Το FBI, ένας χαφιές, δυο ακτιβιστές κι ένας εμπρησμός στο Austin, 3/2011

Ενα πολύπλευρα ενδιαφέρον άρθρο απ’ την εφ. Texas Observer (link), για όσων το στομάχι αντέχει (μιας και τα ανά τον πλανήτη μπανταμπούμ πολλοί ηγάπησαν…) την αποκαρδιωτική αμερικανική κοινωνική, πολιτική και προσωπική νηπιακότητα που αντιστοιχεί στο καθηλωμένο επίπεδο του ταξικού αγώνα στη χώρα αυτή τα τελευταία 40 χρόνια και τη συνακόλουθη κατάρρευση κάθε συλλογικής συνείδησης, γνώσης, εμπειρίας, αυτοσεβασμού, και την ολοκληρωτική υπαγωγή του πληθυσμού στην καπιταλιστική αναπαραγωγή και στην αστυνομική λογική της. Μερσί στον Γ. για την υπόδειξη του άρθρου.

Μετά από σχεδόν τρία χρόνια ερευνών, σχετικά με τον εμπρησμό της κυβερνητικής έπαυλης, το Τμήμα Δημοσίας Ασφαλείας (ΤΔΑ) του Τέξας έδωσε μια συνέντευξη τύπου τον προηγούμενο μήνα για να ανακοινώσει ένα σημαντικό εύρημα. ο επικεφαλής του ΤΔΑ Steve McCraw διηγήθηκε πώς το ΤΔΑ ξόδεψε ώρες ολόκληρες παρακολουθώντας βίντεο από κάμερες ασφαλείας και βρήκε ίχνη ενός υπόπτου που από ένα λευκό SUV έβγαζε φωτογραφίες της έπαυλης στις 3πμ, τέσσερις ημέρες πριν τον εμπρησμό. Το ΤΔΑ υποστήριξε πως ο ύποπτος διεξήγαγε προ-επιχειρησιακή παρακολούθηση του στόχου (pre-op surveillance) προκειμένου να εντοπίσει τη θέση των καμερών ασφαλείας. Παρόλο που το βίντεο δεν ήταν αρκετά καλής ποιότητας ώστε να αναγνωριστούν οι πινακίδες του οχήματος, τα όργανα της τάξης εντόπισαν τελικά τον ιδιοκτήτη του SUV. Ο McCraw ανακοίνωσε απειλητικά: το ΤΔΑ είχε “εντοπίσει στοιχεία που συνδέουν άμεσα τα άτομα στο λευκό SUV με μια αναρχική ομάδα του Austin που είχε συσχετισθεί με τις επιθέσεις στο Συνέδριο των Ρεπουμπλικάνων τον Σεπτέμβρη του 2008 με κοκτέιλ μολότωφ”.

Πέρασα το πρώτο εξάμηνο του 2009 ερευνόντας το συμβάν στο Συνέδριο, για μια ραδιοφωνική εκπομπή στο This American Life. Η ιστορία επικεντρώνεται γύρω απ’ τον αμφιλεγόμενο πληροφοριοδότη του FBI Brandon Darby, ο οποίος κατέδωσε τους δυο κατόχους των μολότωφ, τον Brad Crowder Και τον David McKay. Το θεώρημα του McCraw -ότι μια οργανωμένη ομάδα αναρχικών του Austin συνωμοτούσε με σκοπό την τοποθέτηση βομβών στο Συνέδριο- δεν στέκει βάσει της έρευνάς μου, πολύ δε περισσότερο σε σχέση με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη δίκη του McKay.

Δεν είναι απίθανο κάποια απομονωμένη ριζοσπαστική ομάδα να ευθύνεται για τον εμπρησμό της κυβερνητικής έπαυλης. Όμως ο αφηρημένος τρόπος που το ΤΔΑ παρουσίασε τα στοιχεία του και ο τρόπος που κυκλοφόρησε η είδηση δείχνουν πως η ιστορία για τους βομβιστές του Ρεπουμπλικανικού Συνεδρίου (RNC) είναι ένα μηντιακό τεστ Rorschach (στμ: το γνωστό τεστ με τις λογαριθμικές ζωγραφιές που θυμίζουν πεταλούδες, που χρησιμοποιούν οι ψυχίατροι για να εξετάσουν την προσωπικότητα και τη συναισθηματική λειτουργία των πελατών τους). Ο καθένας βλέπει σ’ αυτό ό,τι θέλει να δει ο ίδιος.

Για πολύ κόσμο, ειδικά τους ακροδεξιούς ειδήμονες, το γεγονός ότι οι Crowder και McKay έφεραν κοκτέιλ μολότωφ σ’ ένα γεγονός όπως το Συνέδριο των Ρεπουμπλικάνων αποτελεί από μόνο του και απόδειξη της εγχώριας τρομοκρατικής απειλής που κρύβεται στη ριζοσπαστική αριστερά. Η επίσημη ανακοίνωση του Ρεπουμπλικανικού κόμματος εξέθρεψε αυτή τη φιλολογία. Εάν η ομοσπονδιακή υπηρεσία τελικά συλλάβει έναν ακτιβιστή του Austin, η σύλληψη θα “τραβηχθεί απ’ τα μαλλιά” για να επικυρώσει έναν τέτοιο φόβο. Τα λόγια του McCraw ωστόσο, ήταν σκόπιμα ασαφή -δήλωσε ότι υπάρχουν άτομα που σχετίζονται με μια ομάδα, που σχετίζεται με μια επίθεση. Δεν αποσαφηνίζει με ποιόν τρόπο γίνεται αυτή η “συσχέτιση”. Η δήλωση του ΤΔΑ υπέβαλε πολλούς δημοσιογράφους σ’ ένα είδος “σπασμένου τηλεφώνου”. Έτσι, η Austin American-Statesman ανέφερε ότι ο McCraw είπε πως “ένας απ’ τους συλληφθέντες για την υπόθεση της Μιννεσότας είχε ταυτοποιηθεί μ’ έναν απ’ τους επιβαίνοντες στο τζηπ”. Αυτό φυσικά, απέχει απ’ τα όσα πραγματικά είπε ο McCraw. Έχοντας παρακολουθήσει την υπόθεση απ’ το ξεκίνημά της, θα έμενα έκπληκτος εάν ο McKay και ο Crowder ήταν πραγματικά οι κατά συρροή εμπρηστές.

Οι McKay και Crowder μεγάλωσαν μαζί στο Midland. Ο McKay ασχολούνταν με τις καλές τέχνες, ενώ ο Crowder ήταν πιο πολιτικοποιημένος. Οι δυο τους δέθηκαν μεταξύ τους καθώς, όπως το θέτει ο McKay, “και οι δυό απεχθανόμαστε τόσο πολύ το Midland”. Ξεκίνησαν να εργάζονται πάνω σ’ ένα ντοκυμαντέρ για το Midland και την παιδική ηλικία του George W. Bush, το οποίο δεν ευοδώθηκε. Τελικά, ο McKay μετακόμισε στο Austin, όπου ζούσε η μητέρα του, αλλά επέστρεψε στο Midland τον Ιούνη του 2006 για να λάβει μέρος στην πρώτη του διαδήλωση, ενάντια σε μια πορεία της Ku Klux Klan. Σύμφωνα με τον McKay, κάποιος έβγαλε τον κώλο του προς την KKK, και πάνω στον πανικό που ακολούθησε, η αστυνομία επιτέθηκε με το τάζερ σ’ έναν φίλο του. “Οπότε τρέχω καταπάνω του και τον τραβώ πίσω” θυμάται, “είναι εντελώς αναίσθητος, και πάνω που αποκτά τις αισθήσεις του, κοιτάζω προς τα κάτω να τον δω, και με χτυπάνε με το τάζερ”.

Ο McKay συλλαμβάνεται και ρίχνεται στη φυλακή. Λέει ότι οι μπάτσοι τον κακοποιούσαν και τον εκφόβιζαν με απειλές όπως “είσαι κωλόφαρδος που δε σε σκοτώσαμε στο ξύλο”, ή “πώς ήταν το τάζερ; σ’ άρεσε;”. Επρόκειτο για εντελώς απαξιωτικούς βλαχόμπατσους, του στυλ καουμπόυ που μασάει καπνό, πετώντας μαλακίες όπως “θα σε κυνηγάμε με το λάσσο σα γουρούνι”.

Τελικά οι κατηγορίες καταρρίφθηκαν, αλλά ο McKay διηγείται πως η εμπειρία τον σημάδεψε με μια ανεξίτηλη καχυποψία απέναντι στην εξουσία.

Πολύ σύντομα, αυτός και ο Crowder μετακόμισαν στο Austin. Στις αρχές του 2008, ο Crowder προσκάλεσε τον McKay σε μια εκδήλωση στο MonkeyWrench Books, η οποία έμελλε ν’ αλλάξει τις ζωές τους. Μια ομάδα από την Μιννεσότα ονομαζόμενη Επιτροπή Υποδοχής του Ρεπουμπλικανικού Συνεδρίου ήταν εκεί, “στρατολογώντας” ακτιβιστές για να “μπλοκάρουν το συνέδριο” κλείνοντας δρόμους και επιστρατεύοντας μια “ποικιλομορφία τακτικών” (diversity of tactics).

Έτυχε να εμφανιστεί ακόμα ένας γνωστός ακτιβιστής του Austin, ο Brandon Darby στη συνάντηση. Αυτός προσφέρθηκε να βοηθήσει με τις προσπάθειες στο Austin. Ο Darby είχει χτίσει μια φήμη γύρω απ’ τ’ όνομά του μετά την επιτηδευμένα τσαμπουκαλίδικη πολιτική του στο ζήτημα της Νέας Ορλεάνης μετά τον τυφώνα Κατρίνα, όπου συμμετείχε στο θεμέλιωμα ριζοσπαστικής ομάδας αλληλοβοήθειας, της Common Ground, που θα στεφόταν από αξιοσημείωτη επιτυχία.

Ο Darby βρέθηκε στη συνάντηση αυτήν ως χαφιές. Ήδη δούλευε για το FBI. Όταν άκουσε να γίνεται λόγος για “ποικιλομορφία τακτικών”, αυτό τον ανησύχησε. “Είναι ένας κοινός όρος που χρησιμοποιείται στους ριζοσπαστικούς αριστερούς κύκλους για να συνυποδηλώσει τον εμπρησμό”, λέει.

Οι Crowder και McKay νιώθοντας ότι το Συνέδριο των Ρεπουμπλικανών θα τους έδινε την ευκαιρία να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους προς το κατεστημένο δικομματικό κοινοβουλευτικό σύστημα, με επίκεντρο της οκταετή θητεία του George Bush. Σύμφωνα με τον Darby, σχημάτισαν μια ομάδα προετοιμασίας για το συνέδριο. Έτσι, δημιουργήθηκε η “Αναρχική Ομάδα Austin” από τους Darby, Crowder και McKay.

To FBI είχε δώσει οδηγίες στον Darby να γίνει μέλος της ομάδας αλλά χωρίς να αναλάβει ηγετικό ρόλο. Ο Darby ήταν 32 ετών, ενώ οι Crowder και McKay ήταν λίγο πάνω από 20. Ο Darby είχε εξοικειωθεί κάπως με τη χειραγώγηση νεαρών ακτιβιστών στην Common Ground, οπότε δε χρειάστηκε να υποδυθεί κάποιον άλλο χαρακτήρα πέραν του παλιού εαυτού του. Σύμφωνα με τις αναφορές του FBI για τον Darby όπως εμφανίστηκαν στη δικογραφία του McKay, φέρεται να έλεγε στους Crowder και McKay ότι ήταν “τοφου-φάγοι που έπρεπε να σκληρύνουν”, λέγοντας ότι ο ίδιος θα πάει στο Συνέδριο για “να γαμήσει τα πάντα”, καυχώμενος μάλιστα πως “κάθε ομάδα που είμαι εγώ μέσα θα είναι επιτυχημένη”.

Ο Darby λέει πως αυτή του η συμπεριφορά στόχευε στο να γίνει δεκτός απ’ την ομάδα. “Η αρχική μου αντίδραση προς αυτόν και τον Brad ήταν σε φάση “Θα πρέπει να βρω έναν τρόπο να πιάσω αυτά τα παιδιά και να τους πώ ότι οι άνθρωποι που σχετίζονται μαζί τους είναι απλά ηλίθιοι, έτσι; Αλλά απ’ την άλλη, δεν ήταν αυτός ο ρόλος μου εμένα”.

Ο Crowder λέει πως ο Darby τους εξωθούσε να είναι “προετοιμασμένοι να πολεμήσουν για τα ιδανικά τους”. Λέει επίσης ότι ο Darby έμοιαζε συχνά μ’ έναν σοφό μέντορα. “Μια φορά με πήρε τηλέφωνο: Brad, δε ξέρω πως να στο πω, αλλά μου θυμίζεις τον εαυτό μου όταν ήμουν στην ηλικία σου, νομίζω έχεις πολύ σημαντικά πράγματα μπροστά σου”, ανακαλεί ο Crowder. “Την εποχή εκείνη μου φάνηκε κάπως περίεργο αλλά επίσης cool, καθώς οι άλλοι άνθρωποι που προσπαθούσα να μάθω πράγματα απ’ αυτούς ήταν γενικά πολύ πιο συγκαταβατικοί”.

Το αρχικό σχέδιο δεν είχε τίποτα να κάνει με κοκτέιλ μολότωφ. Στους μήνες που προηγήθηκαν του Συνεδρίου, οι Crowder και McKay, έφτιαξαν δεκάδες ασπίδες από βαρέλια, τα οποία υπέθεσαν ότι θα χρησιμεύσουν στην απώθηση μπάτσων. Στις 8 Ιούνη, κάποιος έβαλε φωτιά στην Έπαυλη του Κυβερνήτη. Οι Crowder και McKay είχαν ήδη έναν ανοιχτό φάκελο στο FBI, από τον πληροφοριοδότη του.

Μερικές μέρες πριν φύγουν για το St. Paul, οι Crowder, McKay και Darby βρέθηκαν με άλλους πέντε διαδηλωτές. Νοίκιασαν μαζί ένα βαν με τρέιλερ για τα εφόδια όπως ασπίδες, κράνη, αντιασφυξιογόνες μάσκες και πρώτες βοήθειες. Περισσότερο έμοιαζε με καραβάνι ακτιβιστών δηλαδή, παρά με μια οργανωμένη ομάδα. “Το μόνο κοινό που είχαμε ήταν ότι θέλαμε όλοι να πάμε εκεί”, λέει ο Crowder. “Αν θέλεις να μάθεις ποιός ήταν ο σκοπός μας, θα πρέπει να ρωτήσει το κάθε άτομο ξεχωριστά, ο σκοπός μας ήταν να πάμε εκεί, να χωριστούμε και να κάνει ο καθένας τα δικά του”.

Τα περισσότερα τέτοια καραβάνια τείνουν να είναι απόλυτα διαλλακτικά, ωστόσο αυτό έμοιαζε περισσότερο με εκδρομή δυσλειτουργικής οικογένειας, με τα παιδιά να τσακώνονται στο πίσω κάθισμα. Μια απ’ τους συνταξειδιώτες, μια νεαρή γυναίκα ονόματι Sasha που δεν επιθυμεί να δημοσιευθεί το επίθετό της, είχε μόλις έρθει στο Austin και δε γνώριζε κανέναν απ’ την ομάδα. Η ατμόσφαιρα την εξέπληξε. “Δεν ήμουν συνηθισμένη σ’ όλη αυτήν την ματσό, αρρενωπή ενέργεια, και μου έκανε εντύπωση”, λέει.

Οι Darby και McKay βρίσκονταν συνεχώς σε αντιπαράθεση. Ο Darby ήταν οργισμένος που ο McKay είχε φέρει έναν υπνόσακκο γεμάτο τρίχες γάτας χωρίς να τον ενημερώσει γι αυτό. Ο Darby είναι αλλεργικός στις γάτες, αλλά τελικά κατέληξε να κοιμάται στον υπνόσακκο. Αργότερα, ο Darby ήθελε να κατουρήσει, αλλά ο McKay που οδηγούσε, δεν ήθελε να κάνει στάση. Σύμφωνα με τη Sasha και τον McKay, o Darby απείλησε να τραβήξει τα κλειδιά απ’ την μηχανή. Η αντιπαράθεση κλιμακώθηκε έτσι, όταν ο McKay τελικά έκανε μια στάση σ’ ένα χωράφι με καλαμπόκια ώστε να κατουρήσει ο Darby. “Πίστευα ότι θα δούμε να παίζουν μπουνιές μέσα στα καλαμπόκια δυο υποτιθέμενοι σοβαροί αναρχικοί”, λέει η Sasha.

Ο Crowder λέει ότι άρχισε να απομακρύνεται από τον Darby, “απ’ τη στιγμή που απείλησε ότι θα τρακάρει το όχημα κλπ” λέει ο Crowder “άρχισα να νιώθω πολύ άβολα μαζί του”.

Ο McKay λέει πως δεν τα πήγαινε καλά με κανέναν εκτός απ’ τον Crowder: “δεν είμαι και πολύ πολιτικά σκεπτόμενο ον” λέει “και δεν τα πήγαινα καλά με την πολιτική ορθότητα, με είχανε κατηγορίσει μισογύνη 20 φορές απλά επειδή ήμουν ο εαυτός μου. Μου φαινόταν ότι όλοι απλά προσπαθούσαν να  στριμωχθούν σε μια ταυτότητα”.

Τα πράγματα οξύνθηκαν όταν οι πέντε απ’ το Austin κατέβηκαν στο St. Paul. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση χορήγησε στο St. Paul 50 εκατομμύρια δολλάρια προκειμένου να διασφαλίσει το Συνέδριο. Οι αρχές πραγματοποίησαν επιχειρήσεις “σκούπες” με εισβολές σε σπίτια ακτιβιστών που σχετίζονταν με την Επιτροπή Υποδοχής πριν καν το Συνέδριο αρχίσει. Η παρουσία του Darby στο βαν διαβεβαίωνε ότι η ομάδα είναι υπό έλεγχο. Οι ακτιβιστές άφησαν το τρέιλερ σ’ ένα σπίτι ώστε να μην τραβούν την προσοχή, όμως μπαίνοντας στην πόλη, τους σταμάτησαν αστυνομικοί με τα όπλα προτεταμένα. Κατέβασαν τους πάντες απ’ το όχημα και τους έριξαν στο έδαφος πριν τους αφήσουν τελικά να φύγουν. Αργότερα, όταν η ομάδα επέστρεψε στο τρέιλερ, βρήκαν ότι έλειπαν οι ασπίδες τους και τα υπόλοιπα εφόδια. Τα είχε αφαιρέσει η αστυνομία, αλλά χωρίς να εξηγήσει την πράξη της, ούτε να τους “τρέξει” νομικά.

Μετά την κλοπή των ασπίδων τους, οι Crowder και McKay αποφάσισαν να φτιάξουν κοκτέιλ μολότωφ για αντίποινα. “Όταν φτάσαμε εκεί, η κατάσταση έβραζε”, λέει ο Crowder. “Η αστυνομία παράβαινε τον νόμο παντού και με κάθε αφορμή. Παρέβησαν τον νόμο όταν άνοιξαν το τρέιλερ, όταν μας έψαξαν με τα πιστόλια στο πρόσωπο. Η ατμόσφαιρα προσιδίαζε με στρατιωτική πολιορκεία. Και ο Brandon Darby εξασκώντας την επιρροή του, μας ενθάρρυνε να ανεβάσουμε τον πήχυ. Έτσι, υπήρχε μια συμβολή των διαφορετικών ροπών και της ιδιαίτερης οργής και της δυσανασχέτησής μας, που μας οδήγησαν να πάρουμε μια λάθος απόφαση. Σκεφτήκαμε ότι η αστυνομία θέλει να το πάει στα άκρα, και δεν επρόκειτο να το υποστούμε έτσι. Θα στεκόμασταν στο ύψος μας εδώ και τώρα. Ήταν περισσότερο μια συναισθηματική παρόρμηση”.

Οι δυο τους προμηθεύτηκαν τα αναγκαία από ένα Walmart κι ένα βενζινάδικο. Μέσα σε μερικές ώρες πήγαν στο μπάνιο, γεμίζοντας με βενζίνη μπουκάλια κρασιού. Ο Crowder λέει ότι η παρασκευή των μολότωφ ήταν ανατριχιαστική, λόγω του ισχυρού συμβολισμού τους ως επαναστατικό εργαλείο. “Είναι μια κατηγορηματική ρήξη με τη θεσμική κοινωνία”, λέει, “με τις ασπίδες, ήμασταν πάλι παράνομοι, όμως ακόμα στα πλαίσια της μη-βίαιης αντίστασης. Οι μολότωφ απ’ την άλλη, είναι ένα φλεγόμενο κωλοδάχτυλο στη θεσμική κοινωνία”.

“Δεν υπάρχει μέση λύση με τις μολότωφ”, λέει. “Είναι ωμό, όχι καλό. Είναι σαν τον Δαυίδ με τον Γολιάθ. Οι μολότωφ είναι οι παροιμιώδεις πέτρες. Ήταν το μόνο που ξέραμε να φτιάξουμε εκείνη τη στιγμή, το πρώτο πράγμα που μας ήρθε στο κεφάλι”.

Σύντομα χαλάρωσαν, λέει ο Crowder “το επόμενο πρωί, ο David κι εγώ το ‘χαμε σκεφτεί όλο το βράδυ. Και είχαμε αλλάξει γνώμη. Και καταλαβαίναμε πως όσο αναμμένα κι αν ήταν τα αίματα, δεν ήταν η στιγμή. Δεν είναι η Αίγυπτος. Ούτε Λιβύη. Κι αποφασίσαμε να μην τις χρησιμοποιήσουμε τελικά.

Όταν οι υπόλοιποι της ομάδας έμαθαν για τις μολότωφ, ήρθαν σε αντιπαράθεση με τον Crowder και τον McKay και τους είπαν ότι είχαν κάνει μια τρομακτική κίνηση. Ένας απ’ την ομάδα είπε στον Darby τί γινόταν και του ζήτησε να βοηθήσει να δωθεί ένα τέλος. Οι Crowder και McKay άφησαν τις μολότωφ στο υπόγειο και πήγαν στη διαδήλώση, όπου έστησαν οδοφράγματα με κάδους κι έκαναν φασαρία προκειμένου να αποτρέψουν τους αντιπροσώπους απ’ το να προσεγγίσουν το Συνέδριο. Ο Crowder συνελήφθη και φυλακίστηκε για πλημέλημα.

Εκείνη την περίοδο, ο Darby και το FBI έβαλαν στο στόχαστρο τον McKay. Ο Darby φόρεσε ένα μικρόφωνο μέσα απ’ τα ρούχα του και έπιασε συζήτηση στον McKay για τα σχέδιά του. Η συζήτηση δε μαγνητοφωνήθηκε, αλλά το FBI κράτησε σημειώσεις που αναφέρουν ότι ο McKay είπε πως σχεδίαζε να ρίξει τις μολότωφ σ’ ένα πάρκινγκ γεμάτο περιπολικά. Ο McKay λέει πως απλά παραμύθιαζε τον Darby, “δεν ήθελα να νομίσει ότι φοβήθηκα, ότι φοβήθηκα το τί θα μπορούσε να συμβεί, ή οτι φοβόμουνα τον ίδιο” λέει.

O Crowder, που δεν έχει μιλήσει στον McKay απ’ τη στιγμή που συνελήφθη, πιστεύει ότι αυτή είναι και η μόνη ερμηνεία που έχει νόημα. “Ο David είχε πολλές ευκαιρίες να χρησιμοποιήσει αυτά τα πράγματα και δεν το κανε” λέει ο Crowder. “Πρέπει να ξεχωρίσουμε το ποζεριλίκι απ’ τις πραγματικές δράσεις. Δεν είναι αυτά του χαρακτήρα του. Απλά ήθελε να πουλήσει μούρη στον Brandon.”

Οι McKay και Darby συμφώνησαν να συναντηθούν στις 2πμ να χρησιμοποιήσουν τις μολότωφ, όμως όσο η ώρα περνούσε ο McKay το ακύρωνε και τελικά σταμάτησε να απαντάει στα τηλεφωνήματα και στα μηνύματα του Darby. Στις 4:30πμ, ο McKay ξύπνησε από έναν αστυνομικό που τον σημάδευε μ’ ένα αυτόματο. Κοιμόταν δίπλα σε μια κοπέλα που γνώρισε στο St. Paul, ενώ σε μια ώρα θα σηκωνόταν να πάει στ’ αεροδρόμιο για να γυρίσει πίσω στο Austin.

O McKay πήγε στα δικαστήρια, ισχυριζόμενος ότι είχε παγιδευτεί. Το δικαστήριο δεν κατάφερε να βγάλει ετυμηγορία. Ο McKay πρόσθεσε μια ιστορία που τελικά αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι ήταν ψεύτικη, ότι ο Darby τον παρότρυνε να φτιάξει τις μολότωφ. Ο McKay τελικά δήλωσε ένοχος για την παρασκευή των μολότωφ και για ψευδορκία. Καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκισης. Ο Croder δήλωσε ένοχος και καταδικάστηκε σε δυο χρόνια.

O Darby και το FBI αθωώθηκαν απ’ την κατηγορία για σκευωρία εναντίον των δυο ακτιβιστών, αλλά ο ρόλος της υπηρεσίας δέχθηκε σοβαρά ερωτήματα απ’ τον τύπο. Όταν οι New York Times κάλυψαν την ανακοίνωση του ΤΔΑ, σημείωσαν ότι ο Darby είχε “ενθαρρύνει τη συνωμοσία για την κατασκευή των μολότωφ”, ακόμη κι αν τόσο ο McKay όσο και ο Crowder λεν ότι δεν ήξερε τίποτα παρά μόνον μετά την προετοιμασία τους. Όταν δημοσιεύθηκε αυτή η ιστορία, ο Darby μήνυσε τους Times για συκοφαντία.

Το ντοκυμαντέρ Better This World αναφέρεται στα γεγονότα αυτά.

Αν ρωτήσετε σήμερα τον Brad Crowder τί σκέφτεται για την απόφασή του να φτάξει τις μολότωφ τότε, δε θα μασήσει τα λόγια του. “Ήταν μια γαμημένα ηλίθια απόφαση”, λέει. “Ήταν λάθος πολιτική. Ήταν λάθος στρατηγική. Ήταν λάθος τα πάντα. Δεν είχε τίποτα σωστό. Η καρδιά μας ήταν στη σωστή μεριά, αλλά ήταν προφανώς ανεύθυνη.

Ήταν δύσκολο να συμφιλιωθώ μ’ αυτό, ειδικά όταν βρίσκομαι στη φυλακή για ένα πολιτικό έγκλημα” λέει. “Θες να πας στα δικαστήρια και να τους πετάξεις στα μούτρα ένα δεν μετανιώνω! και θα το κανα πάλι! αλλά η αλήθεια είναι ότι το είχαμε ήδη αποφασίσει ότι ήταν βλακεία. Οπότε να μαστε στη φυλακή, με μια ηλίθια κατηγορία και κανέναν τρόπο να τη δικιολογήσουμε ή να την υπερασπιστούμε”.

Ο Crowder γύρισε πίσω στο Austin αφού εξέτισε δύο χρόνια. Δουλεύει σ’ ένα σαντουιτσάδικο, πηγαίνει στο κοινοτικό κολλέγιο του Austin και συμμετέχει σε μια ακτιβιστική ομάδα στο πανεπιστήμιο του Austin, την ¡ella pelea! που δραστηριοποιείται ενάντια στις περικοπές στην εκπαίδευση. “Κάνουν καταπληκτική δουλειά” λέει, “πραγματική οργάνωση της βάσης. Αν είχα γνωρίσει ανθρώπους σαν αυτούς πριν μπω φυλακή, η φάση με το Συνέδριο δε θα είχε συμβεί ποτέ. Είναι ένας τρόπος να διοχετεύεις την οργή σου σε πραγματικά δημιουργικούς δρόμους, βγαίνοντας στον δρόμο και μιλώντας με τους ανθρώπους. Αν είχαμε περισσότερους τέτοιους ανθρώπους, τότε θα είχαμε λιγότερους να προσπαθούν να υποκαταστήσουν τη θέση του κινήματος με τη θέλησή τους”.

Συνάντησα τον Crowder στο καφενείο του Dominican Joe στο Austin. Μοιάζει διαφορετικός απ’ ότι στη φωτογραφία της αστυνομίας, τα άλλοτε άγρια ξανθά μαλλιά του είναι κοντοκουρεμένα. Λέει ότι δεν πίνει πια ούτε καπνίζει χόρτο. Μου λέει πως ήταν απασχολημένος με τη δουλειά και τη σχολή του όταν οι Rangers του Τέξας του χτύπησαν την πόρτα λίγες μέρες πριν ζητώντας του να μιλήσει στον αξιωματικό επιτηρητή της αναστολής του (parole officer) την επόμενη μέρα. “Τα έχασα”, λέει, “ανησύχησα μήπως έκανε κάτι κάποιος που γνωστός μου”.

Όταν πήγε στον αξιωματικό την επόμενη μέρα, οι Rangers περίμεναν εκεί. Στην αρχή, ο Crowder λέει ότι αρνήθηκε να μιλήσει. Τελικά, ένας απ’ τους αστυνομικούς είπε “είναι για τη φωτιά στην Κυβερνητική Έπαυλη”, και όταν το άκουσε, αυτός ήταν σε φάση “και τί στον πούτσο με θέλετε εμένα; χάνουμε την ώρα μας εδώ. Δε ξέρω κανέναν που να το κανε αυτό, δε ξέρω καν κάποιον που να ξέρει κάποιον που να ξέρει κάποιον που να το κανε”.

Λέει ότι η αστυνομία του είπε ότι δεν τους ενδιέφερε ο ίδιος. Όμως λίγες μέρες αργότερα, το όνομά του εμφανίστηκε ξανά στις ειδήσεις σχετικά με τον εμπρησμό. “Είναι ενοχλητικό. Με βάζουν στο στόχαστρο επειδή είμαι αναρχικός” λέει. Η λέξη και μόνο “αναρχικός” φέρνει στο μυαλό συνειρμούς απ’ το Mad Max, τρελλούς με βόμβες και καραμπίνες. Αυτό που προβάλλουν τα μήντια είναι ότι, ορίστε, αυτοί είναι αναρχικοί, μπορεί να εισβάλλουν στο σπίτι μας, καίνε τα κτίριά μας κι αυτή είναι η φωτογραφία τους, περισσότερα στα δελτία των 6. Το ΤΔΑ μας χρησιμοποιεί για να περάσει τις σκοπιμότητές του και για να κρύψει την ανικανότητά του, λέγοντας να ποιοί τό καναν. Όμως δεν το κάναμε εμείς, στ’ αλήθεια, και 99,9% δεν το κανε ούτε ο David, και θα ‘λεγα 100%, γιατί θα μου το λεγε, και δεν μου πε ποτέ τίποτα.

Αν και είναι πρόθυμος να δεχθεί ότι κάποιος απ’ τον ριζοσπαστικό χώρο θα μπορούσε να ‘χει βάλει τη φωτιά, ο Crowder δεν πιστεύει ότι ήταν κάποιος απ’ το Austin. “Υπάρχουν παιδιά που ταξειδεύουν (traveller-kids) στον αναρχικό χώρο”, λέει, “άνθρωποι που έρχονται με τραίνα ή λεωφορία ή με ωτοστόπ, φιλοξενούνται σε καναπέδες για μια-δυο μέρες, τρώνε όλο το φαγητό, σπάνε τα νεύρα όλων και φεύγουν. Οπότε θα μπορούσε κάλλιστα να ‘ταν κάποιος εκτός πολιτείας, να ήρθε, να πήρε έναν κύκλο μαθημάτων στο πανεπιστήμιο και να το κανε… αποκλείεται; Ίσως. Αλλά θα πρέπει να μου δείξετε πολύ περισσότερα στοιχεία για να πειστώ ότι κάποιος απ’ τον χώρο του Austin θα το κανε, ή ακόμα θα γνώριζε γι αυτό.

Ο Crowder λέει πως ο αναρχικός χώρος (anarchist scene) του Austin ασχολείται περισσότερο με τη δημιουργία συνεργατικών επιχειρήσεων και σπιτιών. Λέει ότι ο όρος “αναρχικός” σημαίνει διαφορετικά πράγματα για κάθε άνθρωπο. “Αν πάμε στη βάση του, ο αναρχισμός έχει να κάνει με τη δραστηριότητα των ανθρώπων για τον εαυτό τους, από τα κάτω, σ’ ένα ομοσπονδιακό σύστημα”, λέει.

Ο Crowder δε θέλει να ονομάζεται αναρχικός ή τρομοκράτης, αλλά υπάρχει μια ταμπέλα που θα πάρει: επαναστάτης. “Δεν έχω αποτραβηχθεί ποτέ απ’ αυτό”, λέει. “Έχω αλλάξει ως προς τα μέσα που πιστεύω ότι θα μας φέρουν εκεί. Έχω ξεκόψει απ’ τον τυχοδιωκτισμό (adventurism) και τη βία. Όμως ένα κίνημα βάσης των εργαζομένων; Με κάτι τέτοιο είμαι απόλυτα σύμφωνος.

Ο McKay λέει πως δεν ενδιαφέρεται να επιστρέψει στον ακτιβισμό. “Έμαθα πως δεν ήμουν πρόθυμος να ξοδέψω χρόνο κι ενέργεια σε κάτι τέτοιο”, λέει. “Αφότου μίλησα με τις αρχές, δεν μπορούσα να κατηγορώ συλλήβδην τους μπάτσους, γιατί δεν είναι όλοι τους μαλάκες. Και δεν μπορώ να δω τους διαδηλωτές σαν ήρωες, γιατί πολλοί απ’ αυτούς φέρονται σαν αρχίδια. Βλέπω λίγο κι απ’ τις δυο μεριές. Περισσότερο, βλέπω την ματαιότητα όλων αυτών”.

“Υπάρχει μια στιγμή και ένας τόπος για τέτοιας φύσεως πράξεις” λέει, “όμως η κοινωνία μας δεν είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο. Χρειάζεται κοινωνική αναταραχή όπως αυτή που βλέπουμε στην Αίγυπτο και τη Λιβύη προκειμένου αρκετοί άνθρωποι να είναι αναστατωμένοι κι οργισμένοι. Διαφορετικά δεν είναι παρά πολεμικά παιχνίδια. Είναι μια παρωδία σε σύγκριση με την πραγματική κινητοποίηση. Απλά παίζουμε έναν ρόλο”.

άρθρο του Michael May, 14/3/2011