Categories
Uncategorized

Μπορούμε να μυρίσουμε τα δακρυγόνα απ’ το Ρίο και την Ταξίμ ως την Ταχρίρ – Σύντροφοι απ’ το Κάιρο, 30/6/2013

Μπορούμε να μυρίσουμε τα δακρυγόνα απ’ το Ρίο και την Ταξίμ ως την Ταχρίρ – Σύντροφοι απ’ το Κάιρο

Ανοιχτή επιστολή απ’ τη συλλογικότητα Αιγύπτιων ακτιβιστών Comrades from Cairo

nepher

Προς όλους εσάς στο πλευρό των οποίων πολεμάμε,

Η 30η Ιούνη σηματοδοτεί ένα νέο στάδιο της εξέγερσης για μας, που οικοδομείται πάνω σ’ αυτό που ξεκινήσαμε στις 25 και 28 Γενάρη του 2011. Αυτή τη φορά εξεγειρόμαστε εναντίον της κυριαρχίας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που δε σημαίνει παρά ακόμη περισσότερη οικονομική εκμετάλλευση, αστυνομική βία, βασανιστήρια και δολοφονίες.

Αναφορές στην έλευση της “δημοκρατίας” είναι εκτός τόπου και χρόνου όταν δεν υπάρχει καν η πιθανότητα να ζήσει κανείς μια αξιοπρεπή και ευχάριστη ζωή. Ισχυρισμοί περί νομιμότητας της εκλογικής διαδικασίας είναι εκτός πραγματικότητας όταν στην Αίγυπτο ο αγώνας μας συνεχίζεται καθώς έχουμε απέναντί μας τη συνέχεια ενός καταπιεστικού καθεστώτος που μόνο το πρόσωπό του άλλαξε ενώ διατηρεί την ίδια καταπιεστική λογική λιτότητας και αστυνομικής βαρβαρότητας. Οι αρχές διατηρούν την ίδια αυθαιρεσία απέναντι στον λαό, και οι θέσεις ισχύος μεταφράζονται σε ευκαιρίες για αύξηση της εξουσίας και του πλούτου.

Η 30η Ιούνη ανανεώνει την κραυγή της Επανάστασης: “Ο λαός θέλει την πτώση του συστήματος”. Ζητάμε ένα μέλλον που να μην κυριαρχείται ούτε απ’ την εξουσιαστική μικρότητα και τον μαφιόζικο καπιταλισμό της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ούτε από τον στρατιωτικό μηχανισμό που κρατά σε ομηρία την πολιτική και οικονομική ζωή, ούτε από μια επιστροφή στις παλιές δομές της εποχής του Μουμπάρακ. Αν και δε συμφωνούν όλοι οι διαδηλωτές που θα κατέβουν στον δρόμο στις 30 Ιούνη με τη λογική αυτή, αυτή πρέπει να είναι η δική μας, αυτή πρέπει να είναι η στάση μας γιατί δεν είμαστε πρόθυμοι να αποδεχθούμε κανένα πισωγύρισμα στις αιματηρές περιόδους του παρελθόντος.

Αν και τα δίκτυά μας είναι ακόμη αδύναμα, αντλούμε ελπίδα κι έμπνευση από τους πρόσφατους ξεσηκωμούς, ιδιαίτερα στην Τουρκία και τη Βραζιλία. Ο καθένας τους έχει γεννηθεί μέσα σε διαφορετικές πολιτικές και οικονομικές πραγματικότητες, αλλά όλοι μας οριζόμαστε από παρόμοιους κύκλους, η απληστία των οποίων διαιωνίζει μια απουσία κάθε θετικής προοπτικής για τον λαό. Εμπνεόμαστε απ’ την οριζόντια οργάνωση του Κινήματος για Ελεύθερες Μεταφορές που ιδρύθηκε στην Bahía της Βραζιλίας το 2003 και από τις λαϊκές συνελεύσεις που εξαπλώνονται παντού στην Τουρκία.

Όσον αφορά την Αίγυπτο, η Μουσουλμανική Αδελφότητα το μόνο που κάνει είναι να προσθέτει μια θρησκευτική χροιά στη διαδικασία, καθώς η ίδια λογική του τοπικού νεοφιλελευθερισμού γονατίζει τον λαό. Στην Τουρκία, η στρατηγική μιας επιθετικής ανάπτυξης του ιδιωτικού τομέα, μεταφράζεται με ανάλογο τρόπο στην απολυταρχική κυριαρχία, στην ίδια λογική της αστυνομικής βαναυσότητας ως κατ’ εξοχήν όπλο για την καταστολή της αντίθεσης και κάθε απόπειρας δημιουργίας μιας εναλλακτικής. Στη Βραζιλία, μια κυβέρνηση βασισμένη στην επαναστατική κληρονομιά του παρελθόντος, απέδειξε ότι το παρελθόν αυτό δεν είναι παρά ένα προσωπείο που φοράει έχοντας από πίσω την ίδια καπιταλιστική τάξη με την οποία συμμαχεί στην εκμετάλλευση των ανθρώπων και της φύσης.

Αυτοί οι πρόσφατοι αγώνες μοιράζονται επίσης την πάλη παλιότερων αγώνων όπως αυτών των Κούρδων και των Ιθαγενών της Λατινικής Αμερικής. Εδώ και δεκαετίες,η τουρκική και η βραζιλιάνικη κυβέρνηση προσπάθησαν ανεπιτυχώς να σβήσουν απ’ τον χάρτη τον αγώνα για ζωή αυτών των κινημάτων. Η αντίστασή τους στην κρατική καταστολή ήταν ένας προπομπός αυτού του νέου κύματος διαδηλώσεων που εξαπλώθηκαν γρήγορα στην Τουρκία και τη Βραζιλία. Θεωρούμε επείγουσα την ανάγκη να αναγνωρίσουμε το βάθος όλων των αγώνων μας και να διερευνήσουμε μορφές της εξέγερσης που να διαδίδονται σε νέους χώρους, γειτονιές και κοινότητες.

Οι αγώνες μας μοιράζονται τη δυνατότητα αντίθεσης στην παγκόσμια κυριαρχία των εθνών-κρατών. Στις κρίσεις όπως και στην ευμάρεια, το κράτος – στην Αίγυπτο υπό την κυριαρχία του Μουμπάρακ, της στρατιωτικής χούντας ή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας – εξακολουθεί να φτωχαίνει και να αποκλείει τον λαό προκειμένου να διατηρήσει και να επεκτείνει τον πλούτο και τα προνόμια αυτών που έχουν την εξουσία.

Κανείς από μας δεν είναι μόνος του στην μάχη. Αντιμετωπίζουμε κοινούς εχθρούς, από το Μπαχρέιν, τη Βραζιλία και τη Βοσνία, ως τη Χιλή, την Παλαιστίνη, τη Συρία, την Τουρκία, το Κουρδιστάν, την Τυνησία, το Σουδάν, τη Δυτική Σαχάρα και την Αίγυπτο. Και η λίστα συνεχίζεται. Παντού μας αποκαλούν αλήτες, βάνδαλους, πλιατσικολόγους και τρομοκράτες. Πολεμάμε για κάτι παραπάνω από το τέλος της οικονομικής εκμετάλλευσης, της ωμής αστυνομικής βίας και της άδικης δικαιοσύνης του συστήματος. Δεν πολεμάμε για κάποια δικαιώματα ή μεταρρυθμίσεις.

Είμαστε αντίθετοι στο έθνος-κράτος ως συγκεντρωτικό εργαλείο καταπίεσης, που επιτρέπει σε μια τοπική ελίτ να μας πίνει το αίμα και σε παγκόσμιες δυνάμεις να διατηρούν την κυριαρχία τους πάνω στην καθημερινή ζωή μας. Και οι δυό τους συνεργάζονται άψογα χρησιμοποιώντας το κάθε τί από σφαίρες στο ψαχνό μέχρι δελτία ειδήσεων. Δεν λέμε ότι πρέπει να ενοποιήσουμε ή να εξισώσουμε τις διάφορες μάχες που δίνουμε, άλλα ότι είναι η ίδια δομή εξουσίας και ισχύος που πρέπει να αντιπαλέψουμε, να διαλύσουμε και να ανατρέψουμε. Μαζί, ο αγώνας μας είναι πιο δυνατός.

Θέλουμε την πτώση του συστήματος.

Σύντροφοι απ’ το Κάιρο.

///

Πηγή: http://www.jadaliyya.com/pages/index/12525/statement-by-comrades-from-cairo_we-can-smell-the

5 replies on “Μπορούμε να μυρίσουμε τα δακρυγόνα απ’ το Ρίο και την Ταξίμ ως την Ταχρίρ – Σύντροφοι απ’ το Κάιρο, 30/6/2013”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *