Σχετικά με μια εν πολλοίς άγνωστη εξέγερση στην Αλβανία, πο πυροδοτήθηκε από τα μέτρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στη διάρκεια της οποίας το κράτος έχασε κάθε έλεγχο.
Η εξέγερση που έφερε την Αλβανία στο χείλος μιας επανάστασης το 1997 ήταν ενάντια σε κάθε προγνωστικό – Οι Αλβανοί, λεγόταν, είχαν εγκαταλείψει τους σταλινικούς τυράννους τους, και πλέον θα μπορούσαν να ενταχθούν στην απόλαυση της καπιταλιστικής ελευθερίας.
Η πραγματική εικόνα ήταν αρκετά διαφορετική: εκατομμύρια χαμένων θέσεων εργασίας, περικοπές στην κοινωνική ασφάλιση και τις συντάξεις, σχεδόν καταρρέουσες δημόσιες υποδομές, ήταν το αποτέλεσμα των σχεδίων για άνοιγμα της χώρας στις επενδύσεις της Δύσης.
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η πίεση του ΔΝΤ που οδήγησε το κράτος να καταργήσει κάθε εγγύηση για τις τραπεζικές καταθέσεις, να “απελευθερώσει” τον τραπεζικό και οικονομικό τομέα επιτρέποντας την ανάδυση “πυραμιδών” που προσέφεραν νόμιμα μηνιαίους τόκους μέχρι και 100%. Πολλοί άνθρωποι κατέθεσαν τις οικονομίες της ζωής τους σε αυτά τα διεφθαρμένα σχήματα, με αποτέλεσμα την λεηλασία 2 δισ. δολαρίων (80% του ΑΕΠ) από τα αφεντικά που, για να χειροτερέψουν ακόμα την κατάσταση, επιχείρησαν να “επενδύσουν” αυτό το κλεμμένο χρήμα στις μπίζνες τους, προκαλώντας δηλαδή τους ανθρώπους να εργαστούν με αντάλλαγμα τα χρήματα που τους είχαν κλέψει!
Αυτή η κατάσταση πραγμάτων αντιμετώπισε άγρια αντίσταση από τον βαριά οπλισμένο πληθυσμό. Οπλοστάσια δέχθηκαν επίθεση, λεηλατήθηκαν και τα όπλα μοιράστηκαν μεταξύ του κόσμου. Κρατούμενοι βοηθήθηκαν να αποδράσουν και απελευθερώθηκαν μαζικά. Κομματικά γραφεία πυρπολήθηκαν. Αστυνομικά τμήματα και δικαστήρια ισοπεδώθηκαν. Πράκτορες της Shik (μυστική αστυνομία) εκτελέστηκαν επι τόπου. Τράπεζες λεηλατήθηκαν. Το προεδρικό παλάτι κατελήφθηκε. Η εξέγερση απλώθηκε σ’ ολόκληρη τη χώρα και σύντομα κάλυψε ολόκληρη την Αλβανία, εκτός από κομμάτια της πρωτεύουσας, των Τιράνων, τα οποία έλεγχε η Shik. Δυο διαφορετικές Αλβανίες.
Οι κρατικοί θεσμοί είχαν κυριολεκτικά καταλυθεί για μια περίοδο μερικών ημερών εμπόλεμης κατάστασης (με περίπου 100 νεκρούς), ενώ η αστυνομία ήταν άφαντη από παντού. Αλλά αυτό ήταν μόνο ένα πρώτο βήμα, μια κατάσταση στην οποία αναπτυσσόταν μια δυαδική εξουσία, με ολόκληρες πόλεις να οργανώνουν δομές αυτο-άμυνας (συχνά με λιποτάκτες του στρατού που αποδείχθηκαν ιδιαίτερα ενεργοί στην εξέγερση) ενώ τοπικά αυτοοργανωμένες μορφές αυτόνομων συμβουλίων άνθισαν σε όλη τη χώρα, φροντίζοντας τις προμήθειες και την κυκλοφορία των αναγκαίων – αποφάσεις λαμβάνοντας σε τεράστιες λαϊκές μαζώξεις.
Αυτή η κατάσταση απείλησε την Ευρωπαϊκή Ένωση που ανησύχησε για τυχόν μετάδοση της εξέγερσης στην Ελλάδα και την Μακεδονία. Μια πολυεθνική δύναμη στάλθηκε προκειμένου να αποκαταστήσει την τάξη – η έλευσή της υποστηρήχθηκε πλήρως από τα αριστερά κόμματα που έσπευδαν να εξασφαλίσουν μια θέση σε μια “κυβέρνηση εθνικής ενότητας” υπό τον Σαλί Μπερίσσα (που μόλις πρόσφατα είχε βγει ζωντανός από μια εναντίον του επίθεση με δυναμίτη) και σταδιακά το κράτος ξαναστήθηκε στα πόδια του. Έχει σημασία να παρατηρήσουμε πάντως, ότι ένα κράτος μπορεί να διαλυθεί μέσα σε μερικές μέρες.
Πηγή: Άρθρο της Anarchist Federation