Μπαχρέιν: νέα δολοφονία διαδηλωτή και αναζωπύρωση των κινητοποιήσεων, 1/9/2011

από τις χθεσινοβραδυνές συγκρούσεις

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=2dw-C87xp6c]

ثورة الؤلؤ

‎Το Μπαχρέιν είναι μια μικρή νησιωτική χώρα στον Περσικό κόλπο, συνδεδεμένη οδικώς με τη Σαουδική Αραβία.

Μπήκε από τις 14 Φλεβάρη 2011 στον χορό των αραβικών εξεγέρσεων. Μόλις τρεις μέρες μετά, ακολούθησε ένα συντριπτικό κύμα κατασταλτικής βίας, με βασανισμούς και δολοφονίες ακτιβιστών, αλλά και φιλικών ή συνεργάσιμων με αυτούς προσώπων (γιατρών, δημοσιογράφων, συγγενών κα, μεταξύ άλλων είχαμε και την πρεμιέρα των συλλήψεων για φιλικό προς την εξέγερση status στο facebook, μόλις λίγες βδομάδες πριν τη φιλελεύθερη Αγγλία), νυχτερινές εισβολές σε σπίτια και περιοχές φιλικές προς τους διαδηλωτές, κάλεσμα στρατευμάτων απ’ τη Σ. Αραβία, μέχρι και κατεδάφιση του τσιμεντένιου μαργαριταριού, μνημείου στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας Μανάμα, όπου συγκεντρώνονταν οι διαδηλωτές.

Οι περισσότεροι διαδηλωτές προέρχονται απ’ τη Σιιτική πλειοψηφία των κατοίκων (1,2 εκ.), ενώ η μοναρχία και η περί αυτήν άρχουσα τάξη από τη Σουνιτική μειονότητα, οπότε η σύγκρουση παίρνει -τουλάχιστον για την μοναρχία και τα ελεγχόμενα ΜΜΕ- και θρησκευτικό-διχαστικό χαρακτήρα. Στις γειτονικές ισλαμικές χώρες οι Σουνίτες αποτελούν το 80-90%. Εκτός αυτών, το μοναρχικό καθεστώς -καθώς ο απολυταρχικός τρόπος κυριαρχίας του στερεί ικανά εσωτερικά ερείσματα- επαφίεται σημαντικά στη στήριξη των ΗΠΑ, που χρησιμοποιούν το Μπαχρέιν ως ναύσταθμο για τον πέμπτο στόλο τους, σε απόσταση αναπνοής από τις υπόλοιπες πετρελαιοπαραγωγές χώρες και το Ιράν.

Έτσι, αν και οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν με εμμονικά ειρηνικό τρόπο, αντιμετωπίστηκαν απ’ την πρώτη στιγμή ως απειλή δημοσίας τάξης. Στις 14 Μάρτη, το Συμβούλιο Συνεργασίας των Κρατών του Κόλπου ανέπτυξε μηχανοκίνητη στρατιωτική δύναμη 1.000 ανδρών υπό τη Σ. Αραβία στους δρόμους του Μπαχρέιν. Την επόμενη μέρα, ο μονάρχης Χαμάντ κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, και υποσχέθηκε την αντιμετώπιση των διαδηλωτών ως “δύναμη κατοχής” εφαρμόζοντας τον στρατιωτικό νόμο. Την ίδια ώρα, δυο διαδηλωτές έχαναν τη ζωή τους από πραγματικά πυρά.

Το κίνημα αποδεκατίστηκε τους επόμενους μήνες, αν και το καλοκαίρι έγιναν ορισμένες απόπειρες κινητοποίησης ενάντια στην επιβολή στρατιωτικού νόμου. Μέχρι σήμερα, πάνω από 2.000 έχουν απολυθεί απ’ τις δουλειές τους, ενώ 1.400 άνδρες και 100 γυναίκες έχουν συλληφθεί και φυλακιστεί. 180 πολίτες έχουν καταδικαστεί με στρατιωτικό νόμο. 31 δολοφονήθηκαν. 22 αγνοούνται.*

Στις χθεσινές διαδηλώσεις στη Σίτρα, εργατικό προάστιο της Μανάμα, ακόμα ένα παιδί 14 ετών έχασε τη ζωή του από ευθεία βολή δακρυγόνου από αστυνομικούς. Οι ταραχές εξαπλώθηκαν μέσα σε λίγες ώρες στο μεγαλύτερο μέρος της Μανάμα και στα περισσότερα Σιίτικα χωριά. Χιλιάδες άνθρωποι ακόμα μετέτρεψαν σήμερα την κηδεία του σε διαδήλωση, βγαίνοντας ξανά στους δρόμους μετά από μήνες κατασταλτικού κρεσέντου.

* στοιχεία από το http://bahrainrights.hopto.org/

σχετικό βίντεο από Αλ Τζαζίρα: http://youtu.be/UkpHgYfKik4