Για το νέο κατασταλτικό κύμα στην Γερμανία
Πηγή: Αναρχικός Μαύρος Σταυρός Βερολίνου – ABC Berlin
Μια ματιά στις τελευταίες επιχειρήσεις ενάντια στην μαχητική αντίσταση
Για μια ακόμα φορά, μέσα στους τελευταίους μήνες αναγκαστήκαμε να γίνουμε μάρτυρες των ίδιων βρώμικων κινήσεων της BAW (Γενική Ομοσπονδιακή Εισαγγελεία): Στις 31 Ιουλίου, τρεις σύντροφοι συνελήφθησαν κοντά στο Βερολίνο, κατηγορούμενοι για την τοποθέτηση κάποιων εμπρηστικών μηχανισμών κάτω από μερικά στρατιωτικά οχήματα. Ένα τέταρτο άτομο συνελήφθη στο διαμέρισμά του, με την κατηγορία ότι ήταν αυτός που συνέτασσε τις προκηρύξεις της ομάδας. Τρείς ακόμη σύντροφοι (προς το παρόν), υπόκεινται σε έρευνα, αν και δεν κρατούνται. Για ποιό λόγο; Παράγραφος 129α, τρομοκρατική οργάνωση: όλοι τους κατηγορούνται ως μέλη της Militante Gruppe (Μαχητική Ομάδα), μιας παράνομης ομάδας που δρά από το 2001. Θα δανειστούμε μερικά λόγια από την ιστοσελίδα gipfelsoli προκειμένου να ρίξουμε φως στα γεγονότα των τριών τελευταίων μηνών.
Αυτή είναι η τρίτη από μια σειρά ανάλογων επιχειρήσεων στη Γερμανία, μέσα στους τρεις τελευταίους μήνες. Από τον Μάιο του 2007 υπήρξαν αρκετές διώξεις και τέσσερις ερευνητικές διαδικασίες βασισμένες στην παράγραφο 129α, σε Αμβούργο, Βερολίνο, Βρέμη, Straussburg και Bad Oldesloe:
Αυτή της 9 Μαίου όπου βάσει κατηγοριών για “σχηματισμό τρομοκρατικής οργάνωσης με σκοπό τη διακοπή της συνόδου των G8”, με διάφορα ονόματα ομάδων, διώκονται 18 άτομα, καθώς και για “συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση” (πρόκειται για την Militante Gruppe, δίωξη 3 ατόμων, για επιθέσεις που έγιναν από το 2001).
Αυτή της 12-19 Ιούνη, με κατηγορίες για “σχηματισμό τρομοκρατικής οργάνωσης” (κάτω από διάφορα περιστασιακά ονόματα ομάδων π.χ. AK Origami), σχετικά με κάποιες εμπρηστικές επιθέσεις σε οχήματα που ανήκουν στο στρατό και σε μια εταιρεία εμπλεκόμενη στην κατασκευή οπλικών συστημάτων στο Glinde (το 2002), στο Bad Oldesloe και στο Βερολίνο (2004 και 2006).
Στις 31 Ιουλίου βάσει κατηγοριών για “σχηματισμό τρομοκρατικής οργάνωσης” (Militante Gruppe) συλλαμβάνονται 4 άτομα, ενώ γίνονται ακόμα έρευνες στα σπίτια άλλων 3.
Το Γραφείο Ομοσπονδιακών Εγκλημάτων εξήγησε αρκετές φορές μέσω του τύπου ότι οι κατ’ οίκον έρευνες αυτές δεν έχουν να κάνουν με τις διώξεις της 9ης Μάη, αλλά ούτε με το κίνημα ενάντια στη σύνοδο των G8. Ωστόσο, όπως έχει δείξει η προηγούμενη εμπειρία από 129 σχετικές έρευνες και δίκες, τα εντάλματα ερεύνης μπορούν να αποκτηθούν βάσει αποκλειστικά κατασκευασμένων στοιχείων. Έτσι, οι αρχές μπορούν να συλλέγουν ανεμπόδιστα πληροφορίες για το ριζοσπαστικό κίνημα. Με τον τρόπο αυτό, τα “ευρήματά” τους, βοηθούν σε μελλοντικές ερευνητικές διαδικασίες, σε μελλοντικές επιθέσεις τους. “Ευρήματα” που υποτίθεται ότι σχετίζονται με τη σύνοδο των G8. Μόνο ένα 2% των 129 περιπτώσεων αυτών οδηγήθηκε σε μια δικαστική καταδίκη.
Τα ερευνητικά αρχεία για τις διώξεις της 9ης Μάη φτάνουν τις 80.000 σελίδες, γύρω στα 200 τετράδια. Πέρα από τις διώξεις τις ίδιες, δεκάδες άδειες για παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνδιαλέξεων επικυρώθηκαν, καθώς τοποθετήθηκαν και κοριοί σε αυτοκίνητα και σε συζητήσεις. Ένας μάρτυρας ο οποίος υποτίθεται ότι αναγνώρισε ένα “ύποπτο άτομο” μετά από μια εμπρηστική επίθεση στο αμάξι του Thomas Straughaar παρέδωσε 80 φωτογραφίες στο Γραφείο Ομοσπονδιακών Εγκλημάτων.
Κάποια από τα πρόσωπα που σχετίζονται εδώ, κατηγορούνται για σχηματισμό μιας “μαχητικής ομάδας” ενάντια στη σύνοδο των G8 (Στο Ρόστοκ της Γερμανίας, το 2007). Αυτές οι κατηγορίες βασίζονται σε καταγεγραμμένες τηλεφωνικές συνδιαλέξεις τους με μέλη της “Παγκόσμιας Γεωργίας” με τα οποία ειπώθηκε ότι θα έπρεπε να “ανεβεί το επίπεδο” της καμπάνιας. Οι κατηγορούμενοι τέθηκαν στο στόχαστρο των αρχών ως ύποπτοι αρχικά, επειδή επισκέφτηκαν ιστοσελίδες εταιρειών που κριτικάρουν ή αφού μίλησαν στο τηλέφωνο για την τοποθεσία των εταιρειών αυτών. Επρόκειτο για μια καμπάνια που περιλάμβανε τεχνικούς Η/Υ, ειδικούς σε λίστες e-mails, στη διαχείριση server, sites κλπ.
Μεγάλο μέρος των αρχείων από τα οποία αποτελείται η ανάλυση, περιλαμβάνει τα “κείμενα ταυτοποίησης”. Η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει το πως συντάσσονται οι προτάσεις, ο τονισμός, τα γραμματικά λάθη, όπως “αδυναμίες στη γενική πτώση”, ή αν τα γράμματα είναι κεφαλαία ή μικρά. Επιπρόσθετοι παράγοντες που ελέγχονται είναι το που μπαίνει η ημερομηνία (αριστερά ή δεξιά της σελίδας), αν γράφεται μέ ή χωρίς τα μηδενικά, η χρήση λέξεων όπως ο “ιμπεριαλισμός” ή η “επισφάλεια” (precarity), αναφορές που γίνονται σε συγκεκριμένες καμπάνιες ή ομαδοποιήσεις, αν υπάρχει αναφορά στο dissent ως dissent! ή Dissent (dissent G8, το σύνθημα της αντι-συνόδου) κλπ. Επίσης, γίνονται συγκρίσεις ανάμεσα σε κείμενα για τυχόν χρήση παρεμφερών εκφράσεων.
Μετά από κάθε ανάλυση, σκιαγραφείται ένα προφίλ για τον πιθανό συντάκτη του κάθε κειμένου, την πόλη καταγωγής του, τις πολιτικές διασυνδέσεις του, το μορφωτικό επίπεδό του, και τη θέση του στο πολιτικό φάσμα. Μερικά από τα κείμενα αποδίδονται σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Επιπλέον πληροφορίες συλλέγονται για τους συγκατοίκους του υπόπτου, τα τηλεφωνήματά του, από τους παροχείς διαδικτύου και τηλεφώνου, από τις διαδηλώσεις στις οποίες έχει συμμετάσχει και έχει περάσει από εξακρίβωση στοιχείων, σε ποιές συλλογικές ενέργειες συμμετέχει…
Μεγάλο μέρος των πληροφοριών αυτών δεν προορίζεται για αποκλειστική χρήση σε μια συγκεκριμένη περίπτωση. Αντιθέτως, φαίνεται πως έρευνες για συλλογή περαιτέρω πληροφοριών ανεξαρτήτως περιεχομένου έγιναν από το BKA στο Ομοσπονδιακό Γραφείο για την Προστασία του Συντάγματος (Verfassungsschultz), το “εγκληματολογικό” του BKA για τους πολιτικοποιημένους. Σε κάθε περίπτωση, οι συνθήκες αποδεικνύουν ότι οι αρχές έχουν επιδοθεί σε μια εκτενή συσσώρευση πληροφοριών για το ριζοσπαστικό και αντι-G8 κίνημα, από το ξεκίνημά τους. Νομιμοποίηση της παρακολούθησης μέσω κυψελών καταγραφής ήχου μέσα και γύρω από το Mehringhof (αυτόνομο κέντρο στο Βερολίνο) και το γυμνάσιο HWP, ζητήθηκε τουλάχιστον για τις δύο πρώτες συνελεύσεις των δικτύων “dissent!” στο Αμβούργο και στο Βερολίνο, στις οποίες παραβρέθηκαν περί τα 250 άτομα. Με την ευκαιρία αυτή, οι αρχές θα είχαν την άνεση να εντοπίσουν κάθε κινητό τηλέφωνο που θα λειτουργούσε στο τοπικό δίκτυο, ενώ η παρουσία πρακτόρων στις συνελεύσεις δε θα ‘πρεπε να εκπλήσσει κανέναν.
Συνολικά, μετά από μια διετία στην αφάνεια, κι ενώ η “Μαχητική καμπάνια ενάντια στους G8 (μια διετής δυναμική καμπάνια που διαδόθηκε σε ολόκληρη τη Γερμανία από διάφορες αυτόνομες ομάδες, και περιελάμβανε εκατοντάδες εμπρησμούς και επιθέσεις) ιδιαίτερα στη Βόρεια Γερμανία, οι κατασταλτικές δυνάμεις προσπάθησαν να θέσουν ένα τέρμα σ αυτό οργανώνοντας διάφορες σκευωρίες, πριν και μετά τη σύνοδο των G8.
Αυτό που επιδίωξαν ήταν να φοβερίσουν τους μαχητές και την αδιάλλακτη αντίσταση, αλλά δεν κατάφεραν να το πετύχουν, ούτε καν να υποσκάψουν την αλληλεγγύη ανάμεσα στους διάφορους χώρους του αυτόνομου κινήματος, ούτε την παύση των δυναμικών επιθέσεων.
Ως εδώ δεν ήταν κάναμε παρά μια αναφορά ορισμένων δεδομένων…
Αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο, είναι το να πούμε δυο λέξεις για την αλληλεγγύη. Ένα θετικό σημείο που μπορούμε να καταδείξουμε, είναι το υψηλό επίπεδο της αλληλεγγύης που φανερώθηκε αμέσως μετά τις πρώτες διώξεις του Μάη.
Το ίδιο βράδυ, διαδηλώσεις έγιναν παντού στην Γερμανία, κι όχι μόνο, με το Αμβούργο και το Βερολίνο επικεφαλής. Το Αμβούργο είδε να δημιουργείται αυθόρμητα μια διαδήλωση με πάνω από 2000 ανθρώπους, και κάποιες συγκρούσεις μετά, ενώ στο Βερολίνο πάνω από 5.000 άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους κάτω από το σύνθημα “Είμαστε όλοι 129α, Είμαστε όλοι η Militante Gruppe”. Επίσης, πολλές ενέργειες άμεσης δράσης ακολούθησαν στις επόμενες μέρες, ανάμεσά τους και μια από την Militante Gruppe που πυρπόλησε δυο αστυνομικά βανάκια.
Ο στόχος των κατασταλτικών δυνάμεων, να παραλύσουν κάθε μαχητική αντίσταση ενάντια στους G8 και στον καπιταλισμό, δεν τους βγήκε όπως θα περίμεναν.
Πάνω απ’ όλα, ήταν ελάχιστοι αυτοί (κυρίως ηγέτες της Attac, αν και όχι η βάση τους) οι οποίοι αποκήρρυξαν τους διωκώμενους και την μαχητική αντίσταση. Επίσης ένα πολύ θετικό σημάδι. Επιπλέον, κάποιοι σύντροφοι στη Βόρεια Γερμανία κλήθηκαν ήδη από της τη Γενική Ομοσπονδιακή Εισαγγελεία (BAW) να καταθέσουν για τους συντρόφους τους που διώκονται από τις επιχειρήσεις της 13-19 Ιούνη. Η πρώτη συντρόφισσα που έλαβε τέτοια ειδοποίηση, πήγε στο τμήμα μαζί με 40 αλληλέγγυους/ες, δηλώνοντας πως αρνείται να καταθέσει οτιδήποτε, και είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις όποιες συνέπειες.
Στη Γερμανία αν κληθείς να καταθέσεις ως μάρτυρας και αρνηθείς, μπορούν να σε προφυλακίσουν μέχρι και για 6 μήνες. Η τελευταία τέτοια περίπτωση ήταν αυτή της διαβόητης δίκης του Magdeburg, όπου αρκετοί άνθρωποι αρνήθηκαν να καταθέσουν ενάντια στους συντρόφους τους κι ένας απ’ αυτούς κάθησε στη φυλακή για 6 σχεδόν μήνες κάτω από τις γνωστές άθλιες συνθήκες. Από την αρχή ακόμα, η αλληλεγγύη εκφράστηκε μέσα από πολλούς τρόπους ιδιαίτερα όσον αφορά έναν από τους φυλακισμένους. Δεν συνελήφθη με κατηγορία για εμπρησμό, και εργάζεται στο πανεπιστήμιο, οπότε έχει ένα είδος γοήτρου στα μάτια αρκετού κόσμου. Έτσι δεν φαίνεται αδιανόητο για αρκετούς ανθρώπους να του δείξουν αλληλεγγύη ως έναν ποινικοποιημένο καθηγητή, θύμα μιας χοντροκομμένης αστυνομικής σκευωρίας. Κι εμείς φυσικά του είμαστε πλήρως αλληλέγγυοι επίσης. Εντωμεταξύ, καθώς γράφεται το κείμενο αυτό, μπορούμε πλέον να υποδεχτούμε τον σύντροφο αυτό που βγήκε μόλις από τη φυλακή! Βγήκε αφού κατέβαλλε ένα χρηματικό ποσό για εγγύηση, αλλά δεν είναι σαφές ακόμα αν θα μπορέσει να παραμείνει εκτός φυλακής μέχρι να ξεκινήσει η δίκη. Ο ομοσπονδιακός εισαγγελέας δήλωσε ότι θα αγωνιστούν ενάντια στην απόφαση της προσωρινής αποφυλάκισής του.
Από την άλλη, για έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων, όπως οι λεγόμενοι καθημερινοί πολίτες, οι πανεπιστημιακοί καθηγητές και οι επίδοξοι πολιτικοί μέσα από το κίνημά μας, είναι λίγο πολύ αδιανόητο να υπερασπίζεσαι κάποιους που ενδέχεται να επιχείρησαν μια εμπρηστική επίθεση ενάντια στις μηχανές του θανάτου του γερμανικού στρατού. Κάποιοι άνθρωποι τρέμουν μην κατηγοριοποιηθούν ως συμπαθούντες της Militante Gruppe ή απλώς ως “πρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν βία”, από τις κρατικές δυνάμεις, άλλοι απλά καταδικάζουν κάθε μορφή βίας, ακόμα κι αυτή που εξασκείται σε άψυχα πράγματα. Γενικά κάποιοι προτιμούν να πληρώσουν το τίμημα του να μην βγάλουν άχνα για τους τρεις συντρόφους, μιας και τότε θα οδηγούνταν σε μια δυσκολία του να κρατήσουν όλο αυτό το συνονθύλευμα διαφορετικών υποστηρικτών ενωμένο. Θέλουμε να ενωθούμε με τις πολλές φωνές της χωρωδίας και να διεκδικήσουμε την ανάγκη να δείχνουμε ανοιχτά την υποστήριξή μας ακόμα και γι αυτούς που θα κριθούν “ένοχοι” για κάποια παράνομη πράξη.
Δεν κάνουμε διαχωρισμούς μεταξύ αθώων και ενόχων: αυτές οι κατηγορίες δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με την αναρχική θεώρησή μας, αλλά και δεν πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να έχουν να κάνουν και με κάθε ειλικρινή αριστερό ή άλλο ριζοσπάστη.
Πρέπει να είμαστε ικανοί να εκφράζουμε την πλήρη υποστήριξή μας στον καθένα που μάχεται με τα μέσα της δικής του προτίμησης ενάντια στην παρούσα κοινωνία, να τους δείξουμε ότι δεν είναι μόνοι κι ότι στεκόμαστε στο πλευρό τους και στο πλευρό των δράσεών τους. Φυσικά, μια τέτοια αλληλεγγύη δεν εξαιρεί έναν διαρκή, κριτικό διάλογο με τους συντρόφους μας. Επιπλέον είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην αφήσουμε τους εαυτούς μας να διχαστούν μεταξύ στο συνηθισμένο πια παιχνίδι του “καλού” και του “κακού” που παίζουν το Κράτος και το Κεφάλαιο. Είναι σημαντικό να δείξουμε μια ξεκάθαρη και κριτική υποστήριξη σε όλους τους φυλακισμένους μας συντρόφους, χωρίς καμιά διάκριση. Και είμαστε ευτυχείς που βλέπουμε ότι αρκετές φωνές φωνάζουν για το ίδιο, πολλοί περισσότερες απ’ όσο θα περιμέναμε πράγματι, ένα καλό σημάδι, όπως και το ότι σταθήκαμε μάρτυρες πολλών δράσεων αλληλεγγύης μέσα στις τελευταίες δυο τρεις μέρες. Και όντως, δυο πορείες μπροστά από τις φυλακές όπου κρατούνται οι σύντροφοι, με το που μεταφέρθηκαν εκεί, και οι δυο με πάνω από 300 συντρόφους η κάθε μία, όμως, ακόμη και πριν απ’ αυτό, μια νύχτα μετά τις συλλήψεις, ένα όχημα του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου πυρπολήθηκε στο Βερολίνο.
Λίγες μέρες αργότερα μια απόπειρα εμπρησμού ενάντια σ’ ένα δικαστικό κτίριο, στο Βερολίνο και πάλι, πανικόβαλλε τα ΜΜΕ και τους μπάτσους. Το τελευταίο σαββατοκύριακο αρκετά αμάξια εταιρειών που σχετίζονται με την πυρηνική ενέργεια πυρπολήθηκαν, κι ανάμεσά τους ένα όχημα ιδιοκτησίας του γερμανικού στρατού. Ταυτόχρονα, μια πετυχημένη συγκέντρωση αλληλεγγύης οργανώθηκε, αρκετά καλέσματα σε αλληλεγγύη βγήκαν, μοιράστηκαν φυλλάδια, αναρτήθηκαν πανώ και οργανώθηκαν οικονομικές ενισχύσεις.
Για να το κάνουμε ξεκάθαρο και πάλι: Δεν θα τρομοκρατηθούμε, θα επιλέξουμε να πολεμήσουμε, δε θα κάτσουμε σπίτι να γράφουμε απλώς επιστολές στους φυλακισμένους (αν και είναι κι αυτό ένα σημαντικό μέρος του αγώνα μας επίσης).
Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι η συμμετοχή ρεφορμιστικών ομάδων όπως η Attac και μεγάλο μέρος του πανεπιστημιακού κόσμου περιλαμβάνεται επίσης στις καμπάνιες αλληλεγγύης. Στο καλοκαιρινό κάμπινγκ της Attac, 400 άτομα κατέβηκαν σε αυθόρμητη διαδήλωση αμέσως μετά τις συλλήψεις, φωνάζοντας “Είμαστε όλοι τρομοκράτες” (!). Αυτό μάλλον είναι κάτι το επιφανειακό που υποβοηθάται κι από το γεγονός ότι ένας από τους συλληφθέντες είναι κοινωνιολόγος, όμως αξίζει να παρατηρήσουμε ότι πιθανό κάποιος κόσμος να αρχίσει να αναρωτιέται ένα δυο πράγματα πιο ριζοσπαστικά σχετικά με την κυρίαρχη κατάσταση πραγμάτων.
Ωστόσο, αυτή η περίσταση χρησιμοποιήθηκε για να προταθεί μια γενική καμπάνια για την κατάργηση της παραγράφου 129α και β, και για μια γενικότερη αντεπίθεση ενάντια στον κοινωνικό έλεγχο: μια μεγάλη διαδήλωση, που σχεδιάστηκε κι από ρεφορμιστικές ομάδες για τις 22 του Σεπτέμβρη, θα γίνει το πεδίο ενός τεράστιου αυτόνομου μπλοκ ενάντια στον κοινωνικό έλεγχο και για την κατάργηση των προαναφερθέντων διαβόητων παραγράφων.
Η εκτεταμένη χρήση των παραγράφων αυτών σκοπεύει στην ποινικοποίηση της αντίστασής μας, και σε χώρες όπως η Ισπανία και ιδιαίτερα η Ιταλία, όπου εφαρμόζεται κάθε δυο μήνες, έχει γίνει πλέον μια τρομακτική πραγματικότητα.
Βαδίζουμε άραγε προς την ίδια κατεύθυνση;
Όπως γράφαμε κάποτε στην μπροσούρα μας “Η καταστολή ενάντια στους ιταλούς αναρχικούς”, είναι μόνο θέμα χρόνου, το πότε κάθε φιλία θα υπόκειται στην παράγραφο αυτή.
Το επαναλαμβάνουμε μια ακόμη φορά, για μας υπάρχει μόνο μια τρομοκρατική οργάνωση, κι αυτή είναι το Κράτος.
Συνεπώς, μας φαίνεται μια μεγάλη αντίφαση το πως άνθρωποι που αντιτίθενται ενεργά σ’ αυτό, συγκρίνονται με μια από τις μεγαλύτερες οργανώσεις θανάτου και τρομοκρατίας, όπως ο στρατός, με το να αποκαλούνται τρομοκράτες!
Ας το σκεφτούμε καλά όλοι μας.
Κλείνοντας, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το πρόβλημα δεν εμφανίζεται μόνο με την μορφή της φυλάκισης των κοντινών μας συντρόφων, αλλά με την ίδια την ύπαρξη των φυλακών.
Η ύπαρξη αυτών των γκρίζων κλουβιών είναι μια απειλή για όλους μας, και πρέπει να πολεμήσουμε για την καταστροφή τους, μέρα με την μέρα.
Λευτεριά στους Axel, Florian και Oli!
Για την παύση κάθε έρευνας βάσει των παραγράφων 129α και β!
Λευτεριά σε όλους!
Καταστρέψτε κάθε φυλακή!
[Μετάφραση: …για τη διάδοση της μεταδοτικής λύσσας, Οκτώβριος 2007]