηγό αυτοκίνητο (βαν) της εταιρείας, που ήταν σταθμευμένο έξω από τα γραφεία της, στην εθνική οδό Θεσσαλονίκης-Μουδανιών, στο ύψος της Γεωργικής Σχολής. Το φορτηγό λειτουργούσε ως κινητό συνεργείο μετρήσεων σε γεωργικά προϊόντα, ήταν εφοδιασμένο με μηχανήματα και οι ζημιές που προκλήθηκαν ανέρχονται σε 80.000 ευρώ.Προχθές το βράδυ, άγνωστος τηλεφώνησε στα γραφεία της «Ελευθεροτυπίας» στη Θεσσαλονίκη, ανέλαβε την ευθύνη για λογαριασμό του «Μετώπου Απελευθέρωσης της Γης» και υπέδειξε το μέρος (εγκαταλειμμένη οικοδομή στη διασταύρωση των οδών Δελφών και Κωνσταντινίδη), όπου είχαν αφήσει cd με το κείμενο της προκήρυξης.Το cd βρέθηκε και στην προκήρυξή της η οργάνωση τονίζει ότι η «Pioneer hi-Bred Hellas» είναι θυγατρική του κολοσσού της γενετικής «Dupont» και ευθύνεται για την επιμόλυνση από γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς έκτασης 1.071 στρεμμάτων συμβατικών καλλιεργειών καλαμποκιού στη Δράμα και σε άλλες περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης, η οποία έπληξε πάνω από 100 παραγωγούς. «Η παρέμβαση στο γενετικό υλικό ανθρώπων, ζώων ή φυτών αποτελεί προσβολή στην ίδια τη ζωή και την εξέλιξή της», υπογραμμίζει. Οπως εξηγεί, στόχος του εμπρησμού του αυτοκινήτου ήταν να προκαλέσει μόνο οικονομική ζημιά στην εταιρεία και να προειδοποιήσει οποιονδήποτε άλλον εμπλέκεται ή σχεδιάζει να εμπλακεί σε οποιοδήποτε στάδιο παραγωγής και διακίνησης γενετικά τροποποιημένων οργανισμών.Από την πλευρά της εταιρείας αρνήθηκαν να κάνουν οποιοδήποτε σχόλιο.

11-11-2005
επίθεση με πέτρες και μπογιές στο Γαλλικό Ινστιτούτο, για τους εξεγερμένους στη Γαλλία

14-11-2005
Επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς στην Εθνική Τράπεζα, στην οδό Β. Γεωργίου και στην Τράπεζα Πειραιώς, στην Γρ. Λαμπράκη. Την ευθύνη ανάλαβε η «κολεκτίβα εμπρηστών»: «όπως το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, έτσι και οι εμπρηστές δεν έχουν πατρίδα».

15-11-2005
Επίθεση με βόμβες μολότοφ σε αντιπροσωπεία της ΡΕΝΩ στην οδό Καραολή και Δημητρίου. Ζημιές υπέστησαν 8 αυτοκίνητα: «Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για το χτύπημα στην αντιπροσωπεία Renault, στην Καραολή και Δημητρίου. Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους στη Γαλλία. Λευτεριά στους συλληφθέντες του κράτους και στην Action Direct. “Ταξιαρχία – Δολιοφθορείς χωρίς σύνορα”».

15-11-2005
Εμπρηστικός μηχανισμός εξερράγη σε υποκατάστημα της CHAMPION, στην οδό Κωνσταντινουπόλεως, προκαλώντας ζημιές 12.000 ευρώ. Άγνωστος, ανέλαβε την ευθύνη «στο γαλλικών συμφερόντων σουπερμάρκετ “Μαρινόπουλος-Champion” ως ένδειξη αλληλεγγύης στους εξεγερμένους μετανάστες της Γαλλίας»

16-12-2005
Επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε δύο υποκαταστήματα της eurobank, στη Νεάπολη και τη Τούμπα.

2006

14-01-2006
Επίθεση με μολότοφ σε ΑΤΜ της Εμπορικής τράπεζας στο κέντρο, από την «αναρχική φάλαγγα»: «Οι τράπεζες οδηγούν πολλούς ανθρώπους στην οικονομική εξαθλίωση. Πολλές οικογένειες έχουν καταστραφεί και πολλοί οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία εξαιτίας των υπέρογκων χρεών. Κράτος και Κεφάλαιο, οι μόνοι τρομοκράτες. Αλληλεγγύη στην Ε.Ο. 17Ν. Τιμή και μνήμη στον Βαγγέλη Γκουλούση που δολοφονήθηκε απ’ το κράτος μετά από ξυλοδαρμό στο Α.Τ. Ανω Πόλης προκειμένου να μη συμμετάσχει στην πορεία του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 2005».

14-01-2006
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας, στην οδό Ρεμπέλου

24-02-2006
Εμπρησμός με μολότοφ δύο διπλωματικών οχημάτων της σουηδικής πρεσβείας στην ευαγγελίστρια. Επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε γραφεία της ΝΔ και σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας, στη β. όλγας.

-03-2006
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε ATM της eurobank σε σουπερμάρκετ στην Ιασωνίδου

15-05-2006
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε υποκατάστημα της ALPHABANK στην οδό Σάαδη Λεβί: << Αλληλεγγύη σε όλους τουs διωκομενουs. Λευτεριά στουs συλληφθεντεs του Κοινωνικού Φόρουμ. Αναρχικοί για την κοινωνική εκτροπή και εξέγερση>>.

17-05-2006
Διπλή επίθεση με γκαζάκια κατά γραφείων της ΝΔ, στην Τούμπα και στις Συκιές

14-06-2006
εμρησμός καφάο κάμερας πάνω από το εργατικό κέντρο.

14-06-2006
επίθεση με μολότοφ σε ΑΤΜ της Εθνικής και της Πειραιώς στο ΠΑΜΑΚ

01-07-2006
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε αυτοκίνητο της δημοτικής αστυνομίας έξω απ’ το δημαρχείο Τριανδρίας: «Την ανάληψη ευθύνης για τον εμπρησμό αυτοκινήτου της δημοτικής αστυνομίας με αριθμό ΚΗΟ8806 έξω από το δημαρχείο Τριανδρίας στη Θεσσαλονίκη, τα ξημερώματα της Τρίτης, αναλαμβάνει η Αναρχική Κολεκτίβα. Η δημοτική αστυνομία είναι ένας τοπικός θεσμός καταστολής, που συνεργάζεται άψογα με την ΕΛ.ΑΣ. Το υπουργείο Δημόσιας Τάξης προωθεί τον εκσυγχρονισμό της συγκεκριμένης υπηρεσίας (οπλοκατοχή, παραλαβή εξοπλισμού, αυξημένο προσωπικό). Ηδη πρόκειται να λειτουργήσει το νέο αρχηγείο της δημοτικής αστυνομίας στην οδό Μοναστηρίου, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Μηδενική ανοχή στα σώματα ασφαλείας και στα τσιράκια τους. Λευτεριά στον Γιάνη Δημητράκη για τη συμμετοχή του στη ληστεία της Εθνικής Τράπεζας. Αλληλεγγύη στους διωκόμενους Νίκο και Βασίλη Παλαιοκώστα και σε όσους δεν σκύβουν το κεφάλι. Βία στη βία της εξουσίας».

09-09-2006
Επίθεση με μολότοφ στην πύλη εμπορίου της ΔΕΘ. Ολονύχτιες συγκρούσεις με τα ΜΑΤ

26-10-2006
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε υποκατάστημα της eurobank στη Β. Όλγας, από τις Αναρχικές Ταξιαρχίες Αλληλεγγύης: «σε ένδειξη αλληλεγγύης στον Γιάννη Δημητράκη και ζητά την άμεση απελευθέρωση του Γιώργου Καλαϊτζίδη και όλων των αναρχικών κρατουμένων».

29-10-2006
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε υποκατάστημα των Στάρμπακς, στην Καμάρα.

Ο1-11-2006
Επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε υποκατάστημα της Εμπορικής Τράπεζας και σε σουπερμάρκετ του Μασούτη.

17-11-2006
Επίθεση με μολότοφ σε τράπεζα στις Συκιές. Από την επίθεση η τράπεζα καταστράφηκε ολοσχερώς.

17-11-2006
συμπλοκές στο ΑΠΘ με πέτρες και μολότοφ. Από τη μια αναρχικοί και από την άλλη ΜΑΤ, ασφαλίτες και “αγανακτισμενοι πολίτες” του ακροδεξιού παρακράτους.
Εμπρησμός δυο ελληνικών σημαιών

19-11-2006
επίθεση με μολότοφ στην Τράπεζα Πειραιώς στην Αγγελάκη

06-12-2006
επίθεση με μολότοφ σε κλούβα των ΜΑΤ, στο μουσείο αθλητισμού

11-12-2006
επίθεση στην πύλη εμπορείου της ΔΕΘ. Εμπρησμός τριών ΙΧ και των ΕΛΤΑ. Οι μπάτσοι συλλάβανε για τις ταραχές (μετά από 10 μέρες) έναν… 10χρονο!

14-12-2006
Επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς στο ΚΕΠ Καλαμαριάς και σε ΑΤΜ της Εθνικής στο δημαρχείο Αγ. Παύλου, το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς: Την ευθύνη για τέσσερις εμπρησμούς με γκαζάκια και βενζίνη ανέλαβε, με προκήρυξη που έστειλε χθες στο «Βήμα», η οργάνωση «Συνδικάτο Εμπρηστών». Τα μέλη της οργάνωσης προέβησαν σε αυτές τις ενέργειες σε ένδειξη αλληλεγγύης, όπως λένε, προς επτά φυλακισμένους συντρόφους τους του αντιεξουσιαστικού χώρου. «Την Πέμπτη» αναφέρουν στην προκήρυξη «14 Δεκεμβρίου στις 2.30 το πρωί, τοποθετήσαμε εκρηκτικό μηχανισμό αποτελούμενο από 2 δοχεία με βενζίνη και 6 γκαζάκια στο ΑΤΜ που βρίσκεται στην είσοδο του δημαρχείου Αγίου Παύλου. Μια ώρα αργότερα χτυπήσαμε το ΚΕΠ Καλαμαριάς. Την Πέμπτη 2 Νοεμβρίου είχαμε χτυπήσει στην Πυλαία, υποκατάστημα της Εμπορικής Τράπεζας και ένα σούπερ μάρκετ ‘Μασούτης’. (…) Θα μπορούσαμε να τα τινάξουμε στον αέρα αλλά συνειδητά πήραμε κάθε μέτρο ώστε να μη ζημιωθεί κανείς, περαστικός ή άλλος, εκτός από τους στόχους μας». Οι φυλακισμένοι σύντροφοί τους, τους οποίους χαρακτηρίζουν «αιχμάλωτους πολέμου», είναι οι ακόλουθοι: Ταράσιος Ζαντορόζνι, Γεράσιμος Κυριακόπουλος, Κώστας Κατσαδούρος, προφυλακισμένοι για τις συγκρούσεις στην πορεία του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, Νίκος Κουνταρδάς και Στέλιος Μαλινδρέτος, προφυλακισμένοι για την επίθεση στον κ. Χρ. Πολυζωγόπουλο, Γιώργος Καλαϊτζίδης, για την υπόθεση των ασπίδων των ΜΑΤ, και Γιάννης Δημητράκης, για τη ληστεία σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας.

17-12-2006
επίθεση με μολοτοφ στην πύλη εμπορίου της ΔΕΘ και σε αστικό λεοφορείο

18-12-2006
Επίθεση με μολότοφ και γκαζάκια στην Εμπορική Τράπεζα, στην οδό Ολυμπιάδος. Η τράπεζα καταστράφηκε ολοσχερώς: «Στις 17 Δεκεμβρίου εκκενώσαμε την Εμπορική Τράπεζα της οδού Ολυμπιάδος στη Θεσσαλονίκη ως ένδειξη αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας Ζαντορόζνι, Κυριακόπουλο, Καλαϊντζίδη και Κουνταρδά. Λευτεριά σε όσους είναι στα κελιά».

19-12-2006
Δυο επιθέσεις με εμπρηστικούς μηχανισμους σε υποκατάστημα της citybank, στην οδό 25ης Μαρτίου και σε υποκατάστημα της eurobank στην Πολίχνη: Ο Σύνδεσμος Εμπρακτης Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης-Αθήνας ανέλαβε, σύμφωνα με τηλεφώνημα αγνώστου στην «Ε», την ευθύνη για το εμπρηστικό μπαράζ προχθες τη νύχτα. «Διεκδικούμε την άμεση απελευθέρωση των απεργών πείνας Ταράσιου, Σαντορόζνι (29/11) και Μάκη Κυριακόπουλου (15/12) που κατηγορούνται μαζί με τον Κώστα Κατσαδούρο για τις επιθέσεις σε καπιταλιστικούς στόχους, κατά τη διάρκεια της πορείας του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ, τον Μάιο του 2006. Επίσης, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους: Γιώργο Καλαϊντζίδη, Παναγιώτη Ασπιώτη και Πέτρο Καρασαρίνη που δικάζονται στις 20 Δεκεμβρίου, κατηγορούμενοι για τις επιθέσεις και την απαλλοτρίωση εξοπλισμού των ΜΑΤ», είπε. «Απέναντι στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις του ελληνικού κράτους, επιλέγουμε να χτυπάμε όποτε θέλουμε, όπου θέλουμε, όποιον θέλουμε. Λευτεριά στους φυλακισμένους αναρχικούς», πρόσθεσε. Το εμπρηστικό μπαράζ περιελάμβανε επιτυχημένες και αποτυχημένες επιθέσεις σε υποκαταστήματα τραπεζών.Στην Αττική στόχοι έγιναν τα υποκαταστήματα της:* Εγνατίας Τράπεζας, στο Ιλιον, τέσσερα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα. Από την επίθεση δεν προκλήθηκαν ζημιές. * Eurobank, 47 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, στη λεωφ. Αθηνών, στο Περιστέρι, ζημιές από πέτρες στην τζαμαρία της εισόδου. * Eurobank-open24, στη 01.30 τη νύχτα, στην οδό Ακαδημίας 57, στα Εξάρχεια, όπου βρέθηκε σακβουαγιάζ με γκαζάκια και ένα μπιτόνι με εύφλεκτο υγρό, χωρίς να σημειωθούν ζημιές. * Εμπορική Τράπεζα, δύο λεπτά αργότερα, στη λεωφ. Συγγρού με υλικές ζημιές.* Aspis Bank, στη 01.39, στη λεωφ. Κηφισίας 228, στην Κηφισιά, όπου προκλήθηκαν υλικές ζημιές. * Εθνική Τράπεζα, ένα λεπτό αργότερα, στην οδό Φλωρίνης, στην Π. Κοκκινιά όπου σημειώθηκαν υλικές ζημιές. * Eurobank, στη 01.41, στην οδό Φιλολάου 180, στο Παγκράτι, όπου σημειώθηκαν υλικές ζημιές. Και στη Θεσσαλονίκη στις 2 τα ξημερώματα τα υποκαταστήματα της Τράπεζας Citibank και Eurobank, στις οδούς 25ης Μαρτίου και Αγίου Παντελεήμονος 6, στο Χαριλάου και στην Πολίχνη, αντίστοιχα.

2007

15-01-2007
Τριπλή επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς στη ΔΥΟ Τούμπας, και σε υποκαταστήματα των τραπεζών Κύπρου και Millennium, στην Καλαμαριά.

16-01-2007
Τριπλή επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε όχημα εταιρίας σεκιούριτι στην Πυλαία, το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς, και σε υποκαταστήματα της Εμπορικής Τράπεζας και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, στη Σταυρούπολη. Η επίθεση έγινε παράλληλα με δύο επιθέσεις (σε open 24 και σε υποκατάστημα της eurobank) στην Αθήνα: «Το συντονισμένο μπαράζ Θεσσαλονίκης – Αθήνας έγινε μ’ αφορμή τη σύλληψη του Γιάννη Δημητράκη, έναν χρόνο πριν, κατά τη διάρκεια ένοπλης ληστείας σε Εθνική Τράπεζα. Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση των τριών συλληφθέντων της πορείας τού Φόρουμ, εκ των οποίων Ζαντορόζνι και Κυριακόπουλος βρίσκονται σε προχωρημένη απεργία πείνας, καθώς και την απελευθέρωση του Κουνταρδά. Οσο παρατείνεται η ομηρία των συντρόφων μας, εμείς θα εντείνουμε τον αγώνα με κάθε μέσο για την απελευθέρωσή τους. Λευτεριά σ’ όσους είναι στα κελιά»

21-01-2007
Επίθεση με βόμβες μολότοφ στην Τράπεζα Πειραιώς στην οδό Αγγελάκη. Η τράπεζα καταστράφηκε ολοσχερώς. Η επίθεση έγινε για τους 3 του Κοιν. Φόρουμ

29-01-2007
Επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς στις Τ.Ο. της ΝΔ στο Διοικητήριο και στην Αγ. Τριάδα, ως ένδειξη αλληλεγγύης στους συλληφθέντες του Κοιν. Φόρουμ

26-01-2007
Εμπρησμός με βόμβες μολότοφ σε αυτοκίνητο της σουηδικής πρεσβείας

31-01-2007
εμπρησμός δύο καφάο καμερών, ενός διπλωματικού οχήματος και επίθεση με πέτρες στο ΑΤ Άνω Πόλης και σε Τράπεζες, κατά τη διάρκεια φοιτητικής πορείας

-01-2007
Εμπρησμός με βόμβες μολότοφ της Εμπορικής Τράπεζας στο ΥΜΑΘ

-01-2007
Εμπρησμός με βόμβες μολότοφ βαν της κρατικής τηλεόρασης

-01-2007
Εμπρησμός ΚΑΦΑΟ κάμερας

-01-2007
Επίθεση με πέτρες και μπογιές στο δημαρχείο στην οδό Βενιζέλου, για τους συλληφθέντες του Κοιν. Φόρουμ

-03-2007
Επίθεση με βόμβες μολότοφ στα Στάρμπακς στην Καμάρα

08-03-2007
συγκρούσεις με τα ΜΑΤ έξω από το ΑΠΘ, κατά τη διάρκεια αντικατασταλτικής πορείας

15-03-2007
στη διάρκεια φοιτητικής πορείας, αναρχικοί επιτέθηκαν στο Αστυνομικό Τμήμα της Ανω Πόλης, έσπασαν κάμερες και επιτέθηκαν με μολότοφ στην τράπεζα Πειραιώς στην Αγγελάκη. Ακολούθησαν οδομαχίες με τα ΜΑΤ στο Συντριβάνι

24-04-2007
συμβολική επίθεση στα γραφεία του Βήματος, ως ένδειξη αλληλεγγύης στον Ν. Κουνταρδά

26-04-2007
Επίθεση με μολότοφ, πέτρες και τούβλα από 15 άτομα στο αστυνομικό τμήμα στις Συκιές. Από την επίθεση καταστράφηκαν δύο συμβατικά οχήματα της ασφάλειας. Η επίθεση πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων στις φυλακές όλης της χώρας.

07-05-2007
καταστροφή περιπολικού έξω από το ΑΧΕΠΑ

15-05-2007
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε γραφεία της ΝΔ: «Την Τρίτη 15 Μαίου, 22 χρόνια μετά την δολοφονία του ένοπλου αντάρτη Χρήστου Τσουτσουβή από μπάτσους, και στις 4:30 το πρωί, η Τ.Ο. Σιδηροδρομικού Σταθμού (Οδός Αγάθωνος, Θεσσαλονίκη) της Νέας Δημοκρατίας, φιλοδωρήθηκε με ένα μικρό δείγμα της οργής μας (1 μπιτόνι βενζίνι και 3 γκαζάκια ήταν αρκετά για να ανακαινιστούν τα γραφεία), για τις πρόσφατες κατασταλτικές επιχειρήσεις απέναντι στους εξεγερμένους των φυλακών όλης της χώρας.Κομάντο “Χρήστος Τσουτσουβής»

18-05-2007
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό κατά γραφείων της ΝΔ στην Καλαμαριά

28-05-2007
Επίθεση στα γραφεία της ΠΕΟΦ, από τους «ανθέλληνες κουκουλοφόρους»:«Τα ξημερώματα της Κυριακής 27 με 28 Μαΐου τα γραφεία της Παγκύπρια Ενιαία Οργάνωση Φοιτητών (Π.Ε.Ο.Φ.) στη Θεσσαλονίκη δέχθηκαν επίθεση με αυτοσχέδιο εμπρηστικό μηχανισμό που αποτελούνταν από 4 γκαζάκια και μολότοφ.Η κίνηση αυτή ήταν μία ελάχιστη απάντηση στους εθνικιστές της Π.Ε.Ο.Φ. και η πρώτη από μια σειρά ενεργειών που θα ακολουθήσουν.Οι «λεβέντες» της Π.Ε.Ο.Φ. από τη στιγμή που αρχίσανε την ιστορία με τα εθνικιστικά τους προτάγματα δεν έπαψαν να διατυμπανίζουνε τα εθνικιστικά – φασιστικά ιδεώδη τους.Από τα συνθήματα τους στην πόλη και γενικότερα τη «δημόσια» (!) παρουσία τους μέχρι και με τη συνεργασία τους με ναζιστικά καθίκια της Χρυσής Αυγής βρωμούσε παντού η μπόχα του φασισμού.Η προκλητική συμπεριφορά τους όλα αυτά τα χρόνια (όπως στις 17 Μάρτη 2007 στη Νομική) δεν έχει μείνει αναπάντητη όλα αυτά τα χρόνια από τον αναρχικό- αντιεξουσιαστικό χώρο.Και επειδή τα πράγματα είναι απλά, βάλτε το καλά στο σάπιο μυαλό σας:Αν ξανασηκώσετε το κεφάλι θα σας το σπάσουμε.Π.Ε.Ο.Φ. ΝΑΖΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΑΓΑΖΙ
Υ.Γ. Μάταιο και ηλίθιο που επισκευάσατε και πάλι τα γραφεία σας.Τα καλύτερα έρχονται.»

30-05-2007
Επιθέσεις με εμπρηστικούς μηχανισμούς εναντίον σερβικού διπλωματικού οχήματος στην Καλαμαριά, το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς, υποκαταστήματος της eurobank, στην οδό Καραμανλή και σε υποκατάστημα του ΟΤΕ, στην οδό Τραπεζούντος: “Η επίθεση έγινε σε αλληλεγγύη με τους προφυλακισμένους αναρχικούς Γ. Δημητράκη, Β. Στεργίου, Ν. Κουνταρδά και με όλους τους φυλακισμένους που αγωνίζονται. Όσο οι σύντροφοί μας βρίσκονται στα χέρια του κράτους, όσο ο κοινωνικός πόλεμος συνεχίζεται, θα σαμποτάρουμε με κάθε μέσο τους πυλώνες της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Υ.Γ.: Χάρη στην 20λεπτη καθυστέρηση της πυροσβεστικής, η φωτιά από το σερβικό διπλωματικό επεκτάθηκε και σε διπλανό όχημα. Κάτι τέτοιο δεν ήταν στις προθέσεις μας. Σ’ έναν πόλεμο, καμιά φορά την πληρώνουν και οι ανυποψίαστοι.
Ομάδες Νυχτερινού Σαμποτάζ”.

31-05-2007
Επίθεση με πέτρες και μπογιές στον κυνηγετικό σύλλογο:
“Το μέτωπο απελευθέρωσης ζώων αναλαμβάνει την ευθύνη για το χτύπημα στον κυνηγετικό σύλλογο Θεσ/νίκης τα ξημερώματα της 31/5/07.Ο άνθρωπος, που ενσαρκώνει τη διαστρέβλωση της φύσης, δεν αρκέστηκε στο να καταστρέφει τον εαυτό του, αλλά από την αρχή της εξέλιξής του επεκτάθηκε και στη φύση. Πριν η φύση δώσει την απάντησή της ας σταματήσουμε να επεμβαίνουμε στο έργο της.Πέρα από τον προφανή λόγο που στρεφόμαστε ενάντια στις κυνηγετικές δραστηριότητες των «πολιτισμένων», είναι απαραίτητο να καταρρίψουμε οποιονδήποτε μύθο προσπαθούν να περάσουν οι αυτοαποκαλούμενοι κυνηγοί. Η δικαιολογία μερικών ή η ψευδαίσθηση που τρέφουν ορισμένοι από εκτελεστές – κυνηγούς, είναι ότι συμβάλλουν στη διατήρηση της ισορροπίας των φυσικών οικοσυστημάτων ή αλλιώς χωρίς την παρέμβασή τους με κάθε μέσο, η ισορροπία ενός οικοσυστήματος θα κατέρρεε.Όσοι δεν είναι τόσο ευαίσθητοι σʼαυτό το θέμα υποστηρίζουν απλά ότι δεν υπάρχει τίποτα επιλήψιμο στο δολοφονικό χόμπι τους αφού ότι σκοτώνουν το τρώνε. Με άλλα λόγια πέρα από τη μαζική σφαγή ζώων από τη βιομηχανία του κρέατος, που εκτρέφει και στη συνέχεια σκοτώνει πολλαπλάσιο αριθμό ζώων από όσα ο άνθρωπος χρειάζεται για να καλύψει τις διατροφικές του συνήθειες, το κυνήγι και η εκτέλεση των ζώων που ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον από τον άνθρωπο είναι απόλυτα φυσιολογικόκαι πρέπει να μας αφήνουν παγερά αδιάφορους.Ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει τη δική του αρρωστημένη αναπαράσταση των διαδικασιών της φύσης για να καλύψει τις καταναλωτικές και διατροφικές του συνήθειες. Οι λέξεις αυτές παίρνουν σάρκα και οστάμέσα σε πτηνοτροφεία και κτηνοτροφεία. Πριν συνειδητοποιήσουμε τη φύση μας και βάλουμε ένα τέλος σʼαυτή την κτηνώδη πραγματικότητα, καμία επίθεση στη ροή της φύσης δεν δικαιολογείται.Όσο για τους αγανακτισμένους πολίτες που επιδίδονται στο «σπορ» του κυνηγιού για να διοχετεύσουν εκεί το άγχος και το θυμό απʼτη ρουτίνα της καθημερινότητας, ας το ξανασκεφτούν πριν σκοτώσουν (μεταφορικά και κυριολεκτικά) τον ελεύθερό τους χρόνο.
ΚΥΝΗΓΟΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΦΑΙΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΣΑΣ.”

08-06-2007
Μπαράζ συντονισμένων εμπρηστικών επιθέσεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με στόχους αντιπροσωπείες γερμανικών αυτοκινήτων.Μετά τις 1:05 και μέσα σε διάστημα δέκα λεπτών περίπου σημειώθηκαν επιθέσεις με γκαζάκια σε αντιπροσωπεία της Opel, στην συμβολή των οδών Κηφισού και Καβάλας, στην αντιπροσωπεία αυτοκινήτων Mercedes Λαϊνόπουλος στην Κηφισιά και σε σχολικό λεωφορείο, στο Παγκράτι, που ανήκει στην Ελληνογερμανική Σχολή «Εράσμειος». Επτά αυτοκίνητα υπέστησαν υλικές ζημιές.Στη Θεσσαλονίκη έγιναν 4 επιθέσεις εναντίον γερμανικών στόχων.Από την έκρηξη αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών προκλήθηκαν ζημιές σε ΑΤΜ του σουπερμάρκετ Lidle, στα Κωνσταντινοπολίτικα, σε κατάστημα της εταιρίας Miele, στο κέντρο της πόλης και σε τρία αυτοκίνητα σε πάρκινγκ δύο αντιπροσωπειών της Mercedes, επί της οδού Βασιλίσσης Όλγας και στο δρόμο Θεσσαλονίκης – Περαίας.

08-06-2007
Επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς στα γραφεία του ΟΑΕΔ στα Διαβατά:
«Την Παρασκευή 8 ιουνίου, ώρα 1:40 έγινε επίθεση στον ΟΑΕΔ Νέας Ιωνίας-Διαβατών με δυο μηχανισμούς με “γκαζάκια”, έναν σε κάθε είσοδο.Μέσα από αυτή τη δράση εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας:στον αναρχικό Γ. Δημητράκη, στον αναρχικό Ν. Κουνταρδά και στον Στ. Μαλινδρέτο που βρίσκονται προφυλακισμένοι κατηγορούμενοι για πράξεις άρνησης κι αντίστασης στην μισθωτή εργασία, στις ψευδαισθήσεις της, και στην επιβολή της (ληστεία τράπεζας, επίθεση στον πρώην πρόεδρο της ΓΣΕΕ Πολυζωγόπουλο) και σε ολους τους αιχμαλώτους και τους δραπέτες της εργασίας.Λευτεριά στους φυλακισμένους συντρόφουςυ.γ.1 Η ενέργεια αυτή δεν σχετίζεται με το μπαράζ εναντίον γερμανικών καπιταλιστικών στόχων που έγινε το ίδιο βράδυ.υ.γ.2 Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές…
Αυτόνομος Πυρήνας Δράσης»

12-06-2007
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε γραφεία του Υπουργείου Απασχόλησης στην οδό Αντιγονιδών.

02-07-2007
Επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε γραφεία του ΠΑΣΟΚ στην Τριανδρία και της ΝΔ στην Πολίχνη

24-07-2007
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε υποκατάστημα της Μιλλένιουμ: «Εμπρηστές ενάντια στο κεφάλαιο και τη μισθωτή εργασία» σε ένδειξη συμπαράστασης στον κρατούμενο, αναρχικό Γιάννη Δημητράκη. «Οσα μέσα και να χρησιμοποιήσουν ποτέ δεν πρόκειται να υποτάξουν την εξεγερμένη συνείδηση και δράση».

18-08-2007
στον πεζοδρομο στην Καλαμαριά ο νιγηριανός μικροπωλητης Τόνι Ονούα πέφτει από μπαλκόνι καφετέρειας, κυνηγημένος από ασφαλίτες. Το ίδιο βράδυ, στο σημείο της δολοφονίας, νιγηριανοί και αναρχικοί συμπλέκονται με τα ΜΑΤ και σπάνε τράπεζες.

20-08-2007
επίθεση με πέτρες στο αστυνομικό τμήμα της Καλαμαριάς, ως απάντηση στη δολοφονία του Τόνι Ονούα

21-08-2007
σε πορεία για τον Τόνι Ονούα, ξεσπούν συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, στην οδό Αγγελάκη. Συλλαμβάνονται 20 άτομα

27-08-2007
επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε ΑΤΜ της Ελληνικής Τράπεζας, στον Εύοσμο

09-09-2007
Συγκρούσεις έξω από τη ΔΕΘ. Σύλληψη της Χριστίνας Τονίδου.Επίθεση με πέτρες σε περιπολικό έξω από το ΑΠΘ. Λίγες ώρες πριν, στη διάρκεια της πορείας, ξυλοκοπήθηκε αστυνομικός διευθυντής

07-10-2007
επίθεση με μολότοφ στο μουσείο αθλητισμού στην αγίου δημητρίου

15-10-2007
Επιθέσεις με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε ΑΤΜ της Εθνικής στην οδό Λ. Σοφού και σε γραφεία της ΝΔ στον Εύοσμο:
“ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥΣ στις 3 το πρωί της 15ης Οκτωβρίου, η Εθνική Τράπεζα στη Λέοντος Σοφού και τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας του Ευόσμου, πυρπολήθηκαν με αυτοσχέδιους μηχανισμούς αποτελούμενους από μπιτόνια βενζίνης και γκαζάκια. Ασφυκτικά κλεισμένες μέσα στους συμβολισμούς της σύγχρονης κουλτούρας, οι πράξεις μας δεν μπορούν να μιλήσουν αποτελεσματικά από μόνες τους. Επιλέγουμε λοιπόν να πούμε δυο ξεκάθαρες κουβέντες γι αυτές.Λίγες μέρες πριν, είχαν προηγηθεί η σύλληψη του αναρχικού Γιώργου Βούτση-Βογιατζή μετά από ένοπλη απαλλοτρίωση υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας, σύλληψη που πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια περαστικού, αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν και ρουφιάνοι πρόθυμοι να αναλάβουν έργο χωρίς καν μισθό, αλλά και η εκδικητική μεταγωγή του αναρχικού Γιάννη Δημητράκη στις φυλακές Αλικαρνασσού, γνωστές για τη δράση παρακρατικών μέσα τους. Επίσης, προφυλακισμένοι για αγώνες ενάντια στο Κράτος και την Οικονομία του, βρίσκονται οι αναρχικοί:Χρυσόστομος Κοντορεβυθάκης και Μάριος Τσουραπάς (για εμπρησμό περιπολικού), Χριστίνα Τονίδου (για τις συγκρούσεις στη ΔΕΘ), Γιώργος Τσόλκας και Σωτήρης Λ. (για κάποια αποτυπώματα που “βρέθηκαν” σε ένα οπλοπωλείο). Παράλληλα, πάνω από ένα εκατομμύριο πολίτες τα τελευταία χρόνια έχουν περάσει από τα κρατητήρια της ΕΛ.ΑΣ. ενώ σε πάνω από 13.000 υπολογίζονται οι κρατούμενοι που στριμώχνονται σήμερα στις φυλακές της Ελληνικής Δημοκρατίας, οι περισσότεροι των οποίων, μετά τους χρήστες ουσιών και τους παραβατικούς, βρίσκονται εκεί λόγω κάποιας οφειλής σε τράπεζες ή στο δημόσιο, όλοι μαζί, στριμωγμένοι στα κρατικά κάτεργα λόγω της οικονομικής πίεσης που οδηγεί στο περιθώριο της κοινωνίας όποιον αδυνατεί να ανταπεξέλθει, να γλύψει, να αναρριχηθεί.Μπρος στη λεηλασία που διεξάγουν οι τράπεζες εις βάρος του καθένα μας, μέσα από φανερά ή κρυφά χαράτσια, προμήθειες, τόκους, κατά βούληση αναπροσαρμογή των επιτοκίων, έξοδα λογαριασμών, επιβαρύνσεις, κατασχέσεις, μπρος στον συνεχή εκβιασμό της μισθωτής εργασίας, οι πράξεις των αναρχικών απαλλοτριωτών είναι πράξεις δίκαιες και άξιες κάθε υποστήριξης.Επιλέγουμε λοιπόν να χτυπάμε εκεί που βρίσκεται η ρίζα του προβλήματος, δεν το μεταθέτουμε για μια αόριστη μελλοντική “επανάσταση”, δεν διαμαρτυρόμαστε, δεν δικαιολογούμε. Χτυπάμε. Η επανάσταση ξεκίνησε…Κάτω τα χέρια από τους αναρχικούς συντρόφους. Θα μας βρίσκετε μπροστά σας!
Αντικρατική Πολιτοφυλακή 15-10-2007″

18-10-2007
Επιθέσεις με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε υποκατάστημα της Εθνικής στην Καλαμαριά και σε γραφεία της ΝΔ:
«Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΘΑ ΠΕΣΕΙ. ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΜΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ.
“Αιώνια νιότη/νυχτερινή συντροφιά μου/το ξέρουμε πια κι οι δυο καλά/πως δυο εκρήξεις σαν τις χθεσινές/στην Εθνική Τράπεζα της πλ. Ύδρας/και στα γραφεία της Ν.Δ. στην Κρήνη/αξίζουν στ’ αλήθεια περισσότερο/από δυο φτυαριές διαμάντια.
Αφιερωμένο στον Γιώργο Βούτση Βογιατζή
Λευτεριά σ’ όλους τους φυλακισμένους
-Ίδρυμα “Ζυλ Μπονό”-»

23-10-2007
Επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε αυτοκίνητα της ΔΕΗ:
“Τα ξημερώματα της 23-10-2007 επιτεθήκαμε συμβολικά στο αμαξοστάσιο της ΔΕΗ στην οδό Αρμενοπούλου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ως απάντηση για τους δολοφονημένους εργάτες, που πέθαναν στα κάτεργα της ΔΕΗ και για την καθολίκή λεηλασία του φυσικού κόσμου που η ΔΕΗ συντελεί εδώ και 5 δεκαετίες. Ήδη από τις αρχές του ’50 φάνηκαν οι διαθέσεις της, όταν επέλεξε ως καύσιμο το λιγνίτη, το χειρότερο ορυκτό σε ό,τι αφορά την αναλογία εξόρυξης-απόδοσης και τις επιπτώσεις του στο περιβάλλον. Η δημιουργία ορυχείων απαιτεί την μετεγκατάσταση ολόκληρων οικισμών και την ισοπέδωση δασών, χωραφιών και βοσκοτόπων, ενώ τα φίλτρα που τοποθετήθηκαν 30 χρόνια μετά την αρχική κατασκευή ουσιαστικά λειτουργούν μόνο κατά τη διάρκεια της μέρας,ενώ κλείνουν το βράδυ όταν και εντατικοποιείται η παραγωγή ρεύματος. Η υπονόμευση της ατμόσφαιρας, του νερού και της γης από τα εργοστάσια της ΔΕΗ είναι καθολική. Αυτό έγινε ακόμα πιο εμφανές κατά τις πρόσφατες πυρκαγιές, όταν τα ηλεκτροφόρα καλώδια της, αν δεν αποτελούσαν την αιτία της πυρκαγιάς, έκαναν αδύνατη κάθε προσπάθεια κατάσβεσης εξαιτίας του φόβου αναζωπύρωσης ή γενικού black out(Πάρνηθα). Παράλληλα, η ΔΕΗ έχει κατασκευάσει και εκμεταλλεύεται τα περισσότερα υδροηλεκτρικά εργοστάσια. Πρόκειται για φράγματα σε μεγάλες λίμνες και ποτάμια, που ελέγχουν την εισροή και εκροή νερού για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Οι επιπτώσεις στα τοπικά οικοσυστήματα είναι τραγικές, ενώ παρά τη γενική απαξίωση της αποδοτικότητας αυτών των μονάδων από πολλές επιχειρήσεις, η ΔΕΗ -σε αγαστή συνεργασία με το ελληνικό κράτος- συνεχίζει ακόμα και σήμερα το σχεδιασμό και την κατασκευή τέτοιων φραγμάτων(Αχελώος). Παρά τα τεράστια προβλήματα που δημιούργησε, η ΔΕΗ δε συνάντησε παρά ελάχιστες ως και μηδαμινές κοινωνικές αντιστάσεις. Ο λόγος ήταν ο αέρας “ευρωπαϊκού” και “σύγχρονου” lifestyle που προσέδωσε το ρεύμα, αλλά κυρίως οι θέσεις εργασίας, που κάλυψαν τα κενά ανεργίας που δημιούργησε η έξοδος από την μετεμφυλιακή εποχή και η είσοδος στην εποχή της συγκρότησης ενός “σύγχρονου”κράτους. Η ποιότητα της εργασίας αποδείχτηκε από την πρώτη στιγμή καταστροφική. Συνδέθηκε εξ αρχής με νεοπλασίες, καρκίνους, αναπνευστικές και άλλες ασθένειες τόσο για τους εργαζομένους όσο και για τους πληθυσμούς των ευρύτερων περιοχών. Η πιο σημαντική όμως επίπτωση τη ΔΕΗ είναι η συμβολή της στις δολοφονίες εργατών, που -ως συνεπές αφεντικό- απέκρυψε πίσω από τον όρο “εργατικά ατυχήματα”. Εκατοντάδες εργάτες χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο στα ορυχεία και ταεργοτάξια της ΔΕΗ, χωρίς να συνυπολογίζονται οι θάνατοι και οι τραυματισμοί στους οποίους η ΔΕΗ έχει “έμμεση” ευθύνη. Η εργασιακή συνθήκη του θανάτου στα κακοσχεδιασμένα ορυχεία και τα κακοσυντηρημένα οχήματα εντάθηκε στο έπακρο με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ την περίοδο 2000-2001. Εργολάβοι και ολιγόμηνες συμβάσεις εργασίας μπήκαν στο παιχνίδι μιας ιδιωτικής πια εταιρίας με τα “προνόμια”δημόσιας. Στις δίκαιες διεκδικήσεις των εργαζομένων η μόνιμη μια επωδός της επιχείρησης είναι η απειλή λουκέτου υπό την κάλυψη της “ενεργειακής μετεξέλιξης”. Ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση είναι μακρύς και επίπονος. Η δράση μας αυτή είναι ένα κομμάτι αυτού του αγώνα. Όσο η ΔΕΗ συνεχίζει και εντείνει την εκμετάλλευση προς τον άνθρωπο και τη φύση, τόσο και εμείς θα εντείνουμε τη δράση μας εναντίον της.
Αντιεξουσιαστική Ταξιαρχία Συνείδησης
Υ.Γ.αποφασίσαμε να επιτεθούμε μόνο στα δύο από τα 4 οχήματα που βρίσκονταν εκέι γνωρίζοντας ότι τα άλλα δύο περιείχαν φιάλες οξυγόνου, καθώς δεν θέλαμε να θέσουμε σε κίνδυνο τους περίοικους, τους περαστικούς ή τους απλούς εργαζόμενους.”

29-10-2007
Συμβολική επίθεση με μπογιές έγινε λίγο μετά τις 13:00 το μεσημέρι στην Κτηματική Υπηρεσία του δημοσίου από περίπου 30 άτομα, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Πετάχτηκαν μπογιές και τρυκάκια στα γραφεία της υπηρεσίας στον 3ο όροφο του κτιρίου – όπου μεταξύ άλλων γραφείων είναι και αυτό των απαλλοτριώσεων εκτάσεων-, σε ένδειξη αλληλεγγύης στους 27 που δικάζονται στις 30/10/2007 στην Αθήνα, κατηγορούμενοι για τη συμβολική επίθεση στο καζίνο στην Πάρνηθα τον περασμένο Ιούλιο και ενάντια στην καταλεηλάτηση της φύσης από τους κυριαρχικούς μηχανισμούς. Γράφτηκαν συνθήματα στην είσοδο και σε άλλους ορόφους του κτιρίου, στο οποίο, εκτός από τον 1ο και μέρος του 2ου ορόφου, στεγάζεται η Υπηρεσία. Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ

17-11-2007
Επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς εναντίον του κτηρίου και περιπολικών της δηματικής αστυνομίας:
«Από τη χούντα των συνταγματαρχών στη δημοκρατία των “αντιστασιακών” (όπως οι “βομβιστές” Τζουμάκας, Μπίστης, Σιμήτης και σία), δεν μειώθηκε η ένταση της εκμετάλευσης, δεν κόπασε η βαρβαρότητα της καταστολής. Αντίθετα, έγινε πιο διάχυτη, πιο “αποδοτική”…ΜΑΤ, ΥΜΕΤ, Συνοριοφύλακες, Ζητάδες, Ομάδα “Σ”, ΕΚΑΜ, Ασφάλεια Πολιτεύματος, Κρατική Ασφάλεια, Ομάδες Σύλληψης, Ειδικοί Φρουροί, Τ.Ε.Ε.Μ., Δημοτόμπατσοι… Αυτοί οι τελευταίοι, συγκεντρώνουν συχνά τα φώτα της δημοσιότητας για την κοινωνική προσφορά τους: Είτε ως κυνηγοί μεταναστών-μικροπωλητών-αφισοκολλητών, είτε ως έκτακτοι φοροεισπράκτορες κλήσεων για τους οδηγούς, ως ρουφιάνοι για τη γειτονιά, ή τσιράκια της “κανονικής” αστυνομίας, ενσαρκώνουν το σύγχρονο, δημοκρατικό, “φιλικό προς τον πολίτη” πρόσωπο της επιτήρησης και του ελέγχου. Για την συνεισφορά τους στον κρατικό κατασταλτικό μηχανισμό, τους ανταμοίψαμε στις 4:20 της 17ης Νοεμβρίου 2007 με 4 μηχανισμούς αποτελούμενους από γκαζάκια, βενζίνη και τα συναφή… Πιο συγκεκριμένα, για το τμήμα του Ευόσμου, οι εποχούμενες περιπολίες προβλέπεται να μειωθούν μετά τους εμπρησμούς δύο περιπολικών κι ενός ημι-βαν. Όσον αφορά τις ζημιές στην πρόσοψη των γραφείων τους, το νταβατζιλίκι στους καταστηματάρχες μάλλον θα τις καλύψει γρήγορα. Εδώ είμαστε όμως…Η ενέργεια αυτή είναι το δικό μας “λουλουδάκι” για τους εορτασμούς του Πολυτεχνείου. Την αφιερώνουμε στους αγωνιστές Μάριο Τσουραπά και Χρυσόστομο Κοντορεβυθάκη, που βρίσκονται προφυλακισμένοι από τις 6 Μαΐου για απόπειρα εμπρησμού οχήματος της Δημοτικής Αστυνομίας, στο Παλαιό Φάληρο.Τα χαιρετίσματά μας σε όλους τους εισαγγελείς, δικαστές, πρυτάνεις, δημοσιογράφους, και κάθε είδους μπάτσους που στο όνομα μιας δημοκρατικής τάξης και ασφάλειας εφαρμόζουν την προληπτική τρομοκρατία του κράτους, δείχνοντας το δρόμο της φυλακής σε όποιον τολμά να αντιστέκεται, όπως στην περίπτωση των διαδηλώσεων της ΔΕΘ, με την σύλληψη της αναρχικής Χριστίνας Τονίδου μέσα στο ΑΠΘ. Η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Μικρή ομάδα από διαταραγμένα κυρίως άτομα, που εκτρέπονται ανενόχλητα σε έκνομες πράξεις, προκαλώντας καταστροφές σε δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες»

19-11-2007
επίθεση με πέτρες και άλλα αντικείμενα στο δημαρχείο τριανδρίας, σαν ένδειξη αλληλεγγύης στους φυλακισμένους αναρχικούς Τσουραπά και Κοντορεβυθάκη
-11-2007
εμπρησμός τριών καφάο καμερών

29-11-2007
Επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε γαλλική αντιπροσωπεία αυτοκινήτων στην Πυλαία. Καταστράφηκαν 5 αυτοκίνητα. Σύλληψη του Βαγγέλη Μποτζατζή. Άλλοι τρεις σύντροφοι καταζητούνται

04-12-2007
Επίθεση στα γραφεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, στην Πυλαία, για τους 17 διωκόμενους μαθητές για τους βανδαλισμούς σε σχολείο στο Παγκράτι:
«ΜΗΝΥΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ 17 ΔΙΩΚΩΜΕΝΟΥΣ ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΣΤΑΛΕΙ ΜΕ Ε-ΜΑΙΛ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΟΥΣ ΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ/ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΣΤΟΝ ΠΑΠΟΥΛΙΑ, ΣΤΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΕΠΙΘΕΣΗ, ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ. ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΒΑΝΔΑΛΙΣΤΕΣ»

20-12-2007
Εμπρησμός σε αυτοκίνητο του Δήμου Συκεών από τον ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΠΥΡΗΝΑ :
«Ο εμπρησμός του αυτοκινήτου του Δήμου Συκεών έγινε ως ελάχιστη απάντηση στην άδικη προφυλάκιση του Βαγγέλη Μποτζατζή και ως ένδειξη αλληλεγγύης στους τρεις συντρόφους που διώκονται από το κράτος καταστολής και τη μόνη τρομοκρατική οργάνωση ΕΛ.ΑΣ. – Ελληνική Αστυνομία».

21-12-2007
Εμπρησμός καφάο κάμερας στην οδό εθνικής αμύνης

2008

21-01-2008
11 επιθέσεις με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη:
Αθήνα:
12:51: Αντιπροσωπεία Porsche, οδός Σαρανταπόρου, Χαλάνδρι-ζημιές σε 4 αμάξια.
01:00: Τράπεζα Eurobank open24, ιερά οδός 191,
01:05: Έκθεση πολυτελών αυτοκινήτων “Car Collection”, οδός Μουσών,
Ν. Ερυθραία-ζημιές σε 16 αμάξια κι ένα δίκυκλο.
01:08: Τράπεζα Eurobank, οδός Ηλιουπόλεως 53, Δάφνη.
01:08: Τράπεζα Πειραιώς, οδός Ηλιουπόλεος 45, Δάφνη.
01:09: Τράπεζα Citybank, οδός Πατησίων.
01:15: Τράπεζα Eurobank, Δεκελείας 97, Ν. Φιλαδέλφεια.
01:17: Αντιπροσωπεία αυτοκινήτων PV MOTORS, Αργυρουπόλεως 21, Αργυρούπολη.
01:18: Γερανοφόρο όχημα της ΔΕΗ, οδός Αγησιλάου 56-58, Κεραμεικός.
“Ανέπαφος βρέθηκε και ένας εμπρηστικός μηχανισμός που ήταν τοποθετημένος στον προθάλαμο της «Εθνικής Τράπεζας», στην οδό Κυκλαμίνων 7, στο Περιστέρι.

Θεσσαλονίκη:”Δύο εμπρησμοί σημειώθηκαν και στη Θεσσαλονίκη. Μέσα σε πέντε λεπτά άγνωστοι έκαψαν αυτοκίνητο της ΔΕΗ, που ήταν σταθμευμένο στην οδό Πέτρου Συνδίκα 1 και μηχάνημα αυτόματης ανάληψης χρημάτων (ΑΤΜ) της τράπεζας «Millennium», στην οδό Μαρτίου 117, στην περιοχή της Ανάληψης.

“Παρακάτω δημοσιεύεται το κείμενο της ανάληψης ευθύνης, όπως στάλθηκε στο directactiongr@yahoo.gr:
“Το χθεσινό μπαράζ εμπρηστικών επιθέσεων σε αντιπροσωπείες πολυτελών αυτοκινήτων σε Χαλάνδρι, Κηφισιά και Αργυρούπολη, υποκαταστήματα τραπεζών σε Νέα Φιλαδέλφεια, Δάφνη, Αιγάλεω, Άνω Πατησιά, Δάφνη και στη Θεσσαλονίκη επί της οδού Μαρτίου 117, και σε οχήματα της Δεη στα γραφεία της στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη αναλαμβάνει η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς Θεσσαλονίκης-Αθήνας.Επιλέξαμε να επιτεθούμε σε υποκαταστήματα τραπεζών γιατί αποτελούν τα σύμβολα-εργαλεία της εκμετάλλευσης και της αυτοκρατορίας της οικονομίας. Παράλληλα οι τράπεζες είναι οι σύγχρονες επιχειρήσεις που πιστώνουν με δανειοληπτικά όνειρα τους καταναλωτές, ώστε αυτοί εθελοντικά και με χαμόγελο να ξεγελούν τη μιζέρια τους και την οικονομική τους ομηρία.Επιτεθήκαμε στην επιχείρηση της ΔΕΗ σε αντίποινα για τις δεκάδες δολοφονίες εργατών που πέθαναν δουλεύοντας στα κάτεργα της λόγω έλλειψης μέτρων ασφαλείας όπως επίσης και για τις θανατηφόρες επιπτώσεις (κρούσματα καρκίνου) που εμφανίζονται στις περιοχές που βρίσκονται γύρω από τα εργοστάσια της. Πυρπολήσαμε αντιπροσωπείες πολυτελών αυτοκινήτων που αποτελούν σύμβολα κύρους και υπεροχής στην καταναλωτική φρενίτιδα που έχει κατακλύσει τις μητροπόλεις. Δεν σεβόμαστε τις ονειρώξεις των νομοταγών υπηκόων για ένα γρήγορο αμάξι σε αντάλλαγμα με την αργή αυτοκτονία που προσφέρει ο σύγχρονος τρόπος ζωής.Το επαναστατικό στοιχείο του εμπρησμού ενός οικονομικού-καπιταλιστικού στόχου δεν βρίσκεται μόνο στην υλική καταστροφή του ,αλλά στην ίδια την παραβατικότητα της πράξης. Στην επιλογή της επίθεσης. Σε αυτήν την εμπόλεμη κατάσταση, υπάρχουν και απώλειες .Για αυτό αφιερώνουμε τις χθεσινές επιθέσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα στο φυλακισμένο αναρχικό Β.Μποτσατζή που κατηγορείται για 3 εμπρηστικές ενέργειες σε αντίστοιχους στόχους, καθώς και στους 3 καταζητούμενους συντρόφους που κατηγορούνται για την ίδια υπόθεση και επέλεξαν τον δρόμο της αξιοπρεπούς «φυγής» από την παράδοση στις διωκτικές αρχές. Δεν ξεχνάμε κανένα φυλακισμένο σύντροφο. Σύντομα θα επανέλθουμε…
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς Θεσσαλονίκης-Αθήνας”

22-01-2008
επιθέσεις με μπογιές και πέτρες σε γραφεία της ΝΔ:

‘Την Τρίτη 22/1 σπαστηκαν τα γραφεία Τ.Ο. ΚΟΥΛΕ-ΚΑΦΕ Ν.Δ. και ΟΝΝΕΔ-Ν.Δ. Τριανδρίας , ως ένδειξη αλληλεγγύης στον Βαγγέλη Μποτζατζή που κατηγορείται για εμπρηστικές ενέργειες σε καπιταλιστικούς-κρατικούς στόχους (βρίσκεται προφυλακισμένος από τις 29/11/07 στις Δ.Φ.Κομοτηνής) και στους 3 συντρόφους που διώκονται για την ίδια υπόθεση .Μια υπόθεση που εντάσσεται στα πλαίσια της συνεχούς και εντεινόμενης καταστολής που εξαπολύεται από την πλευρά του κράτους , και αποτελεί μέρος ενός ειδικότερου σχεδίου το οποίο τίθεται τα τελευταία χρόνια σε εφαρμογή , της “τρομοκρατοποίησης” του αναρχικού χώρου.Η συνταγή ειναι λίγο-πολύ γνωστή…Ένα κατηγορητήριο κατασκευασμένο στα κεντρικά της ασφάλειας , διογκωμένο με σωρεία κατηγοριών (χίλιες καλές χωράνε!) , …αδιάσειστα στοιχεία βασισμένα σε αξιόπιστες “μαρτυρίες” , τα οποία σαφώς και πρέπει να αφορούν σε τρία και πλέον άτομα , οπότε έρχεται να επιληφθεί της κατάστασης ο τρομονόμος !Έτσι λοιπόν φτάνουμε σε αλλο ένα …επίτευγμα της ΕΛ.ΑΣ , την εξάρθρωση …άλλης μιας “τρομοκρατικής οργάνωσης” ! Έπονται οι γνωστές φανφάρες και τα επινείκια στα ΜΜΕ , τα οποία με τη σειρά τους μπαίνουν στο χορό λασπολογώντας και αν κρίνεται απαραίτητο “φωτογραφίζοντας” . Η κοινωνία πλέον μπορεί να συνεχίσει απερίσπαστη τον ύπνο της . Το μόνο που μένει , ειναι η ελληνική δικαιοσύνη να κάνει το …έργο της
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ.ΟΙ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΙ ΣΑΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ Β. ΜΠΟΤΖΑΤΖΗ ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 3 ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ”
Πυρύνας Αναρχικών – Αντιεξουσιαστών ”

23-01-2008
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στο δημαρχείο Τριανδρίας:
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τον εμπρησμό του Δημαρχείου Τριανδρίας στη Θεσσαλονίκη τα ξημερώματα της Τετάρτης 23-01-2007Τα ξημερώματα της 23-01-2007 τοποθετήθηκε αυτοσχέδιος εμπρηστικός μηχανισμός στην είσοδο του Δημαρχείου Τριανδρίας Θεσσαλονίκης ως ένδειξη αλληλεγγύης στον αναρχικό Βαγγέλη Μποτζατζή που διώκεται με τον τρομονόμο, βάση ενός σαθρού κατηγορητηρίου που περιέχει καταθέσεις μπάτσων και ενός σεκιουριτά, για εμπρηστικές επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους. Για την ίδια υπόθεση διώκονται χωρίς στοιχεία και 3 ακόμη αναρχικοί σύντροφοι που ΄΄καταζητούνται΄΄. Στα πλαίσια της αντικρατικής δράσης δηλώνουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας σε όσους δεν υποτάσσονται στο καθεστώς της δημοκρατικής ευημερίας. Βρισκόμαστε σε διαρκεί πόλεμο και δεν έχουμε την πολυτέλεια της αδράνειας. Καμία προφυλάκιση, καμία δίωξη δεν πρόκειται να περιορίσει τη δράση όσων ενσυνείδητα τάσσονται ενάντια στην τάξη αυτού του κόσμου. Διότι κάποιοι επιλέγουν να μη συνυπογράψουν το μανιφέστο της υποταγής.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΠΟΤΖΑΤΖΗ που βρίσκεται προφυλακισμένος από 29-11-2007 στις Δικαστικές Φυλακές Κομοτηνής
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 3 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ για την ίδια υπόθεση
Δίκτυο για την επανοικειοποίηση της νύχτας

28-01-2008
καταστροφή κάμερας της ΕΛ.ΑΣ. από ομάδα 40 αναρχικών

29-01-2008
επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε υποκατάστημα του ταχυδρομικού ταμιευτηρίου στην οδό Τσιμισκή:

Στο directactiongr@yahoo.gr έφτασε η παρακάτω ανάληψη ευθύνης:
Οι νεκροί δυο βήματα πλάι μας ησυχάζουν μέσα σε μια έκρηξη/σαν τη χθεσινή στο ταχυδρομικό ταμιευτήριο στην Τσιμισκή/ματωμένοι μ’ ένα όπλο στο χέρι/όμως οι ζωντανοί έχουν κάτι τεράστια κεφάλια γεμάτα σκατά/και τα χέρια τους λιγδωμένα με λίπος να παίρνουν δάνεια/και να φεύγουν ένας ένας δίχως ήλιο, για τον μαύρο ουρανό.
Αφιερωμένο στον άγνωστο ληστή, που βρέθηκε νεκρός έξω από τοταχυδρομικό ταμιευτήριο της πλ. Αττικής στην Αθήνα, μετά απο συμβολαίο θανάτουπου είχαν συνάψει μαγαζάτορες και μπάτσοι.
-Ίδρυμα “Ζυλ Μπονό”-

29-01-2008
Εμπρησμός καφάο κάμερας της ΕΛΑΣ. Σύλληψη ενός συντρόφου, ο οποίος απελευθερώνεται λίγες μέρες μετά

03-02-2008
Επίθεση με δυο βόμβες μολότοφ στον ναό των ταξιαρχών στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης

13-02-2008
επεισόδια κατά τη διάρκεια απεργιακής πορείας:

“Θεσσαλονίκη:

Στη διάρκεια της πορείας, από ομάδες που κινούνταν στο κύριο σώμα της διαδήλωσεις καταστράφηκαν κάμερες CCTV από αρκετές τράπεζες και καταστήματα, ενώ πετάχτηκαν μπογιές, αυγά, πατάτες και πέτρες σε 3 τράπεζες και ένα σούπερ-μάρκετ. Διάφορες μικρο-φθορές προκλήθηκαν σε καταστήματα της οδού Τσιμισκή που ήταν ανοιχτά, απασχολώντας εργαζομένους, ενώ φθορές με σφυριά και πέτρες είχαν τα καταστήματα ZARA (ανοιχτά την ώρα της διαδήλωσης, κατέβασαν ρολά μετά την επίθεση), ένα sex-shop, κι ένα μαγαζί εμπορίου γούνας. Σπάστηκε επίσης η βιτρίνα ενός στριπτιτζάδικου.

Μια πρωτοβουλία ενάντια στην επισφαλή εργασία μπλόκαρε τη λειτουργία ενός everest, 2, goodys, 3 zara, 1 benetton, 1 marks&spencer, του φωκα, των nottos galleries.”

14-02-2008
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε εμπορική τράπεζα στην οδό μπότσαρη, από τη “συνωμοσία πυρήνων της φωτιάς”

19-02-2008
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό σε παράρτημα του υπουργείου απασχόλησης, από τη “συνωμοσία πυρήνων της φωτιάς”

Η ανάληψη ευθύνης για 16 επιθέσεις (οι 14 στην Αθήνα) παρακάτω:

Ανάληψη ευθύνης που έφτασε μέσω e-mail στο directactiongr@yahoo.gr:

“Η οικονομική δικτατορία εδραιώνεται καθημερινά είτε με τις ερπύστριες των τανκ στις εμπόλεμες ζώνες, που τις ακολουθεί η επέλαση των πολυεθνικών και των τραπεζών για να ολοκληρώσει τη λεηλασία (Σερβία, Ιράκ, Αφγανιστάν), είτε πάνω στις συμβάσεις και τις υποκλίσεις μιας συμβιβασμένης κοινωνίας που αποδέχεται τους όρους της αιχμαλωσίας της και τους αναπαράγει.

Σε αυτή τη συνθήκη η εργασία είναι η υγεία της οικονομίας γιατι αποτελεί την πολεμική της μηχανή σε περίοδο ειρήνης. Η καταναγκαστική 8ωρη μισθωτή εργασία δεσμεύει όλο το χρόνο μας, τις δυνατότητες μας, τη διάθεση μας, την ίδια μας την ύπαρξη με αντάλλαγμα τις καθημερινές εντολές των αφεντικών και ένα μισθό για αποζημίωση.

