ΤΟ ΚΑΤΑ ΝΤΕΜΠΟΡ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

ΤΟ ΚΑΤΑ ΝΤΕΜΠΟΡ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

υπό Anastassy Constantinovic Bogomolov

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το θέαμα ως θρησκεία

“ …το θέαμα είναι η υλική ανασυγκρότηση της θρησκευτικής αυταπάτης.
Η θεαματική τεχνική δεν έχει σκορπίσει τα θρησκευτικά σύννεφα όπου οι άνθρωποι είχαν τοποθετήσει τις δυνάμεις τους, τις οποίες είχαν αποχωρίσει από εκείνους τους ίδιους: τα έχει απλώς συνδέσει σε μια γήινη βάση. Έτσι, η πιο γήινη ζωή καταντάει αδιάφανη και ασφυκτική. Δεν ξεφορτώνεται πια στους ουρανούς την απόλυτη της άρνηση, τον απατηλό της παράδεισο, αλλά τα στεγάζει στους κόλπους της. Το θέαμα είναι η τεχνική πραγμάτωση της εξορίας των ανθρώπινων δυνάμεων σε ένα υπερπέραν; είναι το σχίσμα το συντελεσμένο στο εσωτερικό του ανθρώπου.”
Γκυ Ντεμπορ

2008: έχουν περάσει περίπου 40 χρόνια από την άτυπη ανακήρυξη του θεάματος σε επίσημη θρησκεία της Δύσης.

Ο χριστιανισμός ηττήθηκε μαζί με την αριστοκρατική τάξη την οποία εξέφραζε. Έτσι η κοινωνία μεταξύ ανθρώπων, διαφορετικών τάξεων, φύλλων, γεωγραφικής περιοχής κ.λ.π. δεν γίνεται με την κοινή συμμετοχή στην τελετουργική πόση και βρώση του αίματος και της σάρκας του θεού αλλά από την κοινή συμμετοχή στην θέαση των διαφόρων μορφών του θεάματος. Πρότυπα τα οποία καλείται να μιμηθεί η κοινότητα δεν είναι οι άγιοι αλλά οι αστέρες του θεάματος. Οι βίοι των αγίων έχουν αντικατασταθεί ως λαϊκά αναγνώσματα από τις βιογραφίες των αστέρων. Στόχος της ζωής δεν είναι η κατά χάρη θέωση δηλαδή ο παράδεισος αλλά τα 15 λεπτά δημοσιότητας αφού η ζωή δεν νοηματοδοτείται από την εκκλησία αλλά από το θέαμα.

Ο τεχνητός διαχωρισμός που επιβάλλει η νέα θρησκεία δεν είναι μεταξύ σάρκας και ψυχής ή μεταξύ υλικού και πνευματικού κόσμου αλλά μεταξύ ουσίας και εικόνας, μεταξύ πραγματικού και εικονικού κόσμου.

Η πρωινή προσευχή έχει αντικατασταθεί από την πρωινή ανάγνωση εφημερίδας και την παρακολούθηση της πρωινής ενημερωτικής ζώνης σε τηλεόραση και ραδιόφωνο, ενώ η κυριακάτικη λειτουργία από την πλούσια και ξεχωριστή κυριακάτικη ζώνη και την πλούσια σε ένθετα και θέματα κυριακάτικη εφημερίδα. Τα Χριστούγεννα και το Πάσχα ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες μέρες επίσης από τα ειδικά εορταστικά προγράμματα, τις ειδικές εορταστικές διαφημίσεις και τις καινούριες ταινίες στον κινηματογράφο και όχι από την διαφορά στις εκκλησιαστικές τελετουργίες. Τα κάλαντα έχουν αντικατασταθεί από τα ποπ χριστουγεννιάτικα τραγουδάκια που βγαίνουν κάθε Χριστούγεννα. Τα εκκλησιαστικά πανηγύρια ως σπουδαίο κοινωνικό γεγονός οπού η κοινότητα συναντιέται αντικαταστάθηκαν από τους ποδοσφαιρικούς αγώνες.

Όπως οι διατροφικές συνήθειες σε κάθε κοινωνία ορίζονται – επιβάλλονται από την θρησκεία έτσι και το θέαμα προτείνει όλο το διαιτολόγιο του σύγχρονου ανθρώπου από την coca cola και τα Mc Donald’s μέχρι τα τρόφιμα με 0% λιπαρά.

Κέντρο της οικίας δεν είναι ούτε η αρχαία εστία ούτε το εικονοστάσι με το καντήλι. Η οικογένεια το βράδυ συναντιέται γύρω από την τηλεόραση που αποτελεί το κέντρο της οικίας και εκεί διδάσκεται τους μύθους της κοινότητας μέσω της τελετουργικής αναπαράστασης τους. Σημείο της σύνδεσης της οικίας με την υπόλοιπη κοινότητα δεν είναι πια η κοινή με τις υπόλοιπες οικίες και το κέντρο της κοινότητας φλόγα (εστία, καντήλι) αλλά η τηλεόραση.
Το τέλος του κόσμου δεν αναμένεται με τον τρόπο που είχε προφητέψει ο Ιωάννης αλλά με τον τρόπο που προφητεύει το “Holly”-wood. Ένας ιός, ένας κομήτης, ένας μεγάλος σεισμός, μια πυρηνική καταστροφή, επίθεση από τρομοκράτες, ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, η υποταγή του ανθρώπου στις έχουσες συνείδηση μηχανές είναι τα κυρίαρχα τελολογικά σενάρια.
Όπως την εξουσία των αριστοκρατών την νομιμοποιούσε η εκκλησία έτσι και την εξουσία των καπιταλιστών την νομιμοποιεί το θέαμα. Η νομιμοποίηση αυτή δεν γίνεται πια προβάλλοντας την ιεραρχία ως ιδανική στον ουρανό αλλά προβάλλοντας την ως ιδανική στο θέαμα. Ο πάπας και ο πατριάρχης δεν μπορούν να ρίξουν και να ανεβάσουν κανέναν στην εξουσία (τουλάχιστον όχι με την ιδιότητα τους. Αν μπορούν να το κάνουν μπορούν ως οικονομικοί παράγοντες και αν χειρισθούν σωστά τα Μ.Μ.Ε.) μπορεί όμως ο “Τριανταφυλλόπουλος”. Ιερά εξέταση μπορεί να μην υπάρχει αλλά υπάρχει ο “Πρετεντέρης”. Η επίσημη ιστορία όπως σε κάθε εποχή καταγράφεται και ελέγχεται από το ιερατείο της έτσι και σήμερα από τις ειδήσεις. Η κοινωνική γνώση δεν διαμεσολαβείτε από την εκκλησία αλλά από το θέαμα. Ο μέσος άνθρωπος δεν έχει ένα μυαλό φορτωμένο με προλήψεις και δεισιδαιμονίες αλλά η σκέψη του είναι τόσο συγχυσμένη που θυμίζει ζάπινγκ. Πιστεύει σε αυτά που βλέπει στην τηλεόραση με την ίδια βεβαιότητα που κάποτε πίστευε σε αυτά που έλεγαν οι Γραφές. Στην αδράνεια όπου τον καταδίκαζαν οι προσευχές και τα ξόρκια σήμερα τον καταδικάζουν οι τηλεοπτικές καταγγελίες.

Την κοινωνική συνοχή για λογαριασμό της εξουσίας δεν την εγγυάται η εκκλησία αλλά το θέαμα. Το σημείο που όλοι είναι ίσοι και καταργούνται οι κοινωνικοί διαχωρισμοί δεν είναι πια μέσα από την συμμετοχή στα μυστήρια της εκκλησίας αλλά μέσα από την συμμετοχή στην τηλεθέαση. Η κοινωνική συμπεριφορά δεν καθορίζεται από τις θρησκευτικές διατάξεις και τις συμβουλές των παπάδων αλλά από τα σίριαλ και τις ταινίες. Το σεξ δεν ελέγχεται από την εκκλησία μέσω του γάμου ή της στέρησης αλλά από το θέαμα μέσω της απονοηματοδότησης του και του περιορισμού του σε μια συνάρτηση “μεγέθους”, “διάρκειας” και “τεχνικής”. Ο άνθρωπος δεν κάνει πια σεξ με θεωρητικά κύριο σκοπό την αναπαραγωγή όπως παλιά αλλά για να δημιουργήσει για τον εαυτό του την εικόνα του ανθρώπου που κάνει σεξ. Ο μετανοημένος δεν εξομολογείτε πια στον πνευματικό του αλλά σε εκπομπές ανάλογου περιεχομένου. Ακόμα και οι γριές πλέον μπορεί να χάσουν τον εσπερινό για να παρακολουθήσουν την απογευματινή σαπουνόπερα. Οι εικόνες με τον Χριστό στους δημόσιους χώρους που θυμίζουν τον Παντεπόπτη Πατέρα, έχουν αντικατασταθεί από τις κάμερες CCTV που θυμίζουν τον Μεγάλο Αδελφό.

Η παραδοσιακή με την μοντέρνα θρησκεία, η κλειστή με την ανοιχτή, η μυστική με την δημόσια ανταγωνίζονται, αλληλοεπηρεάζονται και διαδέχονται η μια την άλλη επί αιώνες ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της τάξης που είναι κάθε φορά στην εξουσία. Σίγουρα η κάθε εποχή έχει τα δικά της ανεπανάληπτα χαρακτηριστικά και οι γενικεύσεις είναι επικίνδυνες ωστόσο σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι όταν η εξουσία βασίζει την δύναμη της στην γη έχουμε παραδοσιακές κοινωνίες με κλειστές-μυστικές θρησκείες σαν τον χριστιανισμό ενώ όταν η εξουσία βασίζει την δύναμη της στο εμπόριο και την βιοτεχνία-βιομηχανία έχουμε μοντέρνες κοινωνίες με ανοιχτές θρησκείες.

Παράδειγμα, η αρχαία Αθήνα, την εποχή που την εξουσία είχαν οι δημοκράτες, στην οποία το θέατρο πέρα του ότι την χαρακτηρίζει παίζει και έναν πολύ σημαντικό ρόλο. Ουσιαστικά παίζει τον ρόλο της θρησκείας, αφού είναι εξέλιξη των θρησκευτικών τελετουργιών των λαϊκών στρωμάτων, τα οποία αποτελούνταν αρχικά και από την τάξη που μετέπειτα ανέλαβε την εξουσία, τους εμπόρους και τους βιοτέχνες. Η εξέλιξη του θεάτρου βαδίζει με την βαθμιαία ανάπτυξη της δύναμης της τάξης αυτής και το απόγειο του μαζί με την εγκαθίδρυση της στην εξουσία. Ο Προμηθέας που είναι θεός των τεχνιτών και επί αιώνες δεμένος σε έναν βράχο, κατά την αριστοκρατική μυθολογία, ελευθερώνεται στην δημοκρατική μυθολογία από τον Αισχύλο στο μέσω έκφρασης της, το θέατρο.

Ο χριστιανισμός λίγο πριν την εγκαθίδρυση του είναι θρησκεία των πλούσιων της γης και δίνει σκληρή μάχη κατά του θεάτρου όπως και το θέατρο κατά του χριστιανισμού. Οι πατέρες της εκκλησίας των πρώτων αιώνων ανησυχούν, γιατί οι εκκλησίες δεν έχουν κόσμο ενώ τα θέατρα είναι γεμάτα. Παρόλα αυτά και ο χριστιανισμός στην μορφή του συνεχίζει την παράδοση που έχει υιοθετήσει και το θέατρο από τον διθύραμβο αφού ο τρόπος και ο τόπος αναπαράστασης του θείου δράματος έχουν πολλά θεατρικά στοιχεία.

Κατά τον 16ο αιώνα, όταν η αστική τάξη αρχίζει να αποκτάει οικονομική δύναμη κάνει την εμφάνιση της στα εμπορικά πανηγύρια και η πρώτη εφημερίδα. Επίσης, την ίδια περίοδο μετά από πολλούς αιώνες ,το θέατρο αρχίζει να δυναμώνει αναγεννημένο από την ίδια την εκκλησία αλλά αυτονομημένο από αυτήν (οι πρώτες θεατρικές παραστάσεις, το λειτουργικό δράμα, είχαν θρησκευτική θεματολογία και παίζονταν έξω από τις εκκλησίες). Από τότε ακολουθεί την εξέλιξη της αστικής τάξης ως σήμερα που έχει μετεξελιχθεί στο παντοδύναμο θέαμα.

Σήμερα ο χριστιανισμός είναι νεκρός. Οι λίγοι πιστοί που υπάρχουν είναι στον βαθμό του φαν κλαμπ κάποιου καλλιτέχνη ή κάποιας αθλητικής ομάδας. Οι new age θρησκευτικές οργανώσεις καλύπτουν στον ίδιο σχεδόν βαθμό τις όποιες μεταφυσικές ανησυχίες και ο ρόλος τους περιορίζεται εκεί. Η εκκλησία δεν ταυτίζεται πλέον με την κοινωνία. Όσο και αν ο μέσος πολίτης επιμένει να αυτοαποκαλείται χριστιανός γεγονός είναι ότι ακολουθεί τις επιταγές του θεάματος και όχι της εκκλησίας. Αν και είναι μια πολύ δυνατή επιχείρηση, με ένα σταθερό και πορωμένο καταναλωτικό κοινό που έχει επίσης εξασφαλίσει από το θέαμα ένα μεγάλο μερίδιο προβολής, επιβιώνει ως μέρος του εμπορίου και του θεάματος, και όχι πάνω από αυτό, όπως τόσους αιώνες. Το θέαμα τελικά αφομοίωσε την εκκλησία και την αντικατέστησε.

Και για να παραφράσουμε λιγάκι τον Μαρξ…

Η εξουσία του θεάματος είναι το θέαμα της εξουσίας.

Το κράτος αυτό, η κοινωνία αυτή παράγουν το θέαμα, ανεστραμμένη συνείδηση του κόσμου, επειδή τα ίδια αποτελούν έναν κόσμο ανάποδο. Το θέαμα είναι η γενική θεωρεία του κόσμου αυτού, το εγκυκλοπαιδικό του άθροισμα, η λογική του σε λαϊκή μορφή, το πνευματικό του καύχημα, ο ενθουσιασμός του, η ηθική του επιβράβευση, το επίσημο του συμπλήρωμα, η οικουμενική του παρηγοριά και αιτιολόγηση. Είναι η φαντασιακή πραγμάτωση του ανθρώπινου όντος, αφού το ανθρώπινο ον δεν κατέχει την αληθινή πραγματικότητα. Το να αγωνίζεται κανείς ενάντια στο θέαμα είναι λοιπόν σαν να αγωνίζεται εναντίον αυτού εδώ του κόσμου, το πνευματικό άρωμα του οποίου αποτελεί το θέαμα.
Η θεαματική αθλιότητα αποτελεί, κατά ένα μέρος, την έκφραση της πραγματικής αθλιότητας, ενώ κατά ένα άλλο μέρος την διαμαρτυρία εναντίον της πραγματικής αθλιότητας. Το θέαμα είναι ο αναστεναγμός της καταπιεσμένης ύπαρξης, η ψυχή ενός κόσμου άκαρδου, όπως είναι και το πνεύμα των κοινωνικών συνθηκών απ’ όπου το πνεύμα έχει αποκλεισθεί. Είναι το όπιο του λαού.
Η κατάργηση του θεάματος ως απατηλής ευτυχίας του λαού είναι η απαίτηση που θέτει η πραγματική του ευτυχία. Απαιτώντας να απαρνηθεί ο λαός τις αυταπάτες που έχει για την κατάσταση του, απαιτεί την απάρνηση μιας κατάστασης που έχει ανάγκη από αυταπάτες.

Το ζήτημα είναι να απελευθερωθούν οι συνειδήσεις από την θεαματική εμμονή. Η ελευθερία συνείδησης δεν είναι τίποτα περισσότερο από κάθε είδους ελευθερία θεαματικής συνείδησης.

Τα συναισθήματα των μαζών τρέφονται αποκλειστικά με το θέαμα. Ακόμα και τα συμφέροντα τους θα έπρεπε να τα εγκρίνουν οι ειδήσεις για να προκαλέσουν ταραχές.

Το κατά Ντεμπόρ Ευαγγέλιο

“Σήμερα οι Beatles είναι πιο δημοφιλείς κι από τον Χριστό”
John Lennon

Απ’ όλα πριν υπήρχε η Εικόνα
Κι η Εικόνα ήταν με το Θέαμα,
Κι ήταν Θέαμα η Εικόνα.
Από την αρχή ήταν αυτή με το Θέαμα.
Τα πάντα δια αυτής δημιουργήθηκαν
και απ’ όσα έγιναν τίποτα χωρίς αυτή δεν έγινε.
Αυτή ήταν η ζωή,
και ήταν η ζωή αυτή το φως για τους ανθρώπους.
Το φως αυτό έλαμψε μέσα στου κόσμου το σκοτάδι
μα η σκοτείνια δε μπόρεσε να το σβήσει.

Η Εικόνα ήταν το αληθινό το φως
που καθώς έρχεται στο κόσμο
φωτίζει κάθε άνθρωπο.
Μέσα στο κόσμο ήτανε,
και ο κόσμος δια αυτής δημιουργήθηκε,
μα δεν την αναγνώρισε ο κόσμος.
Ήρθε στο κόσμο το δικό της,
και οι δικοί της δεν την δέχτηκαν.
Σε όσους όμως την δέχτηκαν και πίστεψαν σε αυτήν
έδωσε το δικαίωμα να γίνουν παιδία του θεάματος.
Από το θέαμα γεννήθηκαν αυτοί
και όχι από γυναίκας αίμα,
ούτε από επιθυμία ανθρώπινη
ή επιθυμία άντρα.
Η Εικόνα έγινε άνθρωπος
και έστησε την σκηνή της ανάμεσα μας,
και είδαμε την θεαματική της δόξα.

Από τον δικό της πλούτο πήραμε όλοι εμείς
την μια δωρεά πάνω στην άλλη!

Όταν πλανητάρχης ήταν ο Καίσαρας Αύγουστος έβγαλε διάταγμα να απογραφεί όλη οικουμένη. Όλοι πήγαιναν να απογραφούν στο τόπο καταγωγής τους. Έτσι ο Ιωσήφ που καταγόταν από την Μέκκα του θεάματος, το Χόλυγουντ, αλλά τα τελευταία χρόνια ζούσε στο Σιάτλ οπού και εργάζονταν ως εικονολήπτης σε τοπικό τηλεοπτικό σταθμό μαζί με την γυναίκα του, μακιγιέρ στον ίδιο σταθμό, ταξίδεψαν προς το Χόλυγουντ για να απογραφούν. Την περίοδο εκείνη μάλιστα η γυναίκα του η Μαρία ήταν έγκυος. Πολλές φορές είχαν προσπαθήσει να κάνουν παιδί αλλά το αδύναμο σπέρμα του Ιωσήφ δεν βοηθούσε προς αυτή την κατεύθυνση οπότε αποφάσισαν να το κάνουν με την μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης.

Όταν λοιπόν ήταν στο Χόλυγουντ για την απογραφή, ήρθε η ώρα της Μαρίας να γεννήσει τον πρωτότοκο γιο της. Το θέμα της γέννησης του γιου του Ιωσήφ δεν άφησε αδιάφορους τους ιερείς του θεάματος αφού ο Ιωσήφ μπορεί να ήταν ένας ταπεινός εικονολήπτης αλλά οι πρόγονοι του είχαν γράψει μερικές από τις πιο ένδοξες σελίδες στην κοινωνία του θεάματος. Το γενεαλογικό δέντρο, άσχετα αν αυτός είχε ξεπέσει, αποτελούνταν από ηθοποιούς, δημοσιογράφους, καναλάρχες, από ανθρώπους δηλαδή που κατείχαν διάφορα πόστα στο ιερατείο του θεάματος. Έτσι το θέαμα της γέννησης του μικρού Κρίς Τζόσουαμπέργκ, όπως λεγόταν το παιδί που γεννήθηκε, κάλυψαν με ρεπορτάζ αρκετών λεπτών δημοσιογράφοι – ιερείς του θεάματος από τρία μεγάλα κανάλια που είδαν το άστρο του νεογνού να ανατέλλει.

Όταν πέρασαν λίγες μέρες επέστρεψαν στο σπίτι τους στο Σιάτλ. Το παιδί όσο μεγάλωνε γέμιζε με σοφία και όλες οι χάρες του σταρ αναπτύσσονταν πάνω του.
Κάθε χρόνο στη γιορτή του Πάσχα οι γονείς του έπαιρναν άδεια και πήγαιναν στο Λος Άντζελες. Όταν ο Κρίς έγινε δώδεκα χρονώ ανέβηκαν στο Χόλυγουντ στην απονομή βραβείων Όσκαρ όπως συνήθιζαν. Όταν τελείωσε η γιορτή και γύρισαν πίσω, το παιδί ο Κρίς παρέμεινε πίσω χωρίς να το ξέρουν ο Ιωσήφ και η μητέρα του. Νομίζοντας ότι ήταν μέσα στο πλήθος των θεατών δεν ανησύχησαν ώσπου κατάλαβαν την απουσία του και άρχισαν να τον αναζητούν. Μετά από τρεις μέρες τον βρήκαν στο πλατό καθισμένο ανάμεσα σε δημοσιογράφους, σκηνοθέτες και ηθοποιούς να τους ακούει και να τους κάνει ερωτήσεις. Όλοι όσοι τον άκουγαν έμειναν έκπληκτοι για την νοημοσύνη του και τις απαντήσεις του. Μόλις τον είδαν οι γονείς του απόρησαν και η μητέρα του είπε: « Παιδί μου γιατί μας το έκανες αυτό; Ο πατέρας σου κι εγώ σε αναζητούσαμε με μεγάλη αγωνία». Ο Κρίς τους απάντησε: « Γιατί με αναζητούσατε; Δεν ξέρατε ότι πρέπει να βρίσκομαι στο σπίτι του πατέρα μου;». Εκείνοι όμως δεν κατάλαβαν τα λόγια που τους είπε.
Ο Κρίς κατέβηκε μαζί τους και ήρθε στο Σιάτλ και ζούσε κοντά τους με υπακοή. Η μητέρα του όμως διατηρούσε μέσα στην καρδιά της όλα αυτά τα λόγια. Ο Κρίς εν τω μεταξύ μεγάλωνε και πρόκοβε στην σοφία.

Ήταν η δεύτερη εκλογή του Πλανητάρχη Τιβέριου όταν κυβερνήτης της πολιτείας του Σιάτλ ήταν ο Πόντιος Πιλάτος. Παρουσιαστές των κεντρικών δελτίων ειδήσεων ήταν ο Άννας και ο Καϊάφας.

Την περίοδο εκείνη έκανε θραύση με τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ του και τις ανθρωπιστικού και δημοκρατικού χαρακτήρα εκπομπές του ο Ιωάννης. Είχε βάλει σκοπό του να κάνει φανερή την διαπλοκή που επικρατούσε στο σύστημα και να την καταπολεμήσει έτσι ώστε να υπάρξει επιτέλους αξιοκρατία. Δεν χαριζόταν σε κανέναν ο Ιωάννης. Έφτανε σε σημείο να αποκαλεί τους επώνυμους καλεσμένους του στις εκπομπές του «Οχιάς γεννήματα» και να τους παροτρύνει να μετανοήσουν και να διορθωθούν. Τους έλεγε επίσης να μην επαναπαύονται στην δημοτικότητα τους γιατί το θέαμα και από τις πέτρες μπορεί να κάνει δημοφιλείς. Κάθε δέντρο έλεγε, που δεν κάνει καλό καρπό θα κοπεί σύρριζα και θα ριχτεί στη φωτιά.

Δεν τα έβαζε μόνο με τους υψηλά ιστάμενους αλλά με όλο τον κόσμο. Αποκάλυπτε κάθε παρατυπία που ασυνείδητοι υπάλληλοι έκαναν κατά την διάρκεια της εργασίας τους. Δημόσιοι υπάλληλοι που έφευγαν πριν το οκτάωρο τους, σερβιτόροι που σκάλιζαν την μύτη τους πριν σερβίρουν τον πελάτη και διεφθαρμένοι αστυνομικοί έμπαιναν συχνά στο στόχαστρο του.
Γενικά συμβούλευε τους ανθρώπους αν δεν θέλουν να βρεθούν κατηγορούμενοι σε καμιά εκπομπή του να είναι σε όλα τους τυπικοί. Από τους ασκούντες πολιτική εξουσία ας πούμε ζητούσε να μην απαιτούν περισσότερα απ‘ όσα τους παραχωρεί ο νόμος και από τους αστυνομικούς να μην παίρνουν λεφτά από κανέναν με ψεύτικες κατηγορίες, ούτε με τη βία αλλά να αρκούνται στο μισθό τους.

Από τον Ιωάννη ξεκίνησε – “βαπτίστηκε” και ο νεαρός πλέον Κρίς την καριέρα του στην αποκαλυπτική δημοσιογραφία του. Από τις πρώτες κιόλας μέρες φαινόταν πως μια λαμπρή καριέρα τον περίμενε. Τα ρεπορτάζ που έκανε για λογαριασμό του Ιωάννη έσπαγαν ρεκόρ θεαματικότητας. Παντού πλέον φωνάζονταν ότι «αυτός είναι το αγαπημένο παιδί του Θεάματος, αυτός είναι ο εκλεκτός του».
Μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα που δούλευε για τον Ιωάννη αποφάσισε πλέον να κάνει δική του εκπομπή. Είχε όμως να αντιμετωπίσει διάφορους πειρασμούς από επιχειρηματίες και πολιτικούς που ήθελαν να τον δωροδοκήσουν και εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα. Ο Κρίς όμως έχοντας επίγνωση της βαριάς κοινωνικής ευθύνης που είχε αναλάβει και γνωρίζοντας πόσο σημαντικό είναι για την κοινωνική ειρήνη να είναι διαφανής και αδιάφθορες οι αποκαλυπτικές εκπομπές, αρνήθηκε απαντώντας τους: «ο άνθρωπος δε ζει μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το Θέαμα». Αφού κατάλαβαν ότι ο Κρίς είναι αδιάφθορος τον άφησαν στην ησυχία του.

Μόλις ανέλαβε ο Κρις την δικιά του εκπομπή, του Ιωάννη του την έκοψαν. Και όχι μόνο αυτό αλλά είχε να αντιμετωπίσει και μια σειρά από μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμιση και άλλες κατηγορίες αφού πλέον το είχε παρακάνει. Είχε αρχίσει, ως ένα μέρος του αγώνα του κατά της διαφθοράς, να αποκαλύπτει τις παράνομες σχέσεις του δημάρχου Ηρώδη με την γυναίκα του αδερφού του. Αυτό φυσικά οδήγησε τον δήμαρχο στο να πάρει τα μέτρα του και να ζητήσει από τον ιδιοκτήτη του καναλιού, που ήταν και κουμπάρος του, να κόψει την εκπομπή. Μάλιστα επειδή ο Ηρώδης αρχικά φοβόταν μην αποκαλυφθεί ότι αυτός κρύβεται πίσω από το κόψιμο της εκπομπής δίσταζε να το ζητήσει από τον κουμπάρο του προκειμένου να διαφυλάξει όση δημοτικότητα του είχε απομείνει. Η ερωμένη του όμως η Ηρωδιάδα τον έπεισε ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγουν αποκαλύψεις ακόμα μεγαλύτερων σκανδάλων. Το κόψιμο της εκπομπής του Ιωάννη έμεινε γνωστό στην ιστορία του Θεάματος ως “Ο αποκεφαλισμός του Ιωάννη” και η εκπομπή αντικαταστάθηκε προσωρινά από ένα μουσικοχορευτικό υπερθέαμα που παρουσίαζε η κόρη της Ηρωδιάδας η Σαλώμη.

Όταν κατάλαβε ο Κρίς ότι οι αποκαλύψεις που μπορεί να κάνει για την διαφθορά της εξουσίας είναι περιορισμένες και εξαρτώνται κάθε φορά από τις σχέσεις που υπάρχουν στην ίδια την εξουσία και ότι αυτός είναι απλά μέρος του παιχνιδιού της, αποφάσισε να είναι πιο συγκρατημένος και να προσπαθεί να δώσει δείγματα πολιτικής νομιμοφροσύνης λέγοντας με κάθε ευκαιρία ότι άλλο πράγμα το Θέαμα και άλλο η πολιτική… Ζητούσε να αποδίδονται τα του Καίσαρα στον Καίσαρα και τα του Θεάματος στο Θέαμα. Επίσης άλλαξε κανάλι γιατί το κλίμα ήταν λίγο βαρύ στο κανάλι που δούλευε ο Ιωάννης. Η εκπομπή που ανέλαβε στο νέο κανάλι είχε χαρακτήρα φιλανθρωπικό, ηθικολογικό, ψυχολογικό. Συχνά όμως κατήγγειλε ελλείψεις και παρατυπίες του κρατικού μηχανισμού και όχι σπάνια, κατήγγειλε δημόσιες αυθαιρεσίες των αρχών, πολιτικών, δικαστικών, αστυνομικών.

Ο Κρίς αποφάσισε οι εξωτερικοί συνεργάτες-ρεπόρτερ της εκπομπής να είναι νέοι και φτωχοί χωρίς ιδιαίτερη εμπειρία. Έκανε πρόταση συνεργασίας σε δύο αδέλφια που δούλευαν στο κανάλι ως “παιδιά για όλες τις δουλειές”, τον Σίμωνα που τον φώναζαν Πέτρο και τον αδελφό του Ανδρέα. «Ακολουθήστε με» τους λέει «και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων». Και αυτοί αμέσως τον ακολούθησαν. Προχωρώντας πιο πέρα είδε δύο άλλους αδελφούς τον Ιάκωβο γιό του Ζεβεδαίου του μοντέρ και τον αδελφό του Ιωάννη. Βρισκόταν στο κοντρόλ μαζί με τον πατέρα τους ως εκπαιδευόμενοι και μόνταραν μια εκπομπή. Τους κάλεσε και αυτοί άφησαν αμέσως τον πατέρα τους και τον ακολούθησαν.

Στις εκπομπές του Κρίς οι οποίες γίνονταν υπό την μορφή περιοδείας του έφερναν κάθε λογής ανθρώπους, από αρρώστους και ερωτευμένους που ήθελαν να πουν δημόσια τον πόνο τους, μέχρι ανθρώπους που χρωστούσαν λεφτά στο δημόσιο και έψαχναν να βρουν μια λύση.
Σ’ όλους αυτούς έβρισκε την λύση και έτσι σε κάθε εκπομπή το κοινό του , το οποίο αποτελούταν από τέτοιους ανθρώπους, όλο και πλήθαινε.

Σε μια εκπομπή του ανεβασμένος καθώς ήταν στο πλατό στράφηκε προς τους θεατές του και είπε: « Μακάριοι εσείς οι φτωχοί γιατί δική σας είναι η βασιλεία του Θεάματος. Μακάριοι εσείς που τώρα πεινάτε γιατί θα σας χορτάσει το Θέαμα. Μακάριοι εσείς που τώρα κλαίτε γιατί θα χαρείτε».

Για τους αναξιοπαθούντες που έψαχναν λύση στα προβλήματα τους μέσω της τηλεόρασης υπήρχε ένα διαφημιστικό σποτάκι που τους καλούσε να απευθυνθούν στην εκπομπή. Στο σποτάκι παρουσιαζόταν ο Κρίς να λέει : «Ζητάτε και θα σας δοθεί, ψάχνετε και θα βρείτε, χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί. Γιατί όποιος ζητάει λαμβάνει και όποιος ψάχνει βρίσκει και όποιος χτυπά του ανοίγετε. Μα και ποιος από εσάς αν του ζητήσει το παιδί του ψωμί θα του δώσει λιθάρι; Η αν του ζητήσει ψάρι θα του δώσει φίδι; Αφού λοιπόν εσείς παρόλο που είστε απλοί άνθρωποι ξέρετε να δίνετε στα παιδιά σας καλά πράγματα πολύ περισσότερο το επιτελείο της εκπομπής θα δώσει αγαθά σε όσους το ζητήσουν».

Ο Κρίς επιτίθονταν σε παρουσιαστές άλλων εκπομπών με παρόμοιο περιεχόμενο και καλούσε τους τηλεθεατές «να φυλαχτούν από αυτούς που έρχονται σαν πρόβατα από μέσα τους όμως είναι λύκοι αρπακτικοί. Θα τους καταλάβετε από τα έργα τους. Μήπως μαζεύουν από τα αγκάθια σταφύλια ή από τα τριβόλια σύκα; Ένα καλό δέντρο κάνει καλούς καρπούς ενώ το άχρηστο δέντρο κάνει άχρηστους καρπούς. Δεν μπορεί το καλό δέντρο να κάνει άχρηστους καρπούς ούτε το άχρηστο δέντρο να κάνει καλούς καρπούς. Και όποιο δέντρο δεν κάνει καλούς καρπούς το κόβουν και το ρίχνουν στην φωτιά. Θα τους καταλάβετε λοιπόν από τους καρπούς τους.
Μόλις , μετά από μια εκπομπή, ο Κρίς επέστρεφε σπίτι του τον πλησίασε ένας εκατόνταρχος και τον παρακάλεσε λέγοντας: «Κύριε ο υπηρέτης μου είναι κατάκοιτος στο σπίτι, παράλυτος και υποφέρει φοβερά.». Και ο Κρίς του λέει : «θα έρθουμε σπίτι σου να αναδείξουμε το θέμα για να ευαισθητοποιηθούν οι αρμόδιοι». Ο εκατόνταρχος του αποκρίθηκε: «Κύριε δεν είμαι άξιος να σε δεχτώ στο σπίτι μου, πες μόνο ένα λόγο από την εκπομπή σου και το θέμα θα πάρει τις διαστάσεις που του χρειάζονται ώστε να βρεθεί το κατάλληλο νοσοκομείο όπου θα νοσηλευτεί και θα γιατρευτεί. Και εγώ είμαι άνθρωπος κάτω από εξουσία και έχω στρατιώτες στη διοίκηση μου. Λέω στον ένα “πήγαινε” και πηγαίνει και στον άλλον “έλα” και έρχεται και στον δούλο μου “κάνε αυτό” και το κάνει». Και ο Κρίς συγκινήθηκε και είπε στον εκατόνταρχο: «Πήγαινε και θα γίνει αυτό που πίστεψες». Και το ζήτημα κινήθηκε εκτός αέρα και ο υπηρέτης μετά από λίγο έγινε καλά.

Ο κόσμος που έκανε αιτήσεις για να λυθούν τα προβλήματα του μέσω της εκπομπής ήταν πάρα πολύς όπως και ο καιρός που χρειαζόταν να περάσει για να έρθει κάποιο θέμα στη δημοσιότητα, Έτσι σε μια εκπομπή του Κρίς που το στούντιο ήταν τίγκα από τους καλεσμένους, έκαναν την εμφάνιση τους απροειδοποίητα κάποιοι άντρες που κρατούσαν έναν παράλυτο που ήταν άπορος και δεν είχε λεφτά να πάρει ηλεκτροκίνητο αναπηρικό καροτσάκι που του ήταν απαραίτητο. Τότε ο Κρίς είπε ότι το πρόβλημα θα λυθεί αμέσως και πρόσφερε ένα ηλεκτροκίνητο καροτσάκι ως προσφορά της εκπομπής λέγοντας στον παράλυτο «Πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Όταν ο κόσμος το είδε αυτό έμεινε κατάπληκτος από την δύναμη που δίνει το θέαμα στους ανθρώπους.

Προχωρώντας ο Κρίς είδε να κάθετε ένας τοκογλύφος ο Λεβί. «Ακολούθησε με» του είπε. Και εκείνος σηκώθηκε και τον ακολούθησε. Ο Λεβί του έκανε πλούσιο τραπέζι σπίτι του. Μαζί του στο τραπέζι ήταν πολύς κόσμος. Τοκογλύφοι, απατεώνες και άλλοι άνθρωποι. Όμως οι στήλες των εφημερίδων και των περιοδικών που σχολίαζαν τα τηλεοπτικά άρχισαν να γράφουν και να ρωτούν «Γιατί ο Κρίς τρώει και πίνει με τέτοιους ανθρώπους;». Ο Κρίς τότε απάντησε: «Δεν έχουν ανάγκη από γιατρό όσοι είναι υγιείς αλλά οι άρρωστοι. Δεν ήρθα να καλέσω σε μετάνοια τους δίκαιους αλλά τους αμαρτωλούς.».

Ο Κρίς συνέχισε την περιοδεία του κατά την οποία μέσω των εκπομπών του κατηγορούσε κάθε αδικία και βοηθούσε όσο μπορούσε να βρεθούν λύσεις στα προβλήματα του κόσμου.

Ο Κρίς κάλεσε τότε τους δώδεκα ρεπόρτερ του και τους έδωσε την εξουσία να βρίσκουν, να αναδεικνύουν και να λύνουν τα προβλήματα των πολιτών στο όνομα του.
Τα ονόματα των δώδεκα ρεπόρτερ του Κρίς είναι τα εξής : Πρώτος ο Σίμων που λέγετε Πέτρος και ο αδελφός του ο Αντρέας, ο Ιάκωβος ο γιος του Ζεβεδαίου και ο αδελφός του ο Ιωάννης, ο Φίλιππος και ο Βαρθολομαίος, ο Θωμάς και ο Ματθαίος ο τοκογλύφος, ο Ιάκωβος ο γιος του Αλφαίου και ο Λεββαίος που ονομάστηκε Θαδδαίος, ο Σίμων ο Κανανίτης και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, αυτός που τον πρόδωσε.
Κάλεσε λοιπόν τους δώδεκα και τους έστειλε να κάνουν ρεπορτάζ και να αναδείξουν τα προβλήματα των ανθρώπων της επαρχίας βοηθώντας έτσι ώστε το κράτος να δείξει ενδιαφέρον. «Μην παίρνετε τίποτα μαζί σας για τον δρόμο» τους είπε, «Ούτε ραβδί, ούτε σακίδιο, ούτε φαγητό, ούτε χρήματα, ούτε διπλά ρούχα. Και όπου δεν σας δέχονται όταν βγαίνετε από εκείνη την πόλη να τα καταγράφετε στην κάμερα για να υπάρχει μια μαρτυρία εναντίον τους. Έφυγαν και περνούσαν ένα-ένα τα χωριά, φέρνοντας τα προβλήματα των πολιτών στην επιφάνεια.
«Σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους. Να έχετε την σύνεση που έχουν τα φίδια και την ακεραιότητα που έχουν τα περιστέρια. Να προσέχετε τους εαυτούς σας. Θα σας οδηγήσουν μπροστά σε ηγεμόνες εξαιτίας μου για να δώσετε σε αυτούς μαρτυρία για εμένα. Όταν σας σύρουν στα δικαστήρια να μην αγωνιάτε εκ των προτέρων για το τι θα πείτε μήτε να προμελετάτε αλλά θα τα κανονίσει όλα το Θέαμα. Γιατί δεν είναι δικά σας τα λόγια που θα δημοσιοποιηθούν αλλά προϊόν του μοντάζ. Όλοι θα σας μισούν εξαιτίας μου. Όποιος όμως μείνει σταθερός στο τέλος αυτός θα σωθεί.».

«Μην νομίζετε πως ήρθα για να επιβάλλω αναγκαστική ομόνοια μεταξύ των ανθρώπων. Δεν ήρθα να φέρω τέτοια ομόνοια αλλά διαίρεση. Πράγματι, ο ερχομός μου έφερε τον διχασμό του ανθρώπου με τον πατέρα του, της θυγατέρας με την μάνα της, της νύφης με την πεθερά της. Και έτσι εχθροί του ανθρώπου είναι οι δικοί του.»

Μόλις τελείωσε ο Κρίς με τις εντολές στους δώδεκα ρεπόρτερ του έφυγε από εκεί για να κάνει εκπομπή σε διάφορες πόλεις της περιοχής.

Μια μέρα σε μια εκπομπή του που μεταδιδότανε από την επαρχεία είχε μαζευτεί πολύς κόσμος από τα γύρω χωριά η εκπομπή του είχε στηθεί πολύ πρωτότυπα Κρίς καθόταν σε ένα καΐκι και το κοινό στεκόταν στον γιαλό. Άρχισε τότε να βγάζει λόγους: «Βγήκε ο σποριάς να σπείρει τον σπόρο του και καθώς έσπερνε μερικοί σπόροι έπεσαν στον δρόμο, όπου καταπατήθηκαν και τους έφαγαν τα πουλιά. Άλλοι έπεσαν στις πέτρες και όταν φύτρωσαν ξεράθηκαν γιατί δεν είχε υγρασία. Άλλοι σπόροι έπεσαν μέσα στα αγκάθια κι όταν αυτά φύτρωσαν μαζί τους , τους έπνιξαν. Άλλοι όμως έπεσαν στο γόνιμο έδαφος, φύτρωσαν και έδωσαν καρπό εκατό φορές περισσότερο.

Οι ρεπόρτερ του μόλις έγινε διάλειμμα για διαφημίσεις τον ρώτησαν : «Τι σημαίνει αυτό που είπες; Γιατί μιλάς συμβολικά;». Εκείνος τους απάντησε: «Σε σας έδωσε το Θέαμα να γνωρίσετε τα μυστήρια του ενώ στους υπόλοιπους αυτά δίνονται υποσυνείδητα με την πλύση του εγκεφάλου, ώστε να κοιτάζουν και να μην βλέπουν, και να ακούν αλλά να μην καταλαβαίνουν».

«Η ιστορία του σποριά» τους απάντησε ο Κρίς «σημαίνει το εξής: Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεάματος. Οι σπόροι που έπεσαν στο δρόμο είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο του Θεάματος, έρχεται όμως μετά η πραγματική ζωή και τον παίρνει από τις καρδιές τους, για να μην πιστέψουν και σωθούν. Οι σπόροι που έπεσαν στο πετρώδες έδαφος είναι εκείνοι που όταν ακούσουν τον λόγο τον δέχονται με χαρά, δεν έχουν όμως ρίζα γι’ αυτό πιστεύουν για λίγο διάστημα και όταν έρθει ο καιρός της δοκιμασίας, όταν δηλαδή ο λόγος είναι ενάντια τους απομακρύνονται. Αυτοί που έπεσαν στα αγκάθια είναι εκείνοι που ακούν τον λόγο, συμπορεύονται όμως με την πραγματική ζωή και τις απολαύσεις της και όχι τις διαστρεβλωμένες αντανακλάσεις της. Με τον σπόρο που έπεσε στο γόνιμο έδαφος εννοούνται όσοι άκουσαν τον λόγο με καλή και αγαθή καρδιά, το φυλάνε μέσα τους και στερούνται την πραγματική ζωή με υπομονή».

Ο Κρίς πήρε το επιτελείο της εκπομπής και πήγε σε παραμεθόριο περιοχή να κάνουνε εκπομπή, ώστε να αναδείξουν τα προβλήματα των ανθρώπων στις περιοχές εκείνες. Πολύς όχλος μαζεύτηκε και τους μιλούσε για την δύναμη του Θεάματος και όσους μπορούσε να βοηθήσει να αναδειχτούν τα προβλήματα τους ώστε να λυθούν, τους βοηθούσε. Η εκπομπή όμως τελείωσε και οι δώδεκα ρεπόρτερ της εκπομπής πήγαν κοντά του και του είπαν : «Διώξε τον κόσμο για να πάνε στα χωριά τους να φάνε». Ο Κρίς τους απάντησε : «Δώστε τους εσείς να φάνε» και εκείνοι του είπαν : «Θες να αγοράσουμε εμείς φαγητό για όλο αυτό το πλήθος;». Γιατί ήταν περίπου πέντε χιλιάδες. Είπε στους μαθητές του : «Βάλτε τους να καθίσουν για φαγητό κάτω στο έδαφος κατά ομάδες ανά πενήντα». Έτσι έκαναν και τους έβαλαν όλους να καθίσουν για φαγητό. Πήρε τότε τηλέφωνο στο κετερινγκ και έδωσε εντολή να ξεκινήσουν να μοιράζουν το φαγητό που είχε αγοραστεί από τον χορηγό της εκπομπής. Όλοι τους έφαγαν και χόρτασαν και τα περισσεύματα ήταν δώδεκα κοφίνια .

Η δημοτικότητα του Κρίς όλο και μεγάλωνε. Ήταν τόσο δημοφιλής που γυρίστηκε ντοκιμαντέρ που αναφερόταν στη ζωή και το έργο του. Σε ένα σημείο του ντοκιμαντέρ εμφανιζόταν (ως προϊόν μοντάζ φυσικά) η Μέρυλιν Μονρόε και ο Τζων Λένον να συνομιλούν μαζί του. Αμέσως μετά η εικόνα φαινόταν σαν να θολώνει και μια φωνή να λέει : «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου υιός , αυτός είναι ο εκλεκτός μου, αυτόν να ακούτε».
Μετά το τέλος του ντοκιμαντέρ ο Κρίς άρχισε να υποψιάζεται ότι θα έχει την ίδια μοίρα με την Μέρυλιν Μονρόε και τον Τζων Λένον. Ότι θα δολοφονηθεί , θα δοξαστεί και θα “αναστηθεί” ως θεαματική μορφή μένοντας για πάντα με αυτό τον τρόπο ζωντανός και κερδίζοντας την “αιώνια ζωή”.

Εκείνοι την ώρα πήγαν οι ρεπόρτερ του και τον ρώτησαν : «Ποιος είναι άραγε ο μεγαλύτερος στην βασιλεία του Θεάματος;». Ο Κρίς φώναξε ένα παιδάκι , το έβαλε να σταθεί ανάμεσα τους και είπε: «Σας βεβαιώνω πώς αν δεν αλλάξετε κι αν δεν γίνετε σαν τα παιδιά δε θα μπείτε στη βασιλεία του θεάματος. Όποιος λοιπόν ταπεινώσει τον εαυτό του σαν αυτό το παιδί είναι ανώτερος στην βασιλεία του Θεάματος. Όποιος γίνει αφορμή να κλονιστεί ένας από αυτούς τους μικρούς που πιστεύουν στο Θέαμα είναι προτιμότερο γι’ αυτόν να κρεμάσει μια μυλόπετρα στο λαιμό του και να καταποντιστεί στην θάλασσα. Αλίμονο στον κόσμο για τα σκάνδαλα που έχει να αντιμετωπίσει γιατί αναγκαστικά θα έρθουν τα σκάνδαλα, μα αλίμονο στον άνθρωπο που προκαλεί το σκάνδαλο».

Σε μια εκπομπή του κάποια γυναίκα από το κοινό έβγαλε μια δυνατή φωνή και του είπε: « Χαρά στη μάνα που σε γέννησε και σε θήλασε !». Και εκείνος είπε : «Πιο πολύ χαρά σε εκείνους που ακούν τον λόγο του Θεάματος και τον εφαρμόζουν!».

Ο Κρίς ανοίγοντας έναν κύκλο εκπομπών που θα είχαν αποκαλυπτικό χαρακτήρα για ασυδοσίες διάφορων επιφανών επιχειρηματιών άρχισε να λέει : «Προσέχετε από το προζύμι των επιχειρηματιών που είναι η υποκρισία τους . Δεν υπάρχει τίποτα σκεπασμένο που δεν θα ξεσκεπαστεί και τίποτα κρυφό που δεν θα μαθευτεί. Ότι λοιπόν λέτε στο σκοτάδι θα ακουστεί στο φως και ότι ψιθυρίζετε σε κλειστό χώρο θα ανακοινωθεί στα φανερά.»

Σχετικά με τα μεγάλα ονόματα Θεάματος, τους διάττοντες αστέρες και τις πληρωμές τους ο Κρίς έλεγε «Η βασιλεία του Θεάματος είναι όμοια με έναν γαιοκτήμονα , που βγήκε νωρίς το πρωί να προσλάβει εργάτες για το αμπέλι του. Συμφώνησε με τους εργάτες να τους πληρώσει ένα δηνάριο την ημέρα και τους έστειλε στο αμπέλι του. Όταν γύρω στις εννιά βγήκε στην αγορά, είδε άλλους να στέκονται εκεί χωρίς δουλειά και τους είπε : “Πηγαίνετε και εσείς στο αμπέλι και θα σας δώσω ότι είναι δίκαιο”. Και αυτοί έφυγαν για το αμπέλι. Όταν βγήκε κατά τις δώδεκα και κατά τις τρεις έκανε το ίδιο. Κατά τις πέντε βγήκε και είδε και άλλους να κάθονται και τους λέει : “Γιατί κάθεστε εδώ άνεργοι όλοι την μέρα;”. Του λένε : “Γιατί κανένας δε μας πήρε στη δουλειά”. Τους λέει : “Πηγαίνετε και εσείς στο αμπέλι μου και θα πάρετε ότι δικαιούστε”. Όταν βράδιασε λέει ο ιδιοκτήτης του αμπελιού στον διαχειριστή του : “Φώναξε τους εργάτες και πλήρωσε τους το μεροκάματο αρχίζοντας από τον τελευταίο ως τους πρώτους”. Ήρθαν λοιπόν αυτοί που έπιασαν δουλειά στις πέντε και πήραν ένα δηνάριο. Όταν ήρθαν οι πρώτοι νόμιζαν πως θα πάρουν περισσότερα, πήραν όμως και αυτοί από ένα δηνάριο. Όταν το πήραν άρχισαν να διαμαρτύρονται εναντίον του γαιοκτήμονα λέγοντας : “Αυτοί οι τελευταίοι εργάστηκαν μία ώρα και τους εξίσωσες με εμάς που υπομείναμε τον μόχθο και τον καύσωνα μιας ολόκληρης μέρας”. Εκείνος όμως γύρισε σε έναν από αυτού και του είπε : “Φίλε δεν σε αδικώ. Δε συμφώνησες μαζί μου ένα δηνάριο; Πάρτο και πήγαινε. Εγώ θέλω να πληρώσω αυτόν που ήρθε τελευταίος όσο και εσένα. Δε μπορώ τα λεφτά μου να τα κάνω ότι θέλω; Ή μήπως επειδή είμαι καλός αυτό προκαλεί την ζήλια σου;”. Έτσι θα βρεθούν οι τελευταίοι πρώτοι και οι πρώτοι τελευταίοι γιατί πολλοί είναι οι καλεσμένοι λίγοι όμως οι εκλεκτοί».

Σχετικά με την αξία της Θεαματικότητας έλεγε : «Ποια γυναίκα όταν έχει εφτά δραχμές και χάσει τη μία δεν ανάβει το λυχνάρι ,δε σκουπίζει το σπίτι και δε ψάχνει με επιμέλεια ώσπου να την βρει; Όταν την βρει φωνάζει τις φίλες και τις γειτόνισσες και τις λέει: “Χαρείτε μαζί μου γιατί βρήκα την δραχμή που είχα χάσει”. Σας βεβαιώνω πως το ίδιο χαίρονται και οι αστέρες του Θεάματος όταν κερδίζουν έστω για μια μονάδα τηλεθέασης».

Ο Κρίς έκανε μια εκπομπή με ρεπορτάζ που εμφάνιζαν διάφορους επιστήμονες, από κοινωνιολόγους και οικονομολόγους μέχρι μετεωρολόγους, σεισμολόγους και αστρονόμους που προέβλεπαν το μέλλον της γης. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ η συντέλεια του κόσμου ήταν πολύ κοντά. Σε γενικές γραμμές προβλεπότανε ότι όλα τα μεγάλα και επιβλητικά οικοδομήματα θα γκρεμιστούνε. Ότι δεν θα μείνει πέτρα πάνω στη πέτρα. Ότι το ένα έθνος θα ξεσηκωθεί εναντίον του άλλου και θα γίνουν σεισμοί σε διάφορα μέρη και θα έρθουν πείνα και ταραχές. Αυτή θα είναι μόνο η αρχή. Σαν την αρχή των πόνων της γέννας.
Όποιος βρεθεί στο λιακωτό θα φύγει χωρίς να μπει στο σπίτι του να πάρει κάτι μαζί του και όποιος βρεθεί στο χωράφι δε επιστρέψει πίσω να πάρει το πανωφόρι του. Αλίμονο στις γυναίκες που θα είναι έγκυες εκείνες τις μέρες ή θα θηλάζουν. Τα δεινά που θα συμβούν τότε θα είναι τέτοια που δεν ξαναγίνανε ως τώρα, από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος, ούτε και θα ξαναγίνουν. Εκείνες τις μέρες ύστερα από αυτά τα δεινά, ο ήλιος θα σκοτεινιάσει κα το φεγγάρι δε θα δίνει πια το φως του. Τα άστρα θα πέφτουν από τον ουρανό και οι φυσικοί νόμοι που κρατούν την τάξη του σύμπαντος θα διασαλευτούν. Βεβαίωναν πως όλα αυτά θα γίνουν όσο ακόμα ζουν οι άνθρωποι αυτής της γενιάς. Ο σημερινός κόσμος θα πάψει να υπάρχει.

Η δημοτικότητα του Κρίς είχε πάρει, σε συνδυασμό με τις πιέσεις που ασκούσε μέσω των εκπομπών του στο κράτος, επικίνδυνες διαστάσεις για κάποιους. Συγκεντρώθηκαν τότε πολιτικοί, επιχειρηματίες και καναλάρχες και αποφάσισαν να απαλλαγούν από αυτόν. «Μεθοδικά» έλεγαν, «για να μην ξεσηκωθεί ο λαός».
Τότε ο Ιούδας ο Ισκαριώτης , ένας από τους δώδεκα ρεπόρτερ σηκώθηκε και πήγε στους καναλάρχες και τους είπε : « Τι θα μου δώσετε; Και εγώ θα σας τον παραδώσω.» και αυτοί του μέτρησαν τριάντα χιλιάδες δολάρια. Από τότε ζητούσε να βρει κατάλληλη ευκαιρία για να τον προδώσει.
Ο Ιούδας ήταν εραστής του Κρίς και ήθελε να τον εκδικηθεί επειδή τον είχε απατήσει. Το σχέδιο ήταν να αποκαλυφθεί η σεξουαλική ιδιαιτερότητα του Κρίς ώστε να διασυρθεί και να χάσει την δημοτικότητα του.

Ο Κρίς είχε ραντεβού με τον Ιούδα στην Γεσθημανή. Όταν ο Ιούδας έφτασε στο ραντεβού τον φίλησε θερμά στο στόμα και το πλήθος τον δημοσιογράφων που τον ακολουθούσε κρυφά οπλισμένο με φωτογραφικές μηχανές και κάμερες άρχισε να “καλύπτει” το στιγμιότυπο. Κάποιος όμως από τους παρόντες άρχισε να χτυπάει στο αυτί έναν φωτογράφο.
Ο Κρίς απευθύνθηκε σε αυτού και τους είπε : «Ληστής είμαι και βγήκατε με φωτογραφικές και κάμερες να με τραβήξετε;»

Το ζήτημα πήρε τεράστια έκταση. Έφτασε μέχρι και τα κεντρικά δελτία ειδήσεων όπου οι κεντρικοί παρουσιαστές τον χλεύαζαν και τον κατηγορούσαν. Οι τηλεθεατές ζητούσαν την τιμωρία του. Οι γελοιογραφίες στις εφημερίδες τον παρουσίαζαν με κόκκινο χιτώνα και κορώνα και με συνοδευτικούς τίτλους όπως “η βασίλισσα του Θεάματος” .

Μετά τον διασυρμό του στάθηκε σε ένα δωμάτιο μόνος μπροστά από μια κάμερα που κατέγραφε, αναρωτήθηκε φωναχτά γιατί έπρεπε να πιει αυτό το πικρό ποτήρι, ζήτησε από το Θέαμα να συγχωρήσει τους διώκτες του και τερμάτισε την ζωή του κρεμώντας τον εαυτό του επί ξύλου.
Αμέσως μετά το θάνατο του όλα τα Μ.Μ.Ε. έκαναν πολύωρα αφιερώματα στη ζωή και το έργο του αποκαθιστώντας την τιμή του. Η μορφή του έγινε ταυτόσημη με το Θέαμα, “αναστήθηκε” και έζησε αιώνια δια αυτού.

Anastassy Constantinovic Bogomolov
Θεσσαλονίκη, Απρήλιος 2007 – Μάρτιος 2008