Αυτοκτονίες υψηλής ταχύτητας: Edoardo Massari – Soledad Rosas, Ιταλία 28/3/1998

A nosotros nos quieren muertos
porque somos sus enemigos
y no les servimos para nada
porque no somos sus esclavos

Ci vogliono morti
perché siamo i loro nemici
e non sanno che farsene di noi
perché non siamo i loro schiavi

Όσο για μας, μας θέλουν νεκρούς
γιατί είμαστε οι εχθροί τους
και δε ξέρουν τί άλλο να μας κάνουν
γιατί δεν είμαστε οι σκλάβοι τους

Soledad

Στις 5 Μαρτίου του 1998, συνελήφθησαν στο Τορίνο τρεις αναρχικοί που έμεναν στην κατάληψη Collegno. Η κατάληψη εκκενώθηκε απ’ τις αρχές ενώ ταυτόχρονες επιχειρήσεις διεξήχθησαν και σε δυο ακόμα καταλήψεις στέγης: την Asilo που εκκενώθηκε επίσης και στην Alcova που δεν κατάφεραν να την εκκενώσουν.

Οι τρεις συλληφθέντες ήταν ο Edoardo Massari (Baleno), η Maria Soledad Rosas (Sole) και ο Silvano Pelissero. Κατηγορούνται από τον εισαγγελέα Maurizio Laudi ως δράστες ορισμένων επιθέσεων στην Val Susa, ενάντια στην κατασκευή του σιδηροδρόμου υψηλής ταχύτητας TAV.

Οι τρεις συλληφθέντες δεν αποδέχονται τις κατηγορίες. Αμέσως γεννιέται ένα τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης ενάντια στη σκευωρία των δικαστών και της αστυνομίας, που επεκτείνεται σε πολλές πόλεις. Δεκάδες άνθρωποι απ’ αυτούς θα εκφοβιστούν, θα χτυπηθούν, θα διωχθούν δικαστικά και θα καταδικαστούν.

Τηλεοπτικά και έντυπα μέσα, δεξιά κι αριστερά, ως καλά σκυλιά της εξουσίας, θα ξεσαλώσουν καλώντας σε ποινικοποίηση των κοινωνικών κέντρων στο Τορίνο και των καταλήψεων. Οι καταλήψεις ειδικά γίνονται ο νέος εσωτερικός εχθρός που πρέπει να τσακιστεί.

Στις 28 Μαρτίου ο Edoardo Massari θα βρεθεί κρεμασμένος στο κελί του, ενώ στις 11 Ιουλίου η Soledad Rosas θα βρεθεί νεκρή με πανομοιότυπο τρόπο, ενώ βρισκόταν υπό κράτηση. Τον Ιανουάριο του 1999, ο Silvano, μόνος επιζών της δίωξης Laudi, θα καταδικαστεί σε 6 χρόνια και 10 μήνες απ’ τον δικαστή Franco Giordana. Θα αφεθεί ελεύθερος τον Μάρτιο του 2002 μετά από τέσσερα χρόνια κράτησης, μετά από απόφαση του Εφετείου που αποδέχεται το αδόκιμο των κατηγοριών για “ένωση με σκοπό την ανατροπή του καθεστώτος” (άρθρο 270, ο ιταλικός τρομονόμος) με την οποία κατηγορούνταν οι τρεις σύντροφοι.

(στμ: για να δικαιολογηθεί η εφαρμογή του ιταλικού τρομονόμου που πρωτοχρησιμοποιήθηκε ενάντια στις Ερυθρές Ταξιαρχίες, επινοήθηκε μάλιστα μια ανύπαρκτη “οικοτρομοκρατική” οργάνωση στην οποία δήθεν όλοι οι συλληφθέντες ανήκαν: οι “γκρίζοι λύκοι”. Ένα σενάριο που θα επαναληφθεί στο μέλλον πολλές φορές με πολλά διαφορετικά ονόματα φανταστικών οργανώσεων, με χαρακτηριστική περίπτωση την ORAI του θεωρήματος Marini. Το όνομα “γκρίζοι λύκοι” θα εμφανιστεί ξανά μετά την προφυλάκιση των συλληφθέντων, στην ανάληψη ευθύνης για την αποστολή παγιδευμένων πακέτων στον εισαγγελέα Laudi, και δυο πολιτικούς της αριστεράς και των οικολόγων, χωρίς να προκαλέσουν κάποια ζημιά πέρα απ’ τη σύγχυση στο ήδη καθηλωμένο απ’ την τρομοϋστερία κίνημα και τη διαίρεσή του σε “καλούς” και “κακούς”. Έτσι, όσο η καταστολή απομονώνει κι εξοντώνει μεθοδικά ανθρώπους και συντροφικές σχέσεις, οδηγώντας σ’ ακόμα δυο αυτοκτονίες, η επίσημη αριστερά με τις ιστορικές εφημερίδες της Il Manifesto, l’Unità, Liberazione, θα επιδοθεί σε ατελείωτες δηλώσεις νομιμοφροσύνης και κατασυκοφάντησης των “προβοκατόρων-ακροδεξιών-παρακρατικών” συλληφθέντων. Απ’ την άλλη ο επίσημος αναρχισμός, μέσω της FAI, της Ιταλικής Ομοσπονδίας Αναρχικών θα προτιμήσει να περιμένει τί θα δείξει η δίκη, αν και τελικά δε θα μπορέσει να συγκρατήσει τη ψυχραιμία του μπρος στις δηλώσεις του κινηματοφίλ ζεύγους Ντάριο Φο-Φράνκα Ράμε περί “όχι αναρχικών συλληφθέντων αλλά αδαών και συγχυσμένων” και μέσω της εφημερίδας του Umanità Nova θα προτρέψει τον δραματουργό να ασχολείται με τη δουλειά του και όχι με το να ορίζει ποιός είναι αναρχικός και ποιός όχι, για το οποίο έργο άλλωστε υπάρχει και η κάθε FAI.)

Σήμερα, που “έχουν προχωρήσει οι διαβουλεύσεις με την τοπική κοινωνία της Val Susa”, το έργο του TAV προχωράει ξανά. Απέναντι στα προγράμματα δισεκατομμυρίων της εξουσίας και τις βλαβερές συνέπειές τους, όταν βρίσκονται μόνο οι παράτολμοι και οι ανατρεπτικοί, καταλήγουν άσχημα. Οι νεκροί στο χώμα, οι δολοφόνοι του κράτους θα ήθελαν να ξεχάσουμε…

Τα παπούτσια της αυτοκτονίας

Πηγή: Fenix! Osservatorio Astronomico Contro la Repressione

Σχετικά: Ένα χρονολόγιο της δίωξης Marini στην Ιταλία

Ενάντια στο νέο τραίνο υψηλής ταχύτητας (TAV), Val di Susa, Ιταλία – 30/07/2011

Edoardo Massari: δολοφονία του Κράτους: αναρχικό δελτίο νο1, Μάης 1998 και

Νεώτερα για τις δίκες των αναρχικών στην Ιταλία: αναρχικό δελτίο νο7, Σεπτέμβρης 2000

Τέλος, ένα ενδιαφέρον άρθρο στα αγγλικά: Giuliani, No Tav, Sole και Baleno.