Για να τελειώνουμε με την μηδενιστική άνεση – Γκυ Ερνέστ Ντεμπόρ
Γνωρίζουμε ότι κάθε νέα πραγματικότητα είναι προσωρινή και πάντοτε πολύ λίγη για μας, για να την ανεχτούμε. Τις υπερασπιζόμαστε γιατί δεν ξέρουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε και γιατί, τελικά, αυτή είναι η δουλειά μας.
Αλλά, για μας, η αδιαφορία δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή μπρος στις ασφυκτικές αξίες του παρόντος, όχι όταν αυτές διαφυλάσσονται από μια κοινωνία φυλακών και ζούμε στα πρόθυρα των φυλακών.
Δεν επιθυμούμε με οποιοδήποτε αντίτιμο να συμμετάσχουμε, να σιωπήσουμε, να συναινέσουμε.
Αυτό είναι και το μόνο πράγμα που μας φαίνεται έντιμο, δεν μας ευχαριστεί να μοιάζουμε με τους πολλούς ανθρώπους.
Το κόκκινο κρασί και η άρνηση στα καφενεία, οι πρώτες αλήθειες της απόγνωσης δε θα γίνουν αυτό που έμεινε από τις ζωές αυτές που τόσο δύσκολα μπορούμε να υπερασπιστούμε ενάντια στις παγίδες της σιωπής, τους χίλιους τρόπους να μπεις στη σειρά.
Πέρα από μια διαολεμένη τύχη, πέρα από την αναπόφευκτη όσο κι ανεξήγητη απώλεια όλων αυτών που αγαπήσαμε, το παιχνίδι ακόμη παίζεται, υπάρχουμε εμείς. Κάθε μορφή προπαγάνδας είναι λοιπόν θεμιτή.
Χρειάζεται να διαδώσουμε μια εξέγερση που μας αφορά στο μέτρο των προσδοκιών μας.
Έχουμε μπρος μας να βρούμε μια συγκεκριμένη ιδέα ευτυχίας, ακόμη κι αν γνωρίζουμε ότι θα ξεπέσει, την ιδέα με την οποία κάθε επαναστατικό πρόγραμμα θα ευθυγραμμιστεί εξαρχής μαζί της.
Guy-Ernest Debord
(Δημοσιεύτηκε στην: Internationale Lettriste #3, στις 6 Ιουλίου 1954. Μεταφράστηκε από τα γαλλικά στα αγγλικά από το: NOT BORED!)
Μετάφραση στα ελληνικά: Δ., Αύγουστος 2007