Μεξικό: Διακήρυξη της ομάδας αυτοάμυνας του Michoacán, 18/01/2014

Aquila, Michoacán 18 Γενάρη 2014

Από την Ομάδα Αυτοάμυνας της Aquila του Michoacán, προς το ευρύ κοινό:

Σήμερα, οι κάτοικοι του δήμου της Aquila, κουρασμένοι απ’ την “προστασία”, τους βιασμούς, τους φόνους, τις απαγωγές και κάθε είδους εγκληματική πράξη του καρτέλ των Caballeros Templarios (“Ιππότες του Ναού”), με δεδομένη την πλήρη εγκατάλειψη του πληθυσμού από τις δημοτικές και κρατικές αρχές που για 12 χρόνια δεν παρείχαν την αναγκαία ασφάλεια στον λαό μας προκειμένου να ζήσει μια ειρηνική κι αξιοπρεπή ζωή, αποφασίσαμε να οργανώσουμε τη δική μας ομάδα αυτοάμυνας προκειμένου να διώξουμε το οργανωμένο έγκλημα από την πόλη μας, και καλούμε μέσω αυτής και τον υπόλοιπο πληθυσμό του δήμου να ξεσηκωθεί ενάντια στο έγκλημα, ώστε να πάψει πλέον να φοβάται ή να πληρώνει “προστασία”.

Όπως έχει γίνει ήδη γνωστό από τα εγχώρια και διεθνή ΜΜΕ, η πόλη μας έχει ξαναπροσπαθήσει να αποτινάξει τον ζυγό του οργανωμένου εγκλήματος. Στο κίνημα εκείνο, πρωταγωνιστούσε κόσμος από την ιθαγενική κοινότητα του San Miguel της Aquila. Η κοινότητα αυτή είναι η μία από τις τέσσερις που αποτελούν τον δήμο της Aquila, και διαθέτει ένα ορυχείο σιδήρου που βρίσκεται υπό την εκμετάλλευση της πολυεθνικής εταιρίας Ternium. Η εταιρία πληρώνει κάποια αντισταθμιστικά οφέλη για την εξόρυξη χρυσού στην κοινότητα, και η μαφία του οργανωμένου εγκλήματος διεκδικεί ένα μερίδιο αυτών. Πιο συγκεκριμένα, ζητούν απ’ τους κατοίκους να τους αποδίδουν τα χρήματα που λαμβάνουν. Εάν αρνηθούν, τους δολοφονούν. Έτσι, οι ιθαγενείς αυτής της κοινότητας αποφάσισαν πρώτοι να σχηματίσουν μια κοινοτική πολιτοφυλακή προκειμένου να προστατεύσουν την κληρονομιά, τη ζωή και την αξιοπρέπειά τους. Μας κάλεσαν μάλιστα τότε να ενωθούμε μαζί τους, αλλά εμείς, αιχμάλωτοι του φόβου μιας αντεκδίκησης του οργανωμένου εγκλήματος, αποφασίσαμε να μην τους υποστηρίξουμε.

Ο παράνομος δήμαρχος Juan Hernández Ramírez, όταν προσκλήθηκε από το κίνημα που αντιστεκόταν στην πληρωμή “προστασίας” στο οργανωμένο έγκλημα, αποφάσισε να παρατήσει τη θέση του, αφήνοντας τον λαό στο έλεος του οργανωμένου εγκλήματος. Είναι γνωστό ότι βρέθηκε σ’ αυτό το πόστο ως αποτέλεσμα εκλογικής νοθείας, την οποία ανέλαβαν οι Caballeros Templarios εκφοβίζοντας τον λαό να τον ψηφίσει, και καίγοντας κάλπες σε εκλογικά κέντρα όπου το αποτέλεσμα ήταν εις βάρος του. Έτσι, οι εγκληματίες τον κρατούσαν στο χέρι, απειλώντας τον με τη ζωή του ούτως ώστε να μην πάρει θέση.

Η περίοδος από τις 24 Ιούλη ως τις 13 Αυγούστου του 2013, οπότε και η κοινοτική πολιτοφυλακή των ιθαγενών του San Miguel της Aquila δραστηριοποιήθηκε στην περιοχή, ήταν εξαιρετικά ήρεμη. Οι βιασμοί, οι απαγωγές και η πληρωμή “προστασίας” εξαφανίστηκαν καθώς οι εγκληματίες απομακρύνθηκαν. Βλέποντας τα αποτελέσματα του κοινοτικού κινήματος, εμπνευστήκαν να υποστηρίξουμε κι εμείς τους σκοπούς τους. Ωστόσο, στις 14 Αυγούστου, μια μεικτή δύναμη στρατού και αστυνομίας, μαζί με ειδικές δυνάμεις πεζοναυτών, εισέβαλαν στην Aquila και αφόπλισαν το κίνημα της κοινότητας. Πήραν μάλιστα 45 άτομα στη φυλακή. Η Ομάδα Ειδικών Επιχειρήσεων (GOES) και η Κρατική Δικαστική Αστυνομία σκότωσαν δύο άνδρες και δε δίστασαν να χτυπήσουν γυναίκες, παιδιά και γέροντες που τους ζητούσαν να αφήσουν τους άνδρες που τους υπερασπίζονταν απ’ το οργανωμένο έγκλημα. Μόλις η κοινοτική πολιτοφυλακή αφοπλίστηκε έτσι, οι Caballeros Templarios, υπό την προστασία του κράτους και των τοπικών αρχών, ξαναεμφανίστηκαν, αποφασισμένοι να “εξοντώσουν” όλους τους κατοίκους του San Miguel. Έτσι, οι Miguel Alcalá Alcalá, Emilio Martínez López και Miguel Martínez López βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν απ’ τους εγκληματίες. Έπειτα, οι Ignacio Martínez de la Cruz, Francisco Javier Ramos Walle και Carlos Zapien Díaz εξαφανίστηκαν στις 25 Νοέμβρη 2013 και κανείς δεν έχει μάθει γι αυτούς έκτοτε. Οι υπόλοιποι κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη, ζώντας καθημερινά στον φόβο και τη θλίψη, ενώ η κυβέρνηση συνέχισε να μην κάνει τίποτα απολύτως για την προστασία τους.

Από τη στιγμή που η κοινοτική πολιτοφυλακή διαλύθηκε κάτω απ’ τη βία της τριπλής συμμαχίας κράτους-τοπικών αρχών-οργανωμένου εγκλήματος, οι Caballeros Templarios αποφάσισαν να εκβιάσουν πλέον για “προστασία” ολόκληρο τον πληθυσμό, κάτι που έφερε τους πιο φτωχούς γείτονές μας, στα όριά τους. Πιστεύαμε ότι αν δεν υποστηρίξουμε την κοινοτική πολιτοφυλακή, οι εγκληματίες θα μας αφήσουν ήσυχους και δε θα μας εκβιάζουν κι εμάς για “προστασία”, ή έστω δε θα αυξήσουν τα χρήματα που παίρνουν απ’ όποιον ήδη εκβίαζαν, και δε θα ενοχλούν τις οικογένειές μας. Ωστόσο, αυτό τους έκανε ακόμα πιο φιλόδοξους και αιμοσταγείς. Οι εγκληματίες αύξησαν τα χρήματα που ζητούν, για να ρεφάρουν το εισόδημα που έχασαν απ’ αυτούς που δολοφόνησαν, εξαφάνισαν ή έστειλαν στη φυλακή ή στην μετανάστευση. Ως τότε ελάχιστοι στην κοινότητά μας πλήρωναν “προστασία” στους Caballeros Templarios, και ήταν κυρίως αυτοί που είχαν δεσμούς προς αυτούς, όπως οι José Cortes Méndez, Miguel Zapien Godínez, Fidel Villanueva Espinosa, Juan Carlos Martínez Ramos, Juan Zapien Sandoval και άλλοι.

Έτσι, το φαινόμενο της αυτοάμυνας στο Michoacán πήρε τεράστια ορμή, κάθε μέρα και περισσότεροι άνθρωποι έρχονται αποφασισμένοι να διώξουν τους εγκληματίες από την περιοχή τους, κάτι που ανάγκασε τους Caballeros Templarios να υποχωρήσουν προς γειτονικές συνοικείες, κοντά στην κοινότητά μας, αυξάνοντας έτσι τη βία στην Aquila. Έτσι, ήρθαμε αντιμέτωποι με το πανόραμα της βίας με το οποίο είμαστε αναγκασμένοι να ζήσουμε ξανά, με τη συνενοχή του κράτους και των τοπικών αρχών κάτω απ’ τη γενική απάθεια της κυβέρνησης. Γι αυτούς τους λόγους, οι κάτοικοι του Michoacán μας βοήθησαν να ανοίξουμε τα μάτια μας και να αποφασίσουμε να οργανωθούμε ως ομάδα αυτοάμυνας προκειμένου να εκδιώξουμε όλους τους εγκληματίες απ’ την περιοχή μας. Ο κοινωνικός μας αγώνας δε θα τελειώσει απλά όταν ο Federico González, ή αλλιώς El Lico, το αφεντικό του καρτέλ των Caballeros Templarios στην περιοχή μας πέσει, αλλά όταν ξεφορτωθούμε κι όλους τους συνεργάτες και τους ένοπλους μπράβους του.