Για αυτό βρισκόμαστε συνειδητά στην αντιπέρα όχθη. Δεν ζητιανεύουμε κοινωνικές παραχωρήσεις, ούτε μας ενδιαφέρουν οι λογομαχίες των συνδικαλιστών για το ασφαλιστικό. Αρνούμαστε να μας εκμεταλεύονται και να του λέμε “και ευχαριστώ”. Αρνούμαστε να διεκδικούμε το αυτονόητο του παραλογισμού, γιατι η δουλειά δεν είναι ντροπή αλλά καταναγκασμός. Κάθε μέρα η ίδια εικόνα,κουρασμένα πρόσωπα, χαμηλωμένα βλέμματα, αγχωμένος χρόνος και η αξιοπρέπεια μας να χτυπάει κάρτα στο ρολόι των αφεντικών. Για αυτό οπλίζουμε τους παλιούς και εφευρίσκουμε νέους τρόπους απόδρασης απο την εργασιακή ομηρία. Παρατάσσουμε τη συνολική επίθεση στη συνθήκη και την ηθική της εργασίας.

Απαλλοτριώσεις εμπορευμάτων και χρημάτων απο τους ναούς της κατανάλωσης και του κέρδους, εμπρησμούς οικονομικών στόχων, σαμποτάζ στην ομαλή ροή της παραγωγής, αυτοοργανωμένες ρήξεις και επιθέσεις στους εργασιακούς χώρους…

Για αυτό στεκόμαστε αλληλέγγυοι στην επαναστατική επιλογή του συντρόφου Γιώργου Βουτση-Βογιατζή που κρατήται προφυλακισμένος για την ένοπλη ληστεία στην ετε στο γκύζη αρνούμενος να αποδεχτεί τα δεσμά του εργασιακού καταναγκασμού. Ως ελάχιστη ένδειξη διασάλευσης της εύρυθμης λειτουργείας της οικονομικής δικτατορίας επιτεθήκαμε χθές το βράδυ σε τράπεζες,κρατικούς στόχους και εταιρείες ασφαλείας και αναλαμβάνουμε την ευθύνη ακόμα για την επίθεση στο πολιτικό γραφείο του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης Αναστάση Παπαληγούρα στο Κολωνάκι.Επίσης αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την επίθεση την προηγούμενη τετάρτη σε κατάστημα της Εμπορικής Τράπεζας, επί της οδού Μπότσαρη 124 στη Θεσσαλονίκη και για την επίθεση την δευτέρα στο παράρτημα του υπουργείου απασχόλησης στην οδό Αντιγονιδών, στο κέντρο της Θεσ/νίκης.

Δεν ξεχνάμε κανένα φυλακισμένο σύντροφο. Σύντομα θα επανέλθουμε…

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς Θεσσαλονίκης-Αθήνας”

19-02-2008
Καταστροφή κάμερας στο δικαστικό μέγαρο από την “εναλλακτική πρωτοβουλία δικηγόρων”

29-02-2008
Τσικνοπέμπτη στη Θεσσαλονίκη με συμπλοκές μασκοφόρων με τα ΜΑΤ και επιθέσεις σε τράπεζες

07-03-2008
Πυρπόληση σημαιών σε σχολείο στη Χαλάστρα. Γράφτηκαν και συνθήματα αλληλεγγύης στον Β. Μποτζατζή

19-03-2008
Επεισόδια σε απεργιακή πορεία:

“Θεσσαλονίκη: Πάνω από 20.000 διαδηλωτές στους δρόμους της πόλης. Στη διάρκεια της πορείας πετάχτηκαν σκουπίδια και μπογιές σε καταστήματα που παρέμεναν ανοιχτά εν μέσω απεργίας (φωτογραφίες στο stasiepisfaleias.wordpress.com). Επίσης, σπάστηκαν βιτρίνες τραπεζών και κάμερες, ενώ πυρπολήθηκε ένα ΑΤΜ. Στη διάρκεια των ενεργειών, αριστεριστές συνεπλάκησαν με διαδηλωτές που είχαν καλυμένα τα πρόσωπά τους και συμμετείχαν είτε ενθάρρυναν τις ενέργειες”

19-03-2008
Επιθέσεις με εμπρηστικούς μηχανισμούς στο Δημαρχείο Θεσ-νίκης και σε όχημα σεκιούριτι. Η ανάληψη για 10 επιθέσεις (οι 8 στην Αθήνα):

“Η συνωμοσία πυρήνων της φωτιάς θεσσαλονίκης-αθήνας αναλαμβάνει την ευθύνη για το 3μερο(18-19-20/3) εμπρηστικών επιθέσεων. Το κράτος ελέγχου αποτελεί μια αδιαμφισβήτη πραγματικότητα. Χρησιμοποιώντας το δόγμα της ασφάλειας (ανασφάλειας) εντείνει τη κατασταλτική του δράση, εισχωρώντας σε όλα τα επίπεδα του κοινωνικού ιστού και θρυμματίζοντας τον. Ο πανοπτισμός εφαρμόζεται στις διάφορες εκφάνσεις των παλιών και των καινούργιων μορφών επιτήρησης και η βιομηχανία παραγωγής φόβου έχει στηθεί. Κάμερες, μπάτσοι, δικαστικοί, δημοτομπατσοι και σεκουριτάδες περιφρουρούν το νέο πλέγμα αιχμαλωσίας.

Σε καθέ γωνιά του δρόμου ένστολοι ή μη χαφιέδες, τίμωροί και ρουφιάνοι δίνουν μια οργουελική διάσταση στη ζωή, έτοιμοι να αποτρέψουν και να καταστείλουν ακόμα και την πιο μικρή παραβατική συμπεριφορά και σκέψη. Η τιμωρία της φυλακής είτε απομονώνει τις παραβατικές συμπεριφορές που γεννάει η ίδια η κοινωνία είτε αιωρείται ως απειλή πάνω απο τον οποιοδήποτε έμπρακτα αμφισβητεί και επιτίθεται στις εντολές τις αυτοκρατορίας.

Στόχος η δημιουργία ενός νέου τύπου ανθρώπου-ρομπότ που έχωντας εσωτερικεύσει την κάθετη σχέση επιτήρησης απο την εξουσία την αναπαράγει τόσο κάθετα όσο και οριζόντια στους γύρω του. Η ομαλή ροή του κέρδους και της οικονομίας, η πλήρης ένταξη του συμβιβασμένου ατόμου στη διαδικασία παραγωγής κατανάλωσης είναι γεγονός σε αυτόν τον αγγελικά πλασμένο κόσμο. Η εξουσία φαντάζει απρόσωπη, πανταχού παρούσα με θεική σχεδόν υπόσταση. Απρόσιτη ακόμα και όταν πίσω απο τη δημοκρατία εμφανίζεται η γκροτέσκα μάσκα της γελοιότητας, της ξεφτίλας και της υποταγής.

Επείδη όμως ακριβώς και πρόσωπο έχει και απρόσιτη δεν είναι, επιλέξαμε να χτυπήσουμε τους συγκεκριμένους στόχους:

Τρίτη 18/3 Εμπρησμός πούλμαν της ελληνικής αστυνομίας στο Αιγάλεω.
Τετάρτη 19/3 Δυό επιθέσεις η μια στο δημαρχείο της Θεσαλλονίκης στην οδό Βενιζέλου και η άλλη σε όχημα σεκιούριτι στη Μαρτίου.
Πέμπτη 20/3 Μπαράζ εμπρησμών σε εταιρίες σεκουριτι -που αποτελούν μισθοφόρους υπηρέτες που κατασκοπεύουν, επεμβαίνουν, καταδίδουν, αποτελώντας το δεξί χέρι των μπάτσων-, τράπεζες, κατασκευαστικές εταιρίες φυλακών και ηλεκτρονικών συστημάτων ασφαλείας που με ανταμοιβή το χρήμα αναλαμβάνουν την κατασκευή και την παρακολούθηση αποθηκών για ανθρώπους, της χειρότερης μορφής στέρησης της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας.

Το 3μερο φεστιβάλ της φωτιάς αφιερώνεται στους συντρόφους Χρυσόστομο Κοντορεβυθάκη, και Μάριο Τσουραπά που βρίσκονται προφυλακισμένοι για την απόπειρα εμπρησμού οχήματος της δημοτικής αστυνομίας στο Π. Φάληρο και δικάζονται τον Ιούλιο.

Αποτελεί μέρος μιας γενικευμένης επίθεσης στο υπάρχον, μέρος της διαφύλαξης της ελευθερίας μας, μέρος της καταστροφής του κοσμου σας.

Όσο υπάρχουν αναστήματα και κραυγές που υψώνονται, όσο υπάρχει αξιοπρέπεια θα στεκόμαστε πάντα εμπόδιο στα σχέδια σας, πάντα απεναντί σας. Σύντομα θα επανέλθουμε.

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς Θεσσαλονικης-Αθήνας ”

31-03-2008
Επίθεση με βαριοπούλες σε τράπεζα:

“Σήμερα 31/3/08, στις 7 το πρωί επιτεθήκαμε στην τράπεζα probank, στην όδο Αλ.Σβώλου, στην πλατεία Ναυαρίνου σε ένδειξη αλληλεγγύης στον προφυλακισμένο αναρχικό Βαγγέλη Μποτζατζή και στους 3 καταζητούμενους συντρόφους, που διώκονται με τον τρομονόμο.

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΠΑΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ

ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ…”

08-04-2008
Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στη ΣΤ’ Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία, επί της οδού Τακαντζά 8-10, στην περιοχή του Θεαγένειου Νοσοκομείου:
Από “Ελευθεροτυπία”: Άγνωστος ανέλαβε την ευθύνη για τον εμπρησμό στην ΣΤ’ ΔΟΥ(εφορία) στο κέντρο της Θεσσαλονίκης τη Τρίτη 8/4 τα ξημερώματα με αυτοσχέδιο εμπρηστικό μηχανισμό.”Ο εμπρησμός έγινε ως ένδειξη αλληλεγγύης στον φυλακισμένο Β.Μποτζατζή. Ο αγώνας συνεχίζεται” είπε κλείνοντας το τηλέφωνο

09-04-2008
ομάδα 20 ατόμων με κράνη ειβάλει στην κτηνιατρική σχολή και σαμποτάρει την εκλογική διαδικασία, καλιγωντας ψηφοδέλτια και κάλπες.
Ανάλογη επίθεση γίνεται και στη Θεολογική:
“Χθές βράδυ κατά την καταμέτρηση των ψήφων στη θεολογική (Α.Π.Θ)σχολή πραγματοποιήθηκε επίθεση με πέτρες και μπουκάλια ,από μικρή ομάδα αναρχικών στο χώρο όπου γινόταν η καταμέτρηση. Η επίθεση ήταν συμβολική δείχνοντας την αντίθεσή μας στο όλο «εκλογικό πανηγύρι» που στήνεται κάθε χρόνο μέσα στους χώρους των πανεπιστημίων. Από την επίθεση δεν τραυματίστηκε κανείς καθώς στόχος μας ήταν απλά να διαταράξουμε την ομαλή ροή της τραγικής και άθλιας καταμέτρησης ψήφων.
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
(κάποιοι αναρχικοί)

09-04-2008
Επίθεση με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε δύο καταστηματα ιταλικών συμφερόντων, στην Καλαμαριά και στο κέντρο (Βενιζέλου) από τη συνωμοσία πυρήνων της φωτιάς:

Την Τετάρτη 9 Απριλίου επιλέξαμε και πυρπολήσαμε εταιρείες ιταλικών συμφερόντων(αντιπροσωπείες αυτοκινήτων, σχολικό της Ελληνοιταλικής σχολής). Με αυτή την κίνηση στέλνουμε στους φυλακισμένους Ιταλούς συντρόφους που κατηγορούνται για συμμετοχή στη F.A.I.(Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία) τον χαιρετισμό μας με φωτιά. Έτσι επαναενεργοποιούμε δυναμικά, τη διεθνιστική επαναστατική αλληλεγγύη.Οι Ιταλοί σύντροφοι της F.A.I. αποτελούν μια ομοσπονδία που μέσα από τις επιθετικές της ενέργειες, όπως στις 21/12/2003 που τοποθέτησαν εκρηκτικούς μηχανισμούς έξω από την οικία του τότε προέδρου της Ε.Ε. Romano Prodi ή στις 3/3/2005, με την τριπλή επίθεση με βόμβες έξω από στρατόπεδα καραμπινιέρων, στη Γένοβα και στο Μιλάνο διακηρύσσουν.. “Θεωρούμε απαραίτητο ότι κάθε άτομο που δεν έχει τιθασευτεί από την ψεύτικη ευημερία που προσφέρει η δημοκρατία, πρέπει να εκφράζει την οργή του με τη δράση του με κάθε μέσο, θα συνεχίσουμε να ενοχλούμε τα όνειρα σας, τα οικονομικά σας συμφέροντα και την ησυχία σας. Δεν θα αργήσετε να καταλάβετε τις συνέπειες της αδιαφορίας σας” (απόσπασμα από προκήρυξη της F.A.I.)Σε αυτή τη δύσκολη διαδρομή που επέλεξαν, υπήρξαν και απώλειες. Εντάλματα σύλληψης, φυλακίσεις, δικαστικές παρωδίες. Τα τελευταία χρόνια το ιταλικό κράτος, επιτίθεται σφοδρά στο εξεγερσιακό κομμάτι των Ιταλών αναρχικών. Εκτός όμως από τις πολύχρονες ομηρίες, κάποιοι άλλοι σύντροφοι όπως ο Massari, η Rosa, ο Fantazzini, δεν μας συνοδεύουν πλέον στην επικίνδυνη πορεία προς την άγρια ανταρσία, αφού δολοφονήθηκαν απ� το ιταλικό κράτος. Όμως ούτε ακόμη και ο θάνατος δεν είναι ικανός να σβήσει το οργισμένο βλέμμα απ’ τα μάτια των εξεγερμένων.Οι πυρήνες της F.A.I. και όχι μόνο, ανταποδίδουν τα χτυπήματα και προσπαθούν να δημιουργήσουν μια συνθήκη διαρκούς συγκρουσιότητας, που η εκεχειρία δεν έχει θέση.Στη διακήρυξη της η F.A.I. αναφέρει: “χτύπα και κατέστρεψε τους υπεύθυνους της καταστολής και της εκμετάλλευσης. Χτύπα και κατέστρεψε φυλακές, τράπεζες, δικαστήρια και στρατόπεδα..”Συνένοχοι και εμείς στο έγκλημα της άμεσης επαναστατικής δράσης, επιδιώκουμε μέσα από τις επιθέσεις μας να συγκροτήσουμε εστίες απορρύθμισης της ομαλής κοινωνικής ειρήνης. Να διαπράξουμε το έγκλημα του τερματισμού της σιωπής, να αναβάλουμε τις αναβολές και τους δισταγμούς, να ζήσουμε έξω από τους νόμους που υποδουλώνουν και από τις συμβάσεις που πυροβολούν πισώπλατα. Και ο μόνος σίγουρος τρόπος να το πετύχουμε είναι η συμμετοχή μας στον επαναστατικό πόλεμο, που είναι κηρυγμένος από πάντα.Έτσι διαδίδουμε τη φωτιά της συνείδησης, σε αυτή την εμπόλεμη συνθήκη που διαλέξαμε για τους εαυτούς μας.Δεν εγκαταλείπουμε κανένα φυλακισμένο σύντροφο, ούτε στην Ελλάδα, ούτε στην Ιταλία, ούτε πουθενά.Επαναστατικούς χαιρετισμούς στους φυλακισμένους Ιταλούς συντρόφους, που κατηγορούνται για συμμετοχή στη F.A.I.Λευτεριά στους φυλακισμένους Ιταλούς συντρόφους που κατηγορούνται για εξεγερτικές πρακτικές.Όλα συνεχίζονται, θα επανέλθουμε σύντομα.
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς

“μέσα στα πλαίσια ενεργειών επιθετικής αλληλεγγύης στους ιταλούς συντρόφους της FAI, χτυπήσαμε (ίδια μέρα και ίδια ώρα με τους συντρόφους στην Αθήνα, βλ. http://directactiongr.blogspot.com/2008/04/9…) 2 στόχους ιταλικών συμφερόντων: ένα ιταλικό εμπορικό κατάστημα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και ένα υποκατάστημα της Μπένετον στην Καλαμαριά.Αλληλεγγύη στους διωκόμενους της FAI

συνωμοσία πυρήνων της φωτιάς (πυρήνας Θεσσαλονίκης)”

25-04-2008
Εκρηξη σε τράπεζα έξω από τη Θεσ/νίκη: “Σημαντικές ζημιές σημειώθηκαν σε υποκατάστημα της Εμπορικής Τράπεζας, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, όταν άγνωστοι προσπάθησαν να ανατινάξουν τα μηχανήματα αυτόματης ανάληψης χρημάτων (ΑΤΜ). Το υποκατάστημα βρίσκεται στο 12ο χλμ. της εθνικού οδού Θεσσαλονίκης – Μουδανιών”

02-05-2008
Απελευθέρωση πειραματόζωων στο απθ:
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΩΝ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ο κόσμος της «μόλυνσης», αυτός που για μεγάλα κοινωνικά κομμάτια έχει γίνει πεδίο μελέτης, είναι αυτός που για άλλους αποτελεί καθημερινά πεδίο άμεσης δράσης για την ανατροπή του. Η ζωή στον καπιταλισμό μοιάζει να έχει χάσει το νόημά της, όλα μοιάζουν προβλέψιμα, γνωστά και πεθαμένα πριν καν πραγματοποιηθούν. Χωρίς κανένα μέτρο, το καθετί αποκτά υπόσταση και αξία ανάλογα μόνο με το κέρδος που παράγει. Το Σύστημα δεν διστάζει να εκμεταλλευτεί οτιδήποτε ζωντανό για την αναπαραγωγή του, να μετατρέψει οτιδήποτε το έμβιο σε γρανάζι της τρομαχτικής του μηχανής. Δεν έχει κανένα ενδοιασμό να μολύνει τον αέρα, την τροφή και το νερό των «υπηκόων» του για την αύξηση του κέρδους. Αυτοί που ισχυρίζονται ότι μας κυβερνούν, πειραματίζονται και εκμεταλλεύονται ανθρώπους με την ίδια ευκολία που το κάνουν και στα ζώα.
ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ, ΟΛΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΙΔΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ.Καθημερινά εκατοντάδες πειραματόζωα σφαγιάζονται μέσα σε εργαστήρια. Η ζωή τους μετατρέπεται σε μια, μικρή σε διάρκεια, μελέτη, σε ένα αδιάφορο εργαστηριακό αριθμό, το πολύ-πολύ σε μια ενδιαφέρουσα αντίδραση. Πολυεθνικές (οι ίδιες που οδηγούν τους εργάτες τους σε λιμοκτονία) δοκιμάζουν τα προϊόντα τους πάνω τους. Φαρμακοβιομηχανίες και ιατρικές ομάδες (οι ίδιοι που ευθύνονται για αμέτρητους θανάτους ασθενών) τεστάρουν τις μελέτες τους πάνω τους.Φυσικά, τα ζώα χρησιμοποιούνται εκτός από την εξέλιξη των ιατρικών μεθόδων και στην εκμάθησή τους. Ως μέρος του «ιερού» εγχειρήματος της παιδείας, αποτελούν μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας μέσα στις πανεπιστημιακές αίθουσες. Δεν αντιμετωπίζονται σαν κάτι ζωντανό με αναφαίρετο το δικαίωμα στην ελευθερία, αλλά βασανίζονται σαν μέρος ενός μαθήματος.Θέλοντας να αντισταθούμε με κάποιο τρόπο στην γενικότερη εκμετάλλευση της γης και των ζώων, πριν λίγες μέρες απελευθερώσαμε περίπου 250 λευκά ποντίκια από το κτίριο του Α.Π.Θ. που στεγάζει τα τμήματα βιολογίας, ζωολογίας και φαρμακευτικής. Ποντίκια, που στοιβαγμένα ασφυκτικά σε βρώμικα κλουβιά, ποτέ δεν είχαν νιώσει το άγγιγμα του αέρα, το μόνο χρώμα που ήξεραν ήταν το άσπρο των τοίχων και ποτέ τους δεν είχαν δει το φως του ήλιου…
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ…
μέχρι ο πολιτισμός τους να γίνει ερείπια

11-05-2008
Εμπρησμός βαν της λέσχης καταδρομέων:
Το καμμένο βαν των ελλήνων καταδρομέων (με πινακίδες των ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ) ας είναι η αρχή των επιθέσεων ενάντια στην μηχανή που έχει φτιαχτεί για να υπερασπίζει τα συμφέροντατων ντόπιων καπιταλιστών, την μηχανή που απορροφά δια της βίας τα νέα παιδιά και ταεμβολιάζει με το μικρόβιο του εθνικισμού, την μηχανή που είναι έτοιμη να σκοτώσει στο όνομα της “εθνικής ακεραιότητας”.
Βιώνουμε την κατοχή κάτω από οποιαδήποτε σημαία και συνεχίζουμε την διεθνιστική επαναστατική δράση χτυπώντας σύμβολα της καπιταλιστικής κοινωνίας.
Ένας ιδιαίτερος φόρος τιμής για την αδιάλλακτη κι επαναστατική επιλογή του ΑΝΤΑΡΤΗ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ να μην παραδωσει τα όπλα και να συνεχίσει με τους συντρόφους του τον ένοπλο αγώνα ενάντια σε στρατό και αστυνομία. Παρόλο που οι εποχές έχουν αλλάξει και οι ιδεολογίες της εποχής εκείνης δεν μπορούν να βρουν πάτημα στις επαναστατικές ζυμώσεις του σήμερα, ο αγώνας για την καταστροφή της κοινωνίας του κεφαλαίου συνεχίζεται αναζητώντας συνεχώς συμμέτοχους και όχι χειροκροτητές…
Αν αυτοπροσδιοριστούμε ως ένας ακόμα ΑΝΤΑΡΤΙΚΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ μέσα στους πολλούς που έχουν ανθίσει τις τελευταίες δεκαετίες στον ελλαδικό χώρο, τότε το χτύπημα πέρα από τις ξεκάθαρες προεκτάσεις του ενάντια στο κοινωνικό οικοδόμημα, ίσως επαναφέρει μνήμες του άγριου ταξικού εμφύλιου πολέμου 60 χρόνια πριν γιατί όχι και ελπίδες για μία ακόμα αντιπαράθεση ανάμεσα στους αυριανούς αντάρτες και στον τακτικό στρατό που πέραν των υπολοίπων είναι αυτός που επενέβει και θα επέμβει όποτε του ζητηθεί σε γενικευμένες μελλοντικές εκρήξεις. Το τέλος της εθνικής συνείδησης αρχή του επαναστατικού πολέμου…
ΕΝΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ στις ομάδες των κυπρίων εμπρηστών που, επιμένουν ναπυρπολούν τράπεζες, κομματικά γραφεία και κυριαρχικούς στόχους σε μια κοινωνία που αγγίζει την ομοιομορφία, μολυσμένη απο τον εθνικισμό ο οποίος ανθίζει επωφελούμενος τις επεκτατικές τάσεις τόσο της τουρκίας όσο και της ελλάδας. Με νέο πρόεδρο “κομμουνιστή”, και ανύπαρκτες ταξικές εντάσεις λόγω του υψηλού μέσου εισοδήματος, το παράδειγμα των συντρόφων αποδεικνύει πως ο αγώνας για την απελευθέρωση δεν περιμένει την πείνα για να εκδηλωθεί. Παρά μονάχα την συνείδηση…

Πυρήνας αντικυριαρχικής δράσης “Τα δισσέγγονα του άρη”

11-05-2008
Επίθεση με μολότοφ σε δυο ατμ στο παμακ

17-05-2008
εμπρηστική επίθεση σε τράπεζα:
“Ξημερωματα του περασμενου σαββατου επιτεθηκαμε στην Εθνικη τραπεζα Τριανδριας.Η πραξη ειναι συμβολικη,σε ενδειξη αλληλεγγυης στον αναρχικο Β.ΜΠΟΤΖΑΤΖΗ και στους 3 διωκομενους συνροφους μας.Κανενα καθεστως ομηριας δε θα σταματησει τον πολεμο με το Υπαρχον.Η οργη μας θα καιει τα ησυχα βραδια τους”

17-05-2008
Επίθεση με μολότοφ σε αστυνομικές δυνάμεις έξω από το απθ

24-05-2008
Εμπρησμός οχήματος τράπεζας:
“Αναλάμβανουμε την ευθύνη για τον εμπρησμό Ι.Χ. αυτοκινήτου της eurobank-open 24 τα ξημερώματα του Σαββάτου 24/05 στην οδό Δελφών στη Θεσσαλονίκη . Ήταν μια ελάχιστη ενέργεια έμπρακτης αλληλεγγύης στον αναρχικό Βαγγέλη Μποτζατζή που βρίσκεται άδικα προφυλακισμένος εδώ και 6 μήνες και την Τετάρτη 28/05 περνάει από συμβούλιο πλημμελιοδικών , το οποίο θα “αποφασίσει” αν θα συνεχιστεί η προφυλάκισή του ή οχι…
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΤΟΝ Β . ΜΠΟΤΖΑΤΖΗΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ… ”

Εφιαλτες Του Κεφαλαιοκρατικού Ονείρου ”

30/05/2008
Ξυλοδαρμός τριών ιδιωτικών αστυνομικών στο απθ:

“Ξημερώματα 30/5/08 επιτεθήκαμε σε 3 υπαλλήλους ιδιωτικής εταιρείας φύλαξης (ASPIS SECURITY) του Α.Π.Θ.Το κίνητρο της ενέργειας ήταν σαφές: Η ανταπόδοση – στο ελάχιστο – στο κοινωνικό έργο που μόνοι τους στρατολογήθηκαν για να επιτελέσουν.Γιατί το τίμιο έργο, στο οποίο όλοι αναφέρονται, περιλαμβάνει την άμεση σχέση ιδιωτικής και κρατικής ασφάλειας.
Περιστατικά που αρχίζουν από απειλές και καταληγούν σε συλλήψεις ένα μόνο πράγμα επιβεβαιώνουν: ότι όπου η αστυνομία δεν μπορεί να παρέμβει χρησιμοποιεί τις άρρηκτες προεκτάσεις της.
Όπως: Στις 5 Μάη 2007 με τη σύλληψη 5 ατόμων ύστερα από επεισόδια έξω από το Α.Π.Θ., στις 9 Σεπτέμβρη 2007 με τη σύλληψη της αναρχικής Χριστίνας Τονίδου και με πιο πρόσφατο παράδειγμα την εισβολή σε αυτοδιαχειρίζομενο στέκι του πανεπιστημίου και την κατάδοση ατόμων που φέρονται ως υπεύθυνοι για την καταστροφή μπαρών αποκλεισμού εισόδου στο πανεπιστήμιο.
Όλα αυτά αποδεικνύουν τον ρόλο ενός σεκιουριτά: να προστατεύει τα αφεντικά και να γίνεται συνεργάτης της αστυνομίας.Πέρα από αυτά είναι γνωστές οι απειλές σε άτομα που κάνουν skate και graffiti σε χώρους του Α.Π.Θ.(<<θα σας βγάλουμε έξω από το άσυλο για να σας δώσουμε στους μπάτσους>> κ.α.)
Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΕΙΤΕ ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΙΤΕ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΥΣΥ.
Γ.1: Στα προσωπικά αντικείμενα βρέθηκαν και οι παρακάτω φωτογραφίες(!) (βλ. http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=873780)
Υ.Γ.2: Στην έμπρακτη εναντίωση της αστυνόμευσης του Α.Π.Θ. εμπόδιο δεν είναι ούτε οι μπάρες ούτε οι εταιρίες security ούτε η παρουσία ένστολων και μη μπάτσων στο <<χώρο του ασύλου>>.

ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ”

30/05/2008
Εμπρηστικες επιθέσεις σε 2 τράπεζες και διπλωματικα οχήματα από τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς (8 επιθέσεις έγιναν και στην Αθήνα):

Γιατί καίμε τις νύχτες σας:
Κάθε μέρα βλέπουμε και ακούμε τα ίδια και τα ίδια.Ακρίβεια, φτώχεια, ανεργία, απολύσεις, διαφθορά, μίζες, σκάνδαλα. Ένας κόσμος που νοσεί , δίχως να πεθαίνει.Οι πολιτικοί τα «παίρνουν», οι δημοσιογράφοι τα «παίρνουν», οι παπάδες τα «παίρνουν», οι αστυνομικοί τα «παίρνουν», κανείς όμως δεν παίρνει στα σοβαρά τη ζωή του.Η δυσανασχέτηση των πολιτών εξαντλείται σε ανώδυνες για το σύστημα διαμαρτυρίες και ειρηνικές πορείες,ψηφίσματα διαμαρτυρίας και νέες εξελιγμένες μορφές καλωδιομένης αντίδρασης που αναζητούν την ταυτότητα τους σερφάροντας στο Internet και σε ακίνδυνους συμβολισμούς.
Όμως η ιστορία γράφεται όταν το βουβό πλήθος αποχωρεί και προελαύνουν οι αρνητές της σιωπής.Εκεί που εμείς σβήνουμε την οργή μας με φωτιά και τη φωτιά μας με βενζίνη.Είμαστε όλοι αυτοί που δεν μας χωράει ο κόσμος σας με τα αστραφτερά του κτίρια, τις φωτεινές διαφημιστικές επιγραφές, τις άθλιες κοινωνικές συμβάσεις,τα γρήγορα αυτοκίνητα, τα εμπορικά πολυκαταστήματα, τις κάμερες επιτήρησης κι ελέγχου, τις αστυνομικές δυνάμεις κατοχής των μητροπόλεων. Μα πάνω απ΄όλα δεν μας χωράει η κενότητα αυτής της άδειας ζωής που ακόμα και οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι χειρονομίες ακολουθούν τους κανόνες της ύπουλης χειραγώγησης και υποταγής των επιθυμιών μας (η της αγοράς).
Γι’ αυτό και εσείς θέλετε να μας χωρέσετε στις φυλακές που χτίζετε για την τιμωρία όσων αποκλίνουν από τις εντολές σας.Όμως ούτε κι εκεί θα χωρέσουμε…
Κι αν κάποιοι σύντροφοι μας πιάστηκαν στο δόκανο του εχθρού, ας γνωρίζετε πως οι λύκοι πάντα ενεδρεύουν. Θα είμαστε δίπλα τους μια καθαρή ανάσα μέχρι την επόμενη συνάντηση για νέες επιθέσεις.
Τα ξημερώματα της Παρασκευής 30 Μαϊου ανανεώσαμε τη συμφωνία μας με την φωτιά ότι δεν θα αφήσουμε ήσυχες νύχτες πίσω μας και πραγματοποιήσαμε 11 εμπρηστικές επιθέσεις σε διασκορπισμένους στόχους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (πιο συγκεκριμένα σε υποκαταστήματα της Millennium bank, επί των οδών Αιγαίου και Πόντου στην Καλαμαριά, και της Eurobank, επί των οδών Όλγας και Μαρτίου καθώς και σε διπλωματικά αμάξια στην Πυλέα).
Αφιερώνουμε αυτή την κίνηση στους προφυλακισμένους αναρχικούς Μάριο Τσουραπά, Χρυσόστομο Κοντορεβυθάκη που κατηγορούνται για απόπειρα εμπρησμού οχήματος της δημοτικής αστυνομίας και στον προφυλακισμένο αναρχικό Βαγγέλη Μποτζατζή που διώκεται για εμπρησμούς οικονομικών και κρατικών στόχων και αυτές τις μέρες εξετάζεται η συνέχιση των προφυλακίσεων τους.
Επίσης στέλνουμε τους επαναστατικούς χαιρετισμούς μας στους 3 καταζητούμενους συντρόφους που κατηγορούνται για την ίδια υπόθεση και επέλεξαν το ανειρήνευτο μονοπάτι της παρανομίας, ενάντια στην παραίτηση και την παράδοση.Οι φωτιές μας θα καλύπτουν τα ίχνη τους…
ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ-ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΜΕ.

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς”

04-06-2008
επιθέσεις με μολότοφ σε γραφεία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ:

“Τα ξημερώματα της Τετάρτης 4-6-08 επιτεθήκαμε, με σύμμαχό μας τη φωτιά στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ Τ.Ο. Κουλέ Καφέ και στα γραφεία της ΟΝΝΕΔ στη Γαμβέτα.Ήταν μια πράξη αντίστασης στη συνεχή και εντεινόμενη προσπάθεια της εξουσίας( όποιο χρώμα κι αν αυτή φέρει) να καθυποτάξει και να φιμώσει οποιαδήποτε φωνή ξεφεύγει από τα θεσμοθετημένα από την ίδια όρια , έχοντας απώτερο στόχο τη δημιουργία ενός απέραντου κοινωνικού νεκροταφείου, στο οποίο βασιλεύει το δόγμα της τάξης, της ησυχίας και της ασφάλειας.
Σαν απόρροια των παραπάνω στοχεύσεων της κυριαρχίας , έρχεται και η πρόσφατη δίκη των 7 και κυρίως η απόφαση αυτής.Η ιστορία ξεκινάει στη Θεσσαλονίκη τον Ιούνιο του 2003 , στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. Σε μια πόλη μετετραμμένη σε φρούριο, πέρα από το πανηγύρι των ειρηνικών «αντί»διαδηλώσεων, υπάρχει και ένα κομμάτι στο δρόμο που με αξιοπρέπεια επιλέγει την επίθεση σε κεφάλαιο και κράτος. Το τελευταίο, έχοντας πιστούς φίλους μαζί του τα Μ.Μ.Ε., για αντίποινα κατασκευάζει ενόχους και φυλακίζει 7 άτομα. Ύστερα από ένα κύμα αλληλεγγύης προς το πρόσωπό τους και την απεργία πείνας 5 εξ’ αυτών, οι 7 αποφυλακίζονται τον Νοέμβριο του 2003.
Στις 28 Μαΐου του 2008 , τους όποιους ανοιχτούς λογαριασμούς είχε αφήσει τότε η «δημοκρατική παράταξη»έρχονται να κλείσουν οι «επανιδρυτές του κράτους».Μετά από μια πολυήμερη δίκη , η δικαστική δράκα μαζί με τους φιλήσυχους πολίτες-μαριονέτες στο ρόλο των ενόρκων , καταδικάζει 4 συντρόφους με 6,5 ,7 και 8 χρόνια. Επειδή όμως όπως φαίνεται ούτε για αυτούς οι αστείες καταθέσεις των οποιοδήποτε μπάτσων αρκούν, επιλέγεται η μέση οδός , αυτή του ανασταλτικού χαρακτήρα των ποινών για να μετριάσουν την ξεφτίλα. Στην ουσία όμως, οι πολύχρονες ποινές που επιβλήθηκαν είναι σαφές ότι επιχειρούν να θέσουν σε ομηρία τους συγκεκριμένους συντρόφους, αλλά και να παραδειγματίσουν όσους μάχονται ενάντια στις προσταγές της εξουσίας.Το μόνο που καταφέρνει το δημοκρατικό καθεστώς με τις αποφάσεις του είναι να φουντώνει την οργή μας για την καταστροφή αυτού του σάπιου κόσμου.Αλληλεγγύη στους 4 συντρόφους

-Τα Παιδιά Του Ιούνη- ”

07-06-2008
Eπίθεση σε ζητά εξω από το ΑΧΕΠΑ. Ο μπάτσος ξυλοκοπήθηκε και η μηχανή του έγινε κομμάτια

12-06-2008
Ξήλωμα φυλακίων και μπαρών ελέγχου στο απθ. Σπάστηκε κι ένα ατμ

12-06-2008
Εμπρηστικές εοιθέσεις σε χορηγούς της εθνικής ελλάδος:

“Στις 12 Ιουνίου 2008 επιλέξαμε να χτυπήσουμε τους χορηγούς της εθνικής ελλάδος (πέντε στόχοι στην Αθήνα και τέσσερις στην Θεσσαλονίκη).Όπως και πριν τέσσερα χρόνια με την ‘επιτυχία’ της εθνικής ελλάδος στο γιούρο, έτσι και τώρα στήνεται ενα πανηγύρι απίστευτης ηλιθιότητος, κατά την διάρκεια του οποίου χιλιάδες καραγκιόζηδες ενοποιούνται υπό την σημαία της εθνικής υπερηφάνειας.Το άβουλο πλήθος είναι έτοιμο να παραμερίσει την μιζέρια της καθημερινότητας του και να μετατραπεί για λίγες μέρες σε ένα συνοθύλευμα από χαμόγελα κάλπικης χαράς, επιδιδώμενο σε ηλίθιους πανυγηρισμούς. Από τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης εως τους τοίχους της μητρόπολης κατακλυζόμαστε από χιλιάδες διαφημίσεις που προωθούν την εθνική συνείδηση προβατοποίησης και καταναλωτικής μανίας – παράμετρο απαραίτητη για κάθε καταναλωτική φιέστα.
Ο ρόλος των πολυεθνικών εταιριών χορηγίας είναι κάτι παραπάνω από εμφανής, προωθώντας αφενός τα προϊόντα τους κι αφετέρου την εθνική ενότητα, δημιουργώντας μια σύμπνοια καπιταλιστικής κερδοφορίας και εμφύτευσης – αναβίωσης της μισητής για μας εθνικής ταυτότητας. Για αυτό και τους χτυπήσαμε, όπως κάναμε στο παρελθόν και όπως θα κάνουμε και στο μέλλον.
Η γιορτή σας σφύζει από λαμπερά φώτα και πολυπληθή χαμόγελα, εθνικά κουρελόπανα, αποχαυνωτικό θέαμα και διάχυτη ανουσιότητα. Η δικιά μας γιορτή είναι τις νύχτες, όταν τα λαμπερά φώτα δίνουν την θέση τους στα πυκνά σκοτάδια της παραβατικότητας και είναι η βενζίνη και η φωτιά, η κίνηση και η καταστροφή. Επειδή η εθνική ομοψυχία είναι για τους φοβισμένους, ποτέ δεν θα αποδεχθούμε την ύπαρξη κανενός κράτους και κανενός έθνους. Η μόνη μας πατρίδα είναι η Επανάσταση που Βίαιη και Ανατρεπτική στο πέρασμά της, θα εκμηδενίσει τον παλιό κόσμο σας.
Με την ευγενική χορηγία της Συνομωσίας των Πυρήνων της Φωτιάς.”

13-06-2008
Επίθεση σε σπίτι φασίστα:

“Το πρωί της Παρασκευής, 13/06/2008, στις 02:00 τα ξημερώματα τοποθετήσαμε απλό εμπρηστικό μηχανισμό στο σπίτι του στελέχους της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ Κωστόπουλου Χρήστου, στη Μενεμένη Θεσσαλονίκης, στην οδό Μπιζανίου 18. Ο μηχανισμός τοποθετήθηκε στον περίγυρο της αυλής του σπιτιού.
Η επίθεση έγινε σαν δίκαια απάντηση στη συμμετοχή του εν λόγω στην άνανδρη και τραμπούκικη επίθεση της 25ης Μαρτίου του 2006, η οποία κατέληξε στο μαχαίρωμα 2 ανήλικων αντιφασιστών μαθητών, που συμμετείχαν σε συγκέντρωση ενάντια στις μαθητικές παρελάσεις. Αυτό το φασιστοειδές ανδρείκελο δεν δίστασε να φτάσει στα όρια δολοφονικής απόπειρας απέναντι σε παιδιά, που , ούτως ή άλλως, ήταν αδύνατο να έχουν ιδεολογική ταυτότητα και να αποτελούν τον οργανωμένο και επικίνδυνο εχθρό του έθνους ή της συμμορίας της Χρυσής Αυγής.Δεν περιμέναμε, φυσικά, από την αστυνομία να ανακαλύψει, ούτε από τη δικαιοσύνη να τιμωρήσει αυτό το μαχαιροβγάλτη. Ευτυχώς, οι πρώην συναγωνιστές του κρατάνε τα στόματά τους ανοιχτά και σύντομα, ελπίζουμε, ότι ο Κωστόπουλος Χρήστος θα βρει την «πατριωτική τιμή» για να υπερασπιστεί το έγκλημά του στον κοινωνικό και οικογενειακό του περίγυρο. Γιατί αν νομίζει ο ίδιος και το σινάφι του, όπως και αυτοί που τους καλύπτουν, τους καθοδηγούν, τους οργανώνουν και τους χρηματοδοτούν τόσα χρόνια (και σύντομα θα έρθουν στο φως απλά στοιχεία γι’ αυτό), γιατί, αν νομίζουν, λοιπόν, όλοι αυτοί ότι μπορούν να μαχαιρώνουν από ανήλικα παιδιά έως διαδηλωτές και μετανάστες κι εμείς θα μένουμε με τα χέρια σταυρωμένα, δυστυχώς, για τους ίδιους, εξαπατήθηκαν άσχημα. Γνωρίζουμε πλέον τους υπεύθυνους πολλών επιθέσεων, όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη, αλλά και αλλού και μπορούμε να τους διαβεβαιώσουμε ότι, πολύ σύντομα, όσοι συμμετείχαν σ’ αυτές θα πρέπει να σηκώσουν και το βάρος των ευθυνών τους.
Είναι σαφές ότι δεν ξεχνάμε και φυσικά δεν συγχωρούμε.Δεν περιμένουμε τίποτα απ’ τα Μ.Μ.Ε. και την αστυνομία.Καλωσορίζουμε, λοιπόν τον Χ.Κωστόπουλο στη μάχη που ο ίδιος επέλεξε. Οι Λαγούδης Λ. και Δουμένικας Κ. έχουν σειρά, προς το παρόν.Η αλήθεια θα αρχίσει να λάμπει.
Αντιφασιστικοί Πυρήνες Επίθεσης – Κομμάντο 118
Υ.Γ. Ήταν αναμενόμενο ότι η αστυνομία θα απέκρυπτε την επίθεση”

01-07-2008
Επίθεση με πέτρες και μπογιές στο κτήριο του Δημαρχείου:
“ΑΝΑΛΥΨΗ ΕΥΘΗΝΗΣ
Εδώ και μερικά χρόνια , το κράτος δημιούργησε το όργανο της Δημοτικής αστηνομίας, μέσα στο πλαίσιο της ασφάλιας-ανασφάλιας που το ίδιο δημιουργεί και αναπαράγει. Αμέσως οι τοπικές αρχές απέκτισαν ένα ακόμη εργαλίο εκμετάλλευσης και επιβολής των αποφάσεών τους.Ένστολοι κομπλεξικοί, ενσωματώνοντας το μπατσιλίκι των ένοπλων δολοφόνων της συνομοταξίας τους, ξεχύνονται καθημερινά στους δρόμους των μητροπόλεων. Σύγχρονοι φοροεισπράκτορες της αυτοκρατορίας, μοιράζουν κλήσεις σε οχήματα, μαγαζιά, πλανόδιους για να αυξήσουν τα έσοδα των δήμων. Με τις «πλάτες» της κοινωνικής συναίνεσης, επιτίθενται και τραμπουκίζουν μικροπωλητές, μετανάστες κυρίως, που οι ίδιοι ο΄ριζουν παράνομους, αφου αυτοί είναι και ο νόμος.Η φυσική παρουσία των δημοτόμπατσων, αλλα και η νοοτροπία τους, το λιγότερο που αξίζει για μας, είναι το φτύσημο. Σήμερα (01/07/08) κάναμε ένα ένα βήμα παραπέρα: επιτεθήκαμε στο Δημαρχίο Θεσσαλονίκης σαν έμπρακτη και απλή εναντίωση στο θεσμό της Δημοτικής Αστυνομίας και ως ένδειξη αλληλεγγύης στους αναρχικούς Μ. Τσουραπά και Χ. Κοντορεβυθάκη.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΚΙΚΟΥΣ Μ. ΤΣΟΥΡΑΠΑ ΚΑΙ Χ. ΚΟΝΤΟΡΕΒΥΘΑΚΗ
Που διόκονται για απόπειρα εμρησμού αυτοκινήτου της Δημοτικής Αστυνομίας στο Π. Φάληρο
Δίκη: 11 Ιουλίου δικαστίρια Ευελπίδων
‘

15-07-2008
Εμπρηστική επίθεση σε γραφεία της ΝΔ:
“Τα ξημερώματα της Τετάρτης επιτεθήκαμε (με τα γνωστά πλέον υλικά: μπιτόνι με βενζίνη, 4 γκαζάκια, και μερικά κεράκια για να μας δώσουν τον επιθυμιτό χρόνο διαφυγής) στην Τ.Ο. της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ στην οδό Αφεντούλη 8 στην περιοχή του Διοικητηρίου.
Ήταν μια ακόμα πράξη πολέμου με την κοινωνία των φυλακών, μια μεγάλη αγκαλιά στους συντρόφους ΤΣΟΥΡΑΠΑ ΚΑΙ ΚΟΝΤΟΡΕΒΥΘΑΚΗ που θα ξαναβαδίσουν μαζί μας στο μονοπάτι της διαρκούς επιθετικής κίνησης ενάντια στο υπάρχον. Σ’ αυτούς που παρά τις πιέσεις που δέχτηκαν από το μετεμφυλιακό δικαστήριο δεν παραχώρησαν ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ και στήριξαν την επαναστατική επιλογή που έκαναν πριν ενά χρόνο και τους κόστισε 13 μήνες εγκλεισμού στις αποθήκες ψυχών της κοινοβουλευτικής δικτατορίας.
Ο αγώνας όμως δεν σταματά εδώ. Ο Γίωργος Βούτσης-Βογιατζής, ο Γιάννης Δημητράκης, ο Βαγγέλης Μποτζατζής καθώς και οι 6 συνολικά διωκόμενοι αυτής της περιόδου έχουν τον κόσμο της Αρνησης μαζί τους. Οι εχθροπραξίες θα συνεχίζονται με ή χωρίς φυλακισμένους. Οι επιθετικές ενέργειες δεν έρχονται να παίξουν το παιχνίδι της πολιτικής επικαιρότητας υπενθυμίζοντας στους κρατούντες το πολιτικό κόστος της ομηρίας επαναστατών. Οι επιθετικές ενέργειες ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΠΟΥ ΒΑΖΟΥΜΕ για την μεταφορά του επαναστατικού βιώματος στο ΕΔΩ και στο ΤΩΡΑ, το ραντεβού μας με την ιστορία, ο ανήσυχος ύπνος όσων ευθύνονται (και μέσω της ουδετερότητας τους) για την αποικιοποίηση των ζωών μας. Εμείς ξεκινήσαμε. Και θα αναζητούμε πάντα συνεργούς…
ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ…

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)σύνοδος για την μνήμη του ΕΜΙΛ ΑΝΡΥ

ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΜΕ!”

***

***

http://halastor.blogspot.com

Categories
Ασύμμετρη Απειλή

Η ΛΗΣΤΕΙΑ ΣΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Η ΛΗΣΤΕΙΑ ΣΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ – έντυπο Ασύμμετρη Απειλή

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΛΗΣΤΕΙΑΣ. ΣΗΜΕΙΑ ΕΠΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΟΜΗΣ ΜΕ ΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ

Μια πράξη, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή, ποτέ δεν είναι αυτή καθ’ αυτή επαναστατική. Είναι το υποκείμενο που νοηματοδοτεί την ενέργεια, που την κάνει επαναστατική ή οτιδήποτε άλλο (φυσικά, θα πρέπει να υπάρχει και μια αυτονόητη αντιστοιχία της πράξης με τη νοηματοδότησή της). Άλλο νόημα θα έχει ο εμπρησμός μιας αλβανικής τράπεζας, παράδειγμα, εάν οι δράστες είναι ναζί κι άλλο νόημα εάν οι δράστες είναι αναρχικοί . Το ίδιο συμβαίνει και με τις ληστείες. Έχοντας σαν πυξίδα αυτή τη διαπίστωση, ας αποπειραθούμε να κατηγοριοποιήσουμε το φαινόμενο της ληστείας. Χονδρικά, θα μπορούσαμε να κατατάξουμε τη ληστεία σε τρία “είδη”: η κοινή ληστεία, η “κοινωνική” ληστεία και η επαναστατική ληστεία. Φυσικά, η κατάταξη αυτή δεν περιορίζει το φαινόμενο σε αυστηρά οριοθετημένα σύνορα. Υπάρχουν τόσο οι υβριδικές καταστάσεις, αλλά και η μεταπήδηση από τη μια κατηγορία στην άλλη.
Ο «κοινός» ληστής (είτε ληστεύει τράπεζες, είτε περίπτερα), ανήκει στον υπό-κοσμο, στην αντι-κοινωνία. Είναι, δηλαδή, η ίδια η κοινωνία που κοιτάει τον εαυτό της στον καθρέφτη και βλέπει το είδωλό της ανεστραμμένο. Όπως ο μέσος μικροαστός θέλει να πλουτήσει ή να ανελιχθεί στην κοινωνική κλίμακα, έτσι και ο παράνομος κάνει το ίδιο με άλλα μέσα. Δημιουργεί μια αντίστοιχη ιδιότυπη ταξική και ιεραρχική αντι-κοινωνία, με τους δικούς της νόμους, τη δική της ηθική και τα δικά της έθιμα. Στην ουσία τους, όμως, η νόμιμη κοινωνία και η παράνομη αντι-κοινωνία, είναι δίδυμα αδέρφια.
Από την άλλη η κοινωνική ληστεία είναι σάρκα από τη σάρκα της αγροτικής κοινωνίας που τη γέννησε. Ο κοινωνικός ληστής δε συγκροτεί μια παράλληλη παράνομη αντι-κοινωνία, αντίθετα συμμετέχει στην κοινωνική ζωή σαν κανονικό μέλος της κοινότητας. Ο μαρξιστής ιστορικός Eric Hobsbawm αναφέρει σχετικά με τη σχέση του κοινωνικού ληστή με το χωρικό:
«Το ουσιαστικό στοιχείο, όσον αφορά τους κοινωνικούς ληστές, είναι το γεγονός ότι είναι εκτός νόμου και θεωρούνται κακούργοι από το φεουδάρχη και το κράτος, ενώ συγχρόνως παραμένουν μέσα στην επαρχιακή κοινωνία και θεωρούνται από τους κατοίκους ήρωες, προστάτες, εκδικητές, αγωνιστές για τη δικαιοσύνη, αρχηγοί απελευθερωτικών κινήσεων….
Η σχέση αυτή που ενώνει τον κοινό χωρικό με τον επαναστάτη, τον παράνομο και το ληστή κάνει ενδιαφέρον και σημαντικό το φαινόμενο της κοινωνικής ληστείας. Επί πλέον την ξεχωρίζει από δύο άλλους τύπους ληστείας στην ύπαιθρο, δηλ. από τη δραστηριότητα ενόπλων ομάδων επαγγελματικού τύπου ή από τους απλούς κλέφτες και από εκείνες της κοινωνίες, όπως πχ των Βεδουίνων, για τις οποίες οι επιδρομές είναι κανόνας ζωής».

Για τον κοινωνικό ληστή, ο απλός χωρικός δεν είναι “φυσική λεία”, ενώ ο χωρικός δε θεωρεί τον κοινωνικό ληστή ως “πραγματικό ληστή”: «ένας κοινωνικός ληστής δε θα βάλει ποτέ χέρι στη σοδειά του χωρικού. Στου τσιφλικά, όμως, οπωσδήποτε». Είναι χαρακτηριστική η αυτοπεριγραφή του Ιταλού ληστή Μάρκο Σιάρρα, που θεωρούσε τον εαυτό του ως μαστίγωμα του θεού, σταλμένου εναντίον των τοκογλύφων και αυτών που κατέχουν μη παραγωγικές εργασίες. Άλλωστε, ένα μεγάλο κομμάτι των κλοπιμαίων επιστρέφει στην αγροτική κοινότητα: ο ληστής χτίζει εκκλησίες ή τεμένη (αφού μοιράζεται τις ίδιες ηθικές και θρησκευτικές αντιλήψεις με την κοινότητα), παντρεύει τις φτωχές κοπέλες, χρηματοδοτεί ακόμα και δημόσια έργα! Πολλές φορές μάλιστα, δίνει λεφτά σε φτωχές οικογένειες. Ο Πάντσο Βίλλα μοίρασε τη λεία της πρώτης του ληστείας ως εξής: 5000 πέσος στη μητέρα του, 4000 σε συγγενείς, αγόρασε ένα ραφτάδικο σε ένα φτωχό, για να συντηρήσει την οικογένειά του, βοήθησε άλλον ένα φτωχό για να κρατήσει το μαγαζί του και ότι περίσσεψε το ξόδεψε σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη. Ο περουβιανός Λουίς Πάρδο, μοίραζε χούφτες με ασημένια νομίσματα, σεντόνια, σαπούνια, μπισκότα, κεριά κλπ Για τον Ντιέγο Κοριέντες της Ανδαλουσίας, έλεγαν ότι «κλέβει τον πλούσιο, βοηθά το φτωχό και δε σκοτώνει κανένα» και για τον Μπίλλυ δε Κιντ στη Ν.Δ. Αμερική: «ήταν καλός με τους μεξικανούς. Έμοιαζε με τον Ρομπέν των δασών. Έκλεβε από τους λευκούς και έδινε στους μεξικανούς». Ο Τζέσση Τζαίημς, αφού δάνεισε 800 δολάρια σε μια χήρα, για να πληρώσει το χρέος της σ’ έναν τραπεζίτη, ύστερα λήστεψε την τράπεζα και πήρε πίσω τα χρήματα.
Οι πράξεις αυτές έκαναν τους ληστές ιδιαίτερα αγαπητούς στο λαό. Ακόμα και οι ιδιοκτήτες κτημάτων, προτιμούσαν να έχουν πάρε-δώσε με ληστές παρά με την αστυνομία. Ένας βραζιλιάνος κτηματίας το 1930, έλεγε:
«προτιμώ να έχω να κάνω με ληστές, παρά με την αστυνομία. Η αστυνομία είναι ένα μπουλούκι σκυλοφονιάδων, που έρχονται από την πρωτεύουσα με την ιδέα ότι όλοι οι άνθρωποι της επαρχίας προστατεύουν τους ληστές. Νομίζουν ότι γνωρίζουμε όλες τις εξόδους αποδράσεώς τους. Έτσι ο κύριος στόχος τους είναι αν αποσπάσουν ομολογίες με κάθε μέσο…
Και οι ληστές; Οι ληστές συμπεριφέρονται σα ληστές… Αν εξαιρέσουμε μερικούς που είναι πραγματικά σκληροί, δεν κάνουν κακό, παρά μόνο όταν τους κυνηγά η αστυνομία».

Ο κοινωνικός ληστής, παρ’ ότι έχει πολλά κοινά σημεία με τον κοινωνικό επαναστάτη, έχει και πολλές σημαντικές διαφοροποιήσεις. Ο κοινωνικός ληστής δεν έχει σα στόχο τον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, αλλά είναι μια φιγούρα ατομικής εξέγερσης, μια πρωτόγονη μορφή κοινωνικής διαμαρτυρίας, προάγγελος και δυναμικό εκκολαπτήριο της εξέγερσης (σύμφωνα με τον Hobsbawm). Ο κοινωνικός ληστής είναι πάνω απ’ όλα εκδικητής:
«Εκδίκηση για προσωπική ταπείνωση, εκδίκηση και για εκείνους που καταπιέζουν τους άλλους. Το Μάη του 1744, ο αρχιληστής Ολέσκα Ντόβμπους χτύπησε το σπίτι του άρχοντα (σ.σ. σκληρού φεουδάρχη) Κονσταντίν Ζλοτίνσκι. Του βαλε τα χέρια πάνω στη φωτιά μέχρι να καούν, του βαλε δαυλιά αναμμένα πάνω στο δέρμα και δεν ήθελε να ακούσει για εξαγορά. “Δεν ήρθα εδώ για τα λεφτά σου αλλά για την ψυχή σου, γιατί αρκετά βασάνισες τόσο κόσμο”.»
Το σύνηθες πρότυπο του κοινωνικού ληστή είναι το εξής : μετά από μια άδικη δίωξη ή μετά από μια εγκληματική και βάναυση συμπεριφορά των τοπικών αρχών (μερικές φορές μετά και από έγκλημα τιμής), ο αγρότης βγαίνει στο βουνό και γίνεται ληστής, παίρνοντας όχι μόνο προσωπική εκδίκηση, αλλά και εκδίκηση εξ ονόματος όλης της κοινότητας. Η ιστοριογραφία βρίθει με περιπτώσεις εκδίκησης απέναντι σε τοπικούς άρχοντες, όπως η παραπάνω. Οι Ρώσοι ευγενείς, προς το τέλος του 18ου αιώνα, χαρακτήριζαν τους ληστές ως «κτήνη με ανθρώπινη μορφή, έτοιμοι να βεβηλώσουν κάθε τι ιερό, να σκοτώσουν, να λεηλατήσουν, να κάψουν, να βιάσουν τη θέληση του Κυρίου και τους νόμους του Κράτους». Η γνώμη, όμως, των τοπικών κοινοτήτων ήταν τελείως διαφορετική:
«Ο κλέφτης ανήκει στη μια πλευρά της κοινωνίας, εκείνη των φτωχών και των καταπιεσμένων. Μπορεί είτε να αφομοιωθεί απ’ την επανάσταση του χωρικού ενάντια στον αφέντη, της παραδοσιακής κοινωνίας ενάντια στη σύγχρονη, των περιθωριακών κοινοτήτων ή εκείνων της μειοψηφίας ενάντια στην ένταξή τους μέσα σε ένα πιο πλατύ σύστημα…»
Εδώ υπάρχει ένα κομβικό σημείο: ο κοινωνικός ληστής, ως άτομο πλήρως ενταγμένο στην παραδοσιακή αγροτική κοινωνία, είναι “παραδοσιακός επαναστάτης”. Η εξέγερσή του δεν αποσκοπεί στο μετασχηματισμό, αλλά στην επιστροφή πίσω στη ζωή των μικρών αγροτικών κοινοτήτων. Άλλωστε, στερούμενος από θεωρητική βάση, δεν πολεμούσε την εκμετάλλευση, αλλά την υπερ-εκμετάλλευση, δεν πολεμούσε την εξουσία, αλλά την κατάχρησή της:
«Προσπαθεί να παγιώσει το δίκιο ή τις “παλιές συνήθειες”, δηλ. τις δίκαιες σχέσεις στο εσωτερικό μιας καταπιεσμένης κοινωνίας. διορθώνει τα στραβά όπως θα λέγαμε. Δεν προσπαθεί να δημιουργήσει μια κοινωνία που να βασίζεται πάνω στην ελευθερία και την ισότητα. Οι ιστορίες που λέγονται γι αυτόν δείχνουν μέτριους θριάμβους , όπως πχ σώζει το κτήμα μιας χήρας, σκοτώνει έναν τοπικό τύραννο, ελευθερώνει έναν κρατούμενο κι εκδικείται έναν άδικο φόνο. Το πολύ-πολύ, κι αυτό συμβαίνει σπάνια,- όπως ο Βαρνταρέλλι στην Απούλια της Ιταλίας, να διατάζει τους παραγωγούς να δίνουν ψωμί στους εργάτες τους, να επιτρέπουν στους φτωχούς να συλλέγουν τη σπορά ή μπορεί και να μοιράσει δωρεάν αλάτι, κι έτσι να περιορίσει τους φόρους…»
Αυτή η ταύτιση του κοινωνικού ληστή με την κοινότητα, τον οδηγεί σε πόλεμο κυρίως με την τοπική εξουσία και λιγότερο με την κεντρική εξουσία (η οποία κάνει ελάχιστες εμφανίσεις στις κλειστές αγροτικές κοινότητες). Στο λαϊκό φαντασιακό, η κεντρική εξουσία αγνοεί τη βαναυσότητα και την ασυδοσία της τοπικής εξουσίας. Το παράδειγμα του Ρομπέν των Δασών, συμπυκνώνει τα βασικότερα στερεότυπα της κοινωνικής ληστείας, ανάμεσα στα οποία βρίσκεται και η αποενοχοποίηση της κεντρικής εξουσίας για τα εγκλήματα των φεουδαρχών και των τοπικών αρχόντων. Ο βασιλιάς Αρθούρος συμπυκνώνει όλα τα χαρίσματα του καλοκάγαθου βασιλιά, ο οποίος αγνοεί τη βαναυσότητα του σερίφη του Νοτιγχαμ. Με λίγα λόγια, η κοινωνική ληστεία δεν έρχεται σε ρήξη με τους θεσμούς, αλλά με τους φορείς των θεσμών. Πολλές φορές μάλιστα, αναλαμβάνουν να υποκαταστήσουν το κενό της «φιλολαϊκής και πεφωτισμένης ηγεσίας». Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των Γκουτζάρ στην Ινδία. Οι Γκουτζάρ είχαν μια ισχυρή παράδοση ανεξαρτησίας και παρανομίας. Το 1824 «τα πιο τολμηρά πνεύματα της Σαρχανπούρ, παρά να πεθάνουν από την πείνα, σχημάτισαν ομάδα υπό την αρχηγεία ενός ληστή με το όνομα Κάλλουα». Ο Κάλλουα, ντόπιος Γκουτζάρ, λήστευε τους μπάνια, την κάστα των εμπόρων και των τοκογλύφων:
«τα αίτια που οδηγούσαν τους δακοΐτες στη ληστεία, δεν ήταν τόσο η λεηλασία, όσο η επιθυμία της επιστροφής τους στον παλιό τρόπο ζωής χωρίς νόμους και κανόνες που επιβάλανε οι ανώτερες αρχές…
Ο Κάλλουα συνάπτοντας συμμαχία με ένα σημαντικό Ταλούκνταρ (τσιφλικά αξιωματούχο), που είχε υπό τον έλεγχό του σαράντα χωριά, και άλλους δυσαρεστημένους ευγενείς, επέκτεινε την εξέγερσή του με επιθέσεις εναντίον αστυνομικών τμημάτων, παίρνοντας αρκετό θησαυρό από διακόσιους αστυνομικούς φρουρούς και λεηλατώντας ολόκληρη την πόλη Μπαγκαουνπουρ. Έπειτα κήρυξε τον εαυτό του Ραγιά Καλιάν Σιγκ (βασιλιά) κι έστειλε παντού μηνύματα βασιλικού τύπου για να απαιτήσει φόρο υποτέλειας»
Στη Ρωσία ο εκάστοτε αρχιληστής θεωρούνταν μνηστήρας του θρόνου, ενσαρκωτής του “τσάρου των ζητιάνων”, του καλού λαϊκού τσάρου που αντικαθιστούσε τον τσάρο των βογιάρων, των ευγενών και προνομιούχων:
«Η μεγάλη αγροτική εξέγερση του 17ου και 18ου αιώνα, κατά μήκος του κάτω Βόλγα, ήταν έργο των Κοζάκων- Μπουλάβιν, Μπολοτνίκοφ, Στένκα Ράζιν (ο ήρωας των λαϊκών τραγουδιών)και του Γεμαλιάν Πουγκατσόφ – κι ας σημειωθεί ότι οι Κοζάκοι, εκείνο τον καιρό ήταν κοινότητες, ελευθέρων αγροτών επιδρομέων. Κι όπως ο Ραγιά Κολιάν Σιγκ, τους συναντάμε να κάνουν αυτοκρατορικές δηλώσεις. Οι άνδρες τους, όπως και οι ληστές της νότιας Ιταλίας, το 1860, σκοτώνουν, καίνε, λεηλατούν, καταστρέφουν τα γραπτά ντοκουμέντα που κατοχυρώνουν τη δουλεία και την υποταγή, τους λείπει όμως το πρόγραμμα, εκτός βέβαια από το να καταστρέψουν την καταπιεστική μηχανή».

Αυτή η στάση πολλών κοινωνικών ληστών δεν πρέπει να μας ξενίζει, καθώς οι ληστές ήταν “primitive rebels” και όχι συνειδητοί αντισυστημικοί επαναστάτες. Παρ’ όλα αυτά, οι ληστές ήταν οι πρώτοι που στελέχωναν τις επαναστατικές απόπειρες, όποτε αυτές ξεσπούσαν. Τόσο σε εθνικο-κοινωνικούς αγώνες (κλέφτες, χαϊδούκοι, χαϊνηδες, ζεϊμπέκοι κλπ), όσο και σε κοινωνικές επαναστάσεις (με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον ληστή Πάντσο Βίλλα, που πρωταγωνίστησε στο πλευρό του Εμιλιάνο Ζαπάτα στην αγροτική επανάσταση στο Μεξικό):
«…οι ληστές συμμετέχουν στις αξίες και τις επιδιώξεις του αγροτικού κόσμου, σαν παράνομοι δε και αντάρτες, είναι ευαίσθητοι στις επαναστατικές τους κινήσεις. Σαν άνθρωποι που έχουν κερδίσει ήδη την ελευθερία τους, βλέπουν με περιφρόνηση την αδράνεια και την παθητικότητα της μάζας, σε περιόδους όμως επανάστασης αυτή η παθητικότητα εξαφανίζεται και μεγάλος αριθμός αγροτών γίνονται ληστές»
Χαρακτηριστικό παράδειγμα κοινωνικών ληστών, που έγιναν επαναστάτες, ήταν οι κλέφτες στον ελλαδικό χώρο. Το σώμα των κλεφτών ήταν, σύμφωνα με τον Μακρυγιάννη, «σύνηθες καταφύγιον των εχόντων εντονότερον της λευθερίας το ελατήριον». Ο Δημήτρης Φωτιάδης γράφει για τους κλέφτες:
«όσοι από τους ραγιάδες δεν υπόφερναν να είναι δούλοι μήτε των Τούρκων μήτε των κοτζαμπάσηδων, φεύγουνε στα βουνά κι εκεί στις περήφανες κορφές, στις δυσκολοδιάβατες κλεισούρες, στ’ άγρια φαράγγια και στα πυκνά τα δάση στήνανε το λημέρι τους, το καθένα μια κολυμπήθρα λευτεριάς. Γυμνοί, νηστικοί, ξυπόλυτοι, κυνηγημένοι, μια ευχή είχαν στα χείλη τους : «καλό βόλι». Γύρευαν όχι ήσυχο, μα λεύτερο θάνατο.
Αυτούς τους κλέφτες τη «μαγιά της λευτεριάς», τους αγάπαγε ο λαός, τους καμάρωνε, τους υποστήριζε, τους έδινε τροφές- ήταν οι προστάτες του. Όποιος Τούρκος ή κοτζαμπάσης αδικούσε το ραγιά, τον τιμώραγε το βόλι του κλέφτη…
Εκεί γύρω από τα 1650 ως τα 1690, η Ρούμελη είχε γιομίσει από κλέφτες. Έναν ξέκαναν οι Τούρκοι, δέκα φύτρωναν»
Τόσο γιγαντώθηκε το φαινόμενο της κοινωνικής ληστείας, που οι Οθωμανοί και οι κοτζαμπάσηδες αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν την κλασική τακτική: ήρθαν σε συμφωνία με πολλούς κλέφτες και τους μετατρέψανε σε αρματολούς. Έτσι, οι ανυπότακτοι κλέφτες απόκτησαν έναν ακόμα εχθρό.
Αργότερα, με το ξέσπασμα της επανάστασης, οι κλέφτες ήταν οι μεγαλύτεροι πρωταγωνιστές της απελευθέρωσης. Στη θέση, όμως του Τούρκου κατακτητή, κάθισε ο Έλληνας κατακτητής. Πολλοί ήταν οι κλέφτες, που ασφυκτιώντας στο νέο καθεστώς της «ελεύθερης» Ελλάδας, επέστρεψαν στα βουνά και συνέχισαν τις ληστείες.

Στις αρχές του 20ου αιώνα οι σλαβομακεδόνες ληστές συμμετέχουν στην επαναστατική κίνηση των Κομιτατζήδων (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση ή IMRO), οι οποίοι έδρασαν στα χνάρια των Βουλγάρων χαϊδούκων. Το ίδιο και ο Ούγγρος ληστής Σαντόρ Ρόσα, ηγέτης των ληστών απ’ το 1841 και επαναστάτης μετά το1849. Εκτός όμως από τους ληστές που συμμετείχαν στις εθνικο-κοινωνικές επαναστάσεις, υπάρχουν και αυτοί που έδρασαν σαν κοινωνικοί επαναστάτες. Οι ληστές του Μπάνταμ πολέμησαν στο πλάι των κομμουνιστών το 1926. οι ληστές της Ιάβας στηρίξανε τον Σουκάρνο και τους κομμουνιστές, ενώ οι ληστές της Κίνας ακολούθησαν τον Μάο Τσε Τουγκ, ο οποίος ήταν βαθιά επηρεασμένος από την τοπική παράδοση της λαϊκής αντίστασης:
«πως μπορεί να σωθεί η Κίνα; Η απάντηση του νεαρού Μάο ήταν: μιμηθείτε τους ήρωες του Λιανγκ Σαν Πο, δηλ. τους ελεύθερους ανταρτοληστές της νουβέλας “Κατά μήκος του ποταμού”. Επιπλέον ο Μάο τους στρατολόγησε συστηματικά. Δεν ήταν τάχα πολεμιστές και με τον τρόπο τους, πολεμιστές κοινωνικά συνειδητοί; Οι “κοκκινοτρίχηδες”, μια φοβερή οργάνωση αλογοκλεφτών που δρούσε ακόμα στη Ματζουρία το 1920, απαγόρευε στα μέλη της να επιτίθενται εναντίον των γυναικών, των γερόντων και των παιδιών, ενώ τους ανάγκαζε να κάνουν επιθέσεις εναντίον όλων των πολιτικών υπαλλήλων και επίσημων προσώπων, αλλά “αν ένας άνθρωπος είχε καλή φήμη θα του αφήσουν τη μισή περιουσία, αν όχι, θα του τα πάρουν όλα”. Το 1929 ο όγκος του Κόκκινου Στρατού του Μάο, μοιάζει να αποτελείται από “ανυπόλυπτα στοιχεία” (για να χρησιμοποιήσουμε τη δική του ταξινόμηση “από στρατιώτες, ληστές, κλέφτες, ζητιάνους και πόρνες”). Ποιος διακινδύνευε εκείνες τις μέρες να αναμιχτεί σ’ έναν παράνομο σχηματισμό, εκτός απ’ τους ίδιους τους παράνομούς; “Αυτός ο κόσμος πολεμάει με πάρα πολύ θάρρος”, παρατηρούσε ο Μάο…»
Όπως στην Κίνα, έτσι και στην Κολομβία, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, οι κοινωνικοί ληστές εντάχθηκαν σε αντάρτικες κομμουνιστικές ή αριστερίζουσες αγροτικές ομάδες. Δύο ήταν οι βασικοί λόγοι που έφερναν κοντά τους ληστές με τους επαναστάτες: πρώτον, η ανιδιοτέλεια των επαναστατών (αναρχικών και κομμουνιστών), που παρά τη μόρφωσή τους και την ανώτερη κοινωνική τους θέση, με την συμπεριφορά τους και τη βοήθεια που παρείχαν στους αγροτικούς πληθυσμούς, γοήτευαν τους ληστές και δεύτερον, η συνάντηση ληστών και επαναστατών στη στρατιωτική θητεία και στη φυλακή.
Στον κανόνα, όμως, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αρκετές φορές οι ληστές επιστρατεύονται από τις αρχές για να πολεμήσουν τους κομμουνιστές αντάρτες. Ο βραζιλιάνος ληστής Λαμπιάο πήρε τον τίτλο του λοχαγού για να αποκρούσει την κομμουνιστική φάλαγγα Prestes. Ο Ιταλός ληστής Τζουλιάνο, συμμάχησε με τους Σικελούς φεουδάρχες και στράφηκε εναντίον των κομμουνιστών ανταρτών. Στη Ρωσία και τη Ουγγαρία, αρκετοί χαϊδούκοι δέχονταν το ρόλο της έφιππης φρουράς ιπποτών, που φύλαγε τα σύνορα (αναφέραμε πιο πάνω και το αντίστοιχο παράδειγμα των αρματολών στον ελλαδικό χώρο). Σε άλλη περίπτωση, οι ληστές έβγαλαν και δήμαρχο (τον Λουίς Μπορέγο, στο Μπενεμεχί). Οι περιπτώσεις, αν και δεν είναι πολλές, είναι χαρακτηριστικές.

Κλείνοντας το κεφάλαιο για την κοινωνική ληστεία, ας παραθέσουμε ένα αποσπάσματα από τον Hobsbawm, που σκιαγραφεί τη θέση του μέσου κοινωνικού ληστή, στην αγροτική (και όχι μόνο) κοινωνία:
«Ο ληστής είναι γενναίος, είτε δρα, είτε είναι θύμα. Πεθαίνει αψηφώντας το κάθε τι. Τίμια και πολυάριθμα παλικάρια από φτωχογειτονιές κι απ’ τα περίχωρα, που δε διαθέτουν τίποτα περισσότερο εκτός από το κοινό, αλλά πολύτιμο δώρο της δύναμης και του θάρρους, παρομοιάζουν τον εαυτό τους με ληστή. Σε μια κοινωνία, όπου οι άνθρωποι ζούνε κάτω από συνθήκες δουλοπρέπειας, σαν εξαρτήματα μεταλλικών μηχανών ή σαν κινητά μέρη ανθρώπινων μηχανών, ο ληστής ζει και πεθαίνει χωρίς να σκύβει το κεφάλι».

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΛΗΣΤΕΙΑ

« Στην πραγματικότητα η ένοπλη ληστεία μας ήταν ένας πόλεμος
στην καρδιά του κράτους… Συχνά στοχάζομαι και γελάω με τους
χαρακτηρισμούς που δίνει η δικαστική εξουσία σε ορισμένους από μάς.
Μας αποκαλεί “πορωμένους εγκληματίες” και “επικίνδυνους
κακοποιούς”, με την ίδια ευκολία που τους ελεύθερους καρχαρίες
και ύαινες του κεφαλαίου τους χαρακτηρίζει νομοταγείς πολίτες!
Εμένα με λένε ληστή, ενώ εγώ θεωρώ ότι έκανα μια πράξη
ανθρωπιστικής σημασίας στην κοινωνία της ανισότητας»
Θόδωρος Τσουβαλάκης

Η παράδοση της κοινωνικής ληστείας και η σύνδεση των ληστών με τα επαναστατικά κινήματα, επηρέασαν πολύ βαθιά τόσο την ριζοσπαστική αριστερά, όσο και τους αναρχικούς. Η ληστεία χρησιμοποιείται πλέον όχι μόνο για λόγους επιβίωσης, αλλά και ως μέσο αγώνα. Η πολυμορφία του ριζοσπαστικού κινήματος, είχε σαν επακόλουθο να υπάρχει και πολυφωνία ως προς τη χρήση του μέσου της ληστείας. Έτσι, έχουμε περιπτώσεις που η ληστεία γινόταν αποδεκτή μόνο ως μέσο χρηματοδότησης μιας οργάνωσης ή ενός κόμματος (φαινόμενο που συναντάμε σε γραφειοκρατικές αναρχικές οργανώσεις σαν τη CNT και σε επίσημα Κομμουνιστικά Κόμματα σαν τους μπολσεβίκους και το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Πολλοί ληστές, μάλιστα, δούλευαν κανονικά ως μισθωτοί εργάτες!). Έχουμε, επίσης, περιπτώσεις που η ληστεία συμβολίζει τη ρήξη του ατόμου με την κοινωνία της αλλοτρίωσης και της εκμετάλλευσης (αυτή είναι η περίπτωση των αναρχοατομικιστών, που αν και χρησιμοποιούσαν τις ληστείες για προσωπική αυτοχρηματοδότηση, δεν παρέλειπαν μέρος της λείας τους να το διοχετεύουν σε κινηματικούς σκοπούς, αντιπληροφόρηση, έκδοση μπροσουρών, βιβλίων κλπ). Στις πιο πολλές περιπτώσεις, οι ληστείες χρησίμευαν και για τους δύο σκοπούς: και για αυτοχρηματοδότηση, και για τη χρηματοδότηση του αγώνα.

Παρά την ουσιώδη κριτική που έκανε ο Καρλ Μαρξ (και ο γαμπρός του Πωλ Λαφάργκ, στο βιβλίο του “Δικαίωμα στην τεμπελιά”) στη μισθωτή εργασία, η γραφειοκρατική Αριστερά, αγιοποίησε την μισθωτή εργασία και δημιούργησε τον εργάτη-πρότυπο, που θα δουλεύει σκληρά όχι μόνο στον σοσιαλισμό, αλλά και στον καπιταλισμό! Η λογική της γραφειοκρατίας, πάνω στο ζήτημα των απαλλοτριώσεων, ήταν απλή: ο αγώνας πρέπει να χρηματοδοτηθεί. Πως; Θα πάμε εκεί που βρίσκονται μαζεμένα τα χρήματα. Στους ναούς του καπιταλισμού: στις τράπεζες. Στη λογική αυτή, δεν υπάρχει πουθενά η κριτική της μισθωτής εργασίας και της συνακόλουθης αλλοτρίωσης. Όλες οι απαλλοτριώσεις γίνονταν υπό την αιγίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος, . Οι ληστείες γίνονταν μόνο με την έγκριση του Κόμματος,* “μέσα στα πλαίσια της σοσιαλιστικής ιδεολογίας και διαπαιδαγώγησης”. Η ληστεία πρέπει να είναι “αφιλοκερδής”.
Από κει και πέρα ο εργάτης όφειλε να είναι τίμιος, εργατικός , δουλευταράς, να δίνει το καλό παράδειγμα… Ακόμα και αναρχικοί (όπως οι Los Errantes) είχαν αυτή τη περίεργη αναρχο-σταχανοβίτικη αντίληψη.
Από την άλλη, για πολλούς αναρχικούς, οι ληστείες δεν αποτελούσαν μονάχα τρόπο χρηματοδότησης του αγώνα, αλλά και έμπρακτη κριτική της μισθωτής εργασίας. Οι Εργάτες της Νύχτας, έβλεπαν την ιλλεγκαλιστική δραστηριότητα ως συμπληρωματική των μεγάλων συλλογικών εργατικών αγώνων εναντίον του κεφαλαίου Οι Εργάτες της Νύχτας καταξιώθηκαν ως διαρρήκτες “παρασίτων”: αξιομνημόνευτη ήταν η διάρρηξη στον Καθεδρικό Ναό της Τουρ, όπου έγραψαν στον τοίχο: “μεγαλοδύναμε θεέ βρες τους κλέφτες σου”( την ίδια περίπου περίοδο οι Τερροριστές-Απαλλοτριωτές στη Ρωσία είχαν καταστρέψει μια “θαυματουργή” εικόνα). Ο Μάριους Ζακόμπ, εμβληματική φυσιογνωμία των «νυχτερινών εργατών», στην απολογία του στο δικαστήριο έλεγε ότι δεν τον ενοχλούσε η εργασία αυτή καθ’ αυτή, αντίθετα τον ευχαριστούσε. Αυτό που τον ενοχλούσε ήταν η μισθωτή εργασία, ο “ξεπεσμός στην πορνεία της εργασίας”, η “εργασία ως ελεημοσύνη και δημιουργός πλούτου”. Δεν ενέκρινε αυτή καθ’ αυτή την κλοπή ( “θα ήθελα να ζω σε μια κοινωνία χωρίς κλοπή”), αλλά τη χρησιμοποιούσε ως “μια αρμόζουσα μορφή εξέγερσης στην πάλη ενάντια στην πιο άδικη μορφή κλοπής: την ατομική ιδιοκτησία.”:

“Αν στράφηκα στις ληστείες, δεν το έκανα για το κέρδος. Ήταν ζήτημα αρχής, ήταν ζήτημα δικαίου. Προτίμησα να διατηρήσω την ελευθερία μου, την ανεξαρτησία μου, την αξιοπρέπειά μου ως άνθρωπος, παρά να γίνω δημιουργός πλούτου του αφεντικού μου”. “
Ο αγώνας θα σταματήσει μόνο όταν οι άνθρωποι θα μοιράζονται τη χαρά και τον πόνο τους, την εργασία και τον πλούτο τους… Όταν όλα θα ανήκουν σε όλους. Ως επαναστάτης αναρχικός έκανα την επανάστασή μου: ΑΣ ΕΡΘΕΙ Η ΑΝΑΡΧΙΑ”.

Πραγματικά, μέσα σε λίγες σειρές ο Ζάκομπ, είπε όσα δεν μπορούν να πουν μέσα σε δεκάδες τόμους οι φλύαροι ακαδημαϊκοί. Η ληστεία γι αυτόν ήταν τόσο μια έμπρακτη κριτική της εκπόρνευσης της εργασίας (της μετατροπής της σε μισθωτή), όσο και ένα ακόμα μέσο αγώνα για την αναρχική/ κομμουνιστική κοινωνία. Τις ίδιες απόψεις μοιράζονταν πάρα πολλοί αναρχικοί (από αναρχοατομικιστές μέχρι αναρχοκομμουνιστές) που ακολούθησαν την ιλλεγκαλιστική οδό και ήρθαν σε ρήξη με τη συντηρητική και γραφειοκρατική πτέρυγα του αναρχικού κινήματος. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αναρχικού, που κατασυκοφαντήθηκε και πολεμήθηκε όσο κανένας άλλος, είναι ο Φραντσίσκο Σαμπατέ Λιοπάρτ (ή ελ τσίκο). Ο Σαμπατέ, ξεκίνησε την πορεία του συμμετέχοντας στις grupos especificos (ειδικές ομάδες), που ήταν ομάδες δράσης νεαρών αντιεξουσιαστών που “πολεμούσαν την αστυνομία, σκότωναν τους αντιδραστικούς, ελευθέρωναν τους φυλακισμένους και λεηλατούσαν τις τράπεζες”. Στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμησε στο πλευρό του αναρχικού (επίσης ληστή) Γκαρθία Όλιβερ. Το 1937 φυλακίστηκε από τους δημοκρατικούς συμμάχους της CNT, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει. Μετά την ήττα το 1939, ο Σαμπατέ, με δεκάδες ακόμα αναρχικούς (ανάμεσα στους οποίους και ο ειρηνιστής Εσπαλιάργας που συμμετείχε στις ληστείες μόνο άοπλος!), συνέχισε την αντάρτικη δράση κατά του Φράνκο, ερχόμενος σε ρήξη με την επίσημη ηγεσία της CNT. Μετά τη δολοφονία του, ο Σαμπατέ ενέπνευσε μια νέα γενιά αναρχικών, αυτόνομων και φιλο-καταστασιακών που δεν μπορούσαν να καλυφθούν από τη μετριοπαθή δημοκρατική CNT και συγκρότησαν την παράνομη οργάνωση MIL (Ιβηρικό Κίνημα Απελευθέρωσης). Το MIL δημιούργησε το 1971 τις Αυτόνομες Ομάδες Δράσης, που δραστηριοποιήθηκαν κυρίως με επιθέσεις κατά χρηματαποστολών τραπεζών και με ενέργειες υποστήριξης και απελευθέρωσης φυλακισμένων μαχητών. Οι ληστείες κάλυπταν όχι μόνο τις οργανωτικές ανάγκες του MIL, αλλά και τις προσωπικές ανάγκες των μελών του. Χρηματοδοτούσαν, επίσης, επιτροπές απεργών εργατών και βοηθούσαν τους απολυμένους.
Μετά την αυτοδιάλυση του MIL, ιδρύθηκαν οι Αυτόνομες Ομάδες (GG.AA). Σε μια συνέντευξη που έδωσαν τα μέλη των GG.AA. στη FIGA (Ιβηρική Ομοσπονδία Αναρχικών Ομάδων), απαντούν στην ερώτηση, εάν μεταχειρίζονται τις απαλλοτριώσεις ως μέσο επιβίωσης: «Ο συντονισμός των ομάδων χρειαζόταν κάποια οικονομικά μέσα για να πραγματοποιηθούν συγκεκριμένες δράσεις. Προφανώς, οι ομάδες αυτές θα έπρεπε να βρουν τα οικονομικά μέσα για να καλύψουν και τις δικές τους ανάγκες. Δεν έχουμε φυσικά κανέναν ενδοιασμό στο να κάνουμε μια απαλλοτρίωση για να καλύψουμε τις προσωπικές μας ανάγκες και επιθυμίες. Μακροπρόθεσμα όμως, δε ζούσαμε απ’ τις απαλλοτριώσεις και κάποιοι από εμάς εργαζόταν. Κάποιοι άλλοι, όχι…»

Στην υπόλοιπη Ευρώπη (και όχι μόνο), η ιεροποήση της εργασίας απ’ τη γραφειοκρατική Αριστερά και την CNT και τις παραφυάδες της, δέχεται απανωτά πλήγματα από το νέο ριζοσπαστικό κίνημα που αναπτύσσεται:
“Τώρα πια η ηθική εργασία, υπομόχλιο των προηγούμενων θεωριών, που βρισκόταν στη βάση του απόλυτου εργοστασίου όπως η Θεία Ευχαριστία στη θρησκεία, όχι μόνο αμφισβητείται, αλλά γίνεται αντικείμενο άρνησης και χλεύης”

Οι os cangaceiros, που πήραν την ονομασία τους από τους ομώνυμους λατινοαμερικάνους ληστές, αναφέρουν σχετικά:
“…στη Γαλλία μετά το 1968, πολλά ριζοσπαστικά στοιχεία είχαν ζήσει μια πραγματική κοινωνική και πολιτική ανταρσία μέσω της παραβατικότητας- εμπνευσμένη λίγο-πολύ από την αναρχική παράδοση των αρχών του 20ου αιώνα, αυτή του Μάριους Ζακόμπ και των Εργατών της Νύχτας ή της συμμορίας Μποννό. Παράλληλα αναπτυσσόταν μια μεγάλη αυθόρμητη νεανική παραβατικότητα, αυτή των συμμοριών της γειτονιάς που ερχόταν σε ρήξη με τους σχολικούς θεσμούς και τη μισθωτή εργασία” (οι ίδιοι οι os cangaceiros χρηματοδοτούσαν τις δραστηριότητες τους από δράσεις ατομικής επανοικειοποίησης και κανένα μέλος τους δεν εργαζόταν).

“Μη λέτε πια κάτεργο, αλλά να λέτε: εργασία”, έλεγε σε προκήρυξή της στο Μπορντό, η Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας των Βανδαλιστών. Και τραγουδούσαν: “Εφ’ όσον η Θεωρία πραγματωνόταν/ Λεηλατήσαμε τα μαγαζιά / Ότι παράγεις σου ανήκει/ Μόνο τα αφεντικά σε κλέβουν/ Άμα πληρώνεις στα μαγαζιά/ Είσαι κοροΐδο” (“Η Κομμούνα δεν πέθανε!”)
Το ριζοσπαστικό κίνημα ανακαλύπτει εκ νέου τους ιλλεγκαλιστές αναρχικούς, τραγουδάει για τον Ραβασόλ, τον Μπονό, τον Πάντσο Βίλλα και άλλους επαναστάτες ληστές (κάθε λογής “φράξιας” του επαναστατικού κινήματος). Σε ένα από τα τραγούδια του Μάη του 68, οι εξεγερμένοι τραγουδούσαν:

«Ο Μάχνο, ο Βίλλα κι ο Ντουρρούτι/ Ήξεραν πως να χειρίζονται αυτό το εργαλείο/Που δίνει στην ποίηση ζωή,/ Το πολυβόλο./Θα ξαναφέρουμε ακόμα τον Μπονό/Και θα δώσουμε ένα και σ΄ αυτόν/ Ώστε να έρθει με το αυτοκίνητό του/ Να πάρει μερικά κεφάλια./ Μέχρι να δούμε αυτή την κοινωνία του θεάματος/ Να ψυχορραγεί τελικά, δολοφονημένη/ Απ’ τα συμβούλια, σε όλο τον κόσμο/ Με τις ριπές του πολυβόλου»
Η συμμορία Μπονό (αναρχοατομικιστές ληστές, γνωστοί και ως “τραγικοί ληστές”): «θα εμπνεύσει ποιητές (Joe Dassin, Paul Paillete), έργα αντιτέχνης ( Michele Bernstain {σ.σ. συντρόφισσας του Γκυ Ντεμπόρ}) και διάφορα μυθιστορήματα (Leo Malet). Το Μάη του 1968, κατά τη διάρκεια της κατάληψης της Σορβόννης στο Παρίσι, οι “λυσσασμένοι” σιτουασιονιστές αφιέρωσαν στο θρυλικό αναρχικό μια αίθουσα συνελεύσεων των καταληψιών, ονομάζοντας την “sale Jules Bonnot”».

