Στις 20 Αυγούστου 2008 συλλαμβάνονται οι Βασίλης Παλαιοκώστας, Βαγγέλης Χρυσοχοΐδης, Πολύκαρπος Γεωργιάδης, Ασημάκης Λαζαρίδης που κατηγορούνται – μαζί με τον ήδη έγκλειστο στις φυλακές Γιώργο Χαραλαμπίδη – για την απαγωγή του βιομήχανου και ιδιοκτήτη της εταιρείας Alumil, Γιώργου Μυλωνά η οποία έλαβε χώρα στις 9 Ιουνίου 2008. (για περισσότερα για την υπόθεση, βλ. On Polys’ and Vaggelis’ case )
Οι σύντροφοι και φίλοι Βαγγέλης Χρυσοχοΐδης και Πολύκαρπος Γεωργιάδης οδηγούνται σε δίκη στις 2 Φεβρουαρίου 2010 αντιμετωπίζοντας σωρεία αδικημάτων (ανάμεσα τους: η απαγωγή και 3 ληστείες για τον Βαγγέλη, η απαγωγή και 2 ληστείες για τον Πόλυ, εκ των οποίων μια ληστεία, κοινή κατηγορία και για τους 2, στη χρηματαποστολή έξω από το κατάστημα του Μασούτη, συνοδεύεται από την κατηγορία της απόπειρας ανθρωποκτονίας).
Εν τω μεταξύ, ο Βασίλης Παλαιοκώστας, ο οποίος έχει δραπετεύσει απ’ τις φυλακές Κορυδαλλού στις 22 Φεβρουαρίου 2009, με επιστολή του στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, λίγες μέρες πριν τη δίκη, αναφέρεται στους συντρόφους Βαγγέλη και Πόλυ, ότι τον στάθηκαν αλληλέγγυοι χωρίς να περιμένουν υλικές απολαβές κι έδρασαν κατά πως το επιτάσσει η συνείδησή τους (βλ. Γράμμα Παλαιοκώστα, Vassilis Palaiokostas’ letter)
Παρ’ όλ’ αυτά, οι σύντροφοι Βαγγέλης και Πόλυς καταδικάζονται σε ποινή 22 χρόνια και 3 μήνες, για διάφορα αδικήματα (ανάμεσά τους η απαγωγή και η ληστεία της χρηματαποστολής χωρίς την απόπειρα ανθρωποκτονίας), ενώ ο συνεργαζόμενος με τις αρχές Ασημάκης Λαζαρίδης, που ομολογεί τη συμμετοχή του στην απαγωγή, καταδικάζεται για τα ίδια αδικήματα σε 13 χρόνια και 2 μήνες. Ίδια περίπου χρόνια (13 και 6 μήνες) «ακούει» κι ο έγκλειστος – και την περίοδο της απαγωγής – Γιώργος Χαραλαμπίδης, για απλή συνέργεια. (για περισσότερα σε σχέση με το πρωτόδικο δικαστήριο, βλ. Updates on the comrades’ trial, για τις απολογίες των συντρόφων, βλ. Από την απολογία του Βαγγέλη Χ. και Από την ‘απολογία’ του Πολύκαρπου Γεωργιάδη το Φλεβάρη του 2010 )
Το εφετείο, μετά από 2 αναβολές (9 Μαρτίου 2011, 14 Φεβρουαρίου 2012), ορίστηκε εκ νέου για τις 24 Απριλίου 2012.
Τρίτη 24 Απριλίου
Η δίκη έχει το νούμερο 17 στον πίνακα και κατά τις 11 ανακοινώνεται κι εισέρχονται οι κατηγορούμενοι στην αίθουσα. Ακούγονται συνθήματα από τους αλληλέγγυους στην αίθουσα («Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά», «SS, SS, μπάτσοι-δικαστές»), η πρόεδρος επιπλήττει το ακροατήριο και δημιουργείται μια ένταση.
Παρουσιάζεται κώλυμα με τον Ασημάκη Λαζαρίδη και το δικηγόρο του και η δίκη διακόπτεται χωρίς καν να έχει αρχίσει, για την επόμενη μέρα.
