Categories
Uncategorized

Στιγμές απ’ τον διωγμό των Ρομά στη Γαλλία και τις αντιστάσεις σ’ αυτόν

 

ο διωγμός των τσιγγάνων…

Σήμερα οι Ρομά… αύριο Εσύ!

Οι Ρομά είναι ένας λαός ινδικής προέλευσης, οι πρόγονοι των οποίων εκδιώχθηκαν απ’ την μέση κοιλάδα του Γάγγη, στη Βόρειο Ινδία, στις αρχές του 11ου αιώνα. Διασκορπισμένοι σήμερα σ’ ολόκληρο τον κόσμο, η πλειοψηφία τους βρίσκεται στην Ευρώπη (γύρω στα 12 εκατομμύρια).

Οι Ρομά μπορούν να χωριστούν κατά προσέγγιση, στους λεγόμενους “Ανατολικούς” (85% του συνόλου), τους Σιντέ (αποκαλούμενοι συνήθως Μανούς στη Γαλλία, 4%) και στους Καλέ (ή Τσιγγάνους, 10%) χωρίς να υπολογίζουμε διάφορες ομαδοποιήσεις μικρές στον πληθυσμό, αλλά επίσης Ρομά καταγωγής. Στην Ευρώπη, βρίσκεται σήμερα ένα 96% αυτών.

Από την πρώτη άφιξή τους στην Μολδαβία και τη Βλαχία τον 16ο αιώνα, και μέχρι το 1856, οι Ρομά αντιμετώπισαν τη σκλαβιά, κι ως εκ τούτου εγκαταστάθηκαν στο ένα ή το άλλο μέρος. Μόλις ένα 4% του πληθυσμού των Ρομά (γύρω στα 15 εκατομμύρια συνολικά) παραμένουν νομάδες. Δεν υπήρξαν νομάδες από κουλτούρα, αλλά από ανάγκη:

Στο πέρασμα των αιώνων, κυνηγήθηκαν από χώρα σε χώρα, σχεδόν σ’ ολόκληρη την Ευρώπη, απειλούμενοι με τις σκληρότερες ποινές, συμπεριλαμβανομένης της θανατικής, επειδή γεννήθηκαν Ρομά… Προσπάθησαν λοιπόν να ξεφύγουν απ’ την κακοποίηση και τις διακρίσεις, με την ελπίδα να βρουν μια πιο φιλόξενη χώρα. Οι κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια δε δίστασαν ποτέ να προωθήσουν νόμους εναντίον τους. Τα γερμανικά κρατίδια μόνο, ψήφισαν 148 νόμους και ψηφίσματα γι’ αυτούς μεταξύ 1416 και 1774!

Στην Ισπανία του 16ου αιώνα, όλοι οι Ρομά (Τσιγγάνοι, Γιτάνος στη χώρα αυτή) που πιάνονταν να μιλούν την μητρική τους γλώσσα τιμωρούνταν με ακρωτηριασμό… Έτι εξηγείται και η μετατροπή των Ρομανί στο ιδίωμα που λέγεται “καλό”, μια ισπανική διάλεκτο ανάμεικτη με Ρομανί. Συστηματικά διωκώμενοι, οι Ρομά της Δυτικής Ευρώπης, ανέπτυξαν μέσα διαβίωσης που ήταν πιο ταιριαστά σ’ έναν τέτοιο τρόπο ζωής: εποχιακές αγροτικές εργασίες, επισκευαστικές εργασίες και μαστορέματα, εμπόριο ίππων, μικρεμπόριο του δρόμου, μαντεία… Δουλειές συμβατές με τη συνεχή κινητικότητα όπως και οι ίδιοι, πολλοί απ’ τους οποίους είναι σήμερα περήφανοι για τον τρόπο ζωής τους, που συνιστά και αναγνωρισμένο ανθρώπινο δικαίωμα, για τον σεβασμό του οποίου όλοι οι Ρομά αγωνίζονται.

Στις 8 Απρίλη 2009, μια αντιπροσωπεία ενώσεων Ρομά, Τσιγγάνων και Μανούς, έγινε δεκτή απ’ τη γαλλική Βουλή, όπου και αποκήρυξε την ισχύ της εγκυκλίου για τους “περιπλανώμενους λαούς” κι απαίτησε μεταξύ άλλων τον σεβασμό στο δικαίωμα της κυκλοφορίας και της κατάλυσης για όλους, χωρίς διακρίσεις…

Τα Ρομανί -τί ακριβώς είναι;

Είναι η γλώσσα των Ρομά! Πρόκειται για μια αδιαμφισβήτητα ινδικής καταγωγής γλώσσα, κοντινη στη σημερινή ινδική της Ινδίας. Το λεξικό και η γραμματική της βασίζονται κατά τα 3/4 περίπου στα ινδικά. Το υπόλοιπο αποτελείται από επιρροές περσικές, ελληνικές και στη συνέχεια όλων τωνν ευρωπαϊκών γλωσσών με τις οποίες ήρθε σ’ επαφή. Παρά την ποικιλομορφία των διαλέκτων, τα Ρομανί είναι μια ενιαία γλώσσα, και οι Ρομά της Ρωσσίας, της Αλβανίας, της Ελλάδας κοκ, μπορούν σχετικά εύκολα να επικοινωνήσουν μεταξύ τους στα Ρομανί. Μόνη προϋπόθεση, να μην τα έχουν ολοκληρωτικά ξεχάσει… Εμφανίζεται στον γραπτό λόγο απ’ τις αρχές του 20ου αιώνα, με διαφορετικά αλφάβητα ανάλογα με τη χώρα, και μέχρι το 1990 θα βρει μια κοινή γραφή που επιτρέπει περαιτέρω διάδοση της Ρομανί λογοτεχνίας. Σε ορισμένες χώρες, όπως η Ρουμανία, διδάσκεται σε μερικά σχολεία, ενώ στη Γαλλία, παρέχεται απ’ την INALCO ολοκληρωμένη εκπαίδευση στη γλώσσα και τον πολιτισμό των Ρομά.

Ρομά και Ρουμάνος, είναι το ίδιο πράγμα;

Οι Ρομά είναι ένας ευρωπαϊκός λαός ινδικής καταγωγής, διασκορπισμένος σ’ όλη την ήπειρο και πέρα απ’ αυτή. Οι Ρουμάνοι είναι ένα έθνος 30 εκατομμυρίων που κατοικούν στη Ρουμανία, τη δημοκρατία της Μολδαβίας και σε μερικές γειτονικές περιοχές. Η γλώσσα τους, τα ρουμανικά, είναι μια γλώσσα νεο-λατινική. Η λέξη Ρομ, προέρχεται απ’ το σανσκριτικό Ρρομβά, που σημαίνει “καλλιτέχνης”, τεχνίνης, αυτός που δημιουργεί με το πνεύμα ή τα χέρια του, ενώ το Ρουμάνος προέρχεται απ’ τ’ όνομα της πόλης της Ρώμης. Πρόκειται λοιπόν για δυο λαούς ξεχωριστούς ως προς την καταγωγή, τη γλώσσα και την κουλτούρα. Φυσικά, η Ρουμανία έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό Ρομά, πάνω από δυο εκατομμύρια, όμως δεν είναι όλοι οι Ρομά Ρουμάνοι ούτε όλοι οι Ρουμάνοι Ρομά.

Πηγή: “Η φωνή των Ρομά” http://www.lavoixdesrroms.org/ [50 rue des Tournelles 75003 Paris, La voix des Rroms], είναι μια ένωση βάσει του νόμου 1901, με σκοπό της την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας των πληθυσμών των Ρομά (Ρομά, Τσιγγάνων, Μανούς)

***

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ρομά: ενσωμάτωση ποιανού και σε τί;

Σε μια δήλωσή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, από τις εργασίες της ολομέλειάς του στις 25 Μάρτη 2010, αναφέρει τα κάτωθι “κυριώτερα σημεία της συνεδρίας”:

“Καλύτερη υποστήριξη της ενσωμάτωσης των Ρομά. Οι ευρωβουλευτές επιθυμούν τη διάθεση κοινοτικών κονδυλίων με προορισμό την ένταξη των Ρομά, που να χρησιμοποιηθούν όσο το δυνατόν καλύτερα. Με δέκα εκατομμύρια άτομα, οι Ρομά αποτελούν την πιο μεγάλη εθνική μειονότητα της Ευρώπης, αλλά παραμένουν συχνά αποκλεισμένοι και περιθωριοποιημένοι. Εν όψει της δεύτερης πανευρωπαϊκής συνόδου των Ρομά, που θα διεξαχθεί στις 8 Απρίλη στην Κόρδοβα, οι ευρωβουλευτές θα τοποθετηθούν επί ενός τελικού ψηφίσματος την πέμπτη”.

Α, ακόμα ένα ψήφισμα. Θέλουν να μας ενσωματώσουν, αλλά σε τί; Στην Ευρώπη; βρισκόμαστε ήδη σ’ αυτήν, και καταλαβαίνουμε ότι οι αρχές που υμνούν τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα συμπίπτουν εδώ και καιρό με τον τρόπο ζωής των Ρομά. Κι αυτό δεν είναι θέμα φιλοσοφικής τάξεως, όπως για παράδειγμα για μας μπορεί ο διαχωρισμός της Ευρώπης σε κράτη να μοιάζει παραλογισμός, ή έσωτε αυτό που εξέφραζε την εποχή του ο Gunter Grass: “Οι Ρομά είναι αυτό που θέλουμε πραγματικά να γίνουμε, οι πραγματικοί Ευρωπαίοι”. Πάρτε για παράδειγμα τα οικονομικά πλάνα, την επισφάλεια, την εργασιακή ευελιξία, για την οποία μας πιπιλούν τ’ αυτιά, κάθε φορά που η ανεργία προκύπτει ως πρόβλημα: οι ευρωβουλευτές, όπως και η ευρωπαϊκή επιτροπή, ή το συμβούλιο των υπουργών, γνωρίζουν άραγε ότι πολλοί Ρομά περνούν απ’ την μουσική στην πώληση χαλιών, πριν ανησυχήσουν για την ενσωμάτωσή τους;

Ωστόσο, αν πρέπει όντως να ενσωματωθούμε σ’ ένα σύστημα οικονομικών επιδοτήσεων, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων βέβαια δαπανάται για τη διεξαγωγή της ίδιας της επιδότησης, τη διοικητική διαχείρισή της, και το promotion της υπόθεσης, για να φτάσει τελικά ένα ελάχιστο μέρος στους επιδοτούμενους, μετά απ’ όλο αυτό που συνήθως αποκαλείται “οι διαρροές του δικτύου”, και πραγματικά δε γνωρίζουμε πώς ακριβώς γίνεται… Υπάρχουν πάντως άνθρωποι που διαπρέπουν και σ’ αυτό το επάγγελμα.

Γνωρίζουμε τί είναι καλό για μας και για την Ευρώπη, ανεξάρτητα απ’ τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Τους έχουμε εκφράσει την ανάλυση και την πρότασή μας. Μας πήρε περίπου έναν χρόνο, μέσα στο 2000. Δουλεύοντας μ’ ένα άτυπο δίκτυο ακτιβιστών και ειδικών σε νομικά και πολιτικά ζητήματα  (RANELPI – Rromani Activists Network on Legal and Political Issues), καταλήξαμε σε μιαν ολοκληρωμένη και σοβαρή πρόταση-πλαίσιο για τους Ρομά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η πρότασή μας επικυρώθηκε από την προεδρία της διεθνούς ένωσης ρομά, μια ΜΚΟ με συμβουλευτικό ρόλο στον ΟΗΕ, που απαρτίζεται από δεκάδες ενώσεις Ρομά σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Παρόλ’ αυτά, πριν 10 χρόνια, η Ε.Ε. έθαψε την πρότασή μας στα συρτάρια. Αντ’ αυτής, επιδόθηκε σε -κούφιες- λαμπρές διακηρύξεις αρχών, σε λόγια του αέρα. Ακόμα χειρότερα, κατασπαταλώντας δημόσιο χρήμα σε στείρες επιδοτήσεις,  όπως φαίνεται και στο παραπάνω απόσπασμα, που έριξαν νερό στον μύλο όσων θέλουν να πιστεύουν ότι οι Ρομά είναι “άξιοι της μοίρας τους”.

Λοιπόν, για να απαντήσουμε στο ερώτημα του τίτλου του άρθρου, μια ενσωμάτωση πρέπει να είναι πάντα αμφίπλευρη: αρχικά, η Ευρώπη πρέπει να ενσωματώσει την ιδέα ότι είμαστε ένας λαός, με μια κουλτούρα, μια γλώσσα, μια ιστορία, κι όχι αναξιοπαθούντες που στην καλύτερη θα ‘πρεπε να μας πάρει η πρόνοια κάτω απ’ τις φτερούγες της. Όταν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί ενσωματώσουν και χωνέψουν αυτήν την ιδέα, θα μπορέσουν και να παρέχουν στην κοσμοθεωρία μας τα εργαλεία για να κατασκευάσουμε μια Ευρώπη αρμονική κι ευημερούσα.

Όσο για το ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό των Ρομά που βρίσκονται σε αξιοθρήνητη κοινωνική κατάσταση (πάνω απ’ τους μισούς), θα πρέπει καταρχήν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί να κατανοήσουν και να δηλώσουν ανοιχτά πως αυτό δεν είναι κάτι έμφυτο, αλλά το λογικό αποτέλεσμα μιας ολόκληρης σειράς μηχανισμών όπως ο ρατσισμός, η διαφθορά, ο ατομικισμός, ο πατερναλισμός κλπ. Γιατι για ν’ αγωνιστούμε ενάντια σε μια τέτοια κατάσταση, πρέπει πρώτα ν’ αντιμετωπίσουμε τις ρίζες της, να τις εντοπίσουμε, και να βρούμε πως να τις ξεριζώσουμε.

Πηγή: η ιστοσελίδα: http://www.rroma-europa.eu

***

Ορισμένες στιγμές απ’ τον διωγμό των Ρομά και τις αντιστάσεις σ’ αυτόν

Το 2009, 29.000 μετανάστες απελάθηκαν απ’ τη Γαλλία, σε σχέση με 10.000 τα προηγούμενα χρόνια, ενώ το 2010 υπολογίζεται ότι ο αριθμός θα είναι συντριπτικά μεγαλύτερος. Πάνω από 9.000 απ’ αυτούς ήταν Ρομά, ενώ 9.200 έχουν εκτοπιστεί ήδη φέτος. Στα μήντια κυριαρχεί ένας λόγος για “αποτυχία του μοντέλου ενσωμάτωσης”, και για ανάγκη “σεβασμού των παραδόσεων και των νόμων” του κράτους. Η μεσαία και μικρή αστική τάξη παρανοεί υπό το βάρος της ρευστοποίησής της εν όψει της οικονομικής ύφεσης, και η αναζήτηση εξιλαστηρίων θυμάτων φαίνεται να έχει μεγάλη απχηση. Τον αποδιοπομπαίο τράγο, μετά τα “αποβράσματα” των προαστίων και τις γυναίκες του ισλάμ (χιτζάμπ) φαίνεται πως θα το παίξουν οι Ρομά. Η κυβέρνηση Σαρκοζύ έχει ταυτόχρονα να αντιμετωπίσει μια ακόμα κρίση: στα ΜΜΕ φτάνουν στοιχεία χρηματισμού στενών συνεργατών και φίλων του. Ακόμα, η επίθεση του γαλλικού κράτους στις συντάξεις (απ’ τα 60 στα 62) και τις αποδοχές των εργαζομένων (μειωμένος νεανικός μισθός, περικοπές κλπ) ετοιμάζεται να κορυφωθεί. Ταυτόχρονα, η αριστερά έχει να αντιμετωπίσει μια καθήλωση των ποσοστών της, συνδεδεμένη με την έκρηξη της αποχής, ιδιαίτερα στα προάστια που είχαν σημαδευτεί από εξεγέρσεις το 2005-6, ενώ η ακροδεξιά ρητορική της λευκής, χριστιανικής “ταυτότητας” της Γαλλίας, που οφείλει να διαφυλαχτεί, ταυτίζεται ολοένα και περισσότερο με τον επίσημο κυβερνητικό και μηντιακό λόγο.

20 Μάη: Γιορτή της “Εξέγερσης των Τσιγγάνων”, όταν κατά τον ‘Β Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ναζί ετοίμασαν την εξόντωση των Ρομά στο Μπίρκεναου, ήρθαν αντιμέτωποι με την ένοπλη αντίσταση των Ρομά, που τους ανάγκασε να υποχωρήσουν.

19 Ιούλη: Ένας τσιγγάνος μοτοσυκλετιστής καταλήγει νεκρός μετά από καταδίωξη μπάτσων στο χωριό Saint-Aignan. Την επόμενη μέρα, εξαγριωμένοι, 50 τσιγγάνοι επιτίθενται με τσεκούρια και λοστούς στο αστυνομικό τμήμα και στα διόδια του χωριού, καταστρέφοντας 3 αστυνομικά οχήματα, φανάρια κλπ.

29 Ιούλη: Ο γάλλος πρόεδρος Ν. Σαρκοζύ διατάσσει την διάλυση των “παράνομων” οικισμών Ρομά και την “εθελούσια προώθηση” των Ρομά στις χώρες προέλευσής τους, κυρίως Ρουμανία και Βουλγαρία, για λόγους “δημοσίας τάξης”. Οι δυο αυτές χώρες, εντάχθηκαν στην Ε.Ε. το 2007, κατοχυρώνοντας υποτίθεται νομικά το δικαίωμα για τους κατοίκους τους να εγκατασταθούν σε όποια χώρα της Ε.Ε. προτιμούν. Ωστόσο, το γαλλικό κράτος πέρασε έναν νόμο σύμφωνα με τον οποίο, οι αφιχθέντες οφείλουν μέσα σε 3 μήνες να προσκομίσουν έγγραφα που να αποδεικνύουν ότι έχουν κάποια σταθερή εργασία στη Γαλλία, διαφορετικά μπορούν να απελαθούν.

Τέλη Ιουλίου: Διώξεις των Ρομά στο Μοντρέυιγ: Καταλήψεις σπιτιών από αντιεξουσιαστές για πρόχειρη στέγαση και αυθόρμητη αλληλεγγύη γειτόνων που ανοίγουν το δημοτικό στάδιο για να περάσουν το βράδυ οι Ρομά. Ο δήμαρχος θα κρατήσει μια ασαφή στάση τελικά. Διάσταση μεταξύ Ρομά και μιας τάσης “επαγγελματιών αλληλέγγυων”: διοργάνωση πορειών χωρίς καμιά επαφή με τους θιγόμενους, επιλεκτική μετάφραση και μεταφορά λεγομένων τους πετσοκομμένα ώστε να ταιριάζουν στα τροτσκιστικά ή σταλινικά πρότυπα, κατάληψη των συγκεντρώσεων με κομματικές σημαίες και αυτοκόλλητα στο πέτο. Μονοπώληση του δημόσιου λόγου από “ειδικούς” που “έχουν δουλέψει χρόνια με Ρομά” κλπ.

Αρχές Αυγούστου: Ο πρόεδρος της δημοκρατίας ανακοινώνει την απέλαση όλων των καταληψιών και όσων διαμένουν σε “παράνομους” καταυλισμούς. Ο αρχιφύλακας του Seine-Saint-Dennis θέλει να δώσει το παράδειγμα, με μια έξωση 50 ατόμων, περίπου τα μισά παιδιά. Ρομά και αλληλέγγυοι οργανώνουν πορεία, η αστυνομία προειδοποιεί ότι αν διεξαχθεί θα τσακιστεί επί τόπου. Λιγότεροι από 150 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν τελικά. Οι Ρομά οδηγούνται στο Μοντρέυιγ σ’ένα MOUS (κέντρο “αποκατάστασης”).

6 Αυγούστου: ένα “βολικό” γκάλοπ της Figaro, δίνει 79% των ερωτηθέντων υπέρ των απελάσεων. Ο Γάλλος υπουργός μετανάστευσης ζητά να μη χρησιμοποιείται ο όρος “συγκέντρωση” για τους Ρομά, γιατί φέρνει στο μυαλό το ναζιστικό σχέδιο εξόντωσης των Εβραίων (παρεπιμπτόντως, κατά τον ΄ΒΠΠ, εξοντώθηκαν από τους ναζί επισήμως 400.000 τσιγγάνοι, ενώ άλλες πηγές κάνουν λόγο για πολλαπλάσιο νούμερο). Επιστρατεύονται μικρότερα αεροπλάνα από την αστυνομία συνόρων (PAF) για την απέλαση Ρομά και μεταναστών χωρίς χαρτιά, ώστε να μη γίνονται τόσο αντιληπτά, όσο αυτά της Air France που χρησιμοποιούνται κανονικά.

9 Αυγούστου: Ο Έπαρχος του Λουάρ P. Soubelet παινεύεται πως είναι ο πρώτος που θα εφαρμόσει πρακτικά τις αποφάσεις του Σαρκοζύ, σε συνεργασία με τον αριστερό δήμαρχο: συγκέντρωση των Ρομά, χωρισμός τους σε ομάδες, διωγμός απ’ την παραγκούπολη της Μοντμάρτης, από την αστυνομία και τη δημοτική αστυνομία. Επίδοση στους Ρομά εντολής να εγκαταλείψουν το γαλλικό έδαφος μέσα σ’ έναν μήνα. Το τοπικό δίκτυο αλληλεγγύης μαζεύει 2.000 υπογραφές ενάντια στην εκδίωξη.

22 Αυγούστου: Η κολλεκτίβα ενάντια στην ξενοφοβία καλεί τους πράσινους και την αριστερά να πάρουν σαφή θέση. Διάφορα αριστερά κόμματα κυκλοφορούν μια γενικόλογη προκήρυξη που επικαλείται τις αρχές του 1789, το δημοκρατικό χαρακτήρα της Γαλλίας κλπ.

24 Αυγούστου: Η αρμενική, η ελληνορθόδοξη και η προτεσταντική εκκλησία του Λουάρ προσπαθούν να παίξουν έναν ρυθμιστικό ρόλο, καλώντας όλες τις πλευρές να αποκηρύξουν τη βία και το θυμό, να γνωρίσουν την κουλτούρα Ρομά…

Τέλη Αυγούστου: προσπάθειες συνεύρεσης ανέργων-επισφαλών και Ρομά στη Ρεν.

4 Σεπτέμβρη: Μαζική διαδήλωση 13.000, με οργανώσεις Ρομά επικεφαλής, στο Παρίσι. Ακόμα 130 διαδηλώσεις σ’ ολόκληρη τη χώρα, μετά από καλέσματα συνδικάτων, εργατικών και φοιτητικών συλλόγων, πρωτοβουλιών αλληλέγγυων, αναρχικών κλπ.

8 Σεπτέμβρη: Επίθεση σε σούπερ μάρκετ Carrefour στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, σε αλληλεγγύη με τους διωκώμενους Ρομά στη Γαλλία, από τον “πυρήνα των ηρώων του 1917-ταξιαρχία Luciano Arruga”, κατά την επίθεση, αφαιρούνται χρήματα απ’ τα ταμεία και αφοπλίζεται και ξυλοκοπείται ο ένοπλος φρουρός.

11 Σεπτέμβρη: Πανεπιστημιακοί, κοινωνιολόγοι κλπ οργανώνουν εκδηλώσεις και συλλαλητήριο στη Λιμόζ.

12 Σεπτέμβρη: Ασφαλίτες και δημοτική αστυνομία την πέφτουν στους τσιγγάνους μικροπωλητές της λαϊκής αγοράς του Pont de Bagnolet. Γίνεται αντιληπτό από ομάδα αντιφασιστών που παρεμποδίζει τους μπάτσους και βοηθά τσιγγάνους να ξεφύγουν. Δημοτικοί υπάλληλοι βοηθούν τους μπάτσους, κλείνοντας τις πύλες, ώστε να παγιδευτούν οι Ρομά, που γκαζώνουν με τα αμάξια τους για να ξεφύγουν.

Σεπτέμβρης:
Τη στήριξή του στα γαλλικά μέτρα εκφράζει ο ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Αποφεύγει να τοποθετηθεί ανοιχτά η γερμανίδα Μέρκελ, ενώ ο πρόεδρος της ευρωπαϊκής επιτροπής Μπαρόζο, νουθετεί όποιον σκοπεύει να ακολουθήσει με ανάλογα μέτρα να “το σκεφτεί καλύτερα πρώτα” ώστε ν’ αποφευχθούν τυχόν χοντροκοπιές. Οι απελάσεις των Ρομά συνεχίζονται..

3 replies on “Στιγμές απ’ τον διωγμό των Ρομά στη Γαλλία και τις αντιστάσεις σ’ αυτόν”

[…] Σχετικά κείμενα: Κοινωνικός πόλεμος στη Γαλλία (για τις εξεγέρσεις των προαστείων, 2005), Από ένα δείπνο στάχτης στη χόβολη του σατέν – Les Amis de Nemesis, Η ελλάδα, η γαλλία και ο κομμουνισμός – Comité invisible, Μετά τις ταραχές των γαλλικών προαστείων – Mouvement Communiste, Μια κριτική στα μπάχαλα των γαλλικών προαστείων – Troploin, Το εξαιρετικό παιχνίδι του εμφυλίου πολέμου – Tiqqun, Villiers-le-Bel: η δίκη μιας εξέγερσης – Alessi dell’ Umbria, Απ’ το διωγμό των Ρομά στη Γαλλία. […]

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *