Η αυτό-οργάνωση στις γενικές συνελεύσεις (Μάης ’68) – Fredy Perlman
Στη Σορβόννη, για παράδειγμα, οι παρεμβάσεις του Κινήματος 22 Μάρτη ήταν καθοριστικές. Οι αγωνιστές της 22 Μ. ανακοίνωσαν τα σχέδιά τους, και ο κόσμος μαζεύτηκε στη γενική συνέλευση για να προγραμματίσει τις δικές του δράσεις, γνωρίζοντας πλέον τα σχέδια της 22 Μ. που θα πραγματοποιούνταν σε μια καθορισμένη χρονική στιγμή. Οι αγωνιστές του κινήματος 22 Μάρτη, μακράν του να μετατραπούν (ή να εκλεγούν) σε γραφειοκράτες ή εκπροσώπους των γενικών συνελεύσεων, συνεχίζοντας τον αγώνα για την απελευθέρωσή τους, αρνούνταν να αναγνωρίσουν σε κανέναν το δικαίωμα να ορίζει ή να περιορίζει τις πρακτικές της απελευθέρωσής τους, είτε αυτός προερχόταν από μια κρατική γραφειοκρατία είτε από μια «επαναστατική» γραφειοκρατία, αποτελούμενη από εκλεγμένους «αντιπροσώπους» των γενικών συνελεύσεων. Όποτε οι αγωνιστές εγκατέλειπαν αυτήν την ελευθερία, όποτε οι αγωνιστές του κινήματος 22 Μάρτη επέτρεπαν στους αυτό-διορισμένους προέδρους μιας γενικής συνέλευσης, όπως συνέβη στη σχεδίαση των διαδηλώσεων της 24ης Μάης, το αποτέλεσμα δεν ευνοούσε την ελευθερία κανενός, παρά μόνο τον περιορισμό ολόκληρου του κινήματος.
Το δικαίωμα να παρεμβαίνεις, που ήταν παραχωρημένο σε όλους, γινόταν συχνά αντικείμενο κατάχρησης. Κάθε είδος και μορφή μικρής δράσης περιγραφόταν αναλυτικά στις γενικές συνελεύσεις, κι όχι μόνο δράσεις που ήταν πρωτεύουσες και ενδεχομένως να επηρέαζαν την ανατροπή των συσχετισμών και την κοινωνική ισχύ των ανθρώπων που ΄ήταν έτοιμοι για δράση.
Η επιτροπή δράσης της Citroën ήταν μια από τις ομάδες που έπαψαν να παρουσιάζουν κάποια δράση στη γενική συνέλευση του Censier. Αυτή η επιτροπή, όπως και οι άλλες, δεν ήταν ικανή να εμπλακεί σε κάποια δράση που να είναι απελευθερωτική για τους ανθρώπους που μαζεύονταν στις συνελεύσεις. Η επιτροπή περιέγραψε «επαφές» της με ξένους εργάτες, απόπειρες δημιουργίας χώρους για ελεύθερη συζήτηση μέσα στα εργοστάσια, απόπειρες να ενθαρρύνει τους εργάτες να χρησιμοποιήσουν τα φορτηγά της επιχείρησης για να μαζέψουν τα τρόφιμα που τους προσέφεραν κάποιοι αγρότες. Ωστόσο η επιτροπή της Citroën πότε δεν πήγαν οι ίδιοι στο εργοστάσιο λέγοντας «ξέρουμε που υπάρχουν φαγώσιμα, χρειαζόμαστε κάποια από τα φορτηγά που έχει εδώ» και ποτέ δεν πρότειναν στη γενική συνέλευση «θα πάμε στο εργοστάσιο να πάρουμε τα φορτηγά και χρειαζόμαστε 50 ανθρώπους στο πλευρό μας».
Ένας από τους λόγους που πήγαμε στα εργοστάσια ήταν ότι θεωρούσαμε τη φυσική παρουσία μας εκεί μια υποστηρικτική δύναμη που θα βοηθούσε τους εργάτες να καταλάβουν τα εργοστάσια. Ωστόσο, οι πρωτοβουλίες τότε αφήνονταν «για τους εργάτες», κι μιας και οι εργάτες δεν είχαν απελευθερωθεί από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, η πρωτοβουλίες αφήνονταν στα χέρια των συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών.
Κατά συνέπεια, σαν «φυσική παρουσία» η επιτροπή δράσης βρέθηκε στις πύλες του εργοστασίου ως δεκανίκι της CGT (γενική συνομοσπονδία εργασίας, το ανάλογο της ΓΣΕΕ). Τα πρώτα φυλλάδια της επιτροπής της Citroën πράγματι επιβεβαίωναν το γεγονός αυτό: «Εργάτες, στηρίζουμε τα πολιτικά και συνδικαλιστικά δικαιώματά σας, τις διεκδικήσεις σαw… Ζήτω οι πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες!». Οι δηλώσεις αυτές, μιας και υπήρχε μόνο ένα ισχυρό συνδικάτο, δεν μπορούσαν παρά να σημαίνουν: ζήτω η CGT, όποιες κι αν ήταν οι ψευδαισθήσεις των ανθρώπων που έγραψαν το φυλλάδιο αυτό. Η λογική πίσω από τις προτάσεις αυτές είναι πάνω-κάτω η ακόλουθη: «Δεν είναι ανάγκη να μπερδέψουμε τους εργάτες, επιτεθόμενοι στα συνδικάτα τους, τα οποία οι ίδιοι αποδέχονται». Ωστόσο, η ίδια λογική επεκτεινόμενη θα σήμαινε επίσης: «Δεν είναι ανάγκη να μπερδέψουμε τους εργάτες επιτεθόμενοι στην καπιταλιστική κοινωνία, την οποία επίσης αποδέχονται».
Αυτή ήταν μια ρεφορμιστική στρατηγική χωρίς κάποιο πραγματικό στοιχείο πέρα από τον ρεφορμισμό. Στρατηγική που δεν ήταν παρά μια ένθερμη υποστήριξη της άγριας απεργίας στην αρχή, και στη συνέχεια καθώς τα συνδικάτα επαναφομοίωναν την απεργία, οι αγωνιστές της επιτροπής υποστήριζαν μοιρολατρικά την παραδοσιακή, γραφειοκρατική απεργία των συνδικάτων…
Μετάφραση: …για τη διάδοση της μεταδοτικής λύσσας (Φλεβάρης 2007)