Το νέο ριζοσπαστικό κίνημα, απαλλαγμένο πλέον από την ηθικιστική σαβούρα της συντηρητικής γραφειοκρατίας (ή μάλλον, όχι εντελώς απαλλαγμένο, καθώς κατάλοιπα είχαν παραμείνει), μιλάει πλέον για άρνηση της εργασίας, για συνειδητή αεργία (όπως και οι ντανταϊστές των αρχών του αιώνα), για σαμποτάζ στους εργασιακούς χώρους. Ακόμα και οι πιο “ορθόδοξοι” ερυθροταξιαρχίτες:
«… ήταν και “ληστές”, ενσαρκώνοντας ένα παραβατικό μέχρι και ρομαντικό ιδανικό… Πηγαίνοντας κόντρα στον εργατικό ηθικισμό, που πάντοτε διαχώριζε τον τίμιο εργάτη από τον ανάξιο εμπιστοσύνης και τεμπέλη κλέφτη και “εγκληματία”, οι ταξιαρχίτες ήταν και εργάτες και κλέφτες αυτοκινήτων, και πολιτικοί και ληστές, και θεωρητικοί και παραχαράκτες. Οι πινακίδες, οι ταυτότητες, ,τα σπίτια, τα όπλα, τα χρήματα, τα πάντα τα “οικειοποιήθηκε” με παράνομα μέσα η ομάδα, που σίγουρα δε χρηματοδοτούνταν από τη Μόσχα»
Πέρα από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, κι άλλες ιταλικές επαναστατικές οργανώσεις διαπράττανε ληστείες: οι Ένοπλοι Προλεταριακοί Πυρήνες, η ελευθεριακή Επαναστατική Δράση, η Prima Linea. (To ίδιο συμβαίνει και στη Γερμανία με τη RAF και το Κίνημα 2 Ιούνη, στη Γαλλία με την Άμεση Δράση, στον Καναδά με την ετέρα Άμεση Δράση, στις ΗΠΑ, στην Λατ. Αμερική κλπ) . «Οι μαχόμενοι σχηματισμοί, θεωρούσαν τη ληστεία, πέρα από ένα μέσο χρηματοδότησης, και μια μορφή παραδειγματικής ενέργειας, προλεταριακής απαλλοτρίωσης συνδεδεμένης με τον ένοπλο αγώνα.» Οι Τουπαμάρος θεωρούσαν τις ληστείες μέρος της ταξικής πάλης. Μεταξύ του 1968 και του 1971, διαπράξανε 74 ληστείες. Το 1970 όλες οι τράπεζες του Μοντεβιδέο έκλεισαν για να γλιτώσουν απ’ τους ληστές!
Σήμερα, φυσικά, τα πράγματα έχουν αλλάξει: «Σήμερα η αριστερά χρησιμοποιεί άλλα εργαλεία, πολύ λιγότερο επικίνδυνα για όλους: την εργασία, την κληρονομιά, τη συγκέντρωση χρημάτων, τους κρατικούς πόρους. Σίγουρα είναι μια άλλη αριστερά αυτή που επέλεξε να εγκαταλείψει τις απαλλοτριώσεις και να παίρνει επιχορηγήσεις από το κράτος. Διαφέρουν, όχι μόνο οι μορφές, αλλά και η ουσία, η σχέση με το κράτος, με τον πλούτο με τις θεσμικές οργανώσεις» (K. Viehmann)

Πέρα, όμως, από τις μαζικές και οργανωμένες περιπτώσεις, δε λείπουν και οι ατομικές περιπτώσεις αγωνιστών. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του αναρχικού Horst Fantazzini:
«Αναρχικός αγωνιστής από μικρό παιδί, ο Horst πέθανε το 2001, αφού εξέτισε σε διάφορες φυλακές μια μακρά λίστα από καταδίκες: για ληστείες, αλλά και πετυχημένες και αποτυχημένες αποδράσεις, όπως και για τη συμμετοχή του, το 1985, στον αγώνα εναντίον του καθεστώτος της “ειδικής κράτησης” μαζί με μια ομάδα ερυθροταξιαρχιτών, στο σωφρονιστικό ίδρυμα Μπαντού ε Κάρος, στη Σαρδηνία».
«Η ζωή του Φαντατσίνι σημαδεύτηκε από τη συνεχή αναζήτηση της ελευθερίας, μιας ελευθερίας χωρίς όρους και εκπτώσεις, όπως την εννοούσε ο ίδιος σαν αναρχικός και που του στερήθηκε ακόμα και στην πιο στοιχειώδη μορφή της για 32 χρόνια.
Ο “ευγενικός ληστής”, όπως τον αποκαλούσε ο αστικός τύπος από τα πρώτα χρόνια της δράσης του, πέρασε στα κάτεργα 32 ολόκληρα χρόνια, με την ποινή να λήγει το σωτήριο έτος 2024…
Ο ίδιος, όταν τον ρώταγαν για τη δράση του, που τον οδήγησαν στις φυλακές, ορμώμενος από τον Μπρεχτ, ήταν ξεκάθαρος: “είναι πιο εγκληματικό να φτιάχνεις τράπεζες, από το να τις ληστεύεις”».
Η περίπτωση του Φαντατσίνι είναι μία μεταξύ χιλιάδων περιπτώσεων αναρχικών (και όχι μόνο) επαναστατών, που αγνόησαν την “αντίσταση” της υπνηλίας , της κλάψας και των χασμουρητών και προχώρησαν τη ρηξιακή τους ορμή πέρα από τις πορδές της καλυμμένης νομιμοφροσύνης των επίσημων “αναρχικών” και του ιερατείου τους. Με την περίπτωσή του, ας κλείσουμε τη μικρή αυτή περιήγηση…

σημείωση: *Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω παράδειγμα: το 1907 συγκροτήθηκε, μέσα στα πλαίσια του Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος, το “Μπολσεβίκικο Κέντρο”, με επικεφαλής τον Λένιν, τον Κρασίν και τον Μπογκντάνοφ. Ανάμεσα στα καθήκοντα του κέντρου ήταν και η χρηματοδότηση του Κόμματος μέσω ληστειών (γι αυτό και ο Λένιν κατηγορήθηκε από τους αντιπάλους του για “μπλανκιστικές παρεκκλίσεις”). Την ίδια ώρα, σε όλη τη Ρωσία μέσα σε 2 χρόνια (1905-1906) καταγράφηκαν 1951 “πολιτικές” ληστείες ( οι 940 εναντίον κρατικών και ιδιωτικών τραπεζών), ενώ στη διετία 1908-1910 σημειώθηκαν 19957 τερροριστικές ενέργειες και απαλλοτριώσεις , από όλες τις πτέρυγες του επαναστατικού κινήματος (από τους αναρχικούς μέχρι τους σοσιαλεπαναστάτες και τους μπολσεβίκους). Παρ’ όλο που η Επιτροπή της Τιφλίδας του ΣΔΕΚ καταδίκασε τις ληστείες και τις τερροριστικές ενέργειες των αναρχικών (τις θεωρούσε “διασπαστικές”), οι καυκάσιοι μπολσεβίκοι (κατά παράβαση του 4ου και 5ου συνεδρίου του ΣΔΕΚ), συνέχισαν κανονικά τις ληστείες. Αντίστοιχα, το 1931 το γερμανικό ΚΚ δημιούργησε τμήμα για τη διατήρηση όπλων και πυρομαχικών και προχώρησαν σε ληστείες καταστημάτων και επιθέσεις κατά αστυνομικών. Φυσικά, η σύγχρονη νόμιμη Αριστερά, θα σοκάρονταν εάν γνώριζε τα καμώματα των προγόνων της… Ο Hobsbawm γράφει χαρακτηριστικά: “είναι σαν ειρωνεία ότι η “κατάσχεση” γίνεται ένα δημόσιο σκάνδαλο στη διεθνή επαναστατική κίνηση, όχι τόσο από τις τοπικές και μεμονωμένες πράξεις των αναρχικών ή των τρομοκρατών ναροτνικών, όσο από τη δραστηριότητα των μπολσεβίκων κατά τη διάρκεια αλλά και μετά την επανάσταση του 1905”.

ΑΝΗΚΕΙ Η ΛΗΣΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ;
ΔΥΟ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ (η δική μας…)
Άποψη Νο 1: «Η ληστεία είναι μια πρακτική που μόνο κατ’ εξαίρεσιν και σε πολύ ειδικές περιπτώσεις μπορεί να πραγματοποιηθεί από αναρχικούς, αφού δεν αποτελεί συστατικό της πολύμορφης κοινωνικής απελευθερωτικής δράσης».
Διαδρομή ελευθερίας, Δεκέμβριος 2007

Η δική μας άποψη: Το παρόν κείμενο είναι μια σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στη βιβλιογραφία που εντάσσει τη ληστεία, τη λεηλασία, την κλοπή κλπ μέσα στο πλαίσιο της ριζοσπαστικής παράδοσης, από την αρχαιότητα (βλ. εξεγέρσεις δούλων, εσαϊκός ζηλωτισμός, χιλιαστικές σέχτες του μεσαίωνα κλπ) ως σήμερα. Κανένα κόμμα, καμία οργάνωση, καμία ομαδούλα δεν μπορεί με διατάγματα να διαγράψει αυτό το κομμάτι της ιστορίας της λαϊκής ανταρσίας. Η ιστορία της πολύμορφης απελευθερωτικής δράσης δε γράφεται όπως γράφονται τα σχολικά βιβλία. Και τα χαρακτηριστικά της δεν ορίζονται με διατάγματα και αξιώματα.
Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και η άποψη που θεωρεί τη ληστεία “εξουσιαστική”. Ξεπερνάμε τη μεταφυσική αντίληψη περί αντι-φυσικής, αντιανθρώπινης εξουσίας (αντίληψη δαιμονοποιητική, οπότε και αποπροσανατολιστική) και λέμε το εξής απλό: ναι, η ληστεία είναι “εξουσιαστική”, με τον ίδιο τρόπο που είναι η διαδήλωση, η απεργία, το κλείσιμο ενός δρόμου, η παλουκιά σε έναν μπάτσο, το ξυλοφόρτωμα ενός απεργοσπάστη κλπ κλπ. Αυτή είναι η αστική και μικροαστική αντίληψη της “ελευθερίας” και της “εξουσίας”. (Άλλωστε, η επανάσταση δε γίνεται με τακτ και savoir vivre, είναι εκ των πραγμάτων βίαιη και επιβλητική..)
Άλλοι πάλι, κάπως πιο ελαστικοί, εντάσσουν μεν τη ληστεία στην επαναστατική παράδοση, μονάχα όταν η λεία δίνεται για τον ιερό σκοπό..
Εδώ υπάρχει ένα σημαντικό δομικό λάθος. Μέσα στα αστικά πλαίσια σκέψης υπάρχει ο δυαδιστικός τεμαχισμός της ζωής ανάμεσα σε “προσωπική” και “δημόσια” ζωή ( τα εν οίκω μη εν δήμω, ήταν το αιώνιο άλλοθι που κάλυπτε και καλύπτει τα εγκλήματα της πατριαρχίας κατά γυναικών και παιδιών). Η αστική αυτή αντίληψη δε χωρά σε μια ολιστική αναρχική θεώρηση της ζωής. Η συνειδητή ρήξη με τον κόσμο της μισθωτής εργασίας και η απαλλοτρίωση δεν είναι μόνο προσωπικό ζήτημα, αλλά αποτελεί ένα κομμάτι ατομικής άρνησης και εξέγερσης, του όλου πολύχρωμου παζλ των συλλογικών αρνήσεων, δράσεων, αγώνων που το ένα συμπληρώνει το άλλο, σε μια αέναη απελευθερωτική διαδικασία…

Άποψη Νο 2: « Αυτός (σ.σ. ο εγκληματολόγος Franz Csaszar), εντάσσει τη ληστεία τράπεζας στα ιδεολογικά εγκλήματα, θεωρώντας σαν τέτοια “το σπάσιμο του αισθήματος ασφάλειας που ενέχει η ιδιοκτησία και την απώλεια της εμπιστοσύνης σ’ αυτόν που έχει αναλάβει την προστασία μας”. Ανεξάρτητα από τη βούληση του δράστη, η ληστεία τράπεζας μπορεί συνεπώς να θεωρηθεί πολιτικό αδίκημα: εκλαμβάνεται σαν πράξη λιποταξίας από το ιερό σύστημα αξιών της αστικής κοινωνίας και από τους ιδεολογικούς ελέγχους της συντεταγμένης τάξης, και συνεπώς η εξουσία οφείλει να την καταπολεμήσει»
Klaus Schonberger (από τη “ληστεία τράπεζας”, εκδ. ελευθεριακή κουλτούρα)

Η δική μας άποψη: όπως είπαμε και αρχικά, οι πράξεις δεν είναι καθ’ αυτές “πολιτικές”, “αντιπολιτικές”, “επαναστατικές” ή οτιδήποτε άλλο. Είναι τα υποκείμενα που θα νοηματοδοτήσουν την ενέργεια ( στο γενικό κανόνα υπάρχουν και εξαιρέσεις. Η ρουφιανιά στην αστυνομία πχ, δεν μπορεί να νοηματοδοτηθεί επαναστατικά!).
Εξ άλλου, κάθε μέσο αγώνα εναντίον του υπάρχοντος, φέρει μέσα του και την αλλοτρίωση της σημερινής κοινωνίας. Τα χρήματα που ληστεύονται, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, επιστρέφουν στο οικονομικό κύκλωμα ή χρησιμοποιούνται για την “αγιότατη συσσώρευση”(Μαρξ). Η ληστεία, η απεργία, το σαμποτάζ, η διαδήλωση, η επαναστατική βία, όλα τα μέσα αγώνα, έχουν νόημα μόνο στην αλλοτριωμένη κοινωνία. Σε μια αταξική από-αλλοτριωμένη κοινωνία (λέμε τώρα… κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον), όλα αυτά θα είναι άχρηστα.. (Όχι, δεν διακατεχόμαστε από καμιά αριστοτελική λογική ενδελέχειας. Η κοινωνία δε θα γίνει ποτέ τέλεια. Ο επίγειος παράδεισος είναι το ίδιο βλακώδης με τον επουράνιο. Απλώς, σε μια από-αλλοτριωμένη κοινωνία, θα έχουμε την ευκαιρία να χαρτογραφήσουμε νέες εμπειρίες ζωής, περιπέτειας και –γιατί όχι;- αντίστασης).

Πέρα, όμως, από την αναπόφευκτη αλλοτρίωση των μέσων, ως κομμάτι της ολικής αλλοτρίωσης που βιώνουμε, υπάρχει και ένα πολύ σημαντικό γεγονός που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε:
«Οι ληστείες δεν αναδιένειμαν ποτέ τον πλούτο της κοινωνίας. , αλλά όταν “φτιάχνονταν” μια τράπεζα, ήταν ένα σημάδι ρήξης, έμπαινε σε αμφισβήτηση η σχέση με την εργασία και την εκμετάλλευση, πάνω στις οποίες βασίζεται το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα το οποίο, όπως είναι γνωστό, δεν είναι λιγότερο ληστρικό από ένα κομάντο συντρόφων που εισβάλει σε μια τράπεζα»

Ενδεικτική βιβλιογραφία σχετικά με το ζήτημα της κοινωνικής και επαναστατικής ληστείας , για όσους θέλουν να εντρυφήσουν στο θέμα.
(Τα βιβλία εμπορικών εκδόσεων απαλλοτριώστε τα):

Τα παιδιά της Γαλαρίας τ. 11
Eric Hobsbawm: Οι Ληστές, εκδ. Βέργος
Eric Hobsbawm: Ξεχωριστοί Άνθρωποι, εκδ. Θεμέλιο
Η ληστεία Τράπεζας, εκδ. Ελευθεριακή Κουλτούρα
Μιλώντας για τον ένοπλο αγώνα, εκδ. Ελευθ. Κουλτούρα
Μια σελίδα, μια σφαίρα., εκδ. Δαίμονας του τυπογραφείου (ΔτΤ)
Ανν Χάνσεν :Οπλισμένες Επιθυμίες, εκδ. ΔτΤ
Anna Geifman: Με τη μάχη στο αίμα τους, εκδ. ΔτΤ
Ο Μάριους Ζακόμπ και οι γάλλοι ιλλεγκαλιστές, εκδ. ΔτΤ
Horst Fantazzini: Τώρα πια είναι αργά, εκδ. Διάδοση
Ένοπλοι Προλεταριακοί Πυρήνες, εκδ. Διάδοση
Γραφείο Λυσσασμένων Ταραχοποιών: Έργα και Ημέρες
των Αυτόνομων Ομάδων, Ισπανία 1974-1980
Αλάστωρ: υπέρ του ανόμου συλλόγου κακοδαιμονιστών
Ελευθεριακό Στέκι Πικροδάφνη: Η κοινωνική ληστεία
στον ελλαδικό χώρο, 1830- 1940
Ρέντζο Νοβατόρε: Ο Ιππότης του Μηδενός, εκδ. Διάδοση
Οσβάλντο Μπάγιερ: Προς την απόλυτη ελευθερία
με ένα 45άρι Κολτ, εκδ. Διάδοση
Ζαν Μαρκ Ρουιγιάν: Γράμμα στον Ζιλ Μπονό, Εναλλακτικές Εκδ.
Φρεντ Πέρυ: Η συμμορία Μπονό, εκδ. ελεύθερος τύπος
Οσβάλντο Μπάγιερ: Οι Αναρχικοί Απαλλοτριωτές, εκδ. ελ. Τύπος
Νατάφ: Η καθημερινή ζωή των αναρχικών στη Γαλλία, εκδ. Παπαδήμα
Βασίλης Τζανακάρης : Τα παλικαριά τα καλά σύντροφοι
τα σκοτώνουν, εκδ. Καστανιώτη
Κώστας Κάσσης: Αντιεξουσιαστές και ληστές στα βουνά
της Ελλάδας, εκδ. Ιχώρ, Α.Λ.Ε.Α.Σ.
Θωμάς Κοροβίνης: Οι Ζεϊμπέκοι της Μικράς Ασίας, εκδ. Άγρα
Γιασάρ Κεμάλ: Ο Τσακιτζής, εκδ. Άγρα
Στάθης Δαμιανάκος: Παράδοση Ανταρσίας και λαϊκός
πολιτισμός εκδ. Πλέθρον
Λεωνίδας Χρηστάκης: Ληστές, εκδ. Γόρδιος
Ιωάννης Κολιόπουλος: Περί λύχνων αφάς, εκδ. επίκεντρο
Χατζής- Τερζόπουλος: Λήσταρχοι του Ολύμπου, εκδ. μάτι
Ιστορίες ληστών στη ελληνική λογοτεχνία, εκδ. Αιγόκερως

Categories
Ασύμμετρη Απειλή

Η ιστορία ως πόρνη της εξουσίας – Ασύμμετρη Απειλή

Η ιστορία ως πόρνη της εξουσίας

Πηγή: αντιπολιτική επιθεώρηση “Ασύμετρη Απειλή”, Θεσσαλονίκη Σεπτέμβρης 2007. Για επικοινωνία: halastor@yahoo.gr

«ούτε η πανούκλα, ούτε η αραποβλογιά κάμανε τόσο κακό στην ανθρωπότητα όσο οι ιστορικοί και η Ιστορία»

Γιάννης Σκαρίμπας

1.

Είναι η ιστορία μια απλή, ουδέτερη, αντικειμενική και πάνω απ όλα επιστημονική καταγραφή των γεγονότων του παρελθόντος (ένα ευρείας κλίμακας κουτσομπολιό, όπως χαριτωμένα έθεσε ο Όσκαρ Ουάιλντ); Ή μήπως ισχύει η τετριμμένη και χιλιοφορεμένη άποψη ότι την ιστορία τη γράφουν οι νικητές; Ο γερμανός άθεος θεολόγος (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι ευτυχώς…) Καρλ Ντέσνερ το είπε ξεκάθαρα: «οι περισσότεροι ιστορικοί σκορπούν τη βρομιά του παρελθόντος σαν να ήταν χώμα για μελλοντικούς παραδείσους». Η εξουσία πάντα χτίζει Παρθενώνες βαμμένους με το αίμα των δούλων: «Η ιστορία είναι ίσως η πιο σκληρή απ’ όλες τις θεές. Οδηγεί το θριαμβικό άρμα της πάνω από σωρούς πτωμάτων, όχι μόνο σε περιόδους πολέμου, αλλά και «ειρηνικής» οικονομικής ανάπτυξης», έλεγε ο Ένγκελς. Οι σεπτοί μας ιστορικοί, όμως, θαυμάζουν το «μεγαλείο» των Παρθενώνων, εξορίζοντας το αίμα στις ασήμαντες ανθυπολεπτομέρειες της ιστορίας τους. Έτσι λοιπόν, χτίζεται η ιστορία: εξωραΐζοντας τα εγκλήματα της αιματοκυλισμένης πορείας της εξουσίας, ως πιστή πόρνη της βαρβαρότητας του πολιτισμού ( που δεν είναι τίποτε άλλο παρά πολιτισμός της βαρβαρότητας). Οι ιστορικοί λύνουν και δένουν υμνώντας τους νικητές και καταβαραθρώνοντας τους ηττημένους. Ο Αλέξανδρος ο Γ΄ γίνεται Μέγας, είναι εκπολιτιστής των βαρβάρων, ενώ ο Νέρωνας είναι ψυχοπαθής και πυρομανής. Ο Κωνσταντίνος, ένας απ’ τους μεγαλύτερους σφαγείς της ιστορίας, γίνεται και Μέγας και ’γιος, ενώ ο Ιουλιανός είναι Αποστάτης και Παραβάτης. Οι σύμμαχοι στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο υπερασπίζουν την ελευθερία της ανθρωπότητας ενάντια στους ναζί εγκληματίες. Ας μείνουμε, όμως, λίγο παραπάνω στο παράδειγμα του Β΄ΠΠ. και ας μιλήσουμε λίγο για ρατσισμό.

Το 1915 ο βρετανός βουλευτής Horatio Bottomely πρότεινε ότι, μετά τον πόλεμο, «εάν κάποια μέρα τύχει να ανακαλύψετε σε ένα εστιατόριο ότι σας σερβίρει ένας γερμανός σερβιτόρος, να πετάξετε τη σούπα στο αχρείο πρόσωπό του. Εάν ανακαλύψετε ότι κάθεστε δίπλα σε έναν γερμανό υπάλληλο, να αδειάσετε το μελανοδοχείο πάνω στο αχρείο κεφάλι του». Το 1942 ο εκδότης του περιοδικού “Νew Yorker” και στέλεχος του ημιεπίσημου «πολεμικού συμβουλίου συγγραφέων» Kλίφτον Φάντμαν ζητούσε απ’ τους συγγραφείς «να καλλιεργήσουν ένα αβυσσαλέο μίσος για όλους τους γερμανούς και όχι μόνο για τους ναζί». Και παρακάτω: «Ο μοναδικός τρόπος για να καταλάβουν οι γερμανοί είναι να τους σκοτώσουμε. Και πάλι πιστεύω ότι δε θα καταλάβουν». Και αλλού: «η σημερινή ναζιστική επιθετικότητα δεν είναι έργο μιας ομάδας κακοποιών αλλά η τελική έκφραση των βαθύτερων ενστίκτων του γερμανικού λαού. Ο Χίτλερ ενσαρκώνει δυνάμεις ισχυρότερες απ’ αυτόν». Να τονίσουμε εδώ ότι δεν προσπαθούμε να απενοχοποιήσουμε τον γερμανικό λαό. Ο γερμανικός λαός που έδωσε 43,9% στον Χίτλερ στις εκλογές του 1933 φέρει ακέραιες τις ευθύνες του για τα ναζιστικά εγκλήματα. Εδώ θέλουμε, όμως, να καταδείξουμε τον ρατσισμό της «άλλης όχθης», της «ανεκτικής, αντιρατσιστικής, δημοκρατικής» ιεράς συμμαχίας των αντιφασιστών. Ρατσισμός εξ ίσου αποτρόπαιος με τον ναζιστικό ρατσισμό.

Συνεχίζουμε, λοιπόν. Ο συγγραφέας Χέμινγουεϊ πρότεινε ότι « η μοναδική τελική λύση είναι να στειρώσουμε τους ναζί, με τη χειρουργική έννοια της λέξεως» ( μεταξύ μας, δεν είναι και άσχημη ιδέα…). Ο «σεβασμιότατος» C.W. Wipp έγραφε στη Ντέιλι Χέραλντ : «το σύνθημα πρέπει να είναι «σαρώστε τους» και γι αυτό να συγκεντρώσουμε όλες τις επιστημονικές γνώσεις για να ανακαλύψουμε νέα και τρομερότερα εκρηκτικά… Ένας κήρυκας του ευαγγελίου δεν πρέπει, ίσως, να παρασύρεται από τέτοια αισθήματα, δηλώνω όμως ανοιχτά ότι αν μπορούσα θα έσβηνα την Γερμανία από το χάρτη. Πρόκειται για φυλή διαβολική…». Ο Τεοντόρ Κάουφμαν το 1942 έγραψε στο βιβλίο «η Γερμανία πρέπει να εξαφανιστεί»: « οι γερμανοί ( όποιοι κι αν είναι αυτοί: αντιναζί, κομμουνιστές, ακόμα και φιλοσημίτες ), δεν αξίζουν να ζουν. Κατά συνέπεια, μετά τον πόλεμο, θα κινητοποιηθούν 20.000 γιατροί που ο καθένας τους θα στειρώνει 25 γερμανούς ή γερμανίδες την ημέρα, ώσπου σε τρεις μήνες να μην υπάρχει ούτε ένας γερμανός ικανός να αναπαραχθεί και σε 60 χρόνια να έχει εξαλειφθεί όλη η γερμανική φυλή. ( σημειώστε ότι ο Κάουφμαν ήταν εβραίος, όπως και ο Γιαμποτίνσκο που το 1934 έγραφε στη σιωνιστική εφημερίδα Νάτσα Ρετς: «τα εβραϊκά συμφέροντα απαιτούν την οριστική εκμηδένιση της Γερμανίας. Στο σύνολό του ο γερμανικός λαός αντιπροσωπεύει για μας έναν κίνδυνο»).

Ακόμα και ο σοβιετικός συγγραφέας Ιλία Έρενμπουργκ έγγραφε το 1944 προς τον Κόκκινο Στρατό « Σκοτώστε, σκοτώστε! Στους γερμανούς δεν υπάρχουν αθώοι ούτε μεταξύ των ζωντανών, ούτε μεταξύ αυτών που πρόκειται να γεννηθούν… Τσακίστε με τη βία την περηφάνια των γερμανίδων γυναικών. Πάρτε τες ως νόμιμο λάφυρο. Σκοτώστε, σκοτώστε ανδρείοι στρατιώτες του ερυθρού στρατού, μέσα στην ακατανίκητη έφοδό σας». Τι προλεταριακός διεθνισμός!!! Τέτοια πρόσκληση στη γενοκτονία και στο βιασμό γυναικών μόνο στην Παλαιά Διαθήκη βρίσκουμε. Ούτε καν στο mein kampf…

Ας μιλήσουμε και για εγκλήματα πολέμου. Ο λόρδος Βάνσιταρτ για να δικαιολογήσει τους τυφλούς βομβαρδισμούς της RAF ( της βασιλικής αεροπορίας. Απλή συνωνυμία με τη δική μας RAF…) έλεγε : « μόνοι καλοί γερμανοί είναι οι νεκροί γερμανοί. Ας πέφτουν λοιπόν οι βόμβες βροχή!». Ο Τσώρτσιλ έλεγε το 1940 : «θα λιμοκτονήσουμε τη Γερμανία. Θα διαλύσουμε τις πόλεις της. Στο σύνολό του ο γερμανικός λαός αντιπροσωπεύει για εμάς έναν κίνδυνο». Το 1944 ο Τσώρτιλ έγραψε ένα υπόμνημα στον στρατηγό Ίμαίυ: «θέλω να σκεφτείτε πολύ σοβαρά το ζήτημα των ασφυξιογόνων αερίων. Είναι παράλογο να εξετάζουμε την ηθική σ’ αυτό το ζήτημα αφού όλος ο κόσμος τα χρησιμοποίησε κατά τη διάρκεια του τελευταίου πολέμου χωρίς να υπάρχει καμία διαμαρτυρία από τους ηθικολόγους ή την εκκλησία. Εξ άλλου, τότε ο βομβαρδισμός των ανυπεράσπιστων πόλεων εθεωρείτο απαγορευμένος. Σήμερα το κάνουν όλοι θεωρώντας το αυτονόητο. Πρόκειται απλούστατα για μια μόδα, σαν την εξέλιξη του μήκους της γυναικείας φούστας… Θα μπορούσαμε να κατακλύσουμε τις πόλεις του Ρουρ και πολλές άλλες πόλεις της Γερμανίας, με τέτοιο τρόπο ώστε η πλειοψηφία του πληθυσμού να χρειάζεται συνεχείς ιατρικές φροντίδες. Ίσως χρειασθεί να περιμένουμε μερικές εβδομάδες ή και μερικούς μήνες πριν σας ζητήσω να κατακλύσετε την Γερμανία με ασφυξιογόνα αέρια. Εν τω μεταξύ, θα ήθελα το ζήτημα να εξετασθεί ψυχρά από λογικούς ανθρώπους και όχι από μια ομάδα ένστολων υμνωδών της χαράς της ζωής σαν αυτούς που συναντάμε εδώ κι εκεί». Ο αμερικάνος στρατηγός Αϊζενχάουερ πρότεινε στο λόρδο Χάλιφαξ να πυροβολούνται οι ηγέτες του εχθρού καθώς θα «προσπαθούν να δραπετεύσουν» (γνωστή αστυνομική μέθοδος του παλιού καλού καιρού…). Για τον στρατηγό ολόκληρος ο πληθυσμός της Γερμανίας ήταν παρανοϊκός και έπρεπε να αντιμετωπιστεί με σκληρότητα…

Για την κυρίαρχη ιδεολογία η άνοδος του φασισμού και του ναζισμού, δεν ήταν αποτέλεσμα μιας λογικής σειράς εξηγήσιμων γεγονότων. Η άνοδος του ναζισμού δεν είναι άξια ιστορικής, κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής ανάλυσης. Είναι μια παράνοια, ένα «ιστορικό κενό», μια τρέλα. Ο Χίτλερ ήταν τρελός, οι ναζί ήταν παλαβοί. Έτσι απλά! Η ιστορία ψυχολογικοποιείται, γίνεται μεταφυσική και ουαί τοις ηττημένοις! Τώρα γιατί ο Χίτλερ ήταν τρελός, ενώ ο Σωκράτης -που, σαν τον Μπους, άκουγε φωνές και πίστευε ότι ήταν απεσταλμένος του θεού στην Πόλη- είναι υπόδειγμα ηθικού φιλοσόφου, θα σας γελάσουμε. ’Αλλωστε, η τάση του «ιστορικού ψυχολογισμού» δεν είναι τυχαία: «οι γερμανοί είναι πρόθυμοι να δεχθούν την ηθική καταδίκη του Χίτλερ ως ατόμου, αποφεύγοντας έτσι ενδεχομένως την ηθική κρίση των ιστορικών για την κοινωνία που τον εξέθρεψε. Οι ρώσοι, οι βρετανοί και οι αμερικάνοι υιοθετούν αντίστοιχα με ευκολία τις προσωπικές επιθέσεις κατά του Στάλιν, του Νέβιλ Τσαμπερλέιν ή του γερουσιαστή Μακάρθι, οι οποίοι μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίους τράγους για τα συλλογικά τους σφάλματα ως λαών» (Ε.Χ. Καρ). Έτσι, ο «ιστορικός ψυχολογισμός» λειτουργεί ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ για όσους είναι ενεργητικά ή παθητικά συνυπεύθυνοι για τα εξουσιαστικά εγκλήματα. Και οι εξουσιαστές παίρνουν ξανά το πράσινο φως να εγκληματούν εσαεί.

Ο άγγλος εξελικτικός βιολόγος Ρίτσαρντ Ντώκινς μελετώντας το Zeitgeist («ηθικό πνεύμα των καιρών») που χαρακτηρίζει κάθε εποχή, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι « ο Χίτλερ, όσο αποκρουστικός κι αν ήταν, δεν απείχε απ το Zeitgeist της εποχής του τόσο πολύ όσο δείχνει από τη δική μας οπτική γωνιά σήμερα». Ο εθνικισμός, ο ολοκληρωτισμός, η πολεμοκαπηλία, η βαρβαρότητα, ο ρατσισμός, ο επεκτατισμός και τα συμπαρομαρτούντα δεν ήταν μια χιτλερική εφεύρεση. Υπήρχαν ήδη στο Zeitgeist, στο ηθικό πνεύμα της εποχής (και όχι μόνο της συγκεκριμένης εποχής, αλλά ολόκληρου του πολιτισμού).. Ίσως με διαφορετική δοσολογία, ωστόσο πανταχού παρόντα. Όσο για τον πολυλάλητο ναζιστικό αντισημιτισμό, κι αυτός ήταν κληρονομιά της χριστιανικής «θρησκείας της αγάπης». Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος με περίσσευμα «χριστιανικής αγάπης» δίδασκε: « πως τολμούν οι χριστιανοί να έχουν την παραμικρή επαφή με εβραίους, τους πιο ελεεινούς απ όλους τους ανθρώπους; Είναι λάγνοι, άπληστοι, πλεονέκτες, άπιστοι ληστές- είναι η πληγή της οικουμένης!… Μήπως τάχα δεν είναι αθεράπευτα δολοφόνοι, καταστροφείς, άνθρωποι κυριευμένοι από τον διάβολο; Οι εβραίοι είναι βρόμικοι και ασεβείς και η συναγωγή τους είναι ένας οίκος ανοχής, ένα λημέρι αγρίων ζώων, ένας χώρος αίσχους και γελοιότητας, η κατοικία του διαβόλου, όπως άλλωστε και η ίδια η ψυχή τους. Στην πραγματικότητα οι εβραίοι λατρεύουν τον διάβολο. Οι τελετουργίες τους είναι εγκληματικές και άσεμνες. Η θρησκεία τους είναι μια αρρώστια. Η συναγωγή τους ένα συνονθύλευμα απατεώνων, ένα άντρο ληστών, ένα σπήλαιο διαβόλων, μια άβυσσος που οδηγεί στο χαμό. Γιατί είναι έκφυλοι οι εβραίοι; Διότι διέπραξαν το ειδεχθές έγκλημα της δολοφονίας του Χριστού. Το υπέρτατο αυτό έγκλημα αποτελεί τη ρίζα της εξαχρείωσης και της συμφοράς τους. Η απόρριψη και η διασπορά των εβραίων ήταν έργο Θεού, όχι αυτοκρατόρων. Έτσι, η μοίρα του εβραίου είναι να ζει κάτω απ το ζυγό της αιώνιας σκλαβιάς». Και ο άγιός αυτός άνθρωπος καλεί όλους τους πιστούς της θρησκείας της αγάπης να νιώσουν μίσος και αποστροφή για τους εβραίους! Ο Χίτλερ, άλλωστε, χρησιμοποιούσε συχνά τα λόγια του Μαρτίνου Λούθηρου για τους εβραίους: οχιάς γεννήματα! Επίσης, το 1235 οι Γάλλοι καθολικοί ανάγκασαν τους εβραίους να φορούν ένα κίτρινο κομμάτι υφάσματος για να ξεχωρίζουν. Το ίδιο έκαναν αργότερα και οι Ισπανοί καθολικοί. Το ίδιο και οι Ναζί. Sangre limpia(καθαρό αίμα) ήταν το ιδανικό της Καθολικής Ισπανίας στον Μεσαίωνα. Reines Blut (καθαρό αίμα) παπαγάλιζαν και οι Ναζί. Στον χριστιανικό κόσμο, λοιπόν, όπου οι εβραίοι ήταν στιγματισμένοι ως θεοκτόνοι, ο ναζισμός βρήκε τον πιο βολικό «εσωτερικό εχθρό». Στο πρόσωπο του «θεοκατάρατου- θεοκτόνου» εβραίου συνενώθηκαν με τεχνητό και ταχυδακτυλουργικό τρόπο όλοι οι εχθροί: εβραιομπολσεβίκοι, εβραιοκαπιταλιστές, εβραιοειρηνιστές, εβραιοντανταϊστές και ουκ εστί τέλος. Αυτό δεν είναι τυχαίο: «η τέχνη ενός αληθινά μεγάλου ηγέτη» γράφει ο Χίτλερ « συνίσταται μεταξύ άλλων στο να μη διασπά την προσοχή ενός λαού, αλλά να τη συγκεντρώνει σε έναν και μοναδικό αντίπαλο. Είναι χαρακτηριστικό της μεγαλοφυΐας ενός μεγάλου ηγέτη να κάνει ακόμα και τους αντιπάλους που απέχουν πολύ μεταξύ τους να φαίνονται ότι ανήκουν σε μια και μόνο κατηγορία, επειδή στους αδύναμους και αβέβαιους χαρακτήρες η πεποίθηση ότι έχουν διαφορετικούς αντιπάλους μπορεί εύκολα να οδηγήσει στην αρχή της αμφιβολίας για το δίκαιο του δικού τους αγώνα». Στο χριστιανικό Zeitgeist, λοιπόν, ο Χίτλερ βρήκε τον ιδανικό εχθρό και κάνοντας χρήση του ιδεαλιστικού δυϊσμού τον παρουσίασε ως το Απόλυτο Κακό. Αναμφίβολα, ήταν άξιος μαθητής του Ιησού του Ναυή, του Μεγαλέξανδρου, του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, του Μέγα Κωνσταντίνου, του Τορκεμάδα. ’ξιος συνάδελφος και ομογάλακτος του Τσώρτσιλ, του Ρούσβελτ και του Στάλιν. Ο Χίτλερ και οι ακόλουθοί του δεν είναι μια παρανοϊκή παρένθεση στην ιστορία. Οι φασίστες δεν είναι χειρότεροι απ’ τους αντιφασίστες. Απλώς είναι ηττημένοι…

Τι μας διδάσκει, όμως, η Ιστορία ( με κεφαλαίο το ι, βεβαίως-βεβαίως); Οι γενοκτόνοι των ινδιάνων, οι δουλέμποροι, οι αποικιοκράτες, οι σφαγείς των αμάχων της Δρέσδης, της Χιροσίμα, του Ναγκασάκι, οι γνήσιοι απόγονοι των σταυροφόρων, αυτοί που φύτευαν χούντες αριστερά-δεξιά, αυτοί που φύτευαν γκούλαγκ ή Μακρόνησους, όλοι αυτοί οι εγκληματίες πολέμου ήταν ο «ελεύθερος κόσμος» του αντιφασισμού. Η ιστορία για άλλη μια φορά ως ιερόδουλη των νικητών. Ζαχαρώνει τα αντιφασιστικά σκατά για να τα εμφανίσει σαν κομπόστα.

2.

«η άγνοια είναι το πρώτο προαπαιτούμενο για τον ιστορικό»

Λύτον Στράτσυ

«τα γεγονότα της ιστορίας δεν υπάρχουν για τον ιστορικό, ως τη στιγμή που θα τα δημιουργήσει»

Καρλ Μπέκερ

Ας δούμε όμως ένα ακόμη κομβικό σημείο της εξουσιαστικής ιστοριογραφίας, την κατασκευή εθνικών μύθων ως όπλο για τη σφυρηλάτηση της εθνικής συνείδησης. «Τα εθνικά κράτη πρέπει να εγκαθιδρύσουν το καθένα την αλήθεια τους τόσο στις αμφισβητούμενες περιοχές όσο και στη συνείδηση των υπηκόων τους». Εδώ η δουλειά του ιστορικού είναι λεπτή και δύσκολη, πρέπει να κατασκευάσει γεγονότα εκ του μηδενός. Όπως έλεγε ο Όσκαρ Ουάιλντ « να καταγράψει με ακρίβεια ότι δε συνέβη ποτέ: αυτή είναι η αναφαίρετη και ενδεδειγμένη ενασχόληση του ιστορικού». Και κάπου εδώ εμφανίζεται και ο «ευφάνταστος καλοπροαίρετος ιστορικός εθνικής σκοπιμότητας». Ένας από τους πιο καραμπινάτους ελληνικούς μύθους είναι η ύπαρξη του «κρυφού σχολειού» στην οθωμανοκρατεία. Η αλήθεια είναι ότι τα σχολεία ήταν ολοφάνερα και ελέγχονταν απ’ την εκκλησία. Το μετα-επαναστατικό ελληνοχριστιανικό κατεστημένο, λοιπόν, κατασκεύασε το μύθο του «κρυφού σχολειού» για να κρύψει την ολοφάνερη συνεργασία της επίσημης εκκλησίας με την οθωμανική αυτοκρατορία. Είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ιστορία από το μηδέν; Κι όμως, είναι δυνατόν όχι μόνο να κατασκευαστεί «ιστορία», αλλά και να επιβληθεί με περίσσιο θράσος. Σε άρθρο στο περιοδικό «’ρδην» η ιερά σύνοδος της εκκλησίας γράφει για το σχολικό βιβλίο της ιστορίας της Γ λυκείου του 1978 «η ιερά σύνοδος της εκκλησίας διαμαρτυρήθηκε στον υπουργό παιδείας, Ιωάννη Βαρβιτσιώτη, κι εκείνος προς τιμήν του- έδωσε αμέσως εντολή να απαλειφθεί από τα υπό εκτύπωση νέα σχολικά βιβλία η φράση «σύμφωνα με τελευταία πορίσματα της ιστορικής επιστήμης, το κρυφό σχολείο είναι ένας μύθος και δεν υπήρξε στην πραγματικότητα», από τη σελ. 173 της «Ιστορίας» της Γ΄ Λυκείου. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να αποκατασταθεί και η αλήθεια για το κρυφό σχολείο». Η οργουελιανή νεογλώσσα σε όλο της το μεγαλείο…

Ο αλαφροΐσκιωτος Κακαουνάκης, μάλιστα, έφτασε στα άκρα τη λογική της ενσωμάτωσης των αν-ιστορικών λαϊκών θρύλων και εθνικών μύθων στην επίσημη ιστοριογραφία , λέγοντας πως ακόμα κι αν αποδειχθεί ότι το κρυφό σχολείο είναι μύθος, εμείς πρέπει να συνεχίζουμε να τον πιστεύουμε, γιατί αυτή είναι η «ιστορία» που μάθαμε στο σχολείο και δε γίνεται να την αρνηθούμε. Οι κινέζοι ιστορικοί κατέστρεφαν τις πηγές μετά τη χρήση τους, γιατί για το κινέζικο κατεστημένο «το παρελθόν ήταν πηγή βεβαιότητας» (δηλαδή πηγή σταθερότητας) και δεν μπορούσε να αναθεωρηθεί. Οι εκκλησίες και οι κακαουνάκηδες δεν μπορούν να καταστρέψουν τις πηγές κι έτσι ακολουθούν το κλασικό δόγμα: αν η πραγματικότητα δεν ταιριάζει με τις απόψεις μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.

Όσο για το πολυσυζητημένο βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού παρακολουθούμε μια κοκορομαχία ανάμεσα στη σχολή του εθνικού ψεύδους, που στα πλαίσια της καπιταλιστικής διεθνοποίησης της οικονομίας είναι πλέον ξεπερασμένη, και στη σχολή των political correct απολογητών της νέας Αυτοκρατορίας. Η ξεδοντιασμένη γριά πόρνη ενάντια στην νεαρή ανερχόμενη πόρνη. Τα στρατηγικά σχέδια της εξουσίας επαναπροσδιορίζονται. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με την ιστορία. «Αν ο καθωσπρεπιστής μας είναι ιστορικός και γράφει για να διδάξει παιδιά του δημοτικού λ.χ.» γράφει εύστοχα ο Κ. Κουτσουρέλης στο περιοδικό σημειώσεις «πρώτο του μέλημα θα είναι παντί σθένει να πάψει το εγχειρίδιο να βρέχεται από αίμα. Εξανδραποδισμοί, δηώσεις, σφαγές, όλα όσα συνθέτουν την ιστορία εν τέλει, θα τα θέσει εκποδών. Τα ολοκαυτώματα θα στρογγυλευθούν, οι προαιώνιες αντιπαλότητες θα υποβαθμιστούν, οι αρχαίες ενοχές θα κατασιγαστούν ή θα τεθούν κατά μέρος εμπρός στο προσδόκιμο πάμφωτο μέλλον». Οι έλληνες και οι τούρκοι δεν είναι πλέον εχθροί, αλλά σύμμαχοι και μέτοχοι στην επιβολή της νεοταξικής πραγματικότητας. Η Ιστορία πρέπει να ξαναγραφεί ώστε να ενταχθεί στα νέα δεδομένα. Ο ιστορικός Ακτον συμβούλευε το 1906 τους συνεργάτες του: « ο τρόπος με τον οποίο αναφερόμαστε στο Βατερλώ θα πρέπει να ικανοποιεί γάλλους και άγγλους, γερμανούς και ολλανδούς». Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το βιβλίο ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, πρέπει να ικανοποιεί έλληνες και τούρκους. Το να θέλουμε, λοιπόν, να επιλέξουμε ανάμεσα στην Ρεπούση και τον Ζουράρι, είναι σα να επιλέγουμε ανάμεσα στον Μπίστη και τον Παπαθεμελη… Αναγκαζόμαστε να ξαναγίνουμε άκομψοι: ότι σκατά οι μεν, σκατά και οι δε…

Ας επιστρέψουμε λοιπόν στα πρώτα ερωτήματα του κειμένου κι ας αφήσουμε τον Ντέσνερ να τα απαντήσει:

1) Είναι η ιστορία μια απλή, ουδέτερη, αντικειμενική και πάνω απ όλα επιστημονική καταγραφή των γεγονότων του παρελθόντος; « Δεν μπορώ να μελετήσω την ιστορία.. “δίχως μίσος και συμπάθεια”. Αντιτίθεται στο αίσθημα δικαιοσύνης μου, αλλά και στην ευσπλαχνία μου. Όποιος δεν είναι εχθρός πολλών ανθρώπων, είναι εχθρός όλων. Και όποιος εξετάζει ή παρατηρεί την ιστορία χωρίς να αισθάνεται μίσος και συμπάθεια δε μοιάζει με εκείνον που βλέπει τα θύματα μιας πυρκαγιάς να πνίγονται απ’ τους καπνούς, να καίγονται, να πεθαίνουν και όλα αυτά να τα καταγράφει αμέτοχος; Οι ιστορικοί που προσκολλώνται στις «καθαρές αξιολογήσεις», στην «καθαρή επιστήμη», είναι ανειλικρινείς. Εξαπατούν τους άλλους και τον εαυτό τους. Είναι- αφού δεν υπάρχει χειρότερο έγκλημα από την αδιαφορία- εγκληματικοί. Το να είναι κανείς αδιάφορος, σημαίνει να δολοφονεί ακατάπαυστα».

2) γράφουν οι νικητές (οι εξουσιαστές δηλαδή) την ιστορία; « η πολιτική ιστορία βασίζεται στην ισχύ, τη βία, το έγκλημα. Ο κανόνας είναι, δυστυχώς, ότι η πλειοψηφία των ιστορικών, ακόμη και σήμερα, αποφεύγει να πει τα πράγματα με το όνομά τους, δεν επικρίνει, αλλά πολύ περισσότερο εξυμνεί- υπηρετώντας έτσι, όπως και πριν, τους ισχυρούς και το πνεύμα της εποχής».

Categories
Ασύμμετρη Απειλή

Υπέρ του ανόμου συλλόγου κακοδαιμονιστών – Αλάστωρ

Υπέρ του ανόμου συλλόγου κακοδαιμονιστών – Αλάστωρ (Ασύμμετρη Απειλή)

Θεσσαλονίκη, Νοέμβρης 2005


Σ’ αέναη κίνηση, διαρκή/ ελεύθερα διάλεγες το δρόμο
Και με βία μοναδική/ έσπαγες ηθική και νόμο – Γκαίτε

Μόλις τώρα ξύπνησε η αίσθηση της εκδίκησης στην καρδιά του Φάουστ και ντύθηκε τα στολίδια της μεγάλης και ευγενούς αποστολής. Η σκέψη διαπέρασε την ψυχή του: να εκδικηθεί η ανθρωπότητα τους καταπιεστές της! ένα πάθος περήφανο άναψε στο στήθος του: να χρησιμοποιήσει τη δύναμη του διαβόλου, για να αποδώσει δικαιοσύνη στους υποκριτές και στους κακοποιούς. Φώναξε στο διάβολο « πετάξου στο παλάτι και στραγγάλισε εκείνον που παίζει παιχνίδια σε βάρος της αρετής! Κατέστρεψε αυτόν που αμείβει τους προδότες κι εν γνώσει του ποδοπατεί το δίκαιο! Πάρε εκδίκηση για την ανθρωπότητα! Τρέξε και σκότωσε! Γίνε το βέλος της εκδίκησης! – Φρίντριχ Κλίγκερ

Ολόκληρη η Γερμανία, η Γαλλία και περιοχές της Ιταλίας έχουν ξεσηκωθεί. Ο Κύριος αρχίζει το παιχνίδι του και τα μαχαίρια βγαίνουν- Εμπρός λοιπόν, έφτασε ο καιρός να κυνηγήσουμε τους απατεώνες σα σκυλιά! Εμπρός ! Μη δείχνετε οίκτο, ξεχάστε τα ευγενικά λόγια του Ησάϋ- Πηγαίνετε στις πόλεις και στα χωριά, ενωθείτε με τους αγρότες, τους εργάτες των ορυχείων και τους άλλους συντρόφους-Εμπρός έφτασε ο καιρός! Εσείς οδηγείτε το χορό. Μην αφήνετε τα σπαθιά σας να κρυώσουν. Χτυπάτε, κλιγκ, κλαγκ, στο αμόνι του Νεβρώδ, και γκρεμίστε το κάστρο! – Τόμας Μύντσερ

Εμπρός λοιπόν φίλοι μου! συντρίψτε! Τινάξτε στον αέρα, ανατρέψτε αυτήν την κοινωνία, που δεν σας ταιριάζει! – Γράκχους Μπαμπέφ

Η βία που χαρακτηρίζει αυτή τη στιγμή είναι αυτοσκοπός, γιορταστική ανατροπή, μακρια από κάθε χρησιμοθηρική έννοια. Μια βία η οποία φαίνεται πως είναι το κύριο χαρακτηριστικό της ,σε κάθε χώρο και χρόνο, έκρηξης της καταπιεσμένης ανθρώπινης φύσης. – Γιώργος Βλάχος

Παρατηρήσεις πάνω στην έκδοση

1) Η επιλογή των κειμένων και των γεγονότων που αναφέρονται στην ανά χείρας μπροσούρα είναι καθαρά υποκειμενική, και η όλη δουλειά καθαρά ερασιτεχνική (και χαιρόμαστε πολύ γι αυτό…). Τις «αντικειμενικές έρευνες» και την «επαγγελματική δουλειά» τα αφήνουμε στα χέρια της διανοουμενίστικης μούχλας. Η θεωρία μπορεί να αναπνεύσει μόνο στον καθαρό αέρα της πράξης και της δράσης και όχι στα σκουριασμένα μυαλά του ακαδημαϊσμού και της αδράνειας (ακόμα και όταν αυτή φορά «επαναστατικά» lifestyle ενδύματα σαν το χιπισμό, τον ντεμπορισμό, την βανεγκεμίστικη «επανάσταση της καθημερινής ζωής», τον δήθεν «ιλλεγκαλισμό» του μπάφου κλπ κλπ).

2) Η πρώτη έκδοση έγινε τον Νοέμβριο του 2005, με τίτλο «η παράνομη επανάσταση», τίτλος βεβιασμένος και αποτυχημένος (μη παράνομη επανάσταση άλλωστε δεν υπάρχει…). Η νέα έκδοση είναι συμπληρωμένη και λίγο πιο προσεγμένη, όμως το ίδιο ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ με την πρώτη.

3) Η επανέκδοση κρίθηκε αναγκαία, καθώς με τη ληστεία της εθνικής τράπεζας στο κέντρο της Αθήνας και τη σύλληψη του συντρόφου Γιάννη Δημητράκη για τη ληστεία, βρήκαν την ευκαιρία κάτι ξεχασμένοι και γραφικοί «αναρχικοί» («Ομοσπονδία αναρχικών ελλάδας», καθώς κι ένας Κάιν, ’Αβελ, ’Αβερελ, κάτι τέτοιο τέλος πάντων…) να επιτεθούν στους «αντεπαναστάτες» που προβοκάρουν το καλό όνομα του κοινωνικού αναρχισμού με την «αψυχολόγητη» βία τους. Ολόκληρη όμως η ιστορία της ανθρώπινης απελευθέρωσης είναι ιστορία που έγραψαν οι «ανεγκέφαλοι προβοκάτορες» εναντίον της «ψύχραιμης» και συμβιβασμένης παραφροσύνης. Τέτοιες ιστορίες προβοκάτσιας παρουσιάζει και η παρούσα μπροσούρα.

4) Η ονομασία της μπροσούρας προέρχεται απ τον «σύλλογο κακοδαιμονιστών» που, σύμφωνα με τον ρήτορα Λυσία, ίδρυσε ο βέβηλος και ιερόσυλος αθηναίος Κνησίας για να χλευάζει και να εμπαίζει τους θεούς και τους νόμους της Αθήνας.

1.

«Νόμος τύραννος εστί των ανθρώπων, πολλά παρά φύση βιάζεται» – ΙΠΠΙΑΣ

Συχνά πολλοί και διάφοροι διανοούμενοι, κατ όνομα αντιεξουσιαστές , ξετρυπώνουν απ΄ τους ακαδημαϊκούς τους πύργους για να κάνουν δηλώσεις νομιμοφροσύνης, καταδικάζοντας βίαιες και παράνομες πράξεις ( « εμείς οι αναρχικοί δεν είμαστε κλέφτες ή ληστές ή δολοφόνοι…). Οι τσανακογλείφτες του καθωσπρεπισμού και του (ομολογημένου ή ανομολόγητου) πασιφισμού εμφανίζονται ως θεματοφύλακες της «επαναστατικής ηθικής» απέναντι στον «ατομικιστικό αμοραλισμό».

Κατ΄ αρχάς να τονίσουμε ότι ακόμα κι εκείνοι που εμφάνισαν τον εαυτό τους ως αμοραλιστή (όπως για παράδειγμα ο Νίτσε ή ο Νετσάγιεφ), ουσιαστικά είχαν μια δική τους ατομική ηθική, ένα αξιακό σύστημα, που πολεμούσε το «επίσημο» αξιακό σύστημα, μάχονται την ηθική που επέβαλλε έξωθεν η κυριαρχία σε κάθε άτομο, με τη βίαιη διαδικασία της κοινωνικοποίησης. Οπότε, ακόμα και οι «αμοραλιστές», στην ουσία είναι βαθιά ηθικά άτομα. Κανένας πολιτικάντης δεν μπορεί να εμφανίζεται ως προστάτης του παρθενικού υμένα της «επαναστατικής ηθικής». Πράξεις φαινομενικά ανήθικες στα μάτια των ηθικολόγων μας, όπως π.χ. ληστείες και δολοφονίες, στην ουσία έχουν βαθιά ηθική ρίζα που πηγάζει από ένα ατομικό ή συλλογικό αξιακό σύστημα που μάχεται το αντίπαλο αξιακό σύστημα της «κρατικής ηθικής»

Ο ένοχος, δηλαδή ο παραβάτης του νόμου, είναι εκείνος που ασκεί μια έμπρακτη κριτική του νόμου και της κοινωνίας γενικά. Η στάση αυτή είναι μια ηθική στάση. Η ενσυνείδητη παράβαση του νόμου δηλώνει ότι έχουμε να κάνουμε με μιαν ηθική προσωπικότητα-το κράτος, χρησιμοποιώντας το μονοπώλιο της υλικής βίας, την εξουσία με την οποία περιβάλει τα όργανα του, υποχρεώνει τους πολίτες να είναι νομιμόφρονες, να συμπεριφέρονται σύμφωνα με το Δίκαιο, δηλαδή να εξασφαλίζει τους όρους εκείνους που χρειάζονται για να λειτουργήσει η κοινωνική μηχανή σύμφωνα με τους σκοπούς της κυρίαρχης καπιταλιστικής τάξης .Με την τήρηση της νομιμότητας η κοινωνική μηχανή δουλεύει υπέρ των κυρίαρχων καπιταλιστών.

Η νομιμότητα είναι υποταγή στην εκμετάλλευση, η παραδοχή της αδικίας. Η μη συμμόρφωση προς το Δίκαιο της κυρίαρχης τάξης είναι αντίδραση στην αδικία. Η παρανομία, η κατάλυση του Δικαίου είναι καταστροφή των δομών της εκμεταλλευτικής ταξικής κοινωνίας- οι «ένοχοι» τέτοιων «εγκλημάτων», αυτοί που δίνουν ένα τέτοιο περιεχόμενο και νόημα στη ζωή τους, που αποδύονται σε έναν τέτοιο αγώνα, αποδεχόμενοι όλες τις τρομαχτικές συνέπειες- αναμφισβήτητα ενσαρκώνουν την υψηλότερη ηθική συνείδηση που μπορεί να φανταστεί κανείς, και πραγματώνουν την κατεξοχήν ηθική πράξη

Με μία φράση λοιπόν:
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Ή ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ
Ή ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ!!!

2.

Η παρανομία είναι βαθιά δεμένη με την επαναστατική πράξη. Από την αρχαιότητα κιόλας οι κάθε είδους επαναστάτες χρησιμοποιούσαν παράνομα, βίαια και ληστρικά μέσα αγώνα. Πρώτοι πρώτοι οι εβραίοι ζηλωτές δημιούργησαν ένα αντάρτικο- ληστρικό σώμα ( κάτι σαν στρατιωτικό σκέλος του εσαϊκού κινήματος), με στόχο την απελευθέρωση του λαού απ την ρωμαϊκή κυριαρχία και τη δημιουργία μιας αντιιεραρχικής κομμουνιστικής ( αλλά βαθιά θρησκευτικής) κοινωνίας ισότητας. Οι ζηλωτές είναι για την Παλαιστίνη ότι και οι αντάρτες πόλεων στη νότια Αμερική. Έχουν τα ίδια ακριβώς κίνητρα μ αυτούς. Την ίδια απόγνωση, γιαυτό και τον ίδιο τρόπο δράσης, παρακινδυνευμένης τόλμης, αδίστακτου θάρρους. Το μίσος τους στρέφεται τόσο κατά των ρωμαίων κατακτητών, όσο και κατά της άρχουσας τάξης των εβραίων…

Η παράνομη δράση των ζηλωτών είναι τεράστια. Απαγωγές, ληστείες και δολοφονίες τραντάζουν όλη την Παλαιστίνη. Ο ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος τους περιγράφει ως « ληστές, πλάνους και απατεώνες που κήρυτταν κάθε είδους νεωτερισμούς. Μοναδικό τους πάθος ήταν η υπέρμετρη αγάπη για ελευθερία- εξόντωσαν τους πιο ευγενείς με το πρόσχημα ότι έτσι έσωζαν την ελευθερία- διέσχιζαν από άκρη σε άκρη την εβραϊκή γη, λεηλατούσαν τα σπίτια των πλουσίων- και από μέρα σε μέρα όλο και διαδιδονταν αυτή η καταστρεπτική αρρώστια. Γιατί πήραν πολύ κόσμο με το μέρος τους οι εισηγητές του δόγματος αυτού, αγνώστου μέχρι εκείνη την εποχή».

Οι ζηλωτές αποκαλούνταν απ τους εχθρούς τους σικάριοι (από τη sica, κοντή και κυρτή λεπίδα, που έμπηγαν στις πλάτες των εχθρών τους). Αρχικά ξεκίνησαν με εκκαθαρίσεις κατά πλουσίων ιουδαίων που για να διατηρήσουν την περιουσία τους έκλειναν συμφωνίες με τους ρωμαίους. Πρώτο τους θύμα, σύμφωνα με τον εκκλησιαστικό ιστορικό Ευσέβιο, ήταν ο αρχιερέας Ιωνάθαν. Εκτελούσαν δολοφονίες μέρα μεσημέρι, μέσα στο κέντρο της πόλης, αναμειγνύονταν κυρίως σε γιορτές με το λαό και μαχαίρωναν τους εχθρούς τους με μικρά στιλέτα, που είχαν κρυμμένα κάτω απ τα ρούχα τους. Όταν τα θύματα έπεφταν στο έδαφος συμμετείχαν στις εκδηλώσεις αγανάκτησης και εξ αιτίας της ατάραχης συμπεριφοράς τους περνούσαν απαρατήρητοι.

Το ζηλωτικό κίνημα κατέληξε στην γενικευμένη εξέγερση του 67 στην Ιερουσαλήμ. Εκεί οι επαναστάτες ζηλωτές κατάσφαξαν όχι μόνο τους ρωμαίους κατακτητές αλλά και πλούσιους, ιερείς και χαφιέδες. Όλα ξεκίνησαν όταν ένα Σάββατο λιγοστοί σικάριοι επιτέθηκαν στον πύργο Αντωνία και στο εξαιρετικά οχυρωμένο βασιλικό παλάτι της Ιερουσαλήμ. Ως αντεκδίκηση για τη σφαγή των ρωμαίων φρουρών, οι αρχές έσφαξαν χιλιάδες ιουδαίους των γύρω περιοχών (μόνο στη Δαμασκό σκοτώθηκαν 18.000 άτομα). Παρά τις σφαγές, η επανάσταση ξέσπασε και καθημερινά εκτελούνταν ρωμαίοι κατακτητές και όχι μόνο… Η επανάσταση έληξε το 71 με νικητές τους ρωμαίους: Εκατοντάδες χιλιάδες θύματα κόστισε η σφαγή, η Ιερουσαλήμ είχε ερειπωθεί, όπως κάποτε η Καρχηδόνα και η Κόρινθος, η γύρω περιοχή, ανακηρύχθηκε ιδιοκτησία του αυτοκράτορα. Οι βαρύτατοι φόροι, που έφταναν ως το ένα πέμπτο της πρώτης σοδειάς, βάραιναν τους ηττημένους…

3.

Όμως, κατά σατανική σύμπτωση το 1342 ξεσπά στην Θεσσαλονίκη μια ταξική επανάσταση γνωστή ως κομούνα των ζηλωτών. Οι επαναστάτες ληστεύουν όχι μόνο τους πλούσιους, αλλά και τις εκκλησίες και τα μοναστήρια (χριστιανικά αυτή τη φορά). Ο αυτοκράτορας Καντακουζηνός γράφει πως όταν επικράτησε το κίνημα των ζηλωτών, οι επαναστάτες μπήκαν στα σπίτια των ευγενών, τα γκρέμισαν και έκλεψαν την περιουσία τους. Ο ιστορικός Γρηγοράς γράφει : «και έβλεπε ο καθένας χωρισμένο σε δύο μερίδες το γένος των ρωμαίων σε κάθε πόλη, σε κάθε επαρχία. Από την μία μεριά ήταν οι φρόνιμοι, οι πλούσιοι, οι ευγενείς, οι γραμματισμένοι και από την άλλη οι άμυαλοι, η φτωχολογιά, οι αγράμματοι. Από την μεριά το κόμμα που είχε νομιμόφρονες ιδέες και από την άλλη το κόμμα που δεν ήξερε τι έκανε, που γύρευε τις επαναστάσεις και χαιρόταν στα αίματα (…) όπως τα κύματα της θάλασσας που οι άγριοι άνεμοι με ευκολία τα φουσκώνουν, βυθίζοντας με όλο τους το πλήρωμα τα κακόμοιρα καράβια, έτσι κι αυτοί ξεθεμελιώνοντας με ακράτητη μάνητα τα σπίτια εκείνων που είχαν χρήματα, αλύπητα και χωρίς καμιά δικαιολογία τους έσφαζαν τους δυστυχισμένους… Έτσι λοιπόν, σαν να έπεσε στην πόλη άγριος ανεμοστρόβιλος, η πλεμπάγια βγήκε στους δρόμους και ρίχνονταν πάνω στους πλούσιους με μεγάλη λύσσα και μανία σαν να ήταν εισβολείς, και άρπαξαν σα ληστές το βιος των σπιτιών και όσους έβρισκαν τους έσφαζαν, γεμίζοντας έτσι τις πλατείες της πόλης με ποτάμια από το αίμα των συμπολιτών τους. Σε αυτήν τη δυστυχία κατάντησαν όσοι είχαν αξιώματα και ήταν το καμάρι της Θεσσαλονίκης και αιτία ήταν η περιουσία τους…» Ο λόγιος Δ. Κυδώνης περιγράφει: «άλλους (απ τους ευγενείς) τους έβγαζαν από τα σπίτια τους σχεδόν γυμνούς, μόνο ένα λεπτό φόρεμα σκέπαζε τα μέλη τους- τους είχαν δεμένους με ένα σχοινί από το λαιμό και τους έσερναν σα σκλάβους. Εδώ ένας δούλος έσπρωχνε τον αφέντη του, παραπέρα ένας σκλάβος κείνον που τον είχε αγοράσει. Ο χωρικός έσπρωχνε τον στρατηγό, ο αγρότης τον στρατιώτη. Από παντού ακούγονταν η βοή και τα δάκρυα εκείνων που σέρνονταν στους δρόμους, που τους τσαλαπατούσαν και τους έσφαζαν.»

