Sτην σπουδαία πόλη του Παρισιού-
Με τους καλοζωισμένους μπουρζουάδες-
και τους φτωχούς με τα άδεια στομάχια-
Ζήτω ο ήχος, Ζήτω ο ήχος-
Κάποιοι είναι τόσο άπληστοi-
Ζήτω ο ήχος, Ζήτω ο ήχος-
Της Έκρηξης!-
Ας χορέψουμε την Ραβασόλ-
Ζήτω ο ήχος, Ζήτω ο ήχος-
Ας χορέψουμε την Ραβασόλ-
Της Έκρηξης!
Λα λα λα-
Όλοι οι μπουρζουάδες θα γευτούν τον ήχο της βόμβας-
Λα λα λα-
Θα τινάξουμε στον αέρα ολόκληρη τη μπουρζουαζία-
Θα τους τινάξουμε στον αέρα!
Τους πουλημένους δικηγόρους τους,
Τους κοιλαράδες τραπεζίτες-
Τους μπάτσους-
Έχει δυναμίτη για όλους τους-
Ζήτω ο ήχος-
Της Έκρηξης!
Για τους ανόητους πολιτικούς-
Τους διεφθαρμένους γραφειοκράτες-
Τους στρατηγούς-
Δολοφόνους και σφαγείς-
Χασάπηδες με κρατικές στολές-
Ζήτω ο ήχος, ζήτω ο ήχος-
Της Έκρηξης!
Π’ ανάθεμά τους, είναι ώρα να τελειώνουμε με δαύτους-
Θρηνήσαμε και υποφέραμε πολύ καιρό-
Όχι άλλες μισές δουλειές-
Αρκετά με τον αξιοθρήνητο οίκτο-
Θάνατος στην μπουρζουαζία!
Ζήτω ο ήχος, ζήτω ο ήχος-
Θάνατος στην μπουρζουαζία!
Ζήτω ο ήχος της Έκρηξης!
(Λαϊκό τραγούδι του Παρισιού αναφερόμενο στον αναρχικό κομμουνιστή Ραβασόλ, που μαζί με τους Ωγκύστ Βαγιάν και Εμίλ Ανρί αποτελεί, αρχετυπική μορφή του “Αναρχικού Βομβιστή” εκδικούμενος την μπουρζουαζία μέσα από μια ενέργειες “προπαγάνδας με τη δράση”…), η μετάφραση/απόδοση των στίχων δική μας… H Ravachole τραγουδιέται στους ρυθμούς του τραγουδιού La Carmagnole της γαλλικής επανάστασης, ενώ ακόμα και σήμερα το ρήμα ravacholiser σημαίνει στα γαλλικά “καταστρέφω με έκρηξη”.
To πρωινό της 11ης Ιούλη 1892, ο Ραβασόλ εκτελέστηκε. Καταγόταν από πάμπτωχη οικογένεια και αναγκάστηκε να δουλεύει από τα 8 του για να επιβιώσει γυρίζοντας όλη τη Γαλλία για να βρίσκει μεροκάματο (μεταξύ άλλων κι ως μουσικός), θα ζήσει στο πετσί του τα δεινά του καπιταλισμού, και θα εξελιχθεί σ’ έναν φανατικό άθεο κι αναρχικό κομμουνιστή. Σε μια περίοδο τεράστιων ταξικών διαφορών, άμπωτης του εργατικού κινήματος κι ανελέητης λεηλασίας του προλεταριάτου, θα καταφύγει στην τυμβωρυχία για να τα βγάλει πέρα. Σ’ ένα τέτοιο επεισόδιο ληστείας θα έρθει αντιμέτωπος μ’ έναν ερημίτη που θα σκοτώσει. Καταφέρνοντας να δραπετεύσει, θα επιδοθεί σε μια εκστρατεία βομβιστικών επιθέσεων, κυρίως ως απάντηση στην καταστολή αναρχικών, από τις οποίες δε θα τραυματιστεί κανείς, αν και προκάλεσε εκτεταμένες καταστροφές σε περιουσίες δικαστών, κυβερνητικών κλπ. Θα συλληφθεί και θα δικαστεί σε ισόβια καταναγκαστικά έργα χωρίς να τον αφήσουν να εκφωνήσει την “απολογία” του, ενώ το μόνο που θα απαντήσει είναι “ζήτω η αναρχία”. Τελικά η ποινή του μεταβάλλεται σε απαγχωνισμό. Ακολουθεί η επίσημη ανακοίνωση:
“Αποδόθηκε δικαιοσύνη την 4:05 πρωινή χωρίς να υπάρξει περιστατικό διαδήλωσης κανενός είδους. Τον ξύπνησαν στις 3:40. Ο κατάδικος αρνήθηκε την παρέμβαση ιερωμένου και δήλωσε πως δεν είχε τίποτα να εξομολογήσει. Αρχικά χλωμός και τρέμοντας, γρήγορα επέδειξε έναν επιθετικό κυνισμό και μια ένταση στο ικκρίωμα τις στιγμές πριν την εκτέλεση. Με βραχνή φωνή τραγούδησε μερικούς βλάσφημους και παράλογους εξεγερτικούς στίχους. Δεν πρόφερε τη λέξη αναρχία, και καθώς το κεφάλι του τοποθετήθηκε στη θέση, έβγαλε μια τελευταία κραυγή “Ζήτω η Επανα…” Απόλυτη ησυχία βασίλεψε στην πόλη.”