Το κίνημα αυτοάμυνάς μας είναι οργανωμένο από τους κατοίκους της Aquila και γενικά τον λαό της περιοχής μας. Για τον λόγο αυτό, καλέσαμε και τον δήμαρχο Juan Hernández Ramírez να έρθει μαζί μας στον αγώνα κατά του εγκλήματος. Όμως ο δήμαρχος έδειξε τη δέσμευσή του προς τους Caballeros Templarios, κι αποφάσισε να εγκαταλείψει την περιοχή. Έτσι, η ομάδα αυτοάμυνάς μας και ο λαός που στηρίζει το κίνημά μας καταδικάζουμε την εγκληματική αδιαφορία του δήμου. Ας γίνει σαφές ότι το κίνημά μας γεννήθηκε από την κοινωνική αναγκαιότητα, να αντισταθούμε στο οργανωμένο έγκλημα. Θέλουμε να ξαναφέρουμε την ειρήνη και την τάξη στον λαό μας. Καλούμε και τις άλλες πόλεις, τα χωριά και τις κοινότητες της Aquila στον αγώνα μας, γιατί δεν αγωνιζόμαστε παρά για την κοινωνική γαλήνη κι ευτυχία.

Με ειλικρίνεια,
Το Συμβούλιο της Αυτοάμυνας της Aquila

Πηγή: http://elenemigocomun.net/es/2014/01/autodefensa-aquila-michoacan/

<<<>>><<<>>>

Σημειώσεις: Οι Caballeros Templarios (Knights Templar cartel ή “Ναΐτες Ιππότες”) είναι μια από τις μαφίες που δραστηριοποιούνται στο εγκληματικό κεφάλαιο (εμπόριο ναρκωτικών, όπλων, γυναικών, “προστασία” αλλά και ληστείες, κλοπές, απαγωγές κλπ) στο νότιο Μεξικό. Η άνοδος της εγκληματικής οικονομίας στο Μεξικό ανάγεται στη δεκαετία του 1980, οπότε κι ένας αρχιμπάτσος της δικαστικής αστυνομίας ο Félix Gallardo (“ο νονός”), ίδρυσε το πρώτο οργανωμένο λαθρεμπόριο κάνναβης και οπίου προς τις ΗΠΑ, με τις πλάτες του επίσημου μεξικανικού κράτους και ιδιαίτερα της κρατικής ασφάλειας, υπό τη διεύθυνση του Miguel Nazar Haro, ενός πράκτορα της αμερικανικής CIA. Βάσει του δικτύου που δημιούργησε και αυτών των “άκρων”, ανέλαβε το πολύ πιο επικερδές λαθρεμπόριο της κοκαΐνης, συνεργαζόμενος με το καρτέλ του Pablo Escobar στην Κολομβία. Σταδιακά, ο Gallardo είδε ότι ήταν πιο αποτελεσματικό να διασπάσει το εμπόριο σε τοπικά καρτέλ, σαν franchise, τα οποία αργότερα αναπτύχθηκαν πέρα από τον έλεγχό του. Τέτοια ήταν: οι Zetas (Ζ) στα νοτιοανατολικά, πρώην μπάτσοι των ειδικών δυνάμεων και στρατιωτικοί, διαβόητοι για την ευκολία με την οποία σκοτώνουν αμάχους. Σ’ ένα τέτοιο περιστατικό, οι Zetas εκτέλεσαν επί τόπου 72 μετανάστες που οδηγούσαν οι ίδιοι στις ΗΠΑ, όταν αρνήθηκαν να δουλεύουν γι αυτούς προκειμένου να “ξεχρεώσουν” παρά τα όσα είχαν ήδη πληρώσει. Το καρτέλ του Κόλπου του Μεξικού, στα βορειοανατολικά, που αρχικά είχε προσλάβει τους Zetas ως μπράβους, μέχρι τη σύγκρουση μεταξύ των δυο για την μοιρασιά, που πυροδότησε έναν μακροχρόνιο πόλεμο με πολλούς νεκρούς. Τα καρτέλ της Tijuana και της Sinaloa, στα βορειοδυτικά και τέλος, του Michoacan στα νοτιοδυτικά, στο οποίο μέσα από μια τυπική διαδοχή εσωτερικών εκκαθαρίσεων επικράτησαν οι Caballeros Templarios. Καθώς η ανεργία κυριαρχεί και η νόμιμη εργατική διεκδίκηση περιθωριοποιείται, η εργασία στο εγκληματικό κεφάλαιο μοιάζει ως η μόνη πρόσβαση που μπορεί να έχει ένας φτωχός στον πλούτο ή έστω σε μία καριέρα, συν την όλη έξαψη της παρανομίας και μιας αντίθεσης με τις δυνάμεις καταστολής που εκφράζεται από τοπικά παρακλάδια των Caballeros με τα ονόματά τους όπως La resistencia, “κοινωνική δικαιοσύνη” κλπ. Επίσης, τα καρτέλ λειτουργούν σε έναν βαθμό όπως κάθε άλλη “νομιμη” επιχείρηση, παράγοντας τα δικά τους λογότυπα, διαφημιστικά αλλά και μια ευρύτερη κουλτούρα με πολλά ναρκω-σήριαλ, ναρκω-βίντεοκλιπ και ναρκω-μουσική, καταναλωτικά προϊόντα κλπ. Έτσι οι Caballeros Templarios φρόντισαν μεταξύ άλλων, στη διάρκεια μιας επίσκεψης του πάπα Βενέδικτου στο Μεξικό να γεμίσουν το δρομολόγιο με ενυπόγραφες πινακίδες καλωσορίσματος στον ποντίφικα. Καθώς η επιχειρηματικότητα των καρτέλ δεν ενσωματώνει την κοινωνική αναπαραγωγή του πληθυσμού στις περιοχές όπου απλώνουν τη δράση τους, αλλά αντίθετα τίθεται άμεσα εναντίον της, γίνεται το επίκεντρο συγκρούσεων που εξαπλώνονται παράλληλα με την δράση τους. Έτσι, τους τελευταίους μήνες, οι κοινοτικές πολιτοφυλακές ή ομάδες αυτοάμυνας εμφανίζονται ολοένα και πιο συχνά στον μεξικανικό νότο, με ολόκληρες επαρχίες πλέον να εναλλάσσονται μεταξύ της τάξης των καρτέλ, του εγκληματικού κεφαλαίου και του κράτους και της τάξης την οποία φέρουν οι κοινοτικές πολιτοφυλακές για την οποία ακόμη λίγα είναι γνωστά, και η πίεση της καταστολής περιορίζει ακόμα περισσότερο.

Το μοτίβο που επαναλαμβάνεται πάντως, όπως στην Aquila έτσι και στην Nueva Italia στις αρχές του Γενάρη, και αλλού πριν (βλ. και το προηγούμενο σχετικό άρθρο “Μεξικό: κοινοτική αυτοδιεύθυνση κι αυτοάμυναενάντια σε μαφίες, τράπεζες και μπάτσους“) παραμένει το ίδιο: τα καρτέλ πιέζουν τον πληθυσμό για ολοένα και μεγαλύτερα κέρδη από τη λεηλασία του, ο πληθυσμός σε κάποιο σημείο φτάνει στα όριά του, σχηματίζει τις ομάδες αυτοάμυνας που αναγκάζουν τα μέλη των καρτέλ να υποχωρήσουν σε γειτονικές περιοχές, το κράτος επεμβαίνει για να αφοπλίσει τις ομάδες αυτοάμυνας και να αποκαταστήσει την τάξη του κεφαλαίου (που όπως έχει διαμορφωθεί τοπικά η εκμετάλλευση δεν είναι παρά το εγκληματικό κεφάλαιο και η “μαύρη” οικονομία), η “ομαλότητα” επιστρέφει και μαζί της τα μέλη των καρτέλ για να τρομοκρατήσουν και να λεηλατήσουν τον πληθυσμό, στα πλαίσια του business as usual.

>>><<<>>><<<

σχετικό ντοκυμαντέρ: “το δικαίωμα στην αυτοάμυνα” (αγγλικοί υπότιτλοι)

[youtube]http://youtu.be/r3nIfE0AUys[/youtube]