Οι ευγενείς τρομοκρατημένοι έμεναν κλεισμένοι στα σπίτια τους: «όπως οι μελλοθάνατοι τρέμουν μπροστά στο φάσμα του θανάτου, έτσι και οι ευγενείς έτρεμαν από τον ίδιο φόβο όταν έβλεπαν τους ζηλωτές να έρχονται. ’λλοι δεν μπορούσαν καν την όψη των ζηλωτών να υποφέρουν. ’λλοι πάλι τρυπώνανε κάτω απ τα κρεβάτια των γειτόνων τους. ’λλοι κρύφτηκαν μέσα σε πηγάδια κι άλλοι μέσα στα ιερά των εκκλησιών, πουθενά όμως δεν τους χωρούσε ο τόπος και παντού η τρομάρα τους παρακολουθούσε…»

Παρ ότι το ζηλωτικό κίνημα ξεκίνησε ως μια απλή απόπειρα αντικατάστασης του αυτοκράτορα Καντακουζηνού με τη δημοφιλέστερη δυναστεία των Παλαιολόγων, σιγά σιγά απέκτησε καθαρά επαναστατικό και αντιφεουδαρχικό χαρακτήρα. Ο Γ. Κορδάτος τους συγκρίνει μάλιστα με τους «λυσσασμένους» της γαλλικής επανάστασης, και συμπληρώνει ότι οργάνωσαν το καθεστώς τους πάνω σε κομμουνιστικές/ισοπεδωτικές βάσεις.

Ο αυτοκράτορας, μη μπορώντας να καταστείλει την κομούνα ζητά τη βοήθεια του τουρκικού στρατού: οι τούρκοι, ύστερα από γερή αντίσταση των ζηλωτών, πήραν τη Θεσσαλονίκη και την παρέδωσαν στον Καντακουζηνό… Η Σαλονίκη για μέρες βουτήχτηκε στο αίμα και ο Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο «νόμιμος» μητροπολίτης έβγαζε λόγους στις εκκλησίες για την ειρήνη και την ομόνοια των πολιτών, ξορκίζοντας τους δαίμονες (τους ζηλωτές). Φτιάνει μάλιστα και μια προσευχή και παρακαλεί το θεό να βοηθήσει ώστε στο μέλλον να βασιλέψει η κοινωνική αρμονία και οι λαϊκές μάζες με λόγο και έργα να υπακούν και να σέβονται τους «θειότατους βασιλείς» που τους εδικαίωσε ο θεός να βασιλεύουν στη Γη… Στις αρχές δε του χινοπώρου του 1349 μπήκε πια «νικητής» και «εκδικητής» ο Καντακουζηνός μέσα στο κάστρο της πατώντας πάνω στα πτώματα της ηρωικής Κομμούνας της Σαλονίκης, που μέσα σε εφτά χρόνια αιματηρής και δημιουργικής πάλης έγραψε μια λαμπρή και ένδοξη σελίδα στη νεότερη ιστορία.

Έκτοτε, λοιπόν, η τάξη βασιλεύει πάνω απ τη Θεσσαλονίκη…

4.

Επί οθωμανοκρατίας, σε όλη την επικράτεια της αυτοκρατορίας εμφανίζονται ληστρικές συμμορίες με έντονο αντιοθωμανικό και πολλές φορές αντιεξουσιαστικό /αντικρατικό χαρακτήρα. Οι χαϊντούκοι στη Βουλγαρία, οι κλέφτες στον ελλαδικό χώρο, οι χαϊνηδες στην Κρήτη, οι εφέδες και οι ζεϊμπέκοι στη Μικρά Ασία κ.τ.λ. Το φαινόμενο της κοινωνικής ληστείας πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις στην επικράτεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας προκαλώντας εκτεταμένες συγκρούσεις, εξεγέρσεις και επαναστάσεις ( «η εξέγερση των κλεφτών προσφέρει το πρότυπο πάνω στο οποίο οι αγροτικές μάζες θα σφυρηλατήσουν προοδευτικά την επαναστατική τους ιδεολογία και συμπεριφορά»).

Όσοι δεν ανέχονται την καταπίεση και την αυταρχική συμπεριφορά των χωροδεσποτών και των εκπροσώπων της κρατικής εξουσίας καταφεύγουν στα κρησφύγετα των όρεων της περιοχής τους και αναλαμβάνουν ένοπλο αγώνα εναντίον της εξουσίας.

Σύμφωνα με τον λαογράφο Ν.Γ. Πολίτη η μεταμόρφωση του φιλήσυχου αγρότη σε ληστή ή αντάρτη είναι φυσικό επακόλουθο της στυγνής καταπίεσης της τουρκικής εξουσίας σε όλες τις χώρες της βαλκανικής : « και εν Βουλγαρία και εν Σερβία αι καταπιέσεις των τούρκων δυναστών μεταβάλλουν εις χαϊδούκον τον ειρηνικόν αγρότην»

Τα βουνά γέμισαν με λησταντάρτες, καθώς σύμφωνα με τη λαϊκή παροιμία : ο λύκος αν στεναχωρεθεί, κατεβαίνει στο χωριό, ο σκλάβος, αν στεναχωρεθεί, ανεβαίνει στο βουνό.

Σ αυτές τις ληστρικές συμμορίες με έντονο αντικρατικό χαρακτήρα, δε χωρούν εθνικοί διαχωρισμοί. Έλληνες, αλεβήτες, κούρδοι, ζαζάδες, αρμένιοι ,τσερκέζοι, ταχτατζήδες, νομάδες γουρύκοι, τούρκοι, βόσνιοι, βούλγαροι : « οι κατατρεγμένοι από το νόμο, δεν είχαν περιθώρια για εθνικές διακρίσεις» Το ελεύθερο λαϊκό επαναστατικό πνεύμα των κοινωνικών ληστών, οι οποίοι δεν κάνουν διάκριση ως προς τη φυλετική καταγωγή, θρήσκευμα και την εθνική συνείδηση των αδικημένων αλλά προστατεύουν και υπερασπίζονται αδιακρίτως τους ανθρώπους του λαού…

5.

Στη Μικρά Ασία, εμφανίζονται οι λησταντάρτες, γνωστοί ως ζεϊμπεκοι, οι οποίοι αντιστέκονται με ζήλο στην κεντρική οθωμανική εξουσία. Είναι ριψοκίνδυνοι, γενναίοι, βοηθούν τους φτωχούς ( ο ληστής Τσακιτζής έμεινε γνωστός ως Ρομπέν της Ανατολής). Οι ζεϊμπέκοι συμμετέχουν ενεργά στην κοινωνική ζωή, χτίζουν τεμένη, γέφυρες, σχολεία, επισκευάζουν βρύσες και κρήνες, ανοίγουν πηγάδια, τιμωρούν τους χαφιέδες και τους αυταρχικούς τοπικούς ηγέτες, ληστεύουν κρατικές χρηματαποστολές και εύπορους έμπορους, παίρνουν λύτρα από γαιοκτήμονες.

Η σύγχρονη αντίληψη για τους ζεϊμπέκους είναι ότι στην πλειονότητά τους διακρίνονται από αντικρατική και αντιεξουσιαστική συμπεριφορά, στρέφονται εναντίον των προεστών, οι οποίοι φέρονται άδικα κι απάνθρωπα, και εναντίον της κρατικής βίας και καταπίεσης καθώς και της κακής διοίκησης και διεκδικούν τη δικαίωση των λαϊκών τάξεων. Στην πλειονότητά τους παίρνουν ενεργό μέρος στους κοινωνικούς και μπορεί, ίσως, να θεωρηθεί ότι είναι τυπικά δείγματα επαναστατών… Η αντιεξουσιαστική και αντικρατική δράση τους ορίζεται ως πραγμάτωση συγκεκριμένων αξιών- απονομή δικαιοσύνης, προάσπιση του δικαίου των καταπιεζομένων και φτωχών, διαρκής αγώνας εναντίον της απανθρωπιάς και της τυραννίας. Είναι ιδεολόγοι επαναστάτες με αδιαμόρφωτη, από θεωρητικής άποψης, πρωτογενούς μορφής, αντικαταπιεστική-αντικρατική αντίληψη, οι οποίοι προσδοκούν μια κοινωνία ισότητας, κοινωνικής ελευθερίας και οικονομικής άνεσης. Η δράση των κοινωνικών ληστών στη Μικρασία ξεκινά το 16ο αιώνα, όπου η λαϊκή απήχηση είναι τόσο έντονη, ώστε ο έλεγχος χάθηκε από την κυβέρνηση και δημιουργήθηκε « ατύπως ανεξέλεγκτη κοινωνική ατμόσφαιρα, καθώς οι ποικίλες συμμορίες ληστών αποκτούν μεγάλη δύναμη και επεμβαίνουν στη ζωή του λαού της περιοχής». Το 1624 ο ληστής Τζεννέτογλου μαζεύει πλήθος χωρικών και επαναστατεί ανοιχτά κατά της κρατικής αδικίας. Η λαϊκή εξέγερση πνίγεται στο αίμα και ο Τζεννέτογλου δολοφονείται- το 1658 ο Μπουλούμπακση οργανώνει συμμορία, αλλά δολοφονείται απ΄ το διώκτη τωβ ανταρτών Σερντάρ Αλή Πασά. Οι «μπουλουμπακσήδες» αντεπιτίθενται στα 1672 και ως το 1699 κάνουν επιθέσεις κατά της κεντρικής διοίκησης του Αϊδινίου και των διπλανών κωμοπόλεων. Ο ληστής Μουσταφά τρομοκρατούσε από το 1735 ως το 1739 τους κοτζαμπάσηδες της δυτικής Μ. Ασίας . Ως τις αρχές του 20ου αιώνα οι εξεγέρσεις και οι ληστείες ήταν πάμπολλες (μόνο στο βιλαέτι της Σμύρνης στις αρχές του 20ου αιώνα υπήρχαν 39800 ζεϊμπέκοι!). Η αντίστοιχη όμως κρατική καταστολή είναι τεράστια : «Στο Αϊδίνι έσφαξαν τους ζεϊμπέκηδες κατά ένα τρόπο που η ανείπωτη θηριωδία του θυμίζει τις άγριες σφαγές των αρμενίων… Ούτε αιχμαλώτους έκαναν ούτε πληγωμένοι υπήρχαν: κάθε ζεϊμπέκης που έπεφτε στα χέρια των Τούρκων, σφάζονταν.» «Αφού έκοψαν τα κεφάλια των σκοτωμένων τα πέρασαν στα κάγκελα του κονακιού σαν παράδειγμα προς αποτροπήν.»

Όμως, δεν ήταν μόνο η έντονη καταστολή. Πολλοί ζεϊμπέκοι πέρασαν στην αντίπερα όχθη και γίναν διώκτες ληστών για να εξασφαλίσουν αμνηστία και άλλα προνόμια (όπως ακριβώς έγινε και με τους κοινωνικούς ληστές του ελλαδικού χώρου). Τελευταία αναλαμπή ήταν ο Τσακιτζής, που στα 1899 οργάνωσε λησταντάρτικη συμμορία με έντονη φιλολαϊκη και αντιεξουσιαστίκη δράση. Ο Τσακιτζής σκοτώθηκε έπειτα από πεισματική μάχη 48 ωρών στην περιοχή Ναζιλλί το 1912. Η φήμη του απέκτησε και διατηρεί διαστάσεις θρύλου. Ο θάνατος του Τσακιτζη οριοθετεί και την λήξη της κοινωνικής ληστείας με πρωταγωνιστές τους ζεϊμπέκους στη σύγχρονη Τουρκία»

6.

Εκτός από τους ζεϊμπέκους, στην περιοχή της Σμύρνης δράσαν και αρκετοί έλληνες ληστές. Γνωστότερος ήταν ο Κατιρτζίγιαννης : «Με τη συμμορία του επιτίθεται κυρίως εναντίον καραβανιών και ταχυδρομείων. Αιχμαλωτίζει εμπόρους, τους απαγάγει στο βουνό και απαιτεί λύτρα για την απελευθέρωση τους»

Το 1852 ένας γερμανός τυχοδιώκτης έγραψε στις σημειώσεις του « στην Σμύρνη και στα περίχωρα κυβερνούν ουσιαστικά οι αντάρτες, οι οποιοί κυκλοφορούν με μαχαίρια και όπλα και τρομοκρατούν τον πληθυσμό» Το δίκτυο επικοινωνίας του Καρτιτζίγιαννη ήταν τόσο οργανωμένο ώστε ήταν σχεδόν αδύνατο να διερευνηθεί από τις αρχές και να διαλυθεί. Η εξόντωσή του έγινε κατορθωτή με τεράστιους κόπους γιατί ο Καρτιτζίγιαννης είχε συνεργάτες ξενοδόχους, ,παντοπώλες,, καφετζήδες ,πολλούς ξένους ακόμα και προξένους ξένων κρατών στη Σμύρνη.

Οι Έλληνες ληστές του δυτικού Αιγαίου ληστεύουν πλούσιους λεβαντίνους της Σμύρνης , απαγάγουν εισαγωγείς , αιχμαλωτίζουν γνωστούς εμπόρους και παίρνουν λύτρα απ το κράτος. Η έξαρση του εθνικισμού, όμως, στην περιοχή οδήγησε τους Έλληνες αντάρτες στην προσχώρηση της Μεγάλης Ιδέας και τους ζεϊμπέκους στον Κεμαλικό επεκτατισμό. Έτσι, με τον συνδυασμό της καταστολής, της προδοσίας από μέσα και του εθνικισμού το φαινόμενο της κοινωνικής ληστείας μαράθηκε σταδιακά στο Βαλκανικό και μικρασιατικό χώρο.

7.

Στο δυτικό κόσμο ο ταξικός πόλεμος έχει θρησκευτική μορφή με κύριους εκφραστές τις αιρετικές χριστιανικές σέχτες (Αναβαπτιστές, Αντινομιστές, Diggers, Ένωση των εκλεκτών κ.λ.π). Ο Γκυ Ντεμπορ όριζε τον αναβαπτιστικό χιλιασμό ως « επαναστατικό, ταξικό αγώνα, που μιλάει για τελευταία φορά τη γλώσσα της θρησκείας.»

Η κοινή συνισταμένη η οποία φαίνεται να διαπερνά όλα αυτά τα αυτόνομα κινήματα( για τα οποία έχουν προταθεί οι συλλογικοί όροι « ριζοσπαστική μεταρρύθμιση» και « αριστερά της μεταρρύθμισης» είναι η εξέγερση ενάντια στο νόμο. Το νόμο ως κανονιστικό θεσμό, θρησκευτικό ή κοσμικό, που την περίοδο αυτή αρχίζει να ορθολογικοποιείται και να γίνεται τόσο πιο αποτελεσματικός όσο ο έλεγχος που ασκεί εκλεπτύνεται.

Οι αιρέσεις και οι σέχτες σε όλη την Ευρώπη ξεπηδούν σα μανιτάρια, και πολλές φορές αποκτούν επαναστατικό χαρακτήρα, προκαλώντας εξεγέρσεις, ληστείες και λεηλασίες. Ζητούν την επιστροφή στον πρωτοχριστιανικό κομμουνισμό και επιτίθενται στο θεσμό της ατομικής ιδιοκτησίας. Ο Standler, διακηρύσσει πως « όπου υπάρχει ιδιοκτησία, αυτός που την κατέχει είναι εκτός Χριστού και της κοινωνίας του.»

Την πιο γενικευμένη επίθεση στην ιδιοκτησία και το εμπόριο τη βρίσκουμε στο Μύνστερ, με τις απαλλοτριώσεις, την κοινοκτημοσύνη, την κατάργηση του χρήματος. Στην Αγγλία πάλι ομάδες rentes προχωρούν σε μια πιο ριζική πρακτική με ληστείες πλουσίων και λεηλασίες περιουσιών. Ένας από τους θεωρητικούς τους,, ο Α.Coppe γράφει :

«Κοίτα έρχομαι εγώ, ο Κύριός σου, σαν κλέφτης μέσα την νύχτα με το σπαθί μου γυμνωμένο και σου λέω: δώσε μου το πουγκί σου, δώστο μασκαρά, αλλιώς θα σου κόψω το λαιμό… Δώσε τα λεφτά στους ζητιάνους, τους κλέφτες, τις πόρνες και τους πορτοφολάδες ,οι οποίοι είναι σάρκα από τη σάρκα σου και όλοι το ίδιο καλοί στα μάτια μου όσο εσύ».

Οι diggers,τέλος, υποστηρίζουν ότι η ιδιοκτησία οδηγεί στον εξαναγκασμό της μισθωτής εργασίας και στην υποδούλωση του μεγαλύτερου τμήματος της ανθρωπότητας…

Οι σέχτες αποκτούν και αντικρατικό χαρακτήρα προτάσσοντας το φυσικό δίκαιο απέναντι στους θεσμούς, το κράτος και την ιεραρχία. Αρνούνται να πληρώσουν φόρους, απορρίπτουν τα πολιτικά αξιώματα και αρνούνται να υπηρετήσουν στο στρατό («προτάσσουν το όραμα μιας -παρθένας κατάστασης- χωρίς ιεραρχία κι εξουσία»).

8.

Από τις απαρχές κιόλας της χριστιανικής επικράτησης στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία εμφανίστηκαν κινήματα αντίστασης στην καταπίεση των γαιοκτημόνων και της επίσημης εκκλησίας (ακόμα και μοναχοί εξεγείρονταν κατά αυστηρών ηγουμένων στα μοναστήρια!). Από τα πρώτα επαναστατικά κινήματα με θρησκευτική μορφή ήταν οι circumcellionen: Ένα επαναστατικό αγροτικό κίνημα που μάχονταν κατά των γαιοκτημόνων. Σύμφωνα με τον άγιο Αυγουστίνο οι «αιμοδιψείς» αυτοί αιρετικοί «έκλεβαν, λεηλατούσαν, πυρπολούσαν βασιλικές, έριχναν ασβέστη και ξίδι στα μάτια των καθολικών, απαιτούσαν πίσω τα χρεόγραφά τους και εκβίαζαν την απελευθέρωσή τους.» Κυνηγούσαν και χτυπούσαν με ρόπαλα εκκλησιαστικά στελέχη και επισκόπους: Οι circumcellionen θεωρούνταν απ τους αντιπάλους τους επαναστάτες. Διεκδικούσαν τα απαραίτητα για τη διαβίωσή τους και καθοδηγούνταν από κληρικούς, όπως ο περίφημος επίσκοπος Δονάτος της Βάγας. Εκβίαζαν, λήστευαν, λεηλατούσαν, δολοφονούσαν. Μαγείρευαν τα φαγητά τους με ξύλα από τους βωμούς, απελευθέρωναν τους σκλάβους και υποδούλωναν τα αφεντικά. Τους έδεναν στις μυλόπετρες και σκορπούσαν τέτοιο τρόμο, που οι ίδιοι οι πιστοί κατέστρεφαν τα χρεόγραφά τους και έμεναν με την ικανοποίηση πως τουλάχιστον είχαν γλιτώσει… Ο Αυγουστίνος επικρίνει διαρκώς τις ¨οργισμένες» επιθέσεις των «turbae (agnima multitudines) circumcellionum»

Όσα τους επιρρίπτει όμως είναι «υπερβολικά», γιατί είναι επηρεασμένος από το μίσος του για αυτούς (Butner), ενώ ο αγώνας των circumcellionen παρά τo γενικά εγκληματικό του χαρακτήρα, «ήταν αντικειμενικά δίκαιος» (Diesner). (Οι δονατιστές) συμμαχώντας με τους circumcellionen λεηλατούσαν και λήστευαν, έκαναν νυχτερινές επιθέσεις, έκαιγαν τα σπίτια και τις εκκλησίες των καθολικών, έκαιγαν τα «ιερά» τους βιβλία στην πυρά και κομματιάζαν ή έλιωναν τα δισκοπότηρά τους…

9.

Στα 1523 ο αιρετικός θεολόγος Τομας Μύντσερ δημιούργησε τον μαχητικό πυρήνα της «Ένωσης των εκλεκτών» με άμεσο στόχο την κοινωνική επανάσταση εναντίον των κυρίαρχων στρωμάτων και τον κομμουνισμό. Το 1525 η «Ένωση» οργάνωσε ένοπλο λαίκο κίνημα στη Θουριγγία, ανέτρεψε την τοπική εξουσία και δημιούργησε ένα ελεύθερα εκλεγμένο συμβούλιο. Έτσι, ξεκινά ένας ανελέητος ταξικός πόλεμος, γνωστός ως «πόλεμος των χωρικών».

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που είχαν οι πόλεμοι των χωρικών ήταν η άναρχη μορφή που πήραν, κυρίως με τη δράση αυτόνομων ομάδων που λεηλατούσαν περιουσίες και κατέστρεφαν μοναστήρια . Ο Λούθηρος επιτέθηκε στους εξεγερμένους με το κείμενό του «εναντίον των ληστρικών και δολοφονικών συμμοριών των αγροτών». Μετά από εκτεταμένες σφαγές, οι οποίες υπολογίζεται ότι είχαν περί τις 100000 θύματα, οι αγρότες ηττήθηκαν και ο Μύντσερ συνελήφθη, βασανίστηκε και αποκεφαλίστηκε.

Αργότερα, εμφανίζεται μια πληθώρα μορφωμένων θεολόγων που δημιουργούν επαναστατικές σέχτες και αντιμετωπίζουν τη λυσσώδη καταστολή του κράτους και της εκκλησίας ( η δίαιτα του Σπένσερ το 1529 αποφασίζει να στείλει όλους τους ενήλικες αναβαπτιστές «απ τη φυσική ζωή στο θάνατο, με το σπαθί ή τη φωτιά, χωρίς προηγούμενη εξέταση μπροστά σε πνευματικούς δικαστές». Στη Μοραβία ο Ηut δημιουργεί αγροτικές κομμούνες που διαλύονται απ τον Φερδινάρδο της Αυστρίας. Το 1534 ο ολλανδός Jan Matthys με μια μαχητική ομάδα κηρύσσει την πόλη Μύνστερ ως «Νέα Ιερουσαλήμ».

Το Φεβρουάριο του 1534 ο Matthys κήρυξε με μια σειρά ομιλιών τη βίαιη επανάσταση με σκοπό την ίδρυση ενός επίγειου βασιλείου του θεού, χωρίς νόμους, δικαστές, ιδιωτική ιδιοκτησία και γάμο. Ομάδες ένοπλων αναβαπτιστών κατέβηκαν στους δρόμους και κατέλαβαν την εξουσία αναίμακτα- Η επανάσταση έδειξε αμέσως τον κοινωνικό της χαρακτήρα: όλες οι ιδιωτικές περιουσίες απαλλοτριώθηκαν, ενώ καταστράφηκαν τα συμβόλαια και τα χρεόγραφα… Απ ότι φαίνεται δεν έλειψαν και εκτελέσεις ατόμων που αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με τη νέα κατάσταση. To Μάρτιο ο Matthys σκοτώθηκε σε μάχη και την ηγεσία της επανάστασης ανέλαβε ο Ιωάννης του Leyden, ο οποίος όμως αποδείχθηκε σκληρός εξουσιαστής. Τόσο η κρατική καταστολή, όσο και η εξουσιαστική συμπεριφορά του Leyden, που δυσαρέστησε τον εξεγερμένο λαό, προκάλεσαν την πτώση του Μύνστερ το 1535. Το 1567 ιδρύεται στη Βεστφαλία μια κοινότητα ανάλογη μ αυτήν του Μύνστερ. Ταυτόχρονα, ένοπλες επαναστατικές συμμορίες περιπολούν στη γύρω περιοχή ληστεύοντας πλούσιους ευγενείς και ιερείς.

Στην Αγγλία αναπτύχθηκε το κίνημα των « σκαφτιάδων» ( diggers), οι οποίοι ταύτιζαν το νόμο της φύσης με την κοινοκτημοσύνη και την απουσία ιεραρχίας και εξουσίας ( Winstanley: « ο νόμος της ελευθερίας» ). Τα κολεκτιβιστικά πειράματα των diggers καταστάληκαν άγρια απ τους γαιοκτήμονες και το κράτος. Ουσιαστικά, εκεί με τους diggers σταματάει και ο επαναστατικός ρόλος των αιρετικών σεχτών, οι οποίες με εξαίρεση κάποια ξεσπάσματα, μετατρέπονται σε εσωστρεφείς ομάδες.

10.

Στη διάρκεια του 19ου και του 20ου αιώνα εμφανίζονται πολλοί κομμουνιστές και αναρχικοί επαναστάτες που επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν παράνομα μέσα και μεθόδους (ληστείες, κλοπές, δολοφονίες κλπ). Η συμμορία των « νυχτερινών εργατών» του Ζακόμπ, οι « Αντιϊδιοκτήτες» ( παράνομη αναρχική ομάδα με 50 μέλη!), ο Λουϊ Σαβ, ο Ραβασόλ, οι ρώσοι μηδενιστές, η «συμμορία Μπονό», ο Ντουρρύτι, ο Σαμπατέ, οι τουπαμάρος, η RAF, η Action direct, οι ερυθρές ταξιαρχίες, το κίνημα 2 Ιούνη, η επαναστατική οργάνωση 17 Νοέμβρη.. ο κατάλογος ομάδων και ατόμων είναι ατελείωτος : απαγωγές, ληστείες, διαρρήξεις, κλοπές, άλλοτε για χρηματοδότηση του επαναστατικού αγώνα, άλλοτε για την απελευθέρωση αιχμαλώτων του κοινωνικού -ταξικού πολέμου, άλλοτε ως μέσο αυτοχρηματοδότησης και έμπρακτης κριτικής της μισθωτής σκλαβιάς. Απ την αρχαιότητα ως σήμερα, παρά το πείσμα των ηθικολόγων μας, η αντεξουσία πολλές φορές αποκτά ιδιαίτερα βίαιες μορφές. Ξενίζονται ορισμένοι υποκριτές απ την ξέχειλη λύσσα και την ανηλεή βιαιότητα των επαναστατών απ την αρχαιότητα ως σήμερα, τρομοκρατούνται ( ιδεολογικοποιώντας τη δειλία τους) μπρος στην αιματοροούσα πορεία της πραγματικότητας, ξεχνώντας πως συγκεκριμένες κοινωνικές, οικονομικές και ιστορικές συνθήκες γέννησαν αυτήν την απελπισμένη μανία. Η απίστευτη σε αγριότητα εξουσιαστική βία δημιούργησε και την αντίστροφη βία των καταπιεσμένων («αποκαλούσαν το λαό όχλο και θεωρούσαν πως υπήρχε μόνο και μόνο για να αποτελεί στόχο των πυροβολισμών της φρουράς». Μέσα από τα σπλάχνα των λαϊκών κινημάτων γεννήθηκε η αντίρροπη δύναμη, βίαιη και λυσσασμένη, για να απαντήσει στην κυρίαρχη εξουσιαστική βία. Και για να το καταλάβουν καλύτερα οι ηθικολόγοι «αμφισβητίες» των φοιτητικών εδράνων και της ακαδημαϊκής μούχλας, παραθέτουμε τα λόγια του μαρξιστή αντάρτη και ληστή Πιέρ Γκόλντμαν :

«Γνώρισα το μίσος και δε μου απόμεινε άλλη επιθυμία παρά να γνωρίσω τον εκστατικό πόλεμο, να φλερτάρω τον ίδιο το θάνατο, να εξορκίσω τον τρόμο, να καλλιεργήσω μια ευτυχία, όπου η ζωή θα ξαναζεσταινόταν, θα καιγόταν απ΄ την ίδια την επαφή με το Μηδέν (το απόλυτο)»

Αλάστωρ – Θεσσαλονίκη Νοέμβρης 2005

Ήσυχα μανούλα μου πράσινη βαλανιδιά
’σε με το παλικάρι να σκεφτώ
Αύριο πηγαίνω σε ανάκριση
Μπρος στον τσάρο, τον κριτή τον τρομερό
Και θα με ρωτήσει ο τσάρος, ο κυβερνήτης:
Έλα, πες μου, βρε παιδί του χωρικού
Ποιόν μαζί σου είχες φίλο, ποιόν εχθρό;
Σύντροφοί σου ποιοι είναι, ποιοι οι εχθροί σου;
Ευχαρίστως να σου πω τσάρε ορθόδοξε
Την αλήθεια κι όλα τα καθέκαστα
Τέσσερις σύντροφοι με συνόδευαν
Πρώτος σύντροφος η νύχτα η κατασκότεινη
Δεύτερος σύντροφος το δαμασκί μαχαίρι
Τρίτος σύντροφός μου το άλογο καλόκαρδο
Τέταρτος σύντροφός μου το τεντωμένο τόξο
Ταχυδρόμοι μου εμένα τα πυρωμένα βέλη
Και τι μου λέει ο τσάρος ο ορθόδοξος;
Σε καλό σου, βρε παιδί του χωρικού
Που να ληστεύεις ξέρεις και ν απαντάς
Κι εγώ γι αυτό παιδί μου, θα σε βάλω
Μες στον κάμπο σ έναν πύργο αψηλό
Μ άλλα λόγια, σε δυο ξύλα με θηλιά

(ρώσικο λαϊκό τραγούδι για τον κοινωνικό ληστή Πουγκατσέφ)

Πηγές:

Γιάννης Κορδάτος: Η κομμούνα της Θεσσαλονίκης 1342-1349 – εκδ. επικαιρότητα
Κ. Ντέσνερ: Η εγκληματική ιστορία του χριστιανισμού – εκδ. Κάκτος
Θωμάς Κοροβίνης: Οι ζεϊμπέκοι της Μικρασίας – εκδ. ’αγρα
Γιώργος Βλάχος: Η συνείδηση ενάντια στο νόμο – εκδ. Έρασμος
Μανόλης Λαμπρίδης: Η σύγκρουση με τον νόμο – εκδ. Έρασμος
Λιλή Ζωγράφου: Αντίγνωση, τα δεκανίκια του καπιταλισμού – εκδ. Αλεξάνδρεια
Αλέξανδρος Πούσκιν: η κόρη του λοχαγού – εκδ. Σύγχρονη Εποχή
Πιερ Γκολντμαν: Σκοτεινές αναμνήσεις ενός πολωνοεβραίου γεννημένου στη Γαλλία – εκδ. Praxis
Αύγουστος Στρίνμπεργκ: Το κόκκινο δωμάτιο – εκδ. Πάπυρος
Φρ. Κλίγκερ: ’νοδος, πτώση και θάνατος του Φάουστ – εκδ. Οξύ
Γκαίτε: Φάουστ – εκδ. Γαβριηλίδης

1