Τετάρτη 25 Απριλίου
Ορίζεται νέα δικηγόρος για τον Λαζαρίδη κι η δίκη ξεκινάει με τους μάρτυρες κατηγορίας. Ο κύριος μάρτυρας κατηγορίας, ο απαχθείς βιομήχανος Μυλωνάς, αναφέρεται στην εμπλοκή των βασικών κατηγορουμένων για την απαγωγή: αυτή τη φορά αναφέρει και τον Βαγγέλη, ενώ δείχνει να μπερδεύει και Χαραλαμπίδη. Γίνεται τότε από τους συνηγόρους υπεράσπισης του Βαγγέλη, αντιπαραβολή αυτής της κατάθεσης με τις αντίστοιχες στην πρώτη δίκη και στην ανάκριση μετά την ομηρία του, όπου αναφέρεται σε έναν αλβανό. Ο Μυλωνάς χάνει την ψυχραιμία του, πέφτει σε αντιφάσεις κι εν τέλει, ανακαλεί για τον Βαγγέλη. Οι συνήγοροι υπεράσπισης καταλήγουν ότι ο μάρτυρας μετά από 3,5 χρόνια, απλώς εκλογικεύει τους δράστες της απαγωγής στα πρόσωπα των κατηγορουμένων, σ’ ένα σχήμα δοσμένο απ’ τις συλλήψεις.
(Η δίκη διακόπτεται, προκειμένου να δικάσει η πρόεδρος άλλες δίκες που είχαν οριστεί για κείνη την ημέρα. Προτού διακοπεί, ο Μυλωνάς επικαλείται εκ μέρους της συζύγου του, βασικής μάρτυρας επίσης, κώλυμα για ψυχολογικούς λόγους και χρήση φαρμακευτικής αγωγής. Η πρόεδρος δείχνει να μη το δέχεται και προειδοποιεί με βίαιη προσαγωγή της. Ελέω των εκλογών, όπου για ένα διάστημα πριν και μετά, δεν λειτουργούν τα δικαστήρια, η δίκη συνεχίζεται στις 10 Μαΐου 2012)
Πέμπτη 10 Μαΐου
Η δίκη συνεχίζεται με την εξέταση του Μυλωνά από τους συνηγόρους του Πόλυ. Ο μυλωνάς καταλήγει ότι διατηρεί αμφιβολίες και για τον Πόλυ.
Ο Μυλωνάς καταθέτει χαρτί από γιατρό για τη γυναίκα του, η οποία δεν εμφανίζεται γιατί έχει κατάθλιψη (όπως σχολιάζεται από τους δικηγόρους, προφανώς δεν πρόκειται για ετεροχρονισμένο σοκ απ’ την απαγωγή αλλά οφείλεται στην οικονομική κρίση του καπιταλισμού…)
Την υπόλοιπη μέρα απασχολεί κατά βάση ένας από τους μπάτσους που συμμετείχε στην έρευνα, ο οποίος φαίνεται πιο «διαβασμένος» απ’ τη δίκη σε πρώτο βαθμό. Σε ερώτηση όμως των δικηγόρων γιατί δεν έγιναν φωνητικές ταυτοποιήσεις σε επιστημονικά εργαστήρια, ο μάρτυρας απαντάει ότι το επιστημονικό τμήμα της αστυνομίας τους «πούλησε»…
Παρασκευή 11 Μαΐου
Ένας από τους μάρτυρες κατηγορίας, ο Ακριβόπουλος, που είναι προσωπικός φίλος του Μυλωνά κι έχει διατελέσει δικηγόρος της Alumil, με μικρή συμμετοχή στην υπόθεση κι ενώ στο πρωτόδικο δικαστήριο είχε μια σύντομη κατάθεση, αυτή τη φορά αλλάζει άρδην γραμμή πλεύσης. Κόντρα και στην κατάθεση του ίδιου του Μυλωνά, προσπαθεί να εγκαθιδρύσει ένα κλίμα αποτροπιασμού που δεν ανταποκρίνεται σε καμία πραγματικότητα.
Συνεχίζονται οι καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας, κυρίως μπάτσων που συμμετείχαν στην έρευνα. Ακόμα και σε σημεία-κλειδιά που υποτίθεται ότι «δένουν» το κατηγορητήριο, εντύπωση προκαλεί ότι κανένας δεν ήταν παρών αλλά ολωνών τους έχουν μεταφερθεί πληροφορίες από τους ανωτέρους…
Δευτέρα 14 Μαΐου
Μετά από την ανάγνωση κάποιων εγγράφων, σειρά έχουν οι μάρτυρες υπεράσπισης. Μάρτυρες υπεράσπισης των δυο συντρόφων καταθέτουν ότι τις δυο επίμαχες ημερομηνίες αντίστοιχα, βρισκόντουσαν μαζί με τους συντρόφους σε προσωπικές και δημόσιες στιγμές.
Όσον αφορά τον κοινωνικό περίγυρο των κατηγορουμένων (συγγενείς, φίλοι, σύντροφοι, συνάδελφοι, γείτονες, κλπ), μέλημα του δικαστηρίου ήταν να επιβάλλει μια στενή και περιοριστική διάσταση του υπερασπιστικού λόγου: στην αρχή με χαμόγελα έπειτα με συνεχή χτυπήματα του κουδουνιού και τέλος με διακοπή της διαδικασίας, η πρόεδρος επιχείρησε να παύσει κάθε αναφορά στους συνειδησιακούς λόγους που οδήγησαν τους συντρόφους στην παροχή ασύλου κι αλληλεγγύης σ’ ένα δραπέτη και καταζητούμενο απ’ τις αρχές, πόσο μάλλον το γεγονός ότι πρόκειται για έναν ανυπότακτο και συνειδητοποιημένο παράνομο που την πέφτει στις οικονομικές δομές χωρίς να βλάπτει κανέναν φτωχό κι αδικημένο.
Η ανάπτυξη των παραπάνω θα γίνει τελικά από τους κατηγορουμένους συντρόφους στις απολογίες τους. Ο Βαγγέλης αναφέρθηκε στις ιδέες της ελευθερίας και τα έντονα βιώματα στους χώρους εργασίας που τον οδήγησαν στην επιλογή της αλληλεγγύης στον Βασίλη Παλαιοκώστα, αρνούμενος όμως τις κατηγορίες της συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση, σε ληστεία, σε απαγωγή και σε μερίδιο από τα λύτρα. Στη συνέχεια έκανε μια αντιπαραβολή της παραβατικότητας του Παλαιοκώστα με τη νομιμοποιημένη παραβατικότητα του κράτους και τη τρομοκρατία των οικονομικών όρων, ιδιαίτερα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. Μετέπειτα αναφέρθηκε στην καθημερινότητα των φυλακών, στην αναντιστοιχία της ποινής που άκουσε πρωτόδικα με την εγκληματική βαρύτητα των επιλογών του ή ακόμα, και των πράξεων που του αποδίδονται από το κατηγορητήριο. Έπειτα προέβη σε κριτικά σχόλια για την αντεγκληματική πολιτική, τον σωφρονισμό και το ποινικό δίκαιο. (Η πρόεδρος έχοντας από καιρό «φορέσει» ένα συμπαθητικό ύφος, σε μια στιγμή δείχνει πλήρως γοητευμένη: «τα λες πολύ καλά, Βαγγέλη»…). Τέλος, ο Βαγγέλης απάντησε για αρκετή ώρα στις ερωτήσεις που αφορούσαν πιο συγκεκριμένα την υπόθεση.
Μετά από ένα ολιγόλεπτο διάλλειμα, σειρά έχει ο Πόλυς. Ανέπτυξε την έννοια της κοινωνική ληστείας όπως ορίζεται από τον Hobsbawm κι ανίχνευσε την παράδοσή της μέσα στην ελληνική και παγκόσμια ιστορία, εντάσσοντας σ’ αυτήν και τον Βασίλη Παλαιοκώστα. Αρνήθηκε με τη σειρά του τις αποδιδόμενες κατηγορίες κι ανέφερε τα πολιτικά χαρακτηριστικά της στήριξης του στον Παλαιοκώστα, ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή όχι 100% με τις επιμέρους επιλογές αυτού. Παραθέτοντας ωστόσο το σχήμα διάκρισης της βίας κατά Žižek, διαφοροποίησε την παραβατική βία του Παλαιοκώστα (πχ απαγωγή) που είναι συγκυριακής φύσης από τη διαρθρωτική βία των θεσμών και του κεφαλαίου η οποία εγκαθιδρύει μια μόνιμη συνθήκη καταπίεσης κι ανέχειας, με κατάληξη στην τωρινή κατάσταση, σε αυτοκτονίες και θανάτους από την μη ικανοποίηση βασικότατων βιωτικών αναγκών. Τέλος, ο Πόλυς απάντησε κι αυτός με τη σειρά του σε ερωτήσεις που του υποβλήθηκαν σχετικά με την υπόθεση.
Τρίτη 15 Μαΐου
Συνεχίζονται οι απολογίες των κατηγορουμένων με τον Λαζαρίδη που για μια φορά ακόμη (αυτή τη φορά με λυγμούς…) ομολογεί τη συμμετοχή του στην απαγωγή αλλά αρνείται τη συμμετοχή του στη ληστεία έξω απ’ τον Μασούτη. Αναφέρεται ξανά για τους συντρόφους Βαγγέλη και Πόλυ και δεν λείπουν κι οι αντιφάσεις (ενώ στην αρχή λέει ότι δεν ήταν στην αρπαγή, μετά λέει ότι ήταν, κλπ).
Έπειτα απολογείται ο Γιώργος Χαραλαμπίδης ο οποίος εξετάζεται για στοιχεία σχετικά με την υπόθεση με εξονυχιστικό και σκληρό τρόπο από τους δικαστές (σε κάποια στιγμή η πρόεδρος αναφωνεί «άσε μας ρε Χαραλαμπίδη»). Ίδια σκληρότητα δείχνεται και στην υπόλοιπη οικογένεια που κατηγορείται για πλημμεληματικού τύπου αδικήματα, ιδιαίτερα στη μικρή αδερφή του Γιώργου.
Έπειτα έχει το λόγο ο εισαγγελέας για την πρόταση του. Αφού κάνει μια ψαγμένη αλλά και κλισέ πια εισαγωγή (προσομοίωση ποινικής δίκης με αρχαίο δράμα και δικανικού λόγου με διαλεκτική), προτείνει την ενοχή των κατηγορουμένων για τις κατηγορίες της εγκληματικής οργάνωσης, της αρπαγής, της εκβίασης και της κατοχής εκρηκτικών υλών και την απαλλαγή τους απ’ αυτές της ληστείας έξω απ’ τον Μασούτη και των διακεκριμένων κλοπών. Ανάμεσα στα άλλα, προτείνει και την αναγνώριση του ελαφρυντικού (που δεν είχε αναγνωριστεί πρωτόδικα) στον Γιώργο Χαραλαμπίδη.
Σειρά έχουν οι αγορεύσεις των συνήγορων υπεράσπισης, όπου μέχρι το πέρας της διαδικασίας προλάβανε να μιλήσουνε 3 δικηγόροι (2 από τους 3 του Βαγγέλη και 1 από τους 2 του Πόλυ).
Ο Σ. Φυτράκης εκκινώντας απ’ το λόγο του εντολέα του, μίλησε για τα υποκειμενικά πολιτικο-ιδεολογικά κίνητρα που οδήγησαν τον Βαγγέλη στην εμπλοκή του με το Βασίλη Παλαιοκώστα κι υποστήριξε πως ό,τι έχει βγει από την υπόθεση δεν συνιστά εμπλοκή σε συγκροτημένη ομάδα παρά περιστασιακή εμπλοκή επιβοηθητικού χαρακτήρα. Και σε συνδυασμό με την κλονισμένη κοινωνικο-οικονομική πραγματικότητα, πρότεινε στην έδρα την εγκατάλειψη ενός σκληρού μοντέλου στην απονομή δικαιοσύνης και την υιοθέτηση μιας πιο ισορροπιστικής προσέγγισης που σε νομικό επίπεδο σημαίνει είτε «υπόθαλψη εγκληματία» είτε «απλή συνέργεια».
Στη συνέχεια ο Χ. Κετίκογλου μίλησε για πιο τεχνικά σημεία της υπόθεσης κι αντέκρουσε πολλά από τα επιχειρήματα του κατηγορητηρίου εις βάρος του Βαγγέλη.
Στο ίδιο μήκος κλίματος κινήθηκε κι η Ο. Βλόντζου, όπου αναφέρθηκε σε πολλές από τις αντιφάσεις που ενέχει το κατηγορητήριο εις βάρος του Πόλυ.
Τετάρτη 16 Μαΐου
Ο Γ. Ραχιώτης αναφέρθηκε πρώτα στα τεχνικά στοιχεία της υπόθεσης που το κατηγορητήριο επιρρίπτει στον Πόλυ, υποστηρίζοντας την έλλειψη αποδεικτικού υλικού για την απόδειξη αντικειμενικής υπόστασης στις αποδιδόμενες πράξεις. Έπειτα άσκησε κριτική στη νομική κατασκευή της εγκληματικής οργάνωσης (όπως ενσαρκώθηκε μετά το 2001), η οποία αναβαθμίζει την εγκληματικότητα των φτωχών (ακόμα κι όταν πρόκειται για ευκαιριακή συνεύρεση ατόμων) αντιπαραβάλλοντάς την με τη λεγόμενη εγκληματικότητα του λευκού κολάρου που βγάζει λάδι προσβολές της έννομης τάξης που προκαλούνται από ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Τέλος αναφέρθηκε στα κίνητρα που ενέπνευσαν τον εντολέα του στην αλληλεγγύη του στον Βασίλη Παλαιοκώστα, στο όραμα δηλαδή ενός δίκαιου κόσμου που θάμπωσε στο θρύλο που τα βάζει με το σύστημα και νικάει.
Η Δ. Βαγιανού ξεκίνησε απ’ αυτό το σημείο, αντιπαραβάλλοντας δύο πόλους: απ’ τη μια ένας οικονομικός παράγοντας του τόπου (Μυλωνάς) κι απ’ την άλλη, ένας θρύλος της παρανομίας, ένας κοινωνικός ληστής που ενσαρκώνει την φυγή προς την ελευθερία και την αντίσταση στην καταδυνάστευση (Παλαιοκώστας), με τους δυο συντρόφους να έρχονται από έναν άλλο κόσμο όπου τα ιδεολογικά κίνητρα ώθησαν στην αλληλεγγύη τους στον Βασίλη Παλαιοκώστα. Αναφερόμενη στα πιο νομικά στοιχεία που ενεπλέκουν τον Βαγγέλη, έθεσε θέμα αμφιβολιών του αποδεικτικού υλικού, θέμα που παρακάμπτεται (πχ στη δίκη πρώτου βαθμού) μπρος σε μια επιβεβλημένη ανάγκη εξάρθρωσης μιας πράξης. Η δικηγόρος κατέληξε με τη σειρά της στην εμπλουτισμένη κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης, που στην περίπτωση του Παλαιοκώστα δεν υφίσταται κατά νομικό τρόπο (είναι προσωποπαγής κι όχι πραγματοπαγής που θέλει ο νόμος), αλλά με συμβολικό: το δόγμα της συλλογικής ευθύνης συμπαρασέρνει τους υπόλοιπους κατηγορούμενους και η συμβολική δύναμη του ποινικού δικαίου καπελώνει επιβαρυντικά τις πράξεις αλληλεγγύης των δύο ανθρώπων που έχουν ιδεολογικά κίνητρα.
Έπειτα, η νεαρή δικηγόρος του Λαζαρίδη (που αντικατάστησε στην αρχή του εφετείου τον γραφικό δικηγόρο που είχε στον πρώτο βαθμό), έκανε μια σύντομη αγόρευση για τον εντολέα της λέγοντας ότι λέει αλήθειες κι επικαλούμενη το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος έχει δύο ανήλικα παιδιά.
Η συνήγορος υπεράσπισης του Γιώργου Χαραλαμπίδη, Μ. Παπαδάκη αναφέρθηκε κυρίως στη σχέση που έχει αναπτύξει ο εντολέας της με τον Βασίλη Παλαιοκώστα, καθώς κι η ίδια, όταν διασταυρώθηκε με τον τελευταίο όταν ήταν προφυλακισμένος. Η πρόεδρος του δικαστηρίου διέκοπτε την δικηγόρο αρκετά συχνά και με επιτακτικό τρόπο, καθώς δεν ήθελε να ακούσει πολλά-πολλά για τη δοτικότητα και το ενδιαφέρον που δείχνει ο Παλαιοκώστας σ’ αυτούς που αγαπά κι έχουν ανάγκη.
Τέλος μιλήσαν οι δικηγόροι της οικογένειας Χαραλαμπίδη που αναφέρθηκαν στην δυσμενή οικονομική κατάσταση που περνάει η οικογένεια, στο διαρκή μόχθο που καταβάλλει και στο γεγονός ότι δεν έχει ξανααπασχολήσει τις διωκτικές αρχές.
Το δικαστήριο διέκοψε για κανα δίωρο ώστε να συσκεφτεί για να βγάλει την απόφαση. Επανέρχεται για να ανακοινώσει τις ενοχές και τις απαλλαγές: πάνω κάτω αποδέχεται την πρόταση του εισαγγελέα, απαλλάσσοντας επιπλέον τους κατηγορουμένους κι από την κατηγορία της κατοχής εκρηκτικών. Έπειτα, ο εισαγγελέας κάνει προτάσεις επί της ποινής για τις κατηγορίες για τις οποίες κρίθηκαν ένοχοι οι κατηγορούμενοι. Οι δικηγόροι αντιπροτείνουν μειωμένες ποινές και το δικαστήριο ξαναδιακόπτει για λίγο για να ανακοινώσει την τελική του απόφαση:
Ο Βαγγέλης κι ο Πόλυς πήγανε ξανά «σετάκι». Η τελική τους ποινή είναι 12 χρόνια και 10 μήνες (μειώθηκε στο μισό η κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης κι από λίγο οι υπόλοιπες).
Ο Λαζαρίδης πήγε στα 6 χρόνια και 11 μήνες (αυτού, ενώ απαλλάχτηκε από κατηγορίες ή μειώθηκαν πολλές ποινές, του αυξήθηκε για λίγο η ποινή της εγκληματικής οργάνωσης).
Ο Γιώργος Χαραλαμπίδης κατέβηκε στα 4 χρόνια και 5 μήνες (μειώθηκε η ποινή της απλής συνέργειας στην απαγωγή και του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό).
Η οικογένεια Χαραλαμπίδη πήγε στους 10 μήνες με 3ετή αναστολή.
3 replies on “Ανταπόκριση από το Εφετείο της υπόθεσης της απαγωγής του βιομηχάνου Γ. Μυλωνά”
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
Translation by Act For Freedom/boubourAs
http://actforfree.nostate.net/?p=9478
Final Updates on the trial of Polikarpos Georgiadis, Vaggelis Chrisohoidis and Giorgos Haralambidis
Thursday, May 10th. 2012
The trial continues with the examination of Milonas by the advocates of Polikarpos. Milonas concludes that he has doubts about Polikarpos as well. Milonas also brought in a paper from a doctor for his wife, who does not appear because she suffers from depression (as commented by the lawyers, obviously it is not because of the kidnapping but because of the economic crisis of capitalism…) The rest of the day was mainly occupied by one of the cops who participated in the investigation, who seems more “studied” that the first degree trial. But to the question of the lawyers why there were no voice identifications in science labs, the witness answered that the scientific department “sold them out”…
Friday, May 11th.
One of the prosecution witnesses, Akrivopoulos, who is a personal friend of Milonas and has served as the lawyer of ‘Alumil’, with a small participation in the case and while at the first degree trial had a short testimony, this time quickly changes his mind. Against even the testimony of Milonas himself, he tries to establish a climate of hatred which does not reflect any reality. The testimonies of the prosecution witnesses continues, mainly of cops who participated in the investigation. Even at key points which supposedly “thicken” the charges, it is impressive that none of them was present but they all had the information transferred by their superiors…
Monday, May 14th
After the reading of some documents, it’s the turn of the defence witnesses. The defence witnesses testify that on the two dates respectively, they were with their comrades in personal and public moments. As for the social environment of the accused (relatives, friends, comrades, co-workers, neighbours etc.), the concern of the court was to impose a tight and restrained dimension of the defence speech: in the beginning with smiles after that with constant rings of the bell and finally with the interruption of the procedure, the chairwoman attempted to cease every reference to the conscious reasons which led the comrades to providing asylum and solidarity to a fugitive and someone wanted by the authorities, let alone when it is about a conscious outlaw who attacks the economic structures without harming anyone poor or mistreated.
The raising of the above reasons will come finally from the accused comrades in their testimonies. Vaggelis referred to the ideas of freedom and the intense experiences in the working spaces which led him to the choice of solidarity to Vassilis Paleokostas, denying however the charges of participation in a criminal organization, robbery, kidnapping and receiving a part of the ransom. After that he made a comparison of the illegitimacy of Paleokostas with the legitimate illegitimacy of the state and the terrorism of the economic measures, especially in conditions of economic crisis.
He later referred to the daily life of the prisons, the discrepancy of the sentence he got in the first trial with the weight of his choices or even, the actions attributed to him in the charges. Then he made critical comments on the anti-criminal policy, correction and the penal law. (the chairwoman having long ago “worn” a sympathetic attitude, at a moment appears completely charmed: ‘you say thing very well, Vaggelis’…). Finally, Vaggelis answered questions specifically about the case for a quite a while.
After a short break, it was Polis turn. He analysed the meaning of social robbery as defined by Hobsbawm and detected its tradition through the greek and international history, including in it also Vassilis Paleokostas. He also denied the charges attributed to him and mentioned the political characteristics of his support to Paleokostas, independently if he agrees 100% with all of his choices.
He mentioned however the form of discrimination of violence according to Žižek, he differentiated the illegitimate violence of Paleokostas (i.e. kidnapping) which is of a coincidental nature from the structural violence of the institutions and capital which establishes a permanent condition of repression and tolerance, concluding to the present situation, suicides and deaths from the non-satisfaction of very basic needs vital needs. Finally, Polis also answered questions put to him concerning the case.
Tuesday, May 15th.
The testimonies of the accused continue with Lazaridis for once more (this time while weeping…) confesses to his participation in the kidnapping but denies his participation in the robbery outside ‘Masoutis’ supermarket.
He again mentions comrades Vaggelis and Polis and the contradictions are not absent (while at the beginning he says they were not at the grabbing, later he said that they were, etc.). Then testified Giorgos Haralabidis who is examined on evidence concerning the case in an extensive and harsh way by the judges (at some point the chairwoman exclaims “common Haralabidis”).
The same harshness is shown towards the rest of the family who are accused of misdemeanours, especially towards Giorgos younger sister. Then it was time for the prosecutor to make his proposal.
After making an extensive however cliché introduction (simulation of a penal trial with an ancient drama and legal speech with a dialectic), he proposes the guilt of the accused for the charges of criminal organization, snatching, blackmail and possession of explosive materials and their exemption from the charges of the robbery outside ‘Masoutis’ supermarket and thefts.
Among other things, he proposed the recognition of a mitigation (which was not recognized in the first degree trial) to Giorgos Haralabidis. Then followed the allocutions of the defence advocates, where until the end of the procedure 3 lawyers had time to speak (2 from the 3 of Vagglis and 1 of the 2 of Polis).
S.Fitrakis :starting from the speech of his client, spoke of the subjective political-ideological motives which led Vaggelis to his implications with Vassilis Paleokostas and claimed that was has come out of the case does not recommend implication in an organized group but instead occasional implication of an assistive character. And combined with the shaken socio-economic reality, he proposed to the judges to abandon the tough model of serving justice and to adopt a more balanced approach which at a legal level means either “abetting a criminal” or “simple complicity”. Then Ch.Ketikoglou spoke of the more technical points of the case and contradicted many of the arguments of the charges against Vaggelis. O.Vlontzou also did the same, and mentioned many of the contradictions included in the charges against Polis.
Wednesday, May 16th.
G.Rachiotis: first referred to the technical evidence of the case which the charges attribute to Polis, claiming the lack of material proof for the proving of objective substance in the attributed actions. Then he criticized the legal construction of a criminal organization (as created after 2001), which updates the criminality of the poor (even if it is just a coincidental gathering of people) contrasting it with criminality of the white collar which allows insults of the legitimate class which are caused by higher social layers.Finally he mentioned the motives which inspired his client to show solidarity to Vassilis Paleokostas, the vision of a just world which blurred in the legend that goes against the system and wins.
D.Vagianou: began from that spot, contrasting two poles: on one side an economic factor of the country (Milonas) and on the other, a legend of illegality, a social robber who incarnates the escape to freedom and the resistance to oppression (Paleokostas), with the two comrades coming from another world where the ideological motives pushed them to show their solidarity to Paleokostas.
Referring to the more legal evidence which involve Vaggelis, she placed a matter of doubt of the proof material, a matter which is by-passed (i.e. in the first trial) in front of an imposed need of dislocation of an action.
The advocate concluded as well to the enriched charge of the criminal organization, which in the case of Paleokostas does not exist in legal terms, but in a symbolic way: the dogma of collective responsibility drags down the rest of the accused and the symbolic force of the penal justice overshadows the actions of solidarity of the two people who have ideological motives.
Then, the young lawyer of Lazaridis (who replaced the graphic lawyer he had in the first degree trial), made a short allocution about her client saying that he is telling the truth and claiming the fact that he has two underage children. The defence advocate of Giorgos Haralabidis, M.Papadaki mainly mentioned the relationship developed by her client with Vassilis Paleokostas, as well as herself, when she met him while he was imprisoned.
The chairwoman of the court interrupted the advocate quite often and very obviously, since she didn’t want to hear a lot about the giving and interest Paleokostas shows to those who he loves and are in need. Finally spoke the lawyers of the family of Haralabidis who mentioned the harsh economic situation the family is going through, the constant struggle they are in and the fact that he has not occupied the persecutory authorities again. The court was interrupted for a couple of hours to make the decision. It returns to announce the guilt’s and exemptions: more or less accepts the proposal of the prosecutor, exemting additionally the accused also from the charge of possession of explosives. Then, the prosecutor makes some proposals about the sentence for the charges for which the accused were judges guilty.
The lawyers counter-propose smaller sentences and the court interrupts again for a short while to announce its final decision:
Vaggelis and Polis again are “a set”. Their final sentence is 12 years and 10 months (the charge of criminal organization was decreased to half and the other charges were decreased a little bit).
Lazaridis went down to 6 years and 11 months (for him, although acquitted of charges or some sentences were decreased; his sentence for criminal organization was increased a bit).
Giorgos Haralabidis went down to 4 years and 5 months (the sentence of simple compliance in the kidnapping was decreased and he was recognized with a mitigation).
The family of Haralabidis went down to 10 months with a 3 year probation.
[…] Από το Εφετείο για την υπόθεση απαγωγής του βιομηχάνου… Share this:Μοιραστείτε τοEmailPrintDiggFacebookRedditStumbleUponTwitterTumblrLinkedInLike this:LikeBe the first to like this. from → Uncategorized ← “Δεν είμαστε αγανακτισμένοι, δεν είμαστε πασιφιστές” – για την απεργία των ανθρακωρύχων στις Αστούριες, Ισπανία 12/6/2012 No comments yet […]