Ένα σμήνος πεταλούδων: μια απροκάλυπτη υπεράσπιση του χάους της άμεσης δράσης – Curious George Brigade
Παρά τις σημαντικές επιτυχίες που γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια, αρκετές πρόσφατες αναρχικές κινητοποιήσεις καπελώθηκαν από μια ελεεινή μειοψηφία που επιθυμεί να υποβάλει οδηγίες, διαδρομές, εσωτερικές περιφρουρήσεις (π.χ. η «αστυνομία ειρήνης» στο Seattle), περιορισμό της δράσης σε προκαθορισμένες ζώνες κι άλλες τέτοιες μπούρδες, μετατρέποντας την οργή και τη δημιουργικότητά μας σε ένα καλοστημένο θέαμα για τα ΜΜΕ, ή στη χειρότερη περίπτωση σε μαζικές συλλήψεις. Φωνάζοντας συνέχεια και υποκριτικά για «αλληλεγγύη» και εξασφάλιση των άλλων, μετατρέπουν την αλλοτινή δυναμική μας αντίσταση, σε μια οργανωμένη εξάσκηση των ικανοτήτων τους – ελέγχου και πειθάρχησης του πλήθους.
Όμως τα πράγματα δεν ήταν πάντοτε έτσι…
Μόλις λίγα χρόνια πριν, το RAND, αγαπημένο think-tank του αμερικανικού στρατού έγραφε:
«Οι Αναρχικοί [Στο Seattle το 1999] χρησιμοποιώντας ένα εκσυγχρονισμένο σύστημα επικοινωνιών, συμπεριλαμβανομένου του Internet, στάθηκαν ικανοί να πραγματοποιήσουν ταυτόχρονες επιθέσεις μέσα από παλμικές τακτικές και τακτικές διάχυσης συντονισμένες μέσα από ένα δίκτυο «ομάδων συγγενείας» χωρίς ηγεσία. Υπήρξαν καθώς φαίνεται παράδειγμα των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι ιεραρχικές οργανώσεις όταν έχουν να κάνουν με ένα δίκτυο πρωτοβουλιών με ταχύτερους κύκλους αντίδρασης. Αυτός ο χαλαρά οργανωμένος συντονισμός, αφομοιώνοντας τις δικτυακές τακτικές και οργάνωση, επέφερε σύγχυση σε κάθε απόπειρα της αστυνομίας να αποκτήσει μια συνολική αντίληψη της κατάστασης που απαιτούνταν προκειμένου να καταπολεμήσει αυτές τις φαινομενικά χαοτικές ταραχές του Seattle.»
Το RAND συμπερασματικά καταλήγει στο ότι ιεραρχικές οργανωτικές δομές όπως η αστυνομία δεν έχουν πολλές ελπίδες απέναντι σε ανάλογες χαοτικές τακτικές. Επιπλέον, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας πως τέτοιου τύπου ομαδοποιήσεις ευνοούν μια γρήγορη εξέλιξη των τακτικών και έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες «στρατολόγησης» νέων ατόμων, απ’ ότι οι παραδοσιακές διαδηλώσεις. Φοβήθηκαν, και με το δίκιο τους. Κερδίζαμε. Και για καλή μας τύχη, ακόμη μπορούμε να κερδίσουμε.
Δεν έχουμε τίποτα όμως να κερδίσουμε από ένα πισωγύρισμα στις τακτικές της περασμένης δεκαετίας: την πατροπαράδοτη, γνωστή και βαρετή παραδοσιακή αριστερίστικη διαδήλωση της πορείας-παρέλασης, με τους καθοδηγητές, τους ομιλητές, την εσωτερική περιφρούρησή της. Αυτό που θέλουμε είναι δημιουργική, αποκεντρωμένη και κυρίως χαοτική δράση.
Μια τακτική που χρησιμοποιήθηκε στο Seattle και αλλού, και που στηρίζεται στην πρακτική εφαρμογή του χάους είναι η «παλμική» τακτική. Παλμός είναι η ικανότητα ομάδων ανθρώπων να συγκεντρώνονται, να δρούν, κι έπειτα να απομακρύνονται κάπου σε ασφάλεια, για να σχηματίζουν νέες ομαδομοποιήσεις. Αν και μοιάζει κάπως στην αντάρτικη τακτική της «απορρόφησης», έχει ωστόσο μια ουσιαστική διαφορά.
Η νόηση του Che περί «απορρόφησης» έχει να κάνει απλά με κάτι σαν το «μια δύναμη που επιτίθεται στον εχθρό για ένα χρονικό διάστημα και μετά παύει την επίθεση και απορροφάται από την κοινότητα ή το περιβάλλον από το οποίο προήλθε». Η παλμική δράση είναι μια συνεχής ροή ανθρώπων που ενώνονται, χωρίζουν και ξαναενώνονται, συχνά σε νέους συνδυασμούς ομαδοποιήσεων. Ο πιο σίγουρος τρόπος που μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι μέσα από μικρές αποκεντρωμένες αυτόνομες ομάδες (π.χ. ομάδες συγγενείας) που έχουν την ικανότητα να λαμβάνουν αποφάσεις για τον εαυτό τους, για το πότε και με ποιόν θα συνεργαστούν.
Το RAND σημειώνει ότι η παλμική τακτική καθιστά τον έλεγχο του πλήθους σχεδόν αδύνατο καθότι συνεχώς «ανασυντάσσει το πλέγμα απειλών» και ότι δεν αντιστοιχεί σε ένα προκαθορισμένο μοντέλο που η αστυνομία θα μπορούσε να αναλύσει και τελικά να εξουδετερώσει. Αυτή η μη-προβλεψιμότητα είναι που αποτελεί και τον ακρογωνιαίο λίθο της θεωρίας του χάους.
Ένα αγαπημένο παράδειγμα των θεωρητικών του χάους στη βιολογία είναι τα βακτήρια. Τα βακτήρια λειτουργούν παλμικά, δημιουργώντας ολοένα και διαφορετικά μοντέλα σύνδεσης. Ο στοχαστής του χάους M. Planc έγραφε: «κάθε μοντέλο είναι οργανικό και αποτέλεσμα τυχαίων δυνάμεων στο περιβάλλον, η ολοένα και διαφορετική σύσταση και η πυκνότητα (παλμός) των βακτηρίων είναι που κάνουν τους οργανισμούς τους τόσο ανθεκτικούς και προσαρμόσιμους».
Η διάχυση είναι ακόμη ένας τρόπος να εμφυσήσουμε το χάος στις πράξεις μας. Είναι η τακτική κατά την οποία πλήττεται ένας μεγάλος αριθμός στόχων, χωρίς να ακολουθείται κάποιο προκαθορισμένο σχέδιο. Οι αποκεντρωμένες διάχυτες δράσεις φέρνουν σύγχυση στις δυνάμεις της τάξης και μειώνουν την ικανότητά τους στην προστασία στόχων και την παρεμπόδιση των δραστηριοτήτων μας. Αναγκάζονται έτσι να «αντιδρούν» στις δικές μας δράσεις αντί να επιβάλλουν το δικό τους στόχο για «έλεγχο των διαδηλώσεων». Και πάλι, ο μόνος τρόπος για να δουλέψει αυτό με χιλιάδες ανθρώπους είναι να οργανωθούμε με έναν ριζικά αποκεντρωτικό τρόπο. Αποκεντρωμένη δουλειά και δράσεις ομάδων συγγενείας επιτρέπουν στις ικανότητες και το πάθος μικρών ομάδων να αναπτύσσονται ανεμπόδιστα, έτσι ώστε οι ομάδες να επιλέγουν τις δράσεις που ταιριάζουν στα ενδιαφέροντα και τις ικανότητές τους.
Στις διαδηλώσεις, οι ιεραρχικές οργανώσεις μπορούν να παραλύσουν τάχιστα, όταν το κεντρικό νευρικό τους σύστημα παραδοθεί στο χάος που προκαλούν οι απρόβλεπτες, παλμικές επιθέσεις. Εδώ, οι αναρχικοί αποκτούμε το πλεονέκτημα τέτοιων προνομιακών πεδίων που ανοίγονται από αυτόνομες ομάδες, δίνοντάς μας μια ώθηση ενάντια στις δυσκίνητες ιεραρχικές δομές όπως η αστυνομία.
Τόσο οι παλμικές όσο και οι διάχυτες δράσεις, σπέρνουν το κρίσιμο στοιχείο του χάους στις διαδηλώσεις. Το χάος βέβαια, δεν μπορεί παρά να είναι αφιλόξενο τόσο για την αστυνομία όσο για κάθε ιεραρχική οργάνωση, κι έτσι μειώνεται η ικανότητα αντίδρασής τους. Αυτές οι τακτικές ανοίγουν στις ομάδες συγγενείας πιθανότητες τις οποίες δε θα μπορούσαν να σχεδιάσουν, ή δε θα προσδοκούσαν ποτέ: όπως υπήρξαν για παράδειγμα: η χρήση ενός σκουπιδοτενεκέ και μιας μπάρας που μετατράπηκαν ευφάνταστα σε πολιορκητικό κριό, ή η εύρεση μιας ξεκλείδωτης εισόδου στο ξενοδοχείου που έμεναν τα μέλη του IMF.
Το χάος επίσης επιτρέπει στις μικρές δράσεις να πολλαπλασιαστούν και να επεκταθούν. «Κάθε μικρή αρχική αλλαγή μπορεί να μετατραπεί συσσωρευτικά σε τεράστια και βαθιά ρήγματα και απρόβλεπτες αλλαγές, όπως το φτερούγισμα μιας πεταλούδας στην Αργεντινή μπορεί να προκαλέσει έναν τυφώνα στην Νέα Υόρκη».
Δεν είμαστε ρομπότ, δεν είμαστε επαγγελματίες οργανωτές διαδηλώσεων: είμαστε ένας δημιουργικός παλμός διάχυτων επιθέσεων, είμαστε οι πεταλούδες της ελευθερίας. Πολεμάμε για τις ζωές μας και χορεύουμε για την ελευθερία.
Μετάφραση: …για τη διάδοση της μεταδοτικής λύσσας, Μάρτης